Categorie archieven: familie

Waar was ik zoal mee bezig

Door de (lange en verlengde) examenperiode bleef de sociale kalender hier leeg, maar dat wil niet zeggen dat ik mij niet kon bezighouden. Ik maakte nog eens een overzichtje (dat met vertraging online kwam):

Gelezen

Nog enkele spannende boeken, de ene al iets beter dan de ander, ideaal voor korte en soms iets langere leespauzes in de zon op ons terras.

   

Gewandeld

Op mooie dagen kom ik graag meer buiten en dus werd er nog wat gewandeld in eigen streek en genoten van de mooie omgeving. En een ijskoffiestop onderweg dat is ook fijn meegenomen natuurlijk.

Gekeken

Wie wandelt en bewust kijkt, ziet altijd meer, zoals de zes houten ganzenbeeldjes voor het raam van deze woning of de rode stokrozen in de stationsbuurt.

Getuinierd

Vooral bij mijn vader, maar ook een beetje thuis aangezien ik een reeks tomatenplanten adopteerde waarvoor hij geen plaats meer had (en die ietwat onverwacht toch nog een groeischeut hadden gekregen waardoor ik het zonde vond om ze op de composthoop te gooien). Welke soorten het zijn, daar heb ik het raden naar, maar ik voel niet de behoefte om een nauwgezette boekhouding bij te houden van wat er groeit/bloeit in de tuin, ik laat me met plezier verrassen wat dat betreft.

Gekookt
Nu ja, veel ontbijttrays en tussendoortjes gemaakt en croques i.p.v. boterhamlunch omdat dat nog net iets beter smaakte (en ook omdat brood door de warmte sneller uitdroogde).

Getest (en goedgekeurd)

Deze mueslirepen vielen heel hard in de smaak en ze zijn trouwens extra lekker wanneer je ze in de koelkast bewaard.

Gefietst

Wanneer het iets te heet is om te wandelen, dan halen we de fiets uit om de omgeving te verkennen en wat verkoeling te zoeken. We reden richting Deinze en hielden halt aan het pittoreske Astene Sas waar de Franse chansons vrolijk uit de speakers schalden. Ze houden daar trouwens van wat humor, tot in het toilet 😉

 

Maar intussen is ook hier eindelijk vakantiemodus voor Maya (en voor mij bijna) en proberen we daar dubbel en dik van te genieten. W zijn allebei nog steeds een stuk vermoeid door de voorbije periode en alles loopt nu een beetje trager, maar dat is oké (trouwens meer lid van team JOMO dan team FOMO tegenwoordig).

Zijn jullie al in vakantiemodus en hoe is dat dan?

Examenbordjes

Wanneer de examentijd aanbreekt, dan zorg ik voor extra hapjes en tussendoortjes om de grote en kleine hongertjes van onze student te stillen. Het studeren moet ze zelf doen, maar als ik op deze manier deze toch wel zware periode voor haar kan helpen overbruggen, waarom niet?

Haar laatste examenreeks in het humaniora was er eentje waar wel wat extra hindernissen bij te nemen waren (o.a. als gevolg van uitvallende leerkrachten). Heel laat studeren ’s avonds lukt haar niet, maar ze deed wel een extra inspanning om ’s morgens vroeger op te staan om dan meer te hebben om te herhalen.

Ik zette dit jaar dan ook in op extra lekkere ontbijtbordjes (een gewone boterham krijgt ze in die periode nauwelijks door haar keel terwijl ze er ander meestal een tweetal eet). Standaard drinken we ’s morgens thee, maar op die momenten was een koffie toch welkom. En verder was het soms havermout of chiapudding, in gewone melk of gemixt met aardbeien uit opa’s tuin, een beetje fruit, pancakes, … Niet al te veel, maar toch voedsel dat voor een extra boost kon zorgen en haar door de voormiddag helpen.

De voorbije week werd ze beloond met een heel mooi eindrapport en een fijne proclamatie. Het einde van een tijdperk (in uniform) en de start van een nieuw verhaal.

 

Deze keer duurt de examenperiode voor Maya trouwens extra lang, want er volgde aansluitend nog een tweede blokperiode in functie van het ingangsexamen diergeneeskunde op 6 juli e.k. Behoorlijk vermoeiend en zenuwslopend, zeker voor Maya, maar ook voor mezelf. Nog nooit meer afgeteld naar de zomervakantie dan dit jaar 😉

Examentijd

Juni alweer, wat vliegt de tijd! Tweede examenreeks in het vijfde humaniora al, ons meisje zwaait zowaar volgend jaar al af van de school waar ze sinds de eerste kleuterklas met plezier zat.

Die examentijd, da’s echter minder haar ding, spanningen en stress vieren hier nog regelmatig hoogtij. Uiteindelijk komt alles wel goed, maar dat is soms met zweet en tranen. Hier en daar kan ik nog een beetje helpen, maar dat wordt jaar na jaar minder. Wat ik echter wel kan blijven doen, is haar steunen met een opbeurend woord, een knuffel en zeker ook met deugddoende tussendoortjes want studenten hebben honger(tjes) 🙂

Ik probeer zoveel mogelijk te gaan voor een mix van voedzaam en gezond, maar zo nu en dan zit daar ook wel eens een echt verwennerijtje tussen.

Vaak waren het bordjes met fruit, noten, blokjes kaas waarbij de vers geplukte frambozen en aalbessen van opa op het juiste moment kwamen om die bordjes te helpen vullen.

Om wat meer variatie te brengen in de boterhammenlunch na het examen, werd er al eens (Wasa)toast met avocado of croque-monsieur op tafel gezet en een grote rijstsalade maken, is ook handig om nog een restje als alternatieve, snelle lunch te kunnen serveren.

De examenperiode startte met een hoest en lichte keelpijn dus zorgde ik – naast refills van de waterfles – voor theetjes, al dan niet met een lepeltje honing (ernaast, zodat ze die apart kon opeten, anders blijft er enkel een suikereffect over en gaat al het goede van de honing verloren). En sinds dit jaar is er ook een beetje koffie aan het drankenassortiment toegevoegd, uiteraard met een koekje of twee/meer dabei 😉

En wanneer Maya zelf voor een tussendoortje zorgt en er nog een pannenkoek in de frigo ligt, dan wordt het dit 🙂

Maar als het helpt om het studeren vol te houden, waarom zou het dan niet mogen?

Intussen is de examenperiode ‘eindelijk’ achter de rug en kan ze nu genieten van rust en ontspanning en dan volgende week nog even een spannend moment wanneer ze haar rapport krijgt 😉

 

 

 

 

Bezigheden in de zomervakantie

Tien weken zomervakantie is lang. Of dat lijkt toch zo want voor je het weet, zijn ze alweer voorbij. Die 10 weken dat was de periode die Maya had om niet met schoolwerk bezig te zijn, om eindelijk eens andere dingen te doen waarvoor er anders weinig tot geen tijd is.

Een kleine bloemlezing.

Gewoon kleuren, op nummer, met stift of met potlood of zelfs met verf en een fijn penseel. Heel nauwgezet en langzaam, ondertussen luisterend naar muziek of een TV-show online.

Haar verf en penseel gebruikte ze trouwens ook om een reclamesleutelhanger met een huisje om te toveren tot Harry Potter gadget met op elke kant het symbool van één van de huizen van Hogwarts. Alweer een heel nauwgezet werkje.

Nog meer schilderexperimenten, maar dan met een aquarelsetje. Een andere techniek, maar opnieuw met een fijn penseel want de vakjes om in te kleuren waren behoorlijk klein.

Eindelijk ook genoeg tijd om de naaimachine uittesten die we voor haar kochten. Ze maakte voor mij o.a. een nieuwe hoes voor een lang kussen. Eerst een schetsontwerp in haar schriftje, daarna het echte werk inclusief mooie afwerking, zelfs aan de binnenkant (zodat er daar ook geen draadjes hingen).

Intussen herstelde ze ook opa’s tuinshort waarin een winkelhaak zat 😉

En ze leerde zichzelf breien, rechts en averechts, aan de hand van een boekje dat ze kreeg van N. Voorlopig bleef het bij enkele proeflapjes, maar wie weet breit ze volgend jaar wel een eigen sjaal of trui 😉

Uiteraard gingen we ook op stap: naar Knokke, naar Oostende, richting Bouillon om te kajakken op de Semois, naar Mechelen (met o.a. een bezoek aan het speelgoedmuseum), naar Préhistomuseum (een topdagje!), …

Kortom, die 10 weken leken lang, maar waren toch weer sneller voorbij dan verwacht 😉

En intussen startte het nieuwe schooljaar in volle snelheid op als was het een elektrische wagen waarbij er niet meer geschakeld wordt, maar je zonder tijdsverlies naar topsnelheid gaat. Veel vrije tijd zit er vanaf nu duidelijk niet meer in.

 

 

Wandelen

Ik ben wel een ‘stapper’ maar niet dat ik volop wandelingen plan als uitstap (gewoon eerder dat wij tijdens onze uitstappen veel wandelen, vaak in de stad omdat dit nu eenmaal een interessante manier is om kennis te maken met een plek en daarnaast zal ik bv een deel van mijn boodschappen eerder te voet doen ipv fiets of tram te nemen).
Door de coronacrisis en de daaruit volgende (semi)lockdown werd wandelen in de buurt een noodzaak (zowel fysiek als mentaal, zowel voor mij als voor Maya). Na verloop van tijd en ook wel dankzij de vele zonnige dagen maakten we van die nood een deugd en werden de wandelingen iets waar we bijna spontaan naar gingen uitkijken (of het misten wanneer het er door omstandigheden niet van kwam).

Ik besef dat we van geluk mogen spreken dat we in de groenere rand van Gent wonen. Ik hou er wel van om ook te kunnen ‘huizen en tuinen kijken’ tijdens een wandeling maar ging toch steeds meer genieten van de rust in het groen en zeker van het Parkbos. Al vermeden we het Parkbos bewust op zonnige weekenddagen en zochten we andere plekjes op toen er niet veel anders dan wandelen en fietsen mogelijk was en het er bij momenten behoorlijk druk was.

Nu velen weer andere dingen doen in hun vrije tijd blijven Maya en ik nog regelmatig wandelen. Het zorgt voor rust in mijn hoofd en minder verkramping in mijn ledematen want ik doe nog steeds bijna voltijds thuiswerk en dan wordt er veel te weinig bewogen want zelfs de afstand naar de koffie of het toilet zijn thuis immers beduidend korter dan op kantoor 😉

Regelmatig haal ik mijn telefoon boven om de mooie (of leuke) dingen die we zien vast te leggen en te delen met anderen. Die kleine gelukjes geven mij alvast een goed gevoel en zorgen ervoor dat ik er weer even tegenaan kan gaan. Voorlopig blijft ook Maya onze wandelingen leuk vinden, hopelijk kunnen we ze nog lang samen blijven doen en genieten van de mooie dingen rondom ons.

Heb jij zaken anders aangepakt tijdens de lockdown die je graag wil behouden?

About last weekend

Hoe mijn weekend er uit zag? Thuis bezig zijn natuurlijk, wat dacht je 😉

Mijn weekend startte al op vrijdagmiddag met een halve dag verlof die ik gebruikte om in de tuin te werken en dat was ook een deel van mijn bezigheid op zaterdag. Intussen heeft er een stuk van gazon van enkele vierkante meter plaats gemaakt voor extra (bloeiende) struiken en komen er binnenkort ook nog zelf gezaaide stokrozen en zonnebloemen bij (maar die moeten eerst nog een beetje groeien voor ik ze kan uitplanten).

In de voortuin experimenteer ik verder met planten die er bij mijn vader teveel stonden: irissen, meiklokjes, bodembedekker, vogelmelk (de knolletjes duiken overal op, en die uit zijn moestuin mochten naar mijn voortuin verhuizen) en kattensnorren van eigen kweek. Doordat de grond in de voortuin heel moeilijk bewerkt kan worden (veel stenen in de grond en veel wortels van de mooie beuken in de straat), is het een beetje zoeken wat er wel of niet wil / kan groeien. Zelfs het verse bloemenzaad heeft het er blijkbaar moeilijk maar gelukkig zaaien de kleine viooltjes en akeleien vlotjes zichzelf uit en van het beetje wilde bloemen die vorig jaar toch kwamen piepen, blijken o.a. de juffertjes in ’t groen zich wel goed te voelen. Hopelijk valt er binnenkort nog wat regen zodat er nog zaadjes kunnen kiemen.

Door Maya werd er ook vlijtig gestudeerd. Het thuisonderwijs blijft doorgaan tot medio juni en ze mag (moet) enkel nog naar school voor de examens (van een deel van de vakken). Zowel haar als mijn dagen blijven dus goed gevuld.
Ze heeft ook een beetje gehuild dit weekend, de hele week keek ze immers enorm uit naar de paardrijlessen die terug zouden starten en het was dan ook een stevige domper om te horen dat die lessen toch nog niet mochten doorgaan (’t was niet de eerste foute communicatie en ’t zal ook niet de laatste geweest zijn van de coronamaatregelen). Gelukkig konden we erover praten en heeft ze het een plekje kunnen geven. Onze wandelingen, waarbij we even dag gaan zeggen aan de ezeltjes en de paarden in de buurt of genieten van de zonsondergang doen elke keer weer deugd.

Op zondag genoten met ons drietjes van de brunchbox die we ophaalden bij Bodega.

Eveneens op zondag nog een beetje genaaid, vier nieuwe mondmaskers afgewerkt. Gelukkig had ik nog een restje elastiek, enkele funky veters en een klein bolletje satijnachtig touw zodat ik relatief snel drie maskers kon afwerken. Voor het vierde gebruikte ik het biaislint dat ik vorige week kocht maar dat was toch een beetje afzien om vier linten volledig met de hand te naaien (die stof is een stuk stijver om mijn naald doorheen te krijgen).

Studentenhapjes

We zitten hier weer volop in de examensfeer, al zijn het nu de laatste loodjes (maar die wegen best door). Dat betekent concreet dat ik ook extra (halve) dagen thuiswerk regel. Op die manier kan ik samen met Maya naar huis fietsen (en al een beetje horen hoe het examen van de dag verlopen is). Thuis eten we samen en daarna gaat zij studeren in haar kamer en zet ik mij ook aan het werk.
Ik ben er voor haar als klankbord: even stoom komen afblazen of toch nog even iets aftoetsen, in het slechtste geval eens een paniekje terug onder controle krijgen (maar dat gebeurt gelukkig niet al te vaak) maar verder studeert ze heel zelfstandig.

Om het studeren een beetje meer ‘verteerbaar’ te maken, zorg ik ook voor lekkere hapjes tussendoor. Dat zijn zowel gezonde tussendoortjes als eens een zoete hap maar ze worden sowieso allemaal erg gewaardeerd 😉
De voorbije tijd passeerden hier naast vers fruit (peer, kiwi, mandarijn, …) o.a. volgende bordjes :

  • bananenbrood, naar recept van Claudia Vanavermaet
  • mandarijntjes en een wafel met een tas lekkere muntthee van OrTea
  • perenclafoutis  met een beker soja chocolademelk
  • rijstwafels met erwtenspread, ja, ook uit Powerfood van Claudia Vanavermaet 😉
  • limoen-ricottacake
  • nicnacjes en M&M’s met noten
  • ….

Pannenkoeken en co

Dat het hier stiller is dan anders, ligt vooral aan het feit dat het op werkvlak nog drukker is dan anders. Kan gebeuren, maar het ‘steekt’ toch wel dat ik niet meer tijd heb om te schrijven. Hopelijk komt er binnenkort toch een beetje ruimte om enkele blogposts uit te schrijven en online te zetten, al was het maar om mijn eigen reisarchief up to date te houden 😉

In oktober vieren we een aantal verjaardagen waaronder die van Maya en van haar meter. Dan wordt er dus al eens op stap gegaan en lekker gegeten 🙂
Aan de start van de herfstvakantie, die voor Maya helaas ook deels een studeervakantie zal worden (dinsdag na de vakantie al meteen vier herhalingstoetsen, need I say more…), besloten we de Vrienden bij ons thuis uit te nodigen voor een pannenkoeken- en spelletjesavond.
Ik zorgde voor een buffetje van warme dranken en verschillende soorten pannenkoeken (en was zo slim deze al in de voormiddag te bakken zodat ik lekker mee kon babbelen en genieten eens het gezelschap aanwezig) 😉

Ik bakte een stapel klassieke pannenkoeken (bloem/melk/eieren – de helft van de melk wel vervangen door spuitwater zodat het deeg nog wat luchtiger wordt) en aan de helft van het beslag voegde ik nog een flinke scheut kaneel toe, een persoonlijk smaakfavorietje dat doorgaans op bijval kan rekenen (maar smaken kunnen verschillen en dus zorgde ik voor variatie).
Uit het boek Een dagelijkse portie power van Claudia Van Avermaet haalde ik haar variant met speltbloem en amandelmelk. Het deeg bakte een beetje anders in de pan (soms leken de pannenkoeken wel bijna doorzichtig) maar de smaak was even goed. Ideaal receptje voor de medemens met intoleranties eigenlijk maar zonder meer lekker.
Van de vierde variant, ricotta-pancakes, had ik eigenlijk al een receptje online staan op deze blog, deze keer volgde ik dat van Nigella. Zelfde ingrediënten, lichtjes andere verhoudingen, even lekker resultaat 🙂

Naast de potten met bruine, kristal- en bloemsuiker zorgde ik ook voor een assortimentje confituren van vaders makelij: braambessen, ananasaardbeien, mandarijntjes, aalbessen en kweeperen. Smaken te over dus en smaken deed het echt wel want alle pannenkoeken werden verorberd (op 2 kleine pancakes na) 🙂

Na het eten werden de speeldozen/borden bovengehaald en daarvan heb ik (hebben wij) zo genoten dat ik zelfs vergeten ben om nog enkele sfeerfoto’s te maken.
Wij maakten alvast de afspraak dat op oudejaar de gezelschapsspellen ook deel zullen uitmaken van het menu 😉

Wij speelden o.a. met veel plezier Dixit. Ken jij nog spellen die met een tiental personen van alle leeftijden gespeeld kunnen worden? Laat het me gerust weten in de commentaren.

Tuinplezier

Nu de lente terug in het land is, vraagt ook de tuin meer aandacht, zeker die van mijn vader. Hij heeft dan ook een grote bloemen- en groentetuin en kan zich daar helemaal in uitleven. Zelfs tijdens het onkruid wieden in de groentetuin heeft hij potjes naast zich staan om in het wild opkomende bloemetjes in te planten, verder te laten uitgroeien en nadien uit te planten in de bloementuin.
Aangezien Maya na de examens enkele dagen vrij had, ging ik samen haar een dagje helpen. Na de middag gaf de zon al een beetje meer warmte en zeker in de serretjes was het heerlijk toeven. Er werd dan ook volop gezaaid en geplant in bakjes en in potjes: tomaten, pompoenen, basilicum, tagetes, zonnebloemen, middagbloem (sterretjes noemen wij ze), ….

Ik kreeg ook twee bakken ‘kwekelingetjes’ mee die gered waren tijdens het onkruid wieden: viooltjes, phlox, akelei en stokrozen. Ik gaf ze intussen ook allemaal een plekje in onze tuin (en er is nog ruimte voor heel wat meer 😉). Ik ben alvast benieuwd of ze het bij ons even goed zullen doen als in Zomergem 😊

Binnenkort moet ik ook eens tijd maken om een bloemenveld in te zaaien, maar daarvoor moet ik eerst nog wat voorbereidend werk doen (en zou het best nog even een beetje regenen denk ik).

Uit de oude doos

Winterse dagen en slecht weer zijn ideaal om ‘oude papieren’ op te ruimen. Tijdens een dagje bij mijn vader werden dat in concreto een 8-tal blikken dozen vol geboorte-, verjaardags- en communiekaartjes, doodsprentjes, huwelijksaankondigingen, menukaarten en meer van dat.

De dozen werden gescreend, alles ging door zijn handen, een deel werd bewaard en een deel niet langer. Sommige kaartjes waren echt pure nostalgie zoals het communiekaartje van mijn vader en dat mijn moeder (compleet met een zilveren lintje).

Ook de menukaarten van toen zijn al eens de moeite om te bekijken: zo uitgebreid en die bijschriften!

In de doos zaten ook nog enkele brieven aan mijn grootvader langs moederskant. Hij was fietsenmaker en schonk soms fietsonderdelen of oude fietsen aan de paters ‘voor de missies’. Sommige van die paters stuurden blijkbaar ook wel brieven vanuit hun missiepost naar hem. Zonder volledig adres kwamen deze toch op het juist adres aan 😉

Een paar uren later waren de 8 dozen gereduceerd tot 5 en waren wij weer enkele warme herinneringen rijker 🙂