Maandelijkse archieven: september 2019

SMAK

Dit weekend werd er eentje van relatieve rust, omdat het eens nodig was en ik een weekend zonder te veel verplichtingen (al dan niet zelf opgelegde) steeds beter kan waarderen. De lijst van dingen om eens te doen wanneer er wat tijd is, is sowieso nog meer dan lang genoeg 😉

Tussen wat opruim- en kookwerken door (en ook een kleine migraine-aanval helaas) maakten we nog even tijd om naar het SMAK te gaan. Naar aanleiding van haar twintigste verjaardag presenteert S.M.A.K. ‘De Collectie (I): Highlights for a Future’ die ongeveer 200 werken uit de collectie telt en net als tijdens de opening in 1999 het volledige museumgebouw beslaat. Met deze tentoonstelling wil S.M.A.K. vooral naar het heden en de toekomst kijken. Bekende klassiekers, nieuwe topstukken én recente aanwinsten uit de museumcollectie worden ingezet om de positie van het museum en de kunst in de hedendaagse realiteit te tonen en nieuwe verbanden te leggen met andere, soms verrassende en minder bekende werken uit de collectie.

Zoals wel vaker in het STAM, vroeg ik me ook deze keer af waarom bepaalde zaken  als kunst gezien en gekocht worden door musea. Moderne kunst en ik gaan nooit de beste maatjes worden vrees ik maar gelukkig zaten er toch een aantal stukken in de collectie die me konden bekoren of verrassen 😊

Eén van de eerste werken die we zagen, zat eerder in de categorie WTF? voor mij (koffiegruis op de grond, stukgehakte muren met houterige tekeningen en krabbels op), Chasing the blue train van David Hammond wist me daarentegen wel aan te spreken op de een of andere manier.

In het Marcel Broodthaerskabinet viel me het Magrittegehalte van een aantal werken op

en dat was voor ik deze zag 😉

Portait (anti-reflex version) van Carsten Nicolai vond ik dan weer intrigerend in materiaalgebruik.

Wim Delvoye, altijd weer herkenbaar, al vind ik het werk op de zeedijk in Middelkerke (Caterpillar) persoonlijk knapper dan deze Betonmolen met 46 schoppen.

De gestapelde borden van Robert Therrien kende ik enkel van op poster/postkaart en ‘t was wel een verrassing om te zien dat dit kunstwerk zowat 2,5-3m hoog is!

Enfin,  moderne kunst, ik heb er vaak een dubbel gevoel bij. Ik zal altijd wel meer een liefhebber van ‘schone’ kunsten blijven denk ik.

Liefhebber van Moderne/Actuele Kunst? Breng dan zeker eens een bezoekje aan het SMAK in Gent en combineer het misschien met een bezoek aan de overburen van het MSK 🙂

 

Cupcakes en muffins

Deze maand lukte het me eindelijk nog eens om nieuwe recepten uit te testen (muzikale picknicktradities met vrienden zijn daarvoor een goede aanleiding).
Ik maakte twee verschillende soorten cupcakes en aangezien alles zo goed als op was, ga ik ervan uit dat ik ze als geslaagd mag beschouwen en ze hier dus wel kan delen 😉

Blauwebessencupcakes

Hiervoor haalde ik mijn inspiratie uit het maandelijkse magazine dat je gratis in de Carrefour kan vinden, een receptje van Manon Macaron. In weze maak je deze muffins met een 4/4 deeg en voegt er de blauwe bessen aan toe. Aangezien ik nog braambessen uit mijn vaders tuin in de diepvries zitten had, besloot ik deze te gebruiken (ook blauwe bessen, toch?).

Ingrediënten
200 g kristalsuiker (ik hield het op 160 g)
4 eieren
200 g boter
200 g zelfrijzende bloem
250 g blauwe bessen (of in mijn geval braambessen dus)

Werkwijze
Verwarm de oven voor op 180°C.
Mens de suiker met de eieren en klop goed los, laat de boter smelten.
Meng de gesmolten boter onder het eiermengsel en voeg de bloem toe.
Meng tot een glad cakebeslag en voeg als laatste de bessen toe.
Schep het beslag in de muffinvormpjes.
Bak de muffins ca 35-40 minuten in de oven. 

Verdict
Ik minderde de hoeveelheid suiker een beetje en de zurigheid van de braambessen zorgde ervoor dat alles mooi in balans kwam. De cupcakes blijven ook zonder probleem enkele dagen houdbaar (voor het geval je toch niet alles in één keer opsmult). 

Cupcakes met havermout, peer en donkere chocolade

Een receptje van Claudia Van Avermaet, uit haar boek ‘Een dagelijkse portie Power’

Ingrediënten

200 g havermout (gemalen)
50 g amandelmeel
1 el bakpoeder
2 eieren
250 ml amandelmelk
2-3 peren, in stukjes
50 g donkere chocolade, in stukjes

Werkwijze
Verwarm de oven voor op 180°C.
Meng de havermout, het amandelmeel en het bakpoeder in een grote kom door elkaar.
Neem een andere kom en kop daarin de eieren met de amandelmelk los.
Snij de peren en de chocolade in stukjes.
Doe het eimengsel bij de havermout, meng alles goed door elkaar en voeg de stukjes peer en chocolade toe.
Vul de muffinvormpjes en zet bak ze ongeveer 20 minuten in de oven.
Lekker als ontbijt of snack, eventueel met een toefje Griekse yoghurt of kokosyoghurt.

Verdict
Een minder zoet, iets gezondere cupcake al was het maar door de havermout en de afwezigheid van toegevoegde suiker. Een gezonder tussendoortje dus waar je extra van kan genieten 🙂

Hier werden ze beide gesmaakt, benieuwd welke jouw favoriet is 🙂

Musea in Lyon

Nadat we vorig jaar Lyon vooral van buitenaf verkenden, besloten we dit jaar ook 2 musea te bezoeken tijdens onze twee dagen in deze aangename stad. Bij onze aankomst op zondagmiddag brachten we nog een bezoekje aan la musée des Confluences waarvan het gebouw zelf de vorige keer al serieus de aandacht trok. Je kan er ook moeilijk naast kijken 😉 Het is een realisatie van Coop Himmelb(l)au, een coöperatie van Oostenrijkse architecten, opgericht door Wolf Prix, Helmut Swiczinsky en Michael Holzer, o.a. ook bekend van het gebouw voor BMW Welt in München.

Het futuristische gebouw wordt omschreven als een wolk van kristalglas, beton en staal en bevindt zich bij de samenvloeiing van de rivieren de Rhône en de Saône, op het uiterste puntje van het schiereiland. Een glazen vloer prijkt midden in het gebouw,  zo’n 15 meter boven de grond. Er zijn twee eenheden die centraal staan bij de structuur van dit gebouw: enerzijds kristal, in het noorden van het gebouw, dat vorm geeft aan een massieve en glazen ruimte. De hoofdingang van het gebouw is transparant en helder. De wolk, de kern van het museum, bestaat uit 8 verduisterde expositiezalen. De glazen sculptuur biedt een spectaculair zicht op de omgeving, de zalen binnen leggen volledig de focus op de collectie.

 

Het museum erfde meer dan 2 miljoen objecten, verzameld over een periode van de 16de eeuw tot nu. De permanente expositie bestaat uit 3.000 objecten en is verdeeld in 4 categorieën: Oorsprong, Maatschappij, Ras(het web van het leven) en Eeuwigheid (visioenen van het hiernamaals).
Je vindt hier de meest uiteenlopende zaken: meteorieten en ammonieten, opgezette dieren en beelden uit oeroude culturen, de onderkaak van de Homo Sapiens en de wapenuitrusting van de Samourai….  Iedereen met een interesse voor wetenschappen, techniek, archeologie en ethnologie kan hier zijn ogen uitkijken. De twee dinosaurusskeletten, die voor 80% compleet zijn, vormen zeker een van de eyecatchers in het museum.

Praktisch
Openingstijden: dinsdag t/m zondag van 11.00 – 19.00 uur. (In het weekend en op feestdagen vanaf 10.00 uur.) Vanaf 17u mag je binnen aan verminderd tarief.
Op donderdag is er een avondopenstelling tot 22.00 uur.

Ons oordeel
Twee uren waren voor ons eigenlijk wel OK om te spenderen in het museum, al kan het uiteraard een stuk langer. Beetje jammer wel dat verschillende volwassenen hun kleine kinderen er vrij lieten rondlopen (rondrennen soms) en het museum blijkbaar als speeltuin zagen. De suppoosten hadden bij momenten ogen tekort om duidelijk te maken dat tentoongestelde artefacten geen speelgoed waren.
De inhoud van de voorwerpen is dermate gevarieerd dat iedereen er wel iets naar zijn of haar zin vindt, maar tegelijk maakt dat het ook wel druk om alle informatie te verwerken. Het uitzicht dat is ronduit schitterend, al is het voor mensen met hoogtevrees geen sinecure om op sommige platformpjes buiten te gaan staan 😉 Liefhebbers kunnen er boven in de (snack)bar iets kleins eten of drinken, beneden is een ‘echt’ restaurant maar dat was gesloten toen wij het museum bezochten. De museumwinkel is ook een bezoekje waard trouwens, je vindt er hele leuke dingen.

Op maandag bezochten we een museum van een heel ander kaliber: het musée des beaux-arts ofte het museum voor Schone kunsten, midden in het klassieke centrum van de stad. Het museum behoort tot de grootse musea van Frankrijk en is gevestigd in het voormalige Koninklijke Benedictijnenklooster ‘Dames de Saint-Pierre’, daterend van de zeventiende, achttiende eeuw. Het museum opende in 1801 de deuren voor het publiek.

Het museum bezit verschillende afdelingen met beeldhouwkunst, schilderkunst, antiquiteiten, keramiek, munten, medailles, objecten van toegepaste kunst, ivoorsnijwerk, tapijten, tekeningen, prenten en nog veel meer.


De collectie begint met de kunst en cultuur van het oude Egypte, met onder meer kleitabletten, reliëfs, sarcofagen en sculpturen en gaat door tot aan het heden. Verder vind je er uit de oudheid nog afdelingen voor kunst van het oude Mesopotamië, van de Soemeriërs, Assyriërs e  Babyloniërs en uit heel wat stukken uit de klassieke oudheid van Grieken en Romeinen. Daarnaast evengoed islamitisch keramiek en middeleeuws email.

Uit de schilderkunst en beeldhouwkunst heel wat indrukkende namen: Rodin, Rubens, Renoir, Monet, Gauguin, Picasso, Rembrandt en Delacroix om er maar een deel te noemen. We zagen er zelfs een volledige Art Nouveau slaapkamer!

Praktisch
Het museum is elke dag open, behalve op dinsdag en feestdagen, van 10 tot 18u, op vrijdag pas vanaf 10.30u; een aantal zalen sluiten over de middag. De binnentuin is gratis toegankelijk (en wordt duidelijk ook door locals gebruikt om te picknicken).
Het museum is gratis voor jongeren tot 18 jaar.

Ons oordeel
Wij vonden dit zonder meer een prachtig museum. Maya genoot vooral van de antieke kunst. Ze herkende zoveel dingen die ze de voorbije 2 jaar op school geleerd heeft, zowel bij geschiedenis als in de lessen antieke cultuur bij Latijn en Grieks. Het is duidelijk dat de directeur(s) van dit museum ‘goede contacten’ moeten (gehad) hebben om zo een uitgebreide collectie te verzamelen.
Ook hier een veelheid aan stukken maar er zit veel meer eenheid in de collectie waardoor het geheel op de een of andere manier ‘beter verteerbaar’ lijkt (al kan dat natuurlijk ook gewoon aan ons liggen dat deze stukken ons nog meer aanspreken en dat het hier ook heerlijk rustig is, dat ook 😉 ) Ik kon het deel oudheid erg smaken maar evenzeer de grote namen uit de 19de eeuw. Die schilderkunst was echter iets minder Maya’s ding (misschien wel omdat ze dat gewoon nog minder kent, ik denk dat ik daar op die leeftijd ook nog niet zoveel van gezien had).

Wie dus graag eens een museumbezoekje doet, ook daarvoor ben je in Lyon aan het juiste adres! Moet het nog gezegd dat we fan zijn van de stad 😉

Meer weten over Lyon? Ik schreef vorig jaar al stukjes over het moderne Confluence, het klassieke Presqu’île, het oude Fourvière en de vele street art.

 

 

Fotografiekamp

Net als vorig jaar sloot Maya haar zomervakantie af met een weekje fotografiekamp van Clickit. Maya heeft al langer interesse in en feeling voor fotografie en dit kamp is een dagkamp (ideaal voor een meisje dat liever thuis komt slapen elke dag) dat bovendien doorgaat op de Oude Bijlokesite (perfect combineerbaar dus met een fietsritje van en naar mijn werk).

Naast het maken van foto’s leren ze ook enkele basis fotobewerkingen op een tablet (die ze ook elk ter beschikking krijgen om op te oefenen), deze keer met de App Photofox. Stiekem was ik wel een beetje blij dat Maya de mening van haar lesgeefster volgde dat je niet te veel moet gaan bewerken; “ik probeer mijn foto’s gewoon goed te hebben qua beeld en heb alleen soms een beetje de kleursterkte bijgesteld maar niet bij alle foto’s, vele heb ik gewoon gelaten zoals ze waren”. Ik kan mij hier helemaal in vinden 🙂

In deze post een  greep uit haar uiteindelijke selectie van 130 foto’s (nog geen tiende van het aantal dat ze in de loop van de hele week gemaakt heeft, ze hebben dus ook moeten leren kiezen en wissen, niet altijd evident). Je ziet pas echt hoe mooi sommige beelden zijn wanneer je ze op groter formaat bekijkt trouwens 🙂

Gedurende de hele week kreeg elk kind een reflexcamera ter beschikking om dagelijks mee te oefenen. Naast enkele theoretische lesjes over o.a. diafragma en belichting ligt de focus heel sterk op de praktijk. Daarvoor trokken ze er regelmatig op uit: op de mooie site van de Oude Bijloke zelf maar ook naar de Plantentuin vlakbij het Citadelpark, naar het centrum van de stad (de binnenstad, musea, bootjes,…) én zelfs een daguitstap naar Pairi Daiza.

Het was leuk om haar verhalen te horen, hoe ze enthousiast vertelde over de kleine bloemetjes die ze spotte in de plantentuin en hoe blij ze was met haar geslaagde foto van de libelle, dat ze een aantal keren spontaan haar camera in manuele modus gezet heeft ‘omdat ze dan precies toch betere plantenfoto’s kon maken’, hoe ze haar bezoek aan Pairi Daiza een stuk anders beleefde dan met ons samen vorige maand, dat ze heb best moeilijk vond om portretten te maken (en zelf helemaal niet zo graag op de foto staat maar liever achter de camera blijft), …. Het was leuk om zien hoe ze soms toch wel mooie details in beeld brengt, dat ze echt wel heeft leren kijken en niet zomaar beelden schiet, …

Ik geef het toe, ik ben best trots op haar en zie dat zij dingen geleerd heeft waar ik zelf nog wel een extra woordje uitleg over wil 😉

Het feit dat Maya met plezier dit kamp (zelfde programma) voor het tweede jaar op rij volgde en dat er nog een tiental anderen waren die dat ook deden, is voor mij een duidelijke bevestiging dat we dit kamp meer dan geslaagd mogen noemen 🙂
Ik denk dat ik wel vaker mijn eigen reflexcamera eens zal mogen doorgeven wanneer we er nog eens op uit trekken maar ik weet dat ik dit met een gerust hart mag doen want dat ik kan rekenen op geslaagde foto’s 🙂