Monthly Archives: April 2019

Erfgoeddag in Vloethemveld

woord in beeld, ,

Vandaag vroeg uit de veren (vroeger zelfs dan op een reguliere werkdag) want de hele dag present voor het werk in Vloethemveld (Zedelgem, West-Vlaanderen) naar aanleiding van erfgoeddag. Heel wat verschillende partners (Sport Vlaanderen, ANB, VLM, gemeenten Zedelgem en Jabbeke, Natuurpunt en een hele reeks vrijwilligers) sloegen de handen in elkaar om in Vloethemveld (het stukje buiten het voormalige militair domein) een mooi evenement in elkaar te steken. ‘s Morgens werd een nieuwe natuurloop geopend, vanaf ‘s middags kon je deelnemen aan geleide wandel- en fietstochten en er was heel wat randanimatie (blotevoetenpad, verhalenverteller, schilderen in open lucht, metaaldetectie en uiteraard ook gewoon spelen in het groen …)

  

   

‘s Morgens was het nog even bang afwachten want 2 uur opbouwen in de regen geeft niet echt vertrouwen voor een grote opkomst (en zorgde ervoor dat we toch nat werden ondanks regenjas en -broek). Gelukkig lieten de natuurlopers de regen niet aan hun hart komen, konden we voor het officieel moment nog even schuilen in een grote tent en trok de regen nadien meer landinwaarts. ‘s Middags bood de barbecue van Natuurpunt soelaas om op te warmen en de natte mouwen wat te drogen (en uiteraard een hot dog met een vers gebakken worstje te verorberen). In de namiddag kwamen ook de nodige deelnemers opdagen voor de gegidste wandelingen en toen de zon voorzichtig tussen de wolken kwam piepen, konden we nog best veel bezoekers verwelkomen.

Het werd een lange dag maar wel eentje die we met een warm gevoel konden afsluiten. De vele bezoekers reageerden allemaal positief en dus konden wij enkel maar tevreden zijn 😉 Op naar een volgend geslaagd evenement!

Wil je meer weten over de activiteiten in Vloethemveld? Volg dan zeker de Facebookpagina.

Eten en drinken in Wenen

food, Reizen, , ,

Het voordeel van logeren in een degelijke hotelketen is dat je ‘s morgens een uitgebreid ontbijtbuffet mag verwachten en daar zijn we grote fan van. ‘s Morgens nemen wij dus ruim de tijd om te ontbijten, gewoon omdat er zoveel lekkers is om van te genieten. Dat uitgebreide ontbijt zorgt er ook voor dat we de lunch gemakkelijk kunnen overslaan. Meestal kregen wij pas in de loop van de namiddag een hongertje en dan is Wenen uiteraard een heel handige plek voor Kaffee und Kuchen en Kuchen dat is dus geen gewoon ‘droog koekske’ 😉

In 1685 werd in Wenen het eerste koffiehuis van Oostenrijk geopend. Inmiddels hebben de koffieliefhebbers in totaal bijna 15.000 koffiehuizen voor het uitkiezen. Het aanbod wordt door 8 koffiehuisketens helemaal compleet gemaakt. Opgericht in 1969 en met ongeveer 160 vestigingen in heel Oostenrijk staat de keten Tchibo/Eduscho er aan de top van de binnenlandse koffiehuisketenmarkt. Andere bekende ketens zijn Segafredo, Testa Rossa, Aida en Lavazza. Pas in 2001 vestigde ook Starbucks zich in het land.

We gingen o.a. proeven in Aida, een van de grotere gekende ketens, waar het (vrouwelijk) personeel in roze rokken rondloopt en de stijl is er een beetje retro (of minder hip, zo zou je het ook kunnen stellen). Het lijkt intussen wel een plek waar meer toeristen dan locals zitten al zag ik toch dat heel wat locals er gebak kwamen kopen (want dat kan er ook) en het was er prijs/kwaliteit zeer OK en dus gingen wij er zelfs twee keer langs. We proefden er o.a. Zimtschmecken (of kanelbullar, dus eigenlijk Zweeds) en Sachertorte en dronken er Melange (koffie met melk en melkschuim, erg vergelijkbaar met een cappuccino dus) en latte. Standaard kwam er ook een glaasje water bij de koffie.

In het mooie Palmenhaus achter de Albertina gingen we voor Apfelstrudel en een gebak dat wat weg had van kaastaart met een vanillesaus over. Lekker was het sowieso 🙂

In een ander lokaal etablissement, een wat oudere plek maar daarom niet minder goed, proefden we Kaiserschmarrn (ik had al van de naam gehoord en vond dat we dit ook eens moesten uittesten). Best lekker op een frisse dag ook al ziet het er misschien minder appetijtelijk uit. Het typische chocoladegebakje op de kaart was niet meer beschikbaar maar het alternatief werd ook gesmaakt 😉

‘s Avonds zochten we dan een restaurantje voor een (licht) avondmaal. De eerste avond troffen we een goede Italiaan maar we kozen ook voor enkele Oostenrijkse klassiekers als Wienerschnitzel (uiteraard) en Eiernockerl.

Onze laatste avond in Wenen aten we in een vegan (burger)restaurant, Swing Kitchen, erg hip maar vooral ook erg lekker. Deze keten mag zeker ook een filiaal in Gent openen 🙂

Van deze hippe broodjes ben ik trouwens vergeten een foto te nemen (‘t moest ook maar allemaal zo lekker niet zijn).

En sorrynotsorry voor iedereen die nu een hongerke gekregen heeft.

 

 

Wij gingen op reis naar Wenen, …

Reizen, ,

Het stond al een tijdje op onze bucketlist en dit voorjaar kwam het er van: een reisje naar Wenen. De komende blogposts zullen bijgevolg een terugkerend onderwerp hebben, zij het met verschillende thema’s 😉
Om te beginnen een oplijsting van een aantal weetjes, vaststellingen, …

Wij gingen met de wagen richting Wenen en deden dat in 2 etappes, in de heenreis via Duitsland, met een tussenstop in Nürnberg, terugkeren deden we via Frankrijk, met een tussenstop in Mulhouse, omdat we tijdens deze reis ook een bezoekje wilden brengen aan het Vitrahuis.

Autorijden in Duitsland is toch een ‘andere’ ervaring: veel sneller maar ook veel gedisciplineerder. Waar het kan, wordt er stevig doorgereden, lees: 130 km/u op het eerste baanvak, wij meestal aan ca 145 km/u op het tweede en dan werden we nog ‘vlotjes’ voorbijgevlogen door de echt snelle jongens op het derde baanvak.
Waar het trager moet, daar houdt men zich ook heel netjes aan de snelheidsbeperking (80km/u is 80 km/u ook al vraag je je soms af waarom dat überhaupt nodig is).
De stukken met 2 rijstroken, want die zijn er ook, kunnen al eens vervelend zijn wanneer er toch een vrachtwagen probeert voorbij te steken maar op zondag heb je daar alvast geen last van want dan staat het vrachtverkeer grotendeels aan de kant (net zoals in Frankrijk).
Bij trager verkeer op versmalde rijstroken wegens werfzone ontstaat er spontaan blokrijden, je wisselt niet (of nauwelijks) van rijstrook en de vrachtwagens/ bestelwagens/ carvans etc blijven allemaal netjes rechts rijden.
Op de Duitse snelwegen staat geen verlichting (maar aangezien wij overdag reden, hadden we daar gelukkig geen last van), op de Oostenrijkse ook niet trouwens en op de Franse eigenlijk ook maar weinig (maar dat wisten we al).

Toiletbezoek langs de snelwegen is betalend: in Duitsland 70 eurocent, in Oostenrijk een halve euro. Je krijgt er wel heel propere toiletten voor in de plaats en een voucher van 50 cent om te gebruiken in de bijhorende winkel. Je hebt dus wel best een beetje kleingeld bij de hand (al kon je in Duitsland ook digitaal betalen). In Frankrijk is een sanitaire stop meestal gratis maar soms ook iets minder netjes (en de toiletten standaard zonder WC-bril).

Langs de snelwegen in Duitsland viel het mij verder op dat
er ook duchtig bomen gehakt worden (beroepsmisvorming zeker om daar op te letten?),
staan er regelmatig precies uitkijktorentjes/hutjes in het veld,
hebben veel kerkjes een Zwiebelturm (ajuinvormige toren),
vind je er heel wat velden vol zonnepanelen (de windmolens vind je er sowieso al vaker dan bij ons).

Logeren deden we 3 keer bij de Accorgroep, in Nürnberg bij Novotel Bahnhof, een echte topper qua comfort, inclusief zwembad en fitness op de bovenste verdieping en een ontbijtbuffet om u tegen te zeggen (ze bakten er bv zelfs verse omeletjes met toppings naar keuze) en een eigen parking (toch een gemak).
In Wenen boekten we de Ibis Styles Wien City waar we met de autolift naar de parking in de kelder werden gebracht (beetje bizar zo de eerste keer), met een heel ruime en kleurrijke kamer en zowaar zelfs een smartphone ter beschikking om mee te nemen (gratis lokaal bellen, speeddial naar hotel en gratis data om mobiel te surfen), toch wel een mooi extraatje. Ook hier een mooi en ruim ontbijt, al was de eetruimte ietwat aan de krappe kant.

In Mulhouse sliepen we een nachtje in de Ibis Styles Centre Gare. Je kan er parkeren in de publieke parking waarbij je even heel goed moet kijken om er te geraken en ter plekke de bordjes met verwijzing naar het hotel te vinden maar uiteindelijk een zeer ruime zone met voorbehouden plaatsen voor de hotelgasten. Een zeer warme ontvangst aan de balie waar we spontaan een tas koffie/thee en een croissant aangeboden krijgen wanneer we vertellen dat we er een lange rit van 900 km op hebben zitten. De kamer is kleiner dan de vorige en iets gehoriger maar het ontbijt is OK en we klagen zeker niet.

Het vervolg lees je binnenkort.

 

Tuinplezier

familie, tuin

Nu de lente terug in het land is, vraagt ook de tuin meer aandacht, zeker die van mijn vader. Hij heeft dan ook een grote bloemen- en groentetuin en kan zich daar helemaal in uitleven. Zelfs tijdens het onkruid wieden in de groentetuin heeft hij potjes naast zich staan om in het wild opkomende bloemetjes in te planten, verder te laten uitgroeien en nadien uit te planten in de bloementuin.
Aangezien Maya na de examens enkele dagen vrij had, ging ik samen haar een dagje helpen. Na de middag gaf de zon al een beetje meer warmte en zeker in de serretjes was het heerlijk toeven. Er werd dan ook volop gezaaid en geplant in bakjes en in potjes: tomaten, pompoenen, basilicum, tagetes, zonnebloemen, middagbloem (sterretjes noemen wij ze), ….

Ik kreeg ook twee bakken ‘kwekelingetjes’ mee die gered waren tijdens het onkruid wieden: viooltjes, phlox, akelei en stokrozen. Ik gaf ze intussen ook allemaal een plekje in onze tuin (en er is nog ruimte voor heel wat meer 😉). Ik ben alvast benieuwd of ze het bij ons even goed zullen doen als in Zomergem 😊

Binnenkort moet ik ook eens tijd maken om een bloemenveld in te zaaien, maar daarvoor moet ik eerst nog wat voorbereidend werk doen (en zou het best nog even een beetje regenen denk ik).