Maandelijkse archieven: juni 2019

Junituin

Dat het warm is om in de tuin te werken maar dat ik er niettemin deugd van heb gehad om dinsdag bij 30°C en meer te zweten in papa’s tuin. We deden het rustig aan (en in de voormiddag waren er nog regelmatig wat schapenwolkjes op het zonnekracht wat te temperen) maar er werd toch flink gewerkt: pakweg een honderdtal uitgebloeide digitalisplanten uitgetrokken en verhakseld en tientallen nieuwe kwekelingen (o.a. Kattensnor en Zinnia) uitgeplant. De tuin heeft weer een andere dynamiek gekregen.

Het blijft trouwens genieten van de uitbundige bloemenpracht.

De rode klimrozen bloeien weer massaal, de trossen zijn zo zwaar dat de takken doorbuigen onder het gewicht.

  

De stokrozen beginnen stuk voor stuk kleur te bekennen.

De reukerwtjes kwamen slechts beperkt op maar hebben wel mooie kleuren, de sterretjes stralen.

 

De dahlia staat op zijn best en geeft mooie bloemen en de vlinderstruiken tonen ook kleur.

De tweede zaaipoging ganzania is wel geslaagd, meer dan honderd plantjes moeten nog een plekje in vaste grond krijgen (een bak mocht mee voor onze tuin, net als een bak prikneusjes, ook in Gent wacht dus nog wat plaatwerk 😉).
De labels op de handvaten verwijzen nog naar eerdere gekochte bloemetjes maar de bakjes worden jaren aan een stuk hergebruikt.

In de groentetuin doen de boontjes, ui en wortelen het niet slecht.

De tomaten in de serre doen het uitstekend, de oogst van coeur de boeuf ziet er veelbelovend uit 😄

 

De aardbeien en rode bessen zijn bijna allemaal geoogst, nu is het tijd voor de kruisbessen (en dus tijd om sap te trekken en er later Kruisbessencreme van te maken of confituur dat kan ook maar is meer papa’s departement 😋).

En verder? Genieten van en kijken naar de tuin, buiten onder de parasol eten en een koffietje drinken. Meer moet dat soms niet zijn 😍

.

Studentenvoer

De laatste examenreeks van dit schooljaar, ze weegt en de laatste loodjes worden er niet lichter om (ik zal net als Maya heel blij zijn wanneer dat laatste examen achter de rug is).

Ik probeer tijdens de examens zoveel mogelijk thuis te zijn wanneer Maya moet studeren. Ze doet dat behoorlijk zelfstandig maar ik merk dat ze het wel fijn vindt dat ik thuis ben. Meestal ga ik om het uur even langs, met een klein tussendoortje, ideaal om even ’te meten hoe het zit met de motivatie’ en haar wat op te beuren.  Ik probeer die tussendoortjes zowel lekker als gezond te maken, nu eens zoet en dan weer hartig. Ze kan ze wel smaken en ik ben al blij dat ik haar op die manier toch een beetje ‘morele steun’ kan geven 🙂

Een selectie uit het aanbod van de voorbije dagen:

verse aardbeien, zonder meer of met platte kaas, of met roomijs (moet ook kunnen, toch?)

vers gebakken brood van Aveve (uit de broodoven bij opa), telkens weer smullen

een hartig hapje wanneer ik het avondmaal nog aan het maken ben: rauwe worteltjes, humus, noten, toastjes, …

muesli met yoghurt en rood fruit (de aalbesjes uit opa’s tuin waren ideaal als aanvulling op de zomerzoete aardbeien) of een milkshake met amandelmelk en meloen

Ook de witte aalbessen uit opa’s tuin werden gebruikt om de tussendoortjes te maken, aangevuld met een stukje donkere chocolade, gedroogde abrikozen en okkernoten (die laatste ook nog van opa’s oogst trouwens)

Heerlijke chocolade-havermoutkoekjes naar recept van Claudia Van Avermaet

en op koelere dagen een lekkere kom verse tomatensoep met veel toppings 🙂

Op die manier wordt studentenvoer toch een stuk aangenamer, niet?

Park Langerbrugge-Zuid

Nog eens tijdens het weekend een dagje aan de slag voor het werk. Deze keer openden we een nieuw park in de Gentse Kanaalzone. We richten er verschillende koppelingsgebieden in, groene buffergebieden tussen de dorpskernen en de Gentse haven. Er is aandacht voor buffergroen maar ook voor recreatie (speelzones, visplekken, wandel- en fietspaden, picknickplekken, zitbanken, …) en natuur (inrichting moeraszones, aanleg bufferbekkens, …), veilig fietsverkeer, erfgoed, …
Eerder kregen de koppelingsgebieden in Desteldonk-Noord & Desteldonk-Zuid, Rieme-zuid & Doornzele-Noord en Sint-Kruis-Winkel-Zuid een make-over. Het koppelingsgebied Langerbrugge-Zuid werd een mix van groen met speelse elementen en evocaties van (industriële) erfgoedelementen.
Het gebied van 22,7 ha ligt ingesloten tussen de oude Electrabelcentrale in het zuiden, het bedrijventerrein Grote Nest in het oosten, de woonwijk Herryville en naastliggende woonwijk ten noorden en grenst in het westen aan de Burggravenlaan.

Luchtfoto Langerbrugge-Zuid

Zaterdagdagmorgen leken we nog even de ergste regen te ontlopen maar helaas was ons geluk van korte duur want het water kwam met bakken uit te hemel vallen en we werden nat tot op ons vel tijdens de voorbereidingen. Gelukkig hadden we nog enkele stuks reservekledij mee en zo verschenen we toch nog ‘presentabel’ voor het formele luik. Net op tijd trouwens hield het op met regenen en er kwamen toch nog vrij veel mensen opdagen (gewapend met paraplu en regenjas).  De formule van panelgesprek i.p.v. verschillende toespraken werd gesmaakt (wel iets meer werk en spanning voor ondergetekende) en de bubbels en pizza achteraf eveneens 😉
Door de regen kregen de kinderen er trouwens nog een extra attractie bij  😉

Na de middag kregen we meer zon en kwamen er nog heel wat geïnteresseerden wandelen in het park (op eigen houtje of met een gids).

Heel wat hondenbaasjes waren van de partij voor de opening van de hondenuitloopzone (voor de gelegenheid met extra veel plassen).

Steeds meer worden de koppelingsgebieden in de Gentse kanaalzone hele fijne stukjes groen om eens te wandelen of te fietsen (en dan ben ik toch best een beetje trots dat we zoiets kunnen realiseren).

(klik hier voor de grote versie van de poster)

Een uitgebreide fotoreportage vind je op de VLM FB-pagina.

Een dagelijkse portie power

Voor ik een kookboek koop, wil ik eigenlijk (vrij) zeker zijn dat ik er effectief recepten zal uit klaarmaken. Het liefst ziet het boek er ook een beetje goed uit (maar bij kookboeken gaat daar sowieso wel vaak de nodige aandacht naar) maar dat is niet de doorslaggevende reden om het wel of niet te kopen. Veel meer effect hebben de recepten zelf: zijn ze niet te moeilijk, te omslachtig, met veel (of onbekende) ingrediënten, …?

Doorgaans zal ik maar half kijken naar de categorie ‘gezondheidsboeken’ of hoe je ze ook noemen wil. Op de een of andere manier bezorgen de meeste van die boeken mij eerder een schuldgevoel dan dat ik mij geïnspireerd voel om ermee aan de slag te gaan en dus koop ik ze niet.

Toen ik me echter toch liet verleiden om even door “Een dagelijkse portie power” van Claudia Van Avermaet te bladeren, kreeg ik al snel de indruk dat daar precies wel wat recepten instonden die mij konden bekoren: snel en eenvoudig maar dus ook goed voor extra energie (en dat kan ik eigenlijk best gebruiken). Ik wist dat mijn zus het boek al liggen had en besloot nog even op zeker te spelen en haar exemplaar eens uit te lenen voor een iets grondiger screening 😉

Ik installeerde me in de zetel en las geïnteresseerd het inleidende deel (en kreeg geen schuldgevoel). Ik leerde o.a. bij dat peterselie een goede bron van ijzer is, ideaal dus om eens wat meer te gebruiken want een (te) laag ijzergehalte is mij niet vreemd (ik blijf alvast mijn pesto maken volgens dit recept).

Het boek is laagdrempelig en ideaal voor mensen die best wel gezonder willen eten maar daar liever niet te streng in zijn (en als het even kan ook de rest van het gezin vlot meekrijgen). Aparte gerechten koken is aan mij niet besteed en ik ben er ook de persoon niet voor om calorieën te beginnen tellen of meer van dat ‘leuks’. Dergelijke dingen hebben doorgaans een averechts effect op mij waardoor ik ipv gezonder net minder gezond zou beginnen eten. In dit boek krijg je echter een hele reeks leuke gerechtjes, die eenvoudig te bereiden zijn. Claudia doet bovendien zelf suggesties om nog iets toevoegen om bv de persoon over de streep te trekken die toch nog een beetje vlees wil en niet enkel ‘konijnenvoer’ wil geserveerd krijgen of het kind dat enkel soep wil drinken wanneer er iets ‘lekkers’ in ligt.

Ik was dermate enthousiast dat ik diezelfde dag nog twee groenteschotels bereidde en de volgende dag 2 receptjes voor gezonde koekjes uittestte. Alles werd door de huisgenoten en mezelf geproefd én goedgekeurd 🙂

Ik vul met plezier mijn boekenkast met een exemplaar van Een dagelijkse portie power (ik kocht het boek intussen ook) en er zal nog menig recept zal uitgetest en geserveerd worden 🙂

Het boek is uitgegeven bij Lannoo en kan je o.a. vinden bij De Standaard Boekhandel

Schloss Belvedere

Omdat het weer iets minder was om de hele dag buiten te lopen, besloten wij tijdens ons verblijf in Wenen ook een bezoekje te brengen aan Schloss Belvedere. Dit barok paleizencomplex bestaat uit  het Obere Belvedere en het wat oudere Untere Belvedere, die worden verbonden door een tuin. Hier geen gloriette dus zoals bij Schloss Schönbrunn maar 2 volwaardige paleizen.

Het Untere Belvedere fungeerde als het zomerverblijf van Eugenius van Savoye en dateert van begin 18de eeuw. Ondanks zijn relatief bescheiden formaat kan het zich qua architectuur meten met het Obere Belvedere, dat iets later volgde. Dit gedeelte was bestemd als onderkomen voor Eugenius’ bibliotheek en zijn kunstcollectie. Daarnaast was het ook bestemd voor vorstelijke ontvangsten en hofceremonies. De tuinen en terrassen tussen de beide paleizen maakten volledig deel uit van het ontwerp en de architectuur.

De gebouwen van het Belvedere huisvesten sinds 1903 de Österreichische Galerie Belvedere met heel wat beroemde werken waaronder Gustav Klimts De kus. Het Obere Belvedere heeft een permanente collectie, in het Untere Belvedere hangen meer moderne, wisselende collecties. In de voormalige stallen kan je terecht voor een collectie middeleeuwse kunst, in de oranjerie (die werden gerestaureerd en aangevuld/uitgebouwd met een heel modern stukje architectuur) vind je dan weer actuele, tijdelijke tentoonstellingen.

Wat de kunst betreft, ging mijn persoonlijke voorkeur toch uit naar de klassiekers (Manet, Van Gogh, …) en bv ook het portret van een vrouw van Klimt (olieverf op doek). Naarmate we dichter bij het topstuk van de collectie kwamen, werden de bezoekersaantallen ook beduidend groter. Het was duidelijk dat een deel van de aanwezigen enkel voor de topwerken van Klimt naar hier kwamen.
Dat we slechts in kleinere groepjes tot deze zalen werden toegelaten, bleek echt wel nodig omdat vooral de Aziatische bezoekers van geen ophouden wisten in het nemen van foto’s (en dan nog liefst van al selfies bij elk topwerk)! Ik kreeg het er zo van op mijn heupen dat ik eerlijk gezegd bijna amper naar de Kus gekeken heb (mijn blikveld werd trouwens toch permanent verstoord door een Aziatische jongedame het echt wel nodig vond om zichzelf minstens 10 keer te (laten) fotograferen in verschillende posities voor en langs het kunstwerk).

Een bezoekje aan deze site is misschien eerder een aanrader voor kunstliefhebbers maar de extra drukte (lees: overmatig fotograferende Aziaten) in de zalen van Klimt en co die moet je er wel bijnemen.

Meer lezen over Schloss Belvedere en de collecties kan op de website van het Belvedere Museum.