Category Archives: tuin

Vogeltelweekend 2024

Het voorbije weekend werden we opnieuw langs alle kanten aangemoedigd om vogels te tellen in onze tuin. Voldoende reden om het nog eens over onze gevleugelde vriendjes te hebben.

Het vogelvoederbakje/huisje dat ik vorig jaar maakte van een leeg drankkistje, heeft het winterweer helaas niet overleefd, de vetbollenhouder is vorige maand verdwenen (wellicht meegenomen door de kauwen vrees ik), de aanvoer van verse noten voor het andere voederbakje is eerder beperkt, …. om maar te zeggen dat de vogeltjes hier helaas minder verwend worden dan vorige winter. Maar ik blijf wel de appelschillen en kaaskorstjes in kleine stukjes snijden en uitstrooien en ik vulde nog een halve kokosnoot met vet en noten toen het dan toch plots kouder werd en er hangen nog wel nootjes dus het is niet dat ze geen eten meer krijgen, dat zou ik niet over mijn hart krijgen. Ook de uitgebloeide zonnebloemen bleven zo lang mogelijk staan, zodat de meesjes vrij konden snoepen zonder dat de andere vogels met dit gesmaakte voer gingen lopen.

Onze vaste gasten zijn er nog steeds: de pimpelmeesjes en de koolmeesjes, een heggemus, een roodborstje (soms twee), enkele merels, … en uiteraard ook een rits houtduiven, een troep kauwen en een aantal eksters (al zijn die laatste deze winter precies met minder).

En dan mag ik onze bijzondere gast, de groene specht (of beter, het zijn er meestal twee), niet vergeten. Ons grasveld is een half slagveld door de vele putten (toch enkel cm diameter) die ze in de grond hakken, maar dat vind ik helemaal niet erg, met het bodemleven is duidelijk alles in orde denk ik dan 😉

De bonte specht zagen we minder vaak deze winter, ik vrees dat er wat te weinig aanbod van voeder is. En de voorbije weken kwamen ook de staartmeesjes terug op bezoek, altijd weer heerlijk om dit schatjes te zien, hoe ze soms met vier of vijf tegelijk aan het notenbakje hangen om te eten. De schattigaards moeten aan de notenbak vaak snel plaats ruimen voor de pimpelmeesjes, die op hun beurt dan weer moeten ophoepelen voor de koolmezen. Het blijft wel nog altijd even leuk om ze zo bezig te zien in de hazelaar.

Ook het winterkoninkje spotte ik al, maar verder bleef het (helaas) eerder rustig in de tuin wat gevederde gasten betreft. In elk geval zaai ik dit jaar terug een hele reeks zonnebloemen en wil ik toch nog werk maken van extra struiken in de tuin die bessen dragen. Hoe meer schuil- en voerderplekken voor de tuinvogels, hoe beter, toch?

En deze leukerd, weliswaar geen tuinvogel, die we in het najaar in onze tuin zagen rondhuppen, zien we ook graag nog eens terugkomen.

>> naar mijn verslag van vorig jaar.

Villandry – de tuinen

Wie Villandry kent, denkt meteen aan de tuinen. Ze zijn dan ook wereldberoemd. Jaren geleden had ik ze al eens gezien en ik wilde zeker nog eens terug, vooral nu ik zelf ook meer in de tuin werk en ik een mooi aangelegde tuin nog meer kan waarderen 😉

Het was dan ook logisch dat een bezoekje aan Villandry op ons lijstje zou komen bij een van onze stops in de Loirestreek. Omdat de tuinen heel populair zijn, wilde ik minstens proberen om ze op het meest rustige moment te bezoeken. De site bleek al open vanaf 9u en dus besloten wij op tijd te vertrekken om voor de grootste drukte in de tuinen te kunnen rondlopen (en dan aansluitend het kasteel te bezoeken). Dat bleek een goed plan: toen we aan de parking kwamen, was het er nog erg rustig voor een zomerse vakantiedag. We kochten een ticket en gingen dus eerst naar de tuinen die we als het ware bijna voor ons alleeen hadden (toch zeker het eerste uur, daarna kwamen er wel meer bezoekers bij, maar dat viel allemaal nog heel goed mee). Ideaal dus om foto’s te maken van dichterbij, vanuit het kasteel kreeg ik nog volop de mogelijkheid om de tuinen meer vanuit de hoogte in beeld te brengen.

Villandry was het laatste van de grote renaissancekastelen dat aan de oevers van de Loire werd gebouwd en de architectuur combineert met tuinen op drie niveaus, met aandacht voor schoonheid, diversiteit en harmonie.

De decoratieve moestuin heeft een overvloed aan kleurrijke bloemen en groenten die in een schaakbordplan zijn geplant. Het effect van de seizoensgebonden variaties is een steeds veranderend beeld.

In de siertuin vormen de buxushagen o.a. muzikale symbolen, maar je ziet er vooral heel duidelijk de hartjes, rollen, vlinders, waaiers… allemaal allegorieën van de liefde.

De watertuin is de meest rustige: hier staat het water (uiteraard) centraal, het geluid van de fonteinen en de grote grasvelden moeten zorgen voor een gevoel van rust en kalmte bij de bezoeker.

De zonnetuin is dan weer erg vrolijk. Vaste planten, rozenstruiken, heesters, geel-oranje en blauw gekleurde grassen bloeien hier allemaal van april tot oktober. Deze tuin ligt op het hoogste terras van het kasteel en is ook de jongste tuin. Van 1908 tot 1918 herstelde Joachim Carvallo de renaissancetuinen van het kasteel van Villandry, ter vervanging van het 19e-eeuwse park in Engelse stijl. Voor dit terras had hij een basisplan ontworpen. In het kader van de honderdste verjaardag van de heraanleg van de renaissancetuinen wilde Henri Carvallo, de huidige eigenaar, deze tuin creëren, geïnspireerd op het ontwerp van zijn overgrootvader Joachim.

In de kruidentuin groeien heel wat geneeskrachtige en culinaire planten. Er is ook een labyrint met prieeltjes, waar groot en klein al graag eens verstoppertje spelen 😉

Nog meer uitleg, foto’s en filmpjes over de opbouw van de verschillende tuinen lees je op: chateauvillandry.fr

En nog een klein filmpje van mijn kant

 

Bezigheden

Nog eens een rondje met dingen waarmee ik mij zoal bezig hield de laatste tijd.

Gewandeld

We geraakten nog eens in het mooie Oostende en deden met ons twee de Crystal Shipwandeling in de Belle Epoque wijk. Veel mooie dingen gezien, zowel van street art als van huizen en leuke plekjes gevonden om iets te eten en te drinken. Deze stad aan zee maakt me elke keer weer blij 🙂

OpGeruimd

Nu Maya het humaniora heeft afgesloten werd er iets grondiger opgeruimd in haar kamer. Geen opdeling meer tussen uniform en geen uniform, maar alles netjes herschikt. Een deel van de voormalige uniformstukken bleven behouden omdat ze die nog graag draagt, maar zullen nu gecombineerd kunnen worden met andere kleuren waardoor er meteen een reeks nieuwe mogelijkheden ontstaan bij het samenstellen van outfits 🙂
Haar cursussen werden opgeruimd, de boeken gescreend en terwijl we toch bezig waren, nam ik ook onze boekenkast eens onder handen. De uitgebreide collectie woordenboeken werd deels gereduceerd en ook enkele andere boeken verhuisden naar de boekenruilkasten in de buurt. De vrije ruimte werd intussen al weer deels opgevuld door nieuwe exemplaren 😉

Gekookt 

eenvoudige gerechten, zoals simpele pastagerechtjes en bordjes met restjes- en snelverkoop-eten.

Ook niet echt koken, maar misschien eerder Gemaakt om opgegeten en gedronken te worden 😉 Voor het jaarlijkse familiefeest in augustus maakte ik traditiegetrouw een kom kruisbessencrème en experimenteerde met bessenlimonade van kweepeer en limoen.

Gebakken

vooral Maya dan: een fruittaartrecept uitgetest (niet slecht maar wellicht eenmalig) en traktatiekaartjes (ook met fruit) voor een jarige vriendin.

Gelezen

Enkele exemplaren Young adult literatuur, het was eens iets anders, ideaal voor een zomerse dag.

Getuinierd

bij onze vader (uiteraard, want daar is sowieso altijd werk) en thuis, zowel in de bloemen- als in de groentetuin. Uiteraard ook oogsten en bij ons ook wat nieuwe planten in de voortuin gezet.

Gekeken

Tijdens het wandelen (in Oostende en daarbuiten) en tijdens het tuinieren, altijd wel iets te zien. Verrassingen deze keer waren het zwart weeskind en de grote rups van de pijlstaartvlinder.

Waar ik zoal mee bezig was

Nog eens een rijtje bezigheden van de laatste tijd. Veel blogs schrijven was daar niet bij (al probeer ik hier toch nog steeds actief te blijven, zij het op een lager pitje).

Gelezen

In de zomer lees ik doorgaans iets meer, vooral omdat ik het heerlijk vind om dat buiten in het zonnetje te doen.
In onze ruilbibliotheek vond ik een boek over Carcassonne. Het verloren labyrint bleek echt een topboek van Kate Mosse. Spannend, historisch, speelt zich af in het verleden en het heden. Een aanrader!

Tijdens onze buitenlandvakantie las ik aan het zwembad nog een Nicci French (Geheugenspel). Bleek dat ik die dus al gelezen had in het Engels, maar bij deze las ik nog eens de Nederlandstalige versie, voor de film wacht ik wel tot die op TV komt 😉
Jan Smets schreef met Theater een onderhoudend boek. Omdat het zich afspeelt in Gent en Sint-Martens-Latem spreken de locaties net iets meer tot de verbeelding omdat je ze gewoon letterlijk kent 🙂

 


Gewandeld

In de Ardennen (Wéris, bij Durbuy) waar we van familiebezoek deden, maar ook in la douce France (zie verder).


Gekeken

Er valt altijd wel iets te zien voor wie bewust kijkt.


Getuinierd (en geoogst)

Zowel in onze eigen tuin als in die van mijn vader (uiteraard). De eerste tomaten uit de serre werden met veel genoegen geplukt, rood glanzend gerijpt aan de plant, wat ze extra lekker maakt.

Van de reukerwtjes en cosmea werden al de eerste zaden geoogst, de zinnia’s bloeien uitbundig.


Gekookt

De verse tomaten werden al verwerkt in lekkere en eenvoudige gerechtjes.
Een heerlijke tomate crevettes met ovengegaarde krieltjes.

en een comforting tomaten-aardappelschotel, ideaal om op een regenachtige dag toch wat extra warmte en zomer op het bord te toveren.


Gebakken

Maya testte een nieuw receptje uit voor een chocoladetaart want er was een jarige in huis. Ik maakte een frangipanetaart met een twist omdat de diepvries bij opa ruimte moest krijgen en ik met bladerdeeg, abrikozenjam en rood fruit naar huis kwam.


Gereisd
(en daarover moet nog geblogd worden de komende weken/maanden)

Onze zomervakantie speelde zich andermaal af bij de zuiderburen. Met een tussenstop in Clermont-Ferrand trokken we naar Narbonne waar we de omgeving verkenden en bij onze terugkeer hielden we ‘naar goede gewoonte’ nog even halt in de Loirestreek, deze keer voor een bezoekje aan Tours en vooral aan het kasteel en de tuinen van Villandry. Maar meer hierover later. Het zal wel weer wat tijd vragen om de vele foto’s te screenen, te selecteren en te voorzien van tekst en uitleg, maar uiteindelijk zullen de verslagjes wel opnieuw een mooie samenvatting (en herbeleving) vormen van onze reis en dus maak ik ze nog steeds met plezier al moet ik mezelf soms wel eens in gang duwen 😉

Waar was ik zoal mee bezig

Door de (lange en verlengde) examenperiode bleef de sociale kalender hier leeg, maar dat wil niet zeggen dat ik mij niet kon bezighouden. Ik maakte nog eens een overzichtje (dat met vertraging online kwam):

Gelezen

Nog enkele spannende boeken, de ene al iets beter dan de ander, ideaal voor korte en soms iets langere leespauzes in de zon op ons terras.

   

Gewandeld

Op mooie dagen kom ik graag meer buiten en dus werd er nog wat gewandeld in eigen streek en genoten van de mooie omgeving. En een ijskoffiestop onderweg dat is ook fijn meegenomen natuurlijk.

Gekeken

Wie wandelt en bewust kijkt, ziet altijd meer, zoals de zes houten ganzenbeeldjes voor het raam van deze woning of de rode stokrozen in de stationsbuurt.

Getuinierd

Vooral bij mijn vader, maar ook een beetje thuis aangezien ik een reeks tomatenplanten adopteerde waarvoor hij geen plaats meer had (en die ietwat onverwacht toch nog een groeischeut hadden gekregen waardoor ik het zonde vond om ze op de composthoop te gooien). Welke soorten het zijn, daar heb ik het raden naar, maar ik voel niet de behoefte om een nauwgezette boekhouding bij te houden van wat er groeit/bloeit in de tuin, ik laat me met plezier verrassen wat dat betreft.

Gekookt
Nu ja, veel ontbijttrays en tussendoortjes gemaakt en croques i.p.v. boterhamlunch omdat dat nog net iets beter smaakte (en ook omdat brood door de warmte sneller uitdroogde).

Getest (en goedgekeurd)

Deze mueslirepen vielen heel hard in de smaak en ze zijn trouwens extra lekker wanneer je ze in de koelkast bewaard.

Gefietst

Wanneer het iets te heet is om te wandelen, dan halen we de fiets uit om de omgeving te verkennen en wat verkoeling te zoeken. We reden richting Deinze en hielden halt aan het pittoreske Astene Sas waar de Franse chansons vrolijk uit de speakers schalden. Ze houden daar trouwens van wat humor, tot in het toilet 😉

 

Maar intussen is ook hier eindelijk vakantiemodus voor Maya (en voor mij bijna) en proberen we daar dubbel en dik van te genieten. W zijn allebei nog steeds een stuk vermoeid door de voorbije periode en alles loopt nu een beetje trager, maar dat is oké (trouwens meer lid van team JOMO dan team FOMO tegenwoordig).

Zijn jullie al in vakantiemodus en hoe is dat dan?

Giverny

Een bezoek aan Giverny stond al lang op mijn verlanglijstje en dat bleek prima inpasbaar bij onze trip naar Versailles 🙂

Het Normandische dorp Giverny werd een van de hoogtepunten van het  impressionisme dankzij Claude Monet, die er zijn reeks waterlelies schilderde en zo Giverny over de hele wereld bekend maakte. Om wachtrijen aan de kassa te vermijden, wordt aangeraden om vooraf een ticket te kopen voor een bezoek aan het huis. Maar vooraf is relatief, want wie een bezoekje brengt aan het Musée des Impressionnismes (in dezelfde straat als het huis en de tuin van Monet) kan daar gewoon een duoticket kopen en dat leek ons een heel handige oplossing om ons nog niet te moeten vastpinnen op een dag of een uur van bezoek. Vervolgens gewoon even letten op de juiste ingang: je hebt er een voor groepen en een voor zij die nog geen ticket kochten, maar dus ook eentje voor individuen die al een ticket vooraf kochten, wat verborgen in een steegje, maar er staat een bordje dat je de weg toont 😉

Claude Monet vestigde zich in 1883 in Giverny. Het dorp trok al snel een kring van Amerikaanse schilders aan die graag impressionistische principes wilden toepassen op de Normandische landschappen. Een eeuw later, in 1992, bracht een Amerikaanse zakenman en groot verzamelaar, deze werken terug naar de plaats van hun creatie en huldigde hij het Museum of American Art in Giverny in. In 2009 werd dit museum het Musée des Impressionnismes Giverny. Het is gewijd aan de geschiedenis van het impressionisme, in het bijzonder van Giverny, en de internationale verspreiding ervan.

Het museum is open van april tot oktober. Ook de museumtuin is mooi ingericht en op het bankje tussen de hoge grassen en klaprozen voelden we ons als het ware figuranten in een schilderij dat van Monet had kunnen zijn 😉

Alle praktische info lees je op de officiële website: https://www.mdig.fr/

Het huis en de tuin van Monet worden beheerd door de Fondation Monet. Vele restauratiewerkzaamheden en tal van tuiniers hebben het huis en de tuin van de schilder omgetoverd tot een bijzondere plek, waar jaarlijks 500.000 bezoekers op afkomen. Het is trouwens de meest bezochte site in Normandië, na de Mont Saint-Michel.
Wat ooit een verlaten woning was, werd door Monet veranderd in een waar meesterwerk. Hij voelde zich thuis in Giverny en woonde er 43 jaar van zijn leven, samen met zijn echtgenote(s) en zijn acht kinderen, tot aan zijn dood in 1926.

Charmant en romantisch. Zo kun je het huis van Claude Monet wel omschrijven. Met veel roze pleisterwerk, omringd door bloemen en bomen. Buiten, langs de rechte paden en onder de metalen bogen, bloeien de bloemen uitbundig in de tuin.

Op de begane grond vind je het atelier, de blauwe kamer, de eetkamer en de keuken. Binnen zijn zoveel mogelijk oude elementen behouden. In het atelier, de blauwe kamer (die gebruikt werd als leeskamer) en de keuken hangen tal van gereconstrueerde werken van Monet (de originelen hangen in musea of maken deel uit van private collecties).

In de eetkamer met de gele muren hangt een prachtige collectie Japanse schilderijen die Monet verzamelde, waaronder grote namen als Katsushika Hokusai.

Op de eerste verdieping kom je eerst in de slaapkamer van Claude Monet zelf, met reproducties van schilderijen van andere impressionistische kunstenaars uit zijn tijd. De andere kamers behoorden toe aan zijn tweede vrouw Alice Hoschedé en haar dochter, Blanche Hoschedé, die een student was van Monet en ook de vrouw van zijn zoon. In 2014 werd de kamer van Blanche gerestaureerd en opnieuw ingericht, zo dicht mogelijk bij de oorspronkelijke staat, met verschillende bloementapijten en grenenhouten meubels.

In de loop der jaren verwierf Monet een stuk land aan de overkant van de straat waar hij zijn Clos-Normand creëerde. Hij maakte van het terrein een heuse watertuin waarin hij een arm van de plaatselijk rivier afleidde. De grote watertuin staat vol met treurwilgen en bloemen.

Monet had een passie voor tuinieren, ook de waterlelies kweekte hij zelf! Hij verzorgde zijn tuin helemaal zelf en deed dit natuurlijk vanuit zijn kunstenaarsoog. De tuin is dan ook een klein paradijs vol kleur en licht. Zijn liefde voor Japan komt ook in de tuin terug in de kleine groene brug, de pioenrozen en de bamboeplanten. Vandaag is er een tuinier die zich louter en alleen bezig houdt met het onderhoud en de verzorging van de waterlelies.

In januari 2022, tijdens de kerstvakantie, trokken we in uitgesteld relais naar Parijs en zagen we in het Musée de l’Orangerie de beroemde waterlelies (Nymphéas) van Monet. Een half jaar later liepen we in de tuin waar hij ze schilderde, in Giverny. Beide bezoeken vond ik zeer de moeite waard, maar vooral van het huis en de tuin zal ik nog lang nagenieten 😉

Meer (praktische) info over het huis en de tuin lees je op de officiële website:  http://fondation-monet.com/

Voorjaarstuin – mei 2022

Maart en april waren al droog, mei startte eveneens droog, zonnig en warm. Waar we vorig jaar uitkeken naar extra zon en warmte, was het nu eerder al de weerberichten volgen om te weten wanneer het wel eens zou regenen. Waar nodig, werden bloemen en planten voorzien van een portie water uit de regenput, maar we hielden het bewust zo beperkt mogelijk. Toen de regen kwam, viel die gelukkig niet al te hard zodat het meeste water in de grond en in de regentonnen/putten kon lopen. Alles zag er daarna plots een stuk frisser uit en kreeg meteen een groeispurtje.

In onze tuin overleefde slechts één van de drie lupines de winter, maar die ene staat wel heel mooi en rijkelijk te bloeien. De slakken hebben helaas onze akeleien ontdekt en eten zowel alle blaadjes op, aan de bloemetjes raken ze wellicht niet langs de dunne stengels, maar de plantjes zien er nu wel een pak zieliger uit.

Ook een deel van de grotere lavendelstruiken hebben de winter (en de grondige snoeibeurt) niet overleefd. Gelukkig doen de meeste ‘kwekelingen’ het wel goed alleen is het nog geduld hebben tot die spontane zaailingen groot genoeg zijn om uit te planten. Een deel van hen werd alvast verspeend van verzamelpotten/bakken naar individuele potjes waarin ze nu (hopelijk) mooi kunnen ‘struiken’. En misschien koop ik toch nog enkele grotere planten om de boord een stukje versneld te vergroenen.

Van mijn gezaaide zonnebloemen zijn er helaas ook maar enkele uitgekomen, een groot verschil met vorig jaar toen elk zaadje een plantje werd en ik een mooie variatie aan soorten had. Hopelijk komen er nog wat andere zaailingen bij zodat de tuin opnieuw wat kleurrijker en biodiverser wordt. De papavers, kamille en juffertjes-in-‘t-groen zijn opnieuw ieniemienie, maar de lichtroze papaver was wel een heel mooike.

Om alvast voor wat extra kleur te zorgen, kocht ik ook wat plantjes bij Floralux en in De Serres in Astene. Nu hopen dat ze goed wortel schieten in de moeilijke voortuin. De prikneuzen voelen zich er duidelijk thuis en tonen steeds meer bloemetjes en ook het ijzerkruid doet het er niet slecht (blij dat ik nog wat extra plantjes mee kreeg uit papa’s tuin waar er tegenwoordig vlotjes zaailingen uitgroeien tot plantjes die een nieuwe bestemming kunnen krijgen).

 

De tomaten en aardbeien gaan langzaam van bloem naar vrucht.

De aardbeienoogst is met een paar plantjes uiteraard beperkt, maar wel erg lekker om van te snoepen tijdens het tuinwerk 😉

En ik had ook enkele nieuwe (gevleugelde) gasten op bezoek: een meikever en een bonte brandnetelmot 🙂

In mijn vaders tuin bloeien vingerhoedskruid en lupines volop net als de schattige kleine irisjes.

Terwijl de gezaaide  leeuwenbekken nog aansterken in de serre staan er al enkele exemplaren te bloeien die gewoon de winter overleefd hebben en de slaapmutsjes die hij vorig jaar voor het eerst zaaide, hebben het er duidelijk naar hun zin en kwamen in volle glorie terug (moet ik zeker in onze voortuin ook nog eens proberen).

De rozen hun mooiste bloemen.

Niet elke clematis doet het even goed, maar sommige staan duidelijk met hun zin.

In de serres groeien en bloeien de aardbeien en tomaten gezellig naast elkaar. De gordijntjes werden terug opgehangen om het al te felle zonlicht toch een beetje te filteren zodat de planten niet verbranden.

Verder nog heel wat ander moois te spotten, een deel vaste planten en ook al leuke zaailingen zoals de kleurrijke sterretjes die pas open komen wanneer de zon schijnt.

Voorjaarstuin – april 2022

De foto’s waren er wel (al vergat ik er soms ook te maken), het verslag nog niet.

Onze tuin start het jaar vooral met kleur op de struiken: Chinees klokje/forsythia, brem, krentenboompje en ook met mininarcisjes en blauwe druifjes in de voortuin. De nieuwe tulpenbollen kwamen helaas amper op.

Naarmate de maand vorderde en de zonnestralen uitbundig schenen, kwamen daar ook de bloeiende azalea’s bij en de rododendron (al had ik de indruk dat ze vorig jaar nog iets uitbundiger in bloei stonden dan dit jaar, het gebrek aan regen in maart en april zal daar ongetwijfeld wel voor iets tussen zitten).

De irissen (overgekomen uit papa’s tuin) deden het wel heel goed en stonden echt wel mooi te bloeien. Ook de vergeet-me-nietjes en de bodembedekker deden hun best (al ging dat net iets beter in de schaduwrijke plekjes dan in de volle zon). Ook de prikneuzen die zich vorig jaar massaal uitzaaiden zag ik vlotjes groter worden.

De rodebessenstruikjes zijn heel mooi gegroeid, maar helaas heb ik geen bloemetjes gezien, hopelijk volgend jaar meer geluk. Ze kregen intussen het gezelschap van een grote pot met aardbeienplantjes en een pot met frambozenscheuten uit mijn vaders tuin. Benieuwd of we daarvan zullen oogsten, de aardbeien zijn alvast veelbelovend.

In mijn vaders tuin viel er al veel meer te beleven in april. Heel wat bloemen en bloesems uiteraard.

In de serre al heel wat zaailingen (and many more to come), zowel bloemen als groente. Helaas kenden niet alle soorten een even goede opkomst, maar er zullen ongetwijfeld ruim plantjes genoeg zijn om de tuin(en) te vullen.

Erwtjes en aardbeien werden trouwens al uitgeplant

En binnenkort kunnen we opnieuw rabarber snijden 🙂

Tuinvogels 2022

Vorig jaar schreef ik al een postje met een tuinvogelervaringen. Door de lockdown hebben we immers een veel beter zicht – letterlijk en figuurlijk – gekregen op de gevleugelde vrienden in onze tuin 🙂

Intussen werk ik eigenlijk nog steeds grotendeels thuis en kon ik ook blijvend onze vogelvoederplek (en bij uitbreiding de rest van de tuin) in de gaten houden.

Deze winter maakte ik samen met mijn vader een voederbakje van een voormalig portokistje. Het plexi schuifje werd gehalveerd en vastgezet (om te vermijden dat de grotere vogels – kauwen, eksters, duiven – er het voer zouden kunnen weghalen). Het deksel van een chocopot werd vastgeschroefd op de bodem en daar zou ik zaadjes in leggen. Helaas zorgt de slagregen er voor dat het deksel eerder een zwembadje werd en voorlopig laat ik het dan ook leeg. Enkele zaadjes die vast raakten tussen het deksel en de achterwand ontkiemden intussen ook waardoor er nu groene sprietjes staan, maar dat is niet zo erg 😉


Vooraan klopten we ook nog een spijker in het hout waarop ik een zelfgemaakte vetbol kan steken. De meesjes komen er met plezier van snoepen en ik zag zelfs de specht al eens aan het bakje hangen (al verkiest hij de voormalige koffietas die ook in de takken hangt of het voederbakje met de noten (maar dat staat soms een tijdje leeg wegens gebrek aan okkernoten). De kauwen en eksters proberen soms ook met halsbrekende toeren aan de vetbol te pikken, meestal lukt het hen niet, maar soms is er toch eentje straf genoeg met zijn capriolen om een stuk te pakken te krijgen.

De pimpel- en koolmezen zijn dagelijkse gasten, meestal zijn we elk wel met een stuk of vier. De koolmezen zijn bij momenten serieuze ‘smospotten’ en dol op de zonnebloempitten. Soms gaan ze zo driftig tekeer dat ze heel wat kleinere zaadjes gewoon uit het bakje kieperen om aan de zonnebloempitten te raken :p De vogels die beneden zitten, zijn hier erg gelukkig mee 😉

Ook de staartmeesjes krijgen we opnieuw op bezoek. Soms met vier, soms per twee, zelden alleen en nog steeds allerschattigst.

De roodborstjes (dagelijks eentje, maar we zagen er ook al eens 2 in de hazelaar zitten), de specht (zowel de bonte als de groene, die laatste dan wel in het grasveld, op zoek naar mieren), de merels (meer dan vorig jaar, ik denk intussen toch wel een viertal) en de heggenmus (nog steeds eentje, steevast op de grond) komen dagelijks langs op de voederplek.

Helaas ook dagelijks van de partij zijn een tweetal bosduiven, een familie eksters (2 tot 6, ze hebben vorig jaar duidelijk een goed broedsel gehad) en een troep kauwen (4 tot 10). Vooral die laatste kunnen serieus kabaal maken en zijn altijd van de partij om het vogelvoer uit de hazelaar te trekken (meestal zonder al te veel succes, houden zo). Zij moeten het stellen met wat er op de grond te vinden is, wat er uit de vetbollen en zadensilo’s op de grond valt en wat ik in de wintertijd (beperkt) op de grond strooi. De appelschillen komen in de winter niet in de GFT-bak terecht, maar snij ik in kleine stukjes (op die manier kunnen de grote niet met hele schillen vertrekken, maar krijgen er meer vogels kans om een stukje mee te pikken), stukjes kaas- en broodkruimels.

Wel fijn om vast te stellen dat we dit jaar ook nieuwe gasten mochten verwelkomen aan de voederplek: vinken. Eerst was er één vinkje, intussen zijn ze met een viertal mannetje en een paar vrouwtjes, ook een koppeltje groenlingen konden we al spotten en zowaar onze eerste keep!

Vogels spotten terwijl je gezellig een koffietje zit te drinken of een minibreak neemt tussen twee online meetings door, het blijft een erg leuke bezigheid 🙂

 

De tuin in juli

Ik loop een beetje achter met mijn tuinverslag, bij deze nog een overzichtje van vorige maand.

Veel kleur in mijn vaders tuin: van de stokrozen, reukerwten, prikneuzen, daglelies, phloxen, slaapmutsjes en nog zoveel meer…

Maya maakte foto’s van de reukerwten (lathyrus) en de bijtjes er op; wist mijn app Obsidentify me toch wel te vertellen dat het een lathyrusbijtje was zeker!

O.a. op de lavendel probeerde ze de vlinders op hun mooist in beeld te brengen, voor zover die snelle vrolijke fladderaars zich door de lens lieten vastleggen 😉 Ook daar een nieuweling gespot trouwens, de luzernevlinder (naast citroenvlinder en witjes).

In onze eigen tuin blijft het allemaal iets minder uitbundig maar toch. Er bloeit kaasjeskruid, kerrieplant, margriet, alium, anjer, lavendel, hortensia, aster, herfstanemoon … meestal kleine plantjes, maar ook die worden beetje bij beetje groter.
De zonnebloemen zijn ook later dan vorig jaar, maar dat betekent (hopelijk) dat we er bij een mooie nazomer nog lang van zullen kunnen genieten 😉

De alium vormt samen met de lavendel een gegeerde voedselbron voor de bijtjes, van deze plantjes mogen er dus gerust veel staan in onze tuin. De lavendel blijft zich uitzaaien à volonté dus staan er intussen heel wat potten gevuld met kleintjes die allemaal mogen uitgroeien tot mooie plantjes die dan een plekje zullen krijgen in onze tuin (of uitgedeeld worden aan de liefhebbers) wanneer ze groot genoeg zijn.

En tussendoor wordt er uiteraard ook onkruid gewied, zaden geoogst en uitgebloeide planten afgeknipt of weggehaald. In een tuin is er altijd werk, zelfs wanneer je aan ‘slow gardening’ doet zoals ik het al eens noem in mijn tuin 😉