Categorie archieven: challenge

Boeken in 2023

Ik lees graag, maar (veel) minder dan ik zou willen. Ik lees ook het liefst in de zomer, buiten in het zonnetje. Toen ik zag dat Maya haar boekenlijstje bijhield in Goodreads, besloot ik om dat toch ook eens te doen, gewoon voor mezelf. Ik stelde me een niet al te hoog doel van één boek per maand, geen zin om me voor het lezen veel druk op te leggen 😉

Toen ik deze maand mijn jaaroverzicht ontving, was ik niet ontevreden. Iets meer boeken dan het gestelde doel en toch een mooi aantal bladzijden.

De twee grootste categorieën: young adult literature en spannende boeken. In de eerste categorie las ik een aantal boeken die Maya ook voor school moest lezen zoals Gisterland  van Imme Dros en Hamnet van Maggie O’Farrel beide heel knap geschreven en graag gelezen. Ook de 8 bergen stond op haar boekenlijst voor school. Zij vond het behoorlijk saai, ik vond het wel erg traag (niet slecht, maar zeker geen favoriet ondanks alle lovende reviews). Verder las ik ook nog een drietal boeken uit haar boekenkast waarvan ze niet wist of ze die zou lezen (of ik ze niet even eerst kon lezen en inschatten of ze de boeken leuk zou vinden). Ik vond ze niet slecht, maar nu niet meteen de boeken die ik haar zou aanraden (ze is niet snel overtuigd van een boek en ze heeft nog heel wat andere exemplaren liggen waar ze meer van zal genieten).

De spannende boeken kwamen grotendeels uit de ruilboekenkast, Theater van Jan Smets, kwam dan weer uit de boekenkast van mijn vader en was leuk omdat het verhaal zich in Gent en Latem afspeelt. Bij Het geheugenspel van Nicci French had ik vaag het gevoel dat het verhaal me niet helemaal onbekend leek, na enige tijd viel mijn euro dat ik het vroeger al in de Engelstalige versie had gelezen. Ik heb het toch maar uitgelezen, ook al herinnerde ik mij het einde terug voor ik het boek uit had.
Dé ontdekking van 2023 was echter Labyrinth van Kate Mosse, een prachtig boek en de perfecte smaakmaker voor onze reis naar Carcassonne en omgeving afgelopen zomer. Intussen ligt er al een ander exemplaar van Kate Mosse klaar om gelezen te worden, eentje dat zich ook afspeelt in Carcassonne en dat ik mezelf cadeau deed in de boekenwinkel 😉

Er staan ook 2 ‘speciallekes’ in de lijst: Aangespoeld is een boek dat ik kreeg via een wedstrijd. Nooit gedacht dat ik bij het lezen van dit boek zo vaak ging (glim)lachen en zo graag stukjes inhoud ging willen delen. Echt een aanrader voor wie graag iets bijleert over de natuur en zoveel meer.
Gender Swapped Fairy Tales was dan weer een boeksuggestie die Maya deed aan haar meter die met plezier een exemplaar cadeau gaf (en er meteen ook de Gender Swapped Greek Myths bij stak). Het concept is heel eenvoudig: het originele verhaal blijft behouden maar alle geslachten worden gewisseld. Het is fascinerend om het effect van die ingreep vast te stellen, heel verrassend en verfrissend en zeker de moeite om eens te lezen (en over na te denken hoe zeer wij soms onbewust vasthangen in patronen en gewoonten).

Wat 2024 gaat brengen op boekenvlak weet ik nog niet. Geen literatuurlijsten meer van Maya waarop ik mij zal inspireren, altijd afwachten wat de vondsten in de boekenruilkast(en) zullen zijn, misschien nog eens wat boeken opnieuw lezen die al in onze kast staan, sowieso enkele boeken kopen (al was het maar omdat er boekenbonnen liggen die we uiteraard gaan gebruiken), … Zal het weer uitnodigen tot veel leesmomentjes in de zon of zullen er andere zaken zijn die veel van mijn tijd vragen… We zien wel, het voordeel is dat er op boekenvlak niets moet en alles kan 🙂

Alvast aan iedereen een fijn boekenjaar gewenst!

Weekend lover

Na een drukke werkweek kan ik ongelooflijk deugd hebben van het weekend. Het voordeel van meer (momenteel eigenlijk zo goed als voltijds) thuis te werken, is dat ik een aantal huishoudelijke taken, zoals de was en de strijk, gemakkelijker kan inplannen tijdens de week. De was insteken, uithalen, ophangen, strijken of wegleggen zijn tussentijdse pauze- en beweegmomentjes geworden die me even weghalen van het beeldscherm en mijn stoel.

In het weekend besteed ik doorgaans iets meer tijd in de keuken: om verse soep te maken, een eenvoudig taartje of mijn favoriete notenbrood te bakken of aan foodprepping te doen voor de week die komt.

 

Een restaurantbezoek zat er het voorbije jaar om gekende redenen nauwelijks in en zal ook op korte termijn nog niet meteen in de agenda verschijnen. Zo nu en dan doen we wel eens van take away om de lokale horeca te steunen. Het voorbije weekend stond er hier Spaanse witloofrolletjes met serrano en manchego / papillotte van kabeljauw met zuiderse puree en crema catalana als dessert van één van onze favoriete eetplekjes Bodega op tafel.

 

Daarnaast wandelen we meer dan anders, hoe zou dat toch komen 😉 We blijven vaak dicht bij huis; met het Parkbos vlakbij hebben we dan ook een mooi wandelgebied in onze buurt waar we al heel wat keren, ook met vrienden, gingen wandelen. De foodtruck die er naast warme/koude dranken ook heerlijke zoete bladerdeeg- en hartige aardappelwafeltjes verkoopt, is intussen een populaire plek geworden 😉

Aangezien Maya’s schoolwerk weinig ruimte laat voor daguitstappen blijven we verder meestal thuis en vullen we de tijd die over blijft o.a. met lezen, TV kijken, een beetje bloggen …
Maar hoe graag ik ook thuis ben, het begint toch wel te kriebelen om weer eens iets verder te trekken dan onze eigen omgeving 🙂

Deze blogpost schreef ik in kader van de BlogBoost Najaarschallenge. Meer lezen? Deze bloggers doen ook mee!

Lifehacks en shortcuts

Nieuwe week, nieuw thema in de BlogBoost najaarschallenge: shortcuts and lifehacks.

In 2015 kreeg ik dat thema ook al eens voorgelegd in een andere blog challenge. Ik vroeg me af of ik nog steeds dezelfde hacks gebruik, of er in onbruik geraakt zijn, of er nieuwe bijgekomen zijn.

Mijn smartphone is nog meer dan toen onmisbaar geworden: wachttijden worden steevast gevuld met checken van mails en sociale media (maar niet als ik in gezelschap ben, dan praat ik liever bij met mijn reisgenoot).

De ontbijttafel wordt nog steeds de avond voordien gedekt en de outfit voor de volgende dag ligt klaar op onze stoel, al durven we dat in het weekend soms wel eens achterwege te laten 😉 Tijdens de week is elke gewonnen minuut ’s morgens mooi meegenomen om de dag zonder te vermijden stress te kunnen starten. Ik zal ook meestal het weerbericht checken om mijn kledij hieraan aan te passen en uiteraard is die ook afgestemd op het werk dat de volgende dag op de planning staat. Nu Maya haar kerstexamens moest afleggen in een kerkgebouw was goed nadenken over een warme outfit (en verschillende laagjes) zeker nodig, kwestie van niet al te koud te krijgen (een jas of sjaal dragen tijdens het examen was namelijk niet toegelaten).

Wassen en strijken gebeurt hier nog steeds op regelmatige basis om grotere volumes te vermijden. Hemden worden standaard op een kapstok te drogen gehangen en wanneer het past dan strijk ik vaak de kledij wanneer ze nog nat is: zo heb je een instant stoomeffect zelfs zonder stoomijzer en zo vermijd ik ook ingedroogde kreuken (die meer tijd vragen om uitgestreken te worden btw). Bovendien is de was ook sneller droog op die manier. Handdoeken en lakens gaan meestal van het droogrek meteen terug naar de badkamer/slaapkamer om gebruikt te worden; dat spaart me weer wat strijkwerk. Op die manier gebruiken we hier eigenlijk al ettelijke tijd hetzelfde set bedlinnen, maar behalve wij is er toch niemand die dat ziet en wij vinden dat niet erg 😉

Ik probeer afvalarm te koken en te vermijden dat er voedsel wordt weggegooid. Dat betekent dat er hier regelmatig eens een restjesdag georganiseerd wordt. Wat er staat aan restjes wordt in buffetvorm geserveerd en indien nodig aangevuld met bv wat rauwe groente, een extra portie pasta, een eitje …. Mijn moeder deed dat vroeger ook al en ik vond dat vaak de lekkerste dag van de week 😉

Wanneer ik iets meer tijd heb om te koken en er wordt ook soep gemaakt, dan zal ik het kookvocht van groente of aardappelen ook vaak toevoegen aan de soep i.p.v. gewoon water te nemen (wel in de juiste volgorde starten met koken hiervoor; dat is net zo handig). Op die manier gaat het water met extra smaak en voedingsstoffen niet verloren in de afvoer en de soep wordt er alleen maar beter van 😉

Van de 80-20 regel ben ik nog steeds heel hard fan. Ik zou nooit mijn takenlijst afgevinkt krijgen als ik dit systeem niet zou toepassen trouwens.

Misschien kunnen mijn shortcuts jou ook inspireren en mocht je er zelf nog hebben om te delen, doe gerust!

Wondermark » Archive » #1046; A Soft Definition of Hacking

Deze blogpost schreef ik in kader van de BlogBoost Najaarschallenge. Meer lezen? Deze bloggers doen ook mee!

 

Kleine gelukjes

Het vierde thema van de najaarsblogchallenge is ‘kleine gelukjes’. Laat dat nu toevallig net het thema zijn waardoor ik mij al enkele jaren laat leiden bij het nemen van smartphonefoto’s!

Proberen om dagelijks minstens één keer stil te staan bij de kleine dingen in het leven die je een geluksgevoel geven, al is het maar heel even. Je bewust zijn hiervan en jezelf eraan herinneren door die kleine gelukjes in schrift of beeld vast te leggen, het helpt om de dagen met een minder positief gevoel toch beter door te raken (en hebben we daar in deze coronatijd niet allemaal wat meer behoefte aan?)

Enkele van mijn kleine gelukjes van de voorbije weken:

Zonsop- en -ondergangen, altijd weer genieten. Ik ging er de voorbije week gewoon letter even bij zitten om te zien hoe mooi de zon opkwam. Zonnestralen geven me altijd energie en dat is – zeker in de wintermaanden – mooi meegenomen.

Werken in de tuin bij en met mijn vader en zowaar in november nog samen een koffie kunnen drinken buiten. Het samen tuinieren zorgt steevast voor rust in mijn hoofd.

Blij zijn wanneer de kamerplanten zo goed groeien (al gaat er heel soms ook wel eens eentje kapot hoor); de uitgebloeide orchideeëntak nog niet afknippen en zien dat hij plots gewoon verder groeit en nieuwe knoppen maakt, ik kan daar echt blij om worden. En mijn monstera die ik ooit kocht als zieltogend plantje doet het nog steeds schitterend.

Receptjes uitproberen en het resultaat daarna samen opsmullen. Uitgebreide en ingewikkelde dingen zijn niet aan mij besteed, maar als het vrij snel en op een eenvoudige manier, zonder speciale ingrediënten gemaakt kan worden, dan test ik het met plezier eens uit. 

En sinds dit jaar maakt ook wandelen, nog veel meer dan vroeger, deel uit van een portie geluk. Ik kus trouwens mijn ‘pollekes’ dat wij in de directe omgeving heel wat groen hebben om te wandelen.

Verzamel jij ook kleine gelukjes?

Deze blogpost schreef ik in kader van de BlogBoost Najaarschallenge. Meer lezen? Deze bloggers doen ook mee!

Nog meer kleine gelukjes:
in 2015: Happy things , happy sounds , Happy smells
in 2016
in 2017 Happythings2017 part1,  Happythings2017 part2 , Happythings2017 part3
in 2018

Behind the scenes

Een van de thema’s van de najaarsblogchallenge is ‘behind the scenes’. Een kleine inkijk:

Ik startte deze blog in januari 2014, met dank aan mijn neef die met net dat duwtje in de rug gaf dat ik nodig had (aka: hij zette een omgeving voor me klaar zodat ik meteen kon beginnen met schrijven, nog steeds erg blij mee en hopelijk kan dat nog lang zo blijven).
Met de foto’s lukte het in het begin nog niet echt goed, een slechte smartphone en nul ervaring, beetje bij beetje ging dat beter al zal dat hier nooit een fotoblog worden.

Deze blog is vooral bedoeld voor mezelf, als digitaal archief, een scrapbook van dingen die me bezig houden en waar ik mee bezig ben. Natuurlijk hou ik er van wanneer mensen hier komen lezen en ook nog eens een berichtje achterlaten maar ik ga er mijn onderwerpen niet voor aanpassen. ’t Is en blijft mijn plekje waar anderen met plezier eens kunnen en mogen komen meelezen. Verder is het ook gewoon erg handig om een digitaal archief te hebben met recepten en verslagen van uitstapjes en reizen. Ik stuurde al regelmatig eens een linkje door naar iemand 🙂
Ik schreef toen al iets langer voor Gentblogt stukjes en sommige gaf ik vanaf 2015 ook hier een plekje, vaak met andere foto’s of een iets persoonlijker insteek. Op die manier maakte ik ook hier een mini-archiefje van enkele intensieve Gentse Feestenjaren 🙂

Ik schrijf meestal direct mijn teksten digitaal uit (ik maak geen ontwerpteksten in een notitieboekje of op losse blaadjes papier), maar ik post zelden meteen. Meestal blijft een tekst nog even sudderen en lees ik hem minstens nog één keer na (al was het maar omdat er anders gegarandeerd nog tikfouten instaan).
Zeker de reisverslagen vragen wel wat meer tijd omdat ik dan ook meer werk heb om foto’s te selecteren en nuttige informatie te verzamelen. Het duurt ook vaak wat langer voor mijn reisverslagen online komen. Meestal moet ik alles even laten bezinken voor ik begin te schrijven en het schrijfwerk gebeurt ook tussen alle andere werk door (vaak ben ik ’s avonds nog voor het werk bezig met een en ander en soms ben ik ook gewoon te moe om nog veel te schrijven na een dag beeldschermwerk). Dit vintage zeteltje (waarvan we de bruine fluwelen kussens vervingen door een nieuwe zwarte, lederen versie) is tegenwoordig mijn favoriete plekje in huis om te werken, lezen en schrijven.

Ik probeer toch wekelijks een bericht online te zetten. Soms schrijf ik meerdere blogposts in een weekend wat handig om in drukkere periodes toch iets te kunnen blijven publiceren. Ik deed al enkele keren mee aan een blogchallenge en sta eigenlijk nog steeds versteld van de hoeveelheid berichten die geschreven kreeg tijdens de 40 dagen blogchallenge in 2018 😉

Door het bloggen leerde ik online andere mensen kennen waarvan ik sommige met veel plezier nu al jaren online volg. ’t Is een fijne hobby die ik nog graag lang wil verder zetten en waarbij ik hopelijk nog lang ook anderen kan plezieren 🙂

 

 

Weekend in pictures

Het tweede thema van de Blogboostchallenge ging over rituelen. Ongetwijfeld heeft iedereen die, maar ik vond er nu niet meteen inspiratie in om daarover te schrijven. Tot ik me het voorbije weekend realiseerde dat er in dit coronajaar met intussen een tweede lockdown toch wel een bepaalde regelmaat in onze weekends begint te komen die misschien wel richting ritueel gaat of op gewoonte begint te lijken…

… en dus maakte ik een beeldverslagje van hoe die weekends er steeds vaker uitzien in 2020 (en dat ze op een bepaalde manier ook wel hun charme en voordelen hebben al was ik dolgraag wat meer op stap kunnen gaan nu het herfstvakantie is en had ik heel erg graag met vrienden en familie kunnen afspreken om gewoon samen rond te tafel te genieten van lekker eten en elkaars gezelschap zonder ons zorgen te moeten maken).

Naast het verwerken van de was, wordt er doorgaans wel wat meer gekookt en vooral gebakken in het weekend. Mijn favoriete kookboeken werden het voorbije jaar met stip Dagelijkse portie power en Repower van Claudia Van Avermaet (het andere luik met de sportieve/yogatips daar moet ik nog steeds aan beginnen moet ik bekennen) en Het grote appelboek van Els Debremaeker.

Al gebruik ik ook nog steeds mijn eigen (blog)archief om terug enkele klassiekers op tafel te zetten zoals een heerlijke portie verse scones. Extra koken/bakken was trouwens ook mijn uitweg toen een stevige hoofdpijn veel lezen (op papier of online) verhinderde op zondag.

Tijdens de eerste lockdown ging ik bijna dagelijks wandelen, samen met Maya en dat hielden we ook tijdens de zomervakantie nog vrij goed vol. De start van het nieuwe schooljaar zorgde ervoor dat zij daar helaas nauwelijks nog tijd voor had (en zij had natuurlijk ook wel haar sportactiviteiten die terug gestart waren). Nu ze echter 2 weken herfstvakantie heeft en ook de sportactiviteiten terug on hold gezet worden, zal dat wandelen misschien ook wel opnieuw wat beter ingepland worden (of dat gaan we toch zeker proberen want een extra portie daglicht is zeker aan te bevelen nu de dagen steeds korter worden).

Het voorbije weekend werd het nog een deugddoende wandeling op afstand en met mondmasker in de Bourgoyen met 2 goede vriendinnen en toch ook al een korte wandeling met dochterlief. Wandeling gaan trouwens meestal gepaard met het nemen van enkele smartphonefoto’s, onder het motto #wiewandeltzietmeer #wiewandeltkijktmeer en #kleinegelukjes

Deze blogpost schreef ik binnen het thema ‘Rituelen en gewoontes‘, het tweede thema van de BlogBoost Najaarschallenge. Meer lezen? Deze bloggers doen ook mee!

 

 

Positivity

Wanneer het druk is, dan blijft er vaak minder tijd over om te schrijven en dan is een blogchallenge soms net wat er nodig is om er dat beetje meer tijd aan te besteden.
Het eerste thema van de challenge is positiviteit en energie. Deze post is er eentje over op zoek gaan naar het positieve en het opladen van mijn mentale batterij.

Een aantal jaar geleden startte ik mijn eigen challenge om elke dag bewust op zoek te gaan naar kleine gelukjes, dat was tegelijk de perfecte uitdaging om met de smartphone deftige(r) foto’s te leren maken (en daarmee meteen een thema te hebben om een IG-account te vullen). Ik ben dit blijven doen en merkte dat dit intussen bijna een gewoonte geworden is, op zoek gaan naar kleine dingen die me blij maken.
Tijdens de lockdown bleek deze gewoonte erg heilzaam te zijn, zelfs de tiener in huis leerde er tijdens onze wandelingen oog voor te hebben (en aangezien ze sowieso ook graag fotografeert en de smartphone steeds in de buurt heeft, durf ik hier wel van een win-win spreken 😉 )

Onze coronawandelingen samen, daar hadden Maya en ik trouwens allebei echt deugd van: perfect om eens stoom af te laten, frustraties af te stappen, het hoofd leeg te praten (zij vooral de babbelaar, ik meer de luisteraar), rond te kijken naar de kleine dingen, te genieten van het moois in onze buurt (natuur, dieren, bijzondere architectuur, …). Waar ik aanvankelijk soms wat moest aandringen om mee te gaan, vroeg ze er na verloop van tijd zelf naar, dat zegt genoeg zeker?

Ook het tuinieren, voor samen met mijn vader in de ouderlijke tuin, is al enkele jaren, sinds het overlijden van mijn moeder, een fijne manier om samen bezig te zijn en ideaal om mijn hoofd tot rust te laten komen. Een deel van mijn verlof plan ik bewust in om bij hem langs te gaan, veel liever nu samen bezig zijn dan dagen aan het ziekbed te moeten spenderen. Bonus: regelmatig komt er een stukje van de oogst mee naar huis, verser dan dit krijgt je het niet in je keuken 😉

 

 

Wat doe jij om mentaal of fysiek bij te tanken?

 

Deze blogpost schreef ik binnen het thema ‘Positiviteit en energie‘, het eerste thema van de BlogBoost Najaarschallenge. Meer lezen? Deze bloggers doen ook mee!

 

Energy

Dat het nogal druk is, is bij momenten een understatement, maar tegelijk heb ik intussen ook wel geleerd dat ik zelf wel deels kan bepalen hoe druk ik het laat worden en ben ik ook al beter geworden in het neen leren zeggen of voor mezelf te kiezen (al denken sommigen daar ongetwijfeld het hunne van).
Wanneer het druk is, blijft er vaak minder tijd over om te schrijven en dan is een blogchallenge soms net wat nodig is om er dat beetje meer tijd aan te besteden. Er zitten immers altijd wel ideeën in mijn hoofd maar soms neem ik gewoon te weinig tijd om ze ook effectief eens uit te schrijven. Het eerste thema van deze challenge is positiviteit en energie.

Mijn meest recente energieboost kreeg ik de voorbije week op het werk. Daar zochten we naar een alternatief voor de gesprekken in de koffiehoek. Veel van mijn collega’s zijn net als ikzelf vooral kantoormensen en dan wordt een kop koffie (of iets anders om te drinken) en een bijbehorende babbel, over het werk of privé, toch wel gesmaakt. Doordat we sinds dit voorjaar veel meer thuiswerken zijn die babbels voor velen zeldza(a)m(er) geworden en weten we gewoon minder van elkaar(s werk).

Na wat hersenshozen met het communicatieteam kwamen we uit op een format die je eigenlijk wel kan omschrijven als een vorm van internetradio (al draaiden we geen plaatjes). We zochten en vonden een catchy teaser, ontwierpen een leuk logo, hielden de inhoud van ons idee grotendeels geheim tot het moment suprême en vertelden de collega’s die een bijdrage zouden leveren niet meer dan strikt genomen nodig was 🙂

Aangezien ook de rest van het werk bleef doorlopen konden we maar een beperkte tijd in de voorbereiding steken maar ik hield steeds in mijn achterhoofd “je moet niet meteen de marathon willen uitlopen als je nog maar in de start to run fase zit” en dat hielp wel. We hielden het in se vrij eenvoudig: enkele korte getuigenissen die volgens ons de meeste collega’s wel zouden boeien (collega die nieuw gestart is deze zomer, collega die op pensioen ging en waarvoor een alternatief afscheid werd uitgewerkt, …), afwisseling in de onderwerpen, luchtig van toon, eerder persoonlijk qua aanpak.

Het zorgde voor een gezonde dosis spanning en vorige woensdag was het moment van de waarheid. We gingen online (via MS Teams), hadden 70 collega’s die aanwezig waren en waarvan een vrij groot deel enthousiast meeging in de interacties die we voorzien hadden en zelfs wanneer er niet expliciet iets voorzien was (via de chat) 🙂
Even werd het erg spannend toen bij de co-presentator thuis het internet uitviel en ik moest improviseren.  Doordat we in de voormiddag echter alles inhoudelijk nog eens goed hadden doorgesproken is ook dat vrij aardig gelukt en bleef de positieve vibe die we van bij de start hadden, behouden.

De reacties waren ronduit positief en ’t was lang geleden dat ik nog zo’n energieboost ervaren had. ’s Avonds ben ik met een grote glimlach op mijn gezicht in slaap gevallen (ook al wist ik dat de komende dagen een inhaalbeweging voor een aantal andere dossiers nodig zou zijn).
Uiteraard is er nog ruimte voor verbetering maar qua format was het een voltreffer en met heel veel goesting gaan we volgende maand opnieuw voor een leuke uitzending 🙂

Waar krijg jij energie van?

 

Deze blogpost schreef ik binnen het thema ‘Positiviteit en energie‘, het eerste thema van de BlogBoost Najaarschallenge. Meer lezen? Deze bloggers doen ook mee!

 

Wandelen

Door de lockdown gingen we wandelen in onze buurt en leerde ik – samen met Maya – die buurt op een andere manier kennen. Ik genoot van de wandelingen en zij ook, dus deden we dat tijdens de zomermaanden regelmatig verder. Toen startte het nieuwe schooljaar met (voorlopig) alle dagen les en meteen heel wat schoolwerk maar ook een dagelijkse fietstocht van en naar school, 2u Lichamelijke Opvoeding per week, plus ropeskipping en paardrijden. Beweging genoeg dus voor haar terwijl ik voorlopig nog steeds vooral van thuis uit werk en dus doorgaans veel te weinig beweging heb.

Vanuit het werk worden extra inspanningen gedaan om ons o.a. te stimuleren te blijven bewegen, een wandelchallenge ‘vanuit je kot’ is er daar eentje van: over de middag een uurtje gaan wandelen (alleen of eventueel met een collega, op veilige afstand van elkaar) en die ervaring delen. Het gaf me net dat duwtje dat ik nodig had de voorbije week om toch alleen te vertrekken en het zonnetje deed de rest 😉

Ik startte langs de snelweg (drinkbus deze keer wel meegenomen, al vaak vergeten) en maakte me de bedenking hoe die er in het begin van de lockdown soms minutenlang helemaal leeg bij lag, nauwelijks te geloven eigenlijk…

… maar zat na een tiental minuten stappen al gauw in landelijker en rustiger gebied…

zag best wel wat bloemetjes onderweg…

en maïs langs landelijke wegen…

maar ook een biologische zelfoogstboerderij

kreeg bijna een kastanje op mijn hoofd, zag heel wat vlinders en de overzet over de Leie maar de veerman was er niet want die had net zijn middagpauze, zou hij  dan ook een wandelingetje maken? 😉

ik nam nog wat foto’s …

en stapte toen terug naar huis. Een uurtje gewandeld, zowat 8000 stappen gezet en enkele tientallen foto’s genomen, meer moet dat niet zijn om te ontspannen, te bewegen en te genieten 🙂

 

 

#40dagenbloggen – de eindbalans

Op 14 februari sprong ik mee in het bad voor 40 dagen bloggen. Eigenlijk loopt deze challenge nog tot 1 april maar dan heb je – zonder skipdagen (je kreeg er 6, zondag rustdag als het ware) – eigenlijk 46 dagen geblogd.

Wat is mijn eindbalans?

  • Ik zit intussen aan dag 43 zonder een dag over te slaan! Ik had nooit gedacht dat ik dat zou halen, echt niet.
  • Vond ik het leuk? Ja, toch wel. Wat meer aandacht voor dit blogje maken mocht wel eens.
  • Had ik een strak plan? Neen, absoluut niet, soms schreef ik al eens een post vooraf maar vaak besliste ik pas de dag zelf waarover ik zou schrijven.
  • Vond ik het zwaar? Ja, soms wel. Elke dag iets schrijven is niet altijd evident. Schrijven vraagt toch wel tijd en een dag telt nu eenmaal maar 24 uur 😉
  • Zou ik nog eens meedoen? Ja, misschien wel. Of ik de challenge opnieuw zou halen dat ben ik absoluut niet zeker maar eigenlijk lig ik daar niet echt wakker van. Bloggen moet een plezier blijven en mag hier zeker nooit een verplichting worden.
  • Ga ik nu meer bloggen? Ja, dat zou kunnen maar zeker niet elke dag. Liever iets minder blogposts dan schrijven om te schrijven. Zo schrijf ik graag over de uitstapjes en reizen die we maken maar dat doen we uiteraard niet continu (al lijkt me dat wel boeiend om daar professioneel mee bezig te kunnen zijn).
  • Ben ik meer gelezen? Ik zou het eens moeten nakijken maar hield me daar nog niet mee bezig (eigenlijk volg ik dat nog steeds niet echt op). Ik ben er wel zeker van dat er nieuwe lezers zijn langsgekomen, net door de challenge. Ik heb zelf ook nieuwe blogs ontdekt op die manier en dat is altijd leuk.

Misschien komt er deze week nog iets online maar ik voel me zeker niet ‘verplicht’ om 46/40 te halen 😉 Nu eerst een beetje tijd vrijmaken om bij andere te gaan lezen 🙂