Monthly Archives: May 2020

Scones met ui en parmezaan

food

Ik hou van scones, zeker met room en marmelade maar ook de hartige.  Deze keer probeerde ik een nieuw receptje uit dat ik ooit eens noteerde.

Ingrediënten
30 g boter
1 kleine ui, fijngehakt
250 g zelfrijzende bloem
snuifje zout
50 g parmezaanse kaas
1,25 dl water
1,25 dl melk
cayennepeper

Werkwijze
Verwarm de oven op 200-210°C. Smelt de boter en fruit de ui glazig, laat iets afkoelen.
Meng bloem, zout en kaas in een kom. Voeg de ui en bijna alle melk en water toe. Meng tot een zacht deeg, voeg meer vocht toe indien nodig.
Deeg voor scones moet luchtig blijven anders worden de scones taai. Meng daarom met een mes (of vork) en kneed slechts kort (of niet, wanneer je zoals ik niet echt een fan van kneden bent 😉 )
Steek rondjes uit het deeg of maak kleine bolletjes. Leg ze op een bakplaat en bestrooi licht met cayennepeper.
Bak ze bruin in 10-12 min.

Je hoeft niet te wachten tot ze afgekoeld zijn, warm en vers uit de oven zijn ze minstens even lekker 😉

About last weekend

familie, ,

Hoe mijn weekend er uit zag? Thuis bezig zijn natuurlijk, wat dacht je 😉

Mijn weekend startte al op vrijdagmiddag met een halve dag verlof die ik gebruikte om in de tuin te werken en dat was ook een deel van mijn bezigheid op zaterdag. Intussen heeft er een stuk van gazon van enkele vierkante meter plaats gemaakt voor extra (bloeiende) struiken en komen er binnenkort ook nog zelf gezaaide stokrozen en zonnebloemen bij (maar die moeten eerst nog een beetje groeien voor ik ze kan uitplanten).

In de voortuin experimenteer ik verder met planten die er bij mijn vader teveel stonden: irissen, meiklokjes, bodembedekker, vogelmelk (de knolletjes duiken overal op, en die uit zijn moestuin mochten naar mijn voortuin verhuizen) en kattensnorren van eigen kweek. Doordat de grond in de voortuin heel moeilijk bewerkt kan worden (veel stenen in de grond en veel wortels van de mooie beuken in de straat), is het een beetje zoeken wat er wel of niet wil / kan groeien. Zelfs het verse bloemenzaad heeft het er blijkbaar moeilijk maar gelukkig zaaien de kleine viooltjes en akeleien vlotjes zichzelf uit en van het beetje wilde bloemen die vorig jaar toch kwamen piepen, blijken o.a. de juffertjes in ‘t groen zich wel goed te voelen. Hopelijk valt er binnenkort nog wat regen zodat er nog zaadjes kunnen kiemen.

Door Maya werd er ook vlijtig gestudeerd. Het thuisonderwijs blijft doorgaan tot medio juni en ze mag (moet) enkel nog naar school voor de examens (van een deel van de vakken). Zowel haar als mijn dagen blijven dus goed gevuld.
Ze heeft ook een beetje gehuild dit weekend, de hele week keek ze immers enorm uit naar de paardrijlessen die terug zouden starten en het was dan ook een stevige domper om te horen dat die lessen toch nog niet mochten doorgaan (‘t was niet de eerste foute communicatie en ‘t zal ook niet de laatste geweest zijn van de coronamaatregelen). Gelukkig konden we erover praten en heeft ze het een plekje kunnen geven. Onze wandelingen, waarbij we even dag gaan zeggen aan de ezeltjes en de paarden in de buurt of genieten van de zonsondergang doen elke keer weer deugd.

Op zondag genoten met ons drietjes van de brunchbox die we ophaalden bij Bodega.

Eveneens op zondag nog een beetje genaaid, vier nieuwe mondmaskers afgewerkt. Gelukkig had ik nog een restje elastiek, enkele funky veters en een klein bolletje satijnachtig touw zodat ik relatief snel drie maskers kon afwerken. Voor het vierde gebruikte ik het biaislint dat ik vorige week kocht maar dat was toch een beetje afzien om vier linten volledig met de hand te naaien (die stof is een stuk stijver om mijn naald doorheen te krijgen).

Mondmaskers

creatief, woord in beeld,

Wel nodig of niet? Wenselijk en nu soms toch verplicht. Moeilijk te vinden maar misschien wel eenvoudig te maken? Met of zonder naaimachine, met lintjes of elastiek? Gepersonaliseerd of wegwerp? Amper een onderwerp waarover meer geschreven en gesproken wordt in deze tijden dan het mondmasker.

Er staan hier al jaren enkele dozen met stofjes opzij, vooral kleinere stukjes, o.a. van staalboeken. Niet om direct kledij mee te maken dus maar eerder bedoeld om te knutselen, al kwam dat er uiteindelijk amper van. Plots zouden die stofjes wel eens van pas kunnen komen … alleen, zo zonder naaimachine zou dat wel lukken? Ik besloot de proef op de som te nemen.

Het officiële model met de plooitjes maken dat zag ik eerlijk gezegd niet zitten, een mondmasker maken uit een T-shirt ook niet (al was het maar omdat ik niet meteen over het noodzakelijke basismateriaal hiervoor beschik, nl. T-shirts om te verknippen).
Uiteindelijk besloot ik het te proberen met het model dat o.a. door het UZA verspreid wordt.
Met een print van het patroon en de handleiding zette ik me aan het werk. Toch nog even opzoeken wat nu juist ‘met de draadrichting’ betekende, vervolgens knippen en naaien maar, stiksteekjes ‘à volonté’.
Het grootste prutswerk zijn – wat ik al had verwacht – de lintjes. Is mijn voorraad stofjes zeer ruim, dan is het qua stoffen lintjes en elastiek heel wat minder. Samen met Maya zocht en vond ik echter materiaal dat wel in aanmerking kwam, zij het in verschillende stijlen en kleuren 😉

Het eerste proefexemplaar kostte me 3 uur, de volgende kreeg ik op dik 2 uur afgewerkt. Intussen zijn we 3 dagen verder en liggen er hier al 9 te blinken.
Sommige met een lint dat nog het meest lijkt op ronde schoenveters

Andere met plat, glad lint (dat echter ‘uitfitzelde’ aan de afgeknipte punten, behoorlijk lastig om dat een beetje deftig om te naaien). Soms zette ik het lint verkeerd in omdat ik dacht rechts bezig te zijn maar het bleek averechts, maar ‘who cares’ wanneer je die linten strikt, ziet niemand dat nog 😉

Met een restje ronde elastiek prutste ik ook 2 exemplaren in elkaar. De wederhelft ziet het immers niet zitten om lintjes te strikken op zijn achterhoofd. Niet evident om ronde elastiek met de hand stevig vast te zetten maar dat loste ik op door een knoopje in de elastiek te draaien. Nu maar hopen dat ze houden (op de foto hieronder staat enkel het eerste stiksel, ik deed er nog een tweede overheen ‘in de andere richting’ om alles goed vast te naaien).

In de knutselkoffer ontdekten we zowaar enkele kleine (fluo) kliksluitingen en een bijpassende ‘veter’. Geen idee waar die vandaag komen maar ook deze gebruikte ik voor een masker. Opnieuw niet zo evident maar met wat gepruts bereikte ik toch een aanvaardbaar resultaat. ‘t Is er wel eentje op maat want er zit geen rek op.

Mijn handgemaakte mondmaskers zijn absoluut niet perfect maar zijn zeker draagbaar en origineel 😉 De stof komt uit een staalboek voor Italiaans bedlinnen en voelt aangenaam. Toekomstige wasbeurten zullen daar niet snel iets aan veranderen: bedlinnen moet daar tegen kunnen zou ik denken, hopelijk geldt dat ook voor de linten en elastiek en heb ik alles voldoende stevig vast genaaid 😉

Voorlopig liggen de exemplaren hier nog opzij want ze zijn voor ons nog niet nodig (geen school, geen verplaatsingen met openbaar vervoer, niet werken op plaatsen met veel volk en weinig afstand…) maar ‘t is wel handig om te weten dat we er minstens voor elk van ons al enkele liggen hebben.
Intussen liggen er nog enkele stapeltjes stof te wachten om te verwerken maar ik zal eerst eens op zoek moeten gaan naar lint en/of elastiek…