Maandelijkse archieven: oktober 2014

#projectblogboek – sneak peek

Toon een sneak peek van een project/blogpost waar je aan werkt

’t Is niet dat er hier vaak lang blogposts in de steigers staan of dat ik aan een massa projecten tegelijk bezig ben, maar er is op dit moment wel een groot project dat ons bezig houdt, nl. het bouwen van een huis. Veel zal je hier over dit project echter niet lezen, schrijven doe ik meestal over andere dingen maar ‘een inleiding tot’ dat zag ik nog wel zitten.

Het is inmiddels ruim 9 jaar geleden dat we beslisten om een bouwgrond te kopen, ik kan me die periode nog levendig herinneren: mijn hoofd stond er niet naar want ik was nogal zwanger op dat moment (akte is getekend amper twee weken voor ik bevallen ben denk ik). Toen waren we helemaal nog niet zeker of we wel effectief gingen bouwen maar indien niet, dan konden we altijd nog de grond terug verkopen.
In de jaren die volgden keken we nog steeds uit naar een toffe woning in de buurt van het Sint-Pietersstation maar uiteindelijk kwamen we steeds uit bij: te duur voor wat het (maar) is, nog heel veel werk aan om het pand te laten voldoen aan de huidige normen van comfort en isolatie, toch niet helemaal ons ding, …
De idee om dan toch maar zelf iets te bouwen groeide langzamerhand in onze hoofden en uiteindelijk hakten we de knoop door om naar een architect te stappen. Aangezien we inmiddels al besloten hadden om voor betonbouw te gaan en niet voor bakstenen, zochten we iemand met ervaring in die stijl. We zochten, vonden, gingen kijken naar zijn eigen woning en maakten een afspraak voor een verkennend gesprek. Tot onze vreugde bleek het te ‘klikken’ en gelukkig bleek ook ons beschikbaar budget realistisch om onze droom om te zetten in werkelijkheid (allez, volgens de ramingen dan toch).
Door er letterlijk jaren over na te denken wat we wilden en vooral wat we niet wilden, kwamen wij eigenlijk vrij snel tot een consensus over het plan.

Sedert deze zomer zijn we in de fase van uitvoering beland. Het blijft ongelooflijk spannend en boeiend maar ook wel vermoeiend. Er zijn zoveel keuzes die moeten worden gemaakt en keuzes die ook wel consequenties hebben. Heel veel stof om over na te denken en ik heb er al meer dan één nachtje over wakker gelegen of over gedroomd. Gelukkig loopt onze smaak gelijk en lukt het vrij goed om de meeste knopen snel door te hakken, het zijn er gewoon heel veel om door te hakken.

WP_20140623_008

Als alles volgens plan verloopt, dan verhuizen we in de (na)zomer van 2015. Dat zal een serieuze aanpassing zijn want vanaf dan wonen we in de stadsrand en niet langer in de stad. Tegelijk kijken we er ook wel naar uit want dan wonen we in ons eigen huis dat we laten bouwen zoals we het zelf graag willen (of toch ongeveer want toegevingen moet je altijd doen).

 

Visual harvesting

Recent mocht ik voor het werk een tweedaagse opleiding visual harvesting volgen. Wie daar graag meer over wil lezen, kan dat hier.

visual harvesting9

Ik moet toegeven dat ik wel benieuwd was. Nieuwe technieken aanleren om vergaderingen of een brainstorm te begeleiden zijn immers altijd welkom. Liever dan weer een theoretische toelichting (die ook hun waarde hebben, begrijp me niet verkeerd) graag eens een praktische opleiding met veel oefeningen. De grootste schrik van de deelnemers was voor iedereen dezelfde: “ik kan helemaal niet (zo goed) tekenen, hoe gaat dat aflopen?”

Als opwarmertje mochten we vijf minuutjes praten met iemand uit de groep, startend met de zin “mocht je me beter kennen, dan zou je weten dat…” en onze verwachting van de dag aangeven. Vervolgens mochten we elkaar proberen tekenen in een papieren zak. Dit klinkt wat eigenaardig, maar je moet het vrij letterlijk nemen. Je zit met een papieren zak op je schoot met daarin een blad papier. Je neemt een stift, steekt je hand in de zak en tekent ‘blind’, zonder te kijken en idealiter zonder je pen op te heffen. Nadien vertel je aan de groep hoe het gesprek verlopen is en toon je het portret dat je maakte. Als opener een heel leuke en originele opdracht en een half uurtje later hingen er een reeks tekeningen aan de muur met een hoog Picasso-gehalte 😉

Tijdens dag 1 kregen we de praktische bouwstenen aangereikt. Hoe gebruik je taal, lettertypes, pictogrammen, kleur, … om het woord te versterken? Heel pragmatisch allemaal en steeds doorspekt met kleine praktische oefeningen. Het meest heikele punt voor velen was wellicht het moment waarop we mannetjes moesten tekenen. Maar via oefening en het delen van ervaringen lukte het bij de meesten meer dan behoorlijk. Vaststelling: less is duidelijk more, ofwel ga je voor emotie ofwel voor actie. Ga je voor actie, dan teken je eigenlijk geen gezichtjes maar volstaat het al om gewoon een rondje te tekenen dat het hoofd moet voorstellen. In tegenstelling tot wat de meesten initieel dachten, hoeft dat niet te leiden tot kleutertekeningen.

Tijdens dag 2 werden de bouwstenen nog wat uitgediept en vervolgens toegepast in enkele praktische, werkgerelateerde cases. Onze collega’s uit Limburg hadden in het weekend een halve dag uitgetrokken om met inwoners van een wijk in Waterschei (bij Genk) de herinrichting van een buurtpark vorm te geven. Een deel van die bewoners zijn echter anderstalig (hechte Italiaanse gemeenschap) en dus wou men het programma visueel voorstellen zodat meer mensen zouden kunnen volgen. Aangezien het dagschema al volledig op punt stond, restte ons ‘enkel’ nog de taak om de visuele vertaalslag te maken. Vol goede moed zetten we ons aan het werk, de ideeën kwamen snel en we hadden er echt zin in. We besloten ons dan ook niet te beperken tot een ontwerp, maar meteen voor een afgewerkt product te gaan. De hele groep was uiterst tevreden over het resultaat en intussen heb ik ook al vernomen dat er de dag zelf heel wat positieve reacties gekomen zijn op de poster, heel fijn om horen.

visual harvesting8 visual harvesting6

Deze techniek vraag wel wat tijd en kan je niet overal inzetten, maar biedt in bepaalde gevallen echt wel een meerwaarde en het zorgt er minstens voor dat de deelnemers aan een vergadering of workshop de visueel voorgestelde punten veel beter zullen onthouden.

Toen ik thuis vertelde wat ik die dagen gedaan had en enkele van mijn proefstukjes toonde, was de reactie meteen “mama, ik wil ook zo leren tekenen en zo leuke mannetjes maken en diertjes en…” Aan de mannetjes en visuele schema’s zijn we nog niet toegekomen, maar gelukkig is er ook Pinterest en had ik eerder al enkele mini-handleidingen gevonden om dieren te tekenen en ook dat was een leuke bezigheid. Het heeft alvast mijn zin aangewakkerd om terug wat meer te tekenen, doodelen en schetsen .

#projectblogboek – het ontbijt

“Neem een week elke dag een foto van jouw ontbijt”

Het is een van de suggesties in Lilith’s of Kelly’s blogboek om schrijfinspiratie te vinden.
Die kleine dingen des levens kunnen mij wel bekoren en ik wil daar gerust eens iets over schrijven, maar dan wel op mijn manier. Het tegendraadse kantje in mijzelf zorgt ervoor dat ik mij bij de dingen die ik voor mijn plezier doe, en deze blog is daar een mooi voorbeeld van, niet in een vast keurslijf wil laten steken. Maar eigenlijk ben ik er ook wel van overtuigd dat dit ook helemaal niet de bedoeling van het boek is, toch?

Ik hou van ontbijten maar ik maak er te weinig werk van en ik neem er te weinig tijd voor. Toch zal ik ’s morgens niet vertrekken zonder minstens iets gegeten te hebben. Standaard wordt er een grote kan thee gezet en vooraf drink ik meestal nog een glas water. Ik voel me altijd een beetje ‘uitgedroogd’ wanneer ik opsta. Als ik iets meer tijd heb, in het weekend of op een vrije dag, dan pers ik ook wel eens een citrusvrucht uit. Meestal sinaasappel, soms in combinatie met citroen of limoen, soms een (roze) pompelmoes. Verder meestal één of twee boterhammen met (zoet) beleg. Ondertussen smeert dochterlief haar boterhammen voor haar meeneemlunch op schooldagen en regelmatig doe ik met haar mee.
Gemiddeld één keer per week komen er koffiekoeken op tafel, meestal eentje per persoon, soms eens meer. Als het echt druk is en ik vroeg moet vertrekken, dan neem ik snel een banaan mee voor onderweg.

ontbijt

Waar ik echter mateloos van kan genieten dat is uitgebreid ontbijten of brunchen op locatie: bij of met vrienden, voor een feestje of op vakantie. Dan mag het voor mij een beetje van alles zijn: koffiekoeken, broodjes, eitjes op diverse wijzen bereid, yoghurt, ontbijtgranen, fruit, gerookte zalm, kazen, quiche, ….
Heerlijk vind ik dat: uitgebreid tafelen, het grote aanbod waarbij je zelf kan nemen waar je zin in hebt, ondertussen een beetje bijpraten of nog wat wakker worden, … Zalig om zo de dag te beginnen, toch?

 

#projectblogboek – de werkplek

Neem een foto van je werkplek en vertel hoe jij je werk organiseert.

Voor de zomer ben ik naar een nieuwe werkomgeving verhuisd. Van een oud en versleten kantoorgebouw uit de jaren 60 van de vorige eeuw (met weliswaar een bureau voor elke medewerker) naar een modern gebouw van 21 verdiepingen waar we met 30 andere administraties en ongeveer 1400 werknemers samen zitten in een anders werken omgeving. Dit betekent o.a. niet langer een (vaste) werkplek voor elke medewerker en de introductie van clean desk. Voor de meesten onder ons een stevige verandering dus.

Enkele maanden voor de verhuis werd mijn desktop-PC vervangen door een laptop want in een anders werken omgeving kan je niet zonder. Initieel liet ik mijn laptop nog gewoon op mijn bureau staan, maar ik besloot mijzelf voor te bereiden op de nieuwe werkomgeving zodat de verandering alvast voor mij stapsgewijs kon verlopen. Twee maanden voor de verhuis ging ik steeds meer ‘anders werken’: elke dag laptop loskoppelen en aanschakelen (extra scherm, extra klavier, docking bleven op  mijn bureau, laptop en muis in de rugzak en mee naar huis). Intussen moesten we ook volledig overschakelen op een digitaal klassement en dat uiteraard op het netwerk i.p.v. op e eigen schijf. Tonnen papier zijn er weggegooid, letterlijk.
Bijkomend voordeel: ondertussen kon ik ook werken op de teleserver. Het enige wat ik voor mijn laptop nog nodig heb, is een internettoegang en ik kan alle informatie raadplegen die op ons netwerk staat. Geen gesleur meer met papier. Het notablokje in de vergaderingen en overlegmomenten verving ik steeds meer door mijn laptop, waarom nog op papier noteren wanneer het meteen digitaal kan!
Ondertussen zitten we al bijna vijf maanden in het nieuwe kantoorgebouw en ik ben dat anders werken inmiddels al goed gewoon. Ik weet zelfs niet of ik het nog anders zou willen. Ik hou immers niet zo erg van stapels papier die rondslingeren, een opgeruimde plek zorgt bij mij voor een meer opgeruimde geest.

werkplek

Ook mooi meegenomen op kantoor is het mooie uitzicht: vanaf de 13de verdieping heb je werkelijk een mooi zicht op Gent. Ik kijk meestal uit over de groenere zuidkant van Gent (richting Sint-Denijs-Westrem met Ikea en KBC-toren als eerste bakens maar bij helder weer zie ik zelfs de ‘bol’ van het leger in Gavere), aan de andere kant van onze verdieping zicht op de binnenstad met alle torens tot en met de Gentse haven met koeltoren en windmolens en aan vanuit onze kitchenette zicht op het station en alle werken die daar nog bezig zijn aan de sporen. Deze morgen trouwens genoten van de opgaande zon (helaas waren de ramen nogal vuil).

zon

Mijn werkplek thuis is geen vaste plek in een eigen bureau. Ook hier als het ware een variant op anders werken (maar dan zonder extra beeldscherm of klavier). Ik installeer mij aan de eettafel met mijn laptop, log via de wifi in op de teleserver en kan werken. Heel soms heb ik nog eens een papieren document mee, maar dat wordt steeds zeldzamer. Wat ik wel standaard in mijn rugzak zitten heb, zijn oortjes. Wanneer er teveel omgevingslawaai is, op bureau of thuis, dan steek ik die in en luister naar een online radiostation, meestal jazz. De muziek vormt dan als het ware een barrière en zorgt ervoor dat ik geconcentreerd kan blijven werken.

Grootste verschil tussen thuis werken en op kantoor is het gebrek aan een goede bureaustoel thuis. Op termijn zal ik die investering zeker nog doen want dat verhoogt toch wel sterk het comfort.

En mocht er nog iemand tips hebben of suggesties, laat ze gerust achter in de commentaren.

Wildemannen-woestewijvenfestival

De titel trekt de aandacht, toch? Ik was alvast nieuwsgierig genoeg om de eerste aankondiging van dit nieuwe festival eens wat grondiger te bekijken en markeerde het evenement in onze agenda (het duurde alleen iets langer om het verslagje uit te schrijven).

Uiteindelijk hebben we er maar kort eventjes van kunnen proeven wegens nog andere bezigheden dat weekend maar wat we proefden, kon ons wel bekoren. De start op zaterdag was alvast veelbelovend: net zoals bij de Gentse Feesten overhandigde de burgemeester de sleutel van de stad aan de tijdelijke burgemeester, deze keer de kinderburgemeester. De stadshal zag er uitermate feestelijk en wild uit, vol spandoeken en met diverse infostandjes in het rond. We haalden ons plannetje op zodat we alvast enkele zaken konden aanstippen voor zondagmorgen, het enige gaatje dat nog in onze agenda overbleef. Via diverse kanalen hoorde en las ik van het overdonderend succes op zaterdag en de vele duizenden kinderen die samen met hun ouders aan het festival hadden deelgenomen.

IMG_9656 IMG_9661

Op zondagochtend kwam alles net iets langzamer op gang, maar dat moet kunnen natuurlijk. Wij trokken eerst naar het wilde kapsalon waar onze meid zich kon laten transformeren in een woest wijfje (of althans een woest kapsel kreeg aangemeten). Een draai aan het reuzenrad besliste over de coupe: voor haar een coupe ‘stront ontploft’! Met de hogedrukspuit werd er (koude) lucht door haar haren gespoten (oren veilig beschermd door een hoofdtelefoon). Op enkele tellen tijd,zagen haar haren er uit alsof er een half uurtje duchtig crepeerwerk was gedaan.  Vervolgens vastzetten met een elastiekje en enkele speldjes, enkele stukje WC-rol erbij en dan een metertje WC-papier erdoorheen. Om het geheel af te werken, nog enkele bruine spetters aanbrengen met de WC-borstel (gelukkig was het aarde maar het effect was zeer realistisch) en klaar was het kapsel. Voor de finishing touch nog een handjevol ‘schilfers’ (graanvlokjes). Ik kan u verzekeren, zo vroeg op de ochtend trokken we behoorlijk de aandacht. Naarmate de dag vorderde en er meer van dergelijke kapsel opdoken, liep ons wijfje er iets meer relaxed bij.

Volgende halte: aanschuiven voor een WMW-Tshirt, met een instant zeefdruk van het WMW-logo. Wegens een te wild kapsel kon ze die helaas niet meteen aantrekken en we schonken hem dan ook met veel plezier een beetje later aan een superlieve J die er meteen ook een beetje woeste man uitzag.

IMG_9688 IMG_9698

In de Breydelstraat had de Jukebox even pauze genomen en waren er al heel wat wachtenden voor ons in de binnentuin van het Designmuseum. Gezien onze beperkte tijd wandelden we daarom verder langs de Korenlei waar we een kijkje namen bij de woeste kunstenaars die zich waagden aan een stadsgezicht.

IMG_9689  IMG_9685

 Wij zetten onze weg alweer verder naar de Veldstraat waar we de voorstelling van de woeste bende van de Kopergieterij volgden in de binnentuin van Hotel D’haene-Steenhuyse, een plekje waar ik tot op heden nog niet was geweest en dat terwijl de tuin eigenlijk altijd toegankelijk is.

Meer verhalen en foto’s kan je ook vinden op Gentblogt want zowel Ilse, San als Gudrun beleefden heel wat meer dan wij en zorgden elk voor een verslagje.

#projectblogboek – ik ga de uitdaging aan

De laatste tijd is het onderwerp ‘bloggen’ nogal populair in de media. Blogboeken die werden uitgegeven, interviews op de radio en TV. Pro’s en contra’s, waarom wel of niet bloggen, … Enfin: wie nog niet op de hoogte was van het fenomeen, kon er wel een en ander over horen. Of je altijd veel wijzer werd van die interviews, dat is weer een andere vraag. Al te vaak worden dergelijke gesprekken toch weer herleid tot stereotype vraagstelling en het in de verf zetten van bepaalde veronderstellingen.
Eigenlijk maakt het wat mij niet uit waarom iemand blogt en hoe die dat doet. Het is een manier van communiceren, zaken delen en het staat iedereen vrij dat te doen op de manier die hij of zij daarvoor geschikt acht.

Ik heb er lang over nagedacht of ik al dan niet een eigen blog zou beginnen en toen ik op een bepaald moment dat laatste duwtje in mijn rug kreeg om de stap te zetten, ben ik ervoor gegaan. Ik schrijf wanneer ik zin heb, waarover ik zin heb en wie dat wil lezen, die mag dat. Ik heb misschien nog niet zoveel mensen die hier komen lezen, maar ik krijg toch regelmatig eens een positieve reactie en daar ben ik best blij om. Want hoe je het draait of keert, ik ben wel blij wanneer ik merk dat mensen lezen wat ik schrijf en het is ook wel leuk om dat eens in de commentaren te lezen (hint: doe het liever hier dan via Facebook: hier kan ik het nog eens opnieuw lezen, op Facebook verdwijnt het in de rest van de berichtenstroom).

Eén van de blogboeken die recent verscheen, is dat van Kelly Deriemaeker ofte Lilith van Tales from the crib, een hele fijne blog om te lezen trouwens. In dat boek staan tal van ideeën en tips om het bloggen vol te houden. Nu wil het toeval dat i. van Keryma, nog een fijne blog om te lezen, daar toch wel meteen een uitdaging aan gekoppeld heeft: #projectblogboek. En ik ga een poging wagen om die uitdaging aan te gaan. Alle ideeën en suggesties krijg ik wellicht niet uitgewerkt, sommige liggen me gewoon ook niet. Maar ik ga er zeker stof uithalen om postjes over te schrijven. Het moet echter gezegd dat het meestal de tijd is die ik tekort kom om te schrijven en voorlopig nog niet de ideeën. Desalniettemin, ik ga de uitdaging aan en dus zal je hier zo nu en dan wel eens de hashtag #projectblogboek zien verschijnen (als ik die niet vergeet toe te voegen natuurlijk).

 

 

Happy birthday

Afgelopen weekend vierden we nog een honderjarige in de familie (‘ons tante Jeanne’ is nog zeer bij de les en nog behoorlijk fit, dat was wel duidelijk).
Vandaag was het echter de beurt aan onze niet meer zo heel kleine spruit. Glunderend zat ze aan de ontbijttafel om de eerste kaartjes en een geschenkje te openen. Vervolgens met evenveel plezier naar school om de klasgenootjes te trakteren op cake en een zelfgemaakt presentje (een skoebidoe of een loombandje).
Als jarige mocht ze de hele dag rondlopen met een bloemenkrans en ’s avonds kreeg ze nog de verjaardagskoffer mee naar huis. Een box met vlaggetjes, ballonnen, kleurplaten, een CD met feestliedjes, Viking Kubb, quizkaarten, een glitterhoedje, speciale zaklampjes met sjablonen op … Goed voor veel speelplezier. Een leuk idee waar de kinderen blijkbaar echt naar uitkijken.

Mayafeest5

Mayafeest3 Mayafeest4

Tussendoor nog wat verjaardagstelefoontjes aannemen en het was bedtijd voor we het goed en wel beseften.
Echt wel fijn om onze bijna-tiener nog zo te zien genieten van kleine dingen.

Nieuw stukje Parkbos Gent

Op zondag 28 september was er ongelooflijk veel te doen, zowat overal in Vlaanderen blijkbaar. Ik was echter ‘van dienst’ om mee ondersteuning te geven bij de opening van het nieuwe portaal Grand Noble in het Parkbos Gent, de nieuwe groenpool in ontwikkeling aan de zuidrand van de stad.
Het portaal, dat is eigenlijk een ’toeganspoort’ tot de groenpool. Een zone met wat parkeergelegenheid, voor wagens en fietsen, picknickplekken, informatie, … Vanaf dit punt heb je een ideale uitgangsplek om het bos- en parkgebied verder te gaan verkennen.

Het weer zat ongelooflijk mee en we werden eigenlijk bijna overrompeld door het grote aantal geïnteresseerden. Op pakweg drie kwartier hadden we vijfhonderd wandelfolders uitgedeeld. Ik schat dat er gemakkelijk 3000 mensen zijn langsgekomen en zowat iedereen was uitermate positief.

Ikzelf heb niet veel kunnen wandelen die dag maar ik ga zeker nog eens langs een van de komende weekends wanneer onze agenda eens wat minder gevuld staat met allerlei activiteiten.

zelf ook zin om een kijkje te gaan nemen? Meer info vind je op http//:www.parkbos.be

Een nieuw schooljaar

Het gaat allemaal ongelooflijk snel. De crèche en de kleuterschool lijken zowat lichtjaren geleden en ook die lagere school gaat met een razende vaart vooruit want we zijn hier ten huize al over de helft.
Net zoals alle voorbije schooljaren werd vol enthousiasme het nieuwe schooljaar gestart. De vriendjes in de klas zijn ok (al was het toch even een moeilijk moment bij het horen dat BFF en klasgenootje sedert eerste kleuterklas voor het eerst niet meer bij haar zou zitten). Dit jaar opnieuw een meester, net zoals in het tweede leerjaar! jaja op een van oorsprong meisjesschool zitten er behoorlijk wat mannelijke leerkrachten, en dat vind ik best een goede zaak. Het verdict na schooldag 1: “hij speelt toneel, is supporter van AA Gent en maakt veel leukere grapjes dan de juffen, ik denk dat het leuk gaat worden”.

De tweede week van september het infomoment voor de ouders: uitermate interessant, gemotiveerde leerkracht, goed georganiseerd en duidelijk met veel goesting om, na ongeveer 10 jaar zesde leerjaar, aan de slag te gaan in het vierde.
Intussen is het wel duidelijk dat ons kleine meisje groter wordt en ook het lessenpakket steeds meer richting humaniora zal uitgaan: zelfstandiger leren werken. Lezend leren, opzoeken op en werken met de PC,… Het zal beetje bij beetje ook voor ons wennen worden.

Buitenschoolse activiteiten worden hier ietwat binnen de perken gehouden: ropeskipping ging van 1 naar 2 keer een uurtje in de week, tekenacademie werd geschrapt wegens niet boeiend genoeg, VKSJ blijft en voor de rest vullen we aan zo nu en dan met een zondagse paardrijles, een educatieve workshop in de bib, een bezoekje aan een tentoonstelling of evenement zoals bv OdeGand (waarover vroeger al meer), …

Ondertussen is de eerste maand op school al achter de rug. De schoolfotograaf kwam al langs, de klas bracht al een bezoekje aan het STAM en aan het Huis van Alijn, de verkeerspolitie kwam langs en ze mochten fietsproefjes doen, … en er wordt volop gecijferd, met grotere getallen, maal- en deeltafels worden terug goed ingeoefend, het lezen verloopt vlot, bij WO ging het al over ruimtelijke ordening (gene zever zo voor het vierde leerjaar) en over de eeuwen, …

Het wordt volgens mij terug een boeiend jaar 🙂

op de fiets

Chocomousse op 123

Supersnel, supersimpel én superlicht, beter kan je toch niet hebben voor een dessertenrecept?

Zo nu en dan heb ik wel eens eiwitten over, soms steek ik die in de diepvries voor later, soms verwerk ik ze meteen in een eenvoudig dessert. En als ik zeg eenvoudig dan bedoel ik ook eenvoudig: ik gebruik immers slechts 2 ingrediënten, eiwitten en (donkere) chocolade. Ook de verhoudingen zijn heel eenvoudig: per eiwit één reep, indien eiwit van grote eieren (of om extra goed de chocolade door te smaken) dan durf ik er nog een reep extra bij doen.

chocolademousse1 chocolademousse2

Met twee ingrediënten is ook het recept uiteraard heel eenvoudig. Breek de chocolade in stukjes en smelt ze au bain marie of (met een geutje melk erbij) in de microgolf (dat is nog sneller / gemakkelijker). Ondertussen klop je de eiwitten stijf tot je de pot ondersteboven kunt houden. Vervolgens moet je enkel nog het eiwit onder de chocolade mengen (of andersom, de chocolade bij het eiwit, maakt allemaal niet zoveel uit maar het eerste is meestal iets makkelijker).

chocolademousse3

Ik voeg geen extra suiker of room toe, dat zorgt ervoor dat de mousse heerlijk luchtig blijft en ook niet te calorierijk wordt (voor wie daar belang aan hecht).  Bij een vorige bereiding kwam mijn eiwit uit de diepvries en was het nog maar net ontdooid toen ik het al opklopte. Dat ging uitermate goed maar ik had dus ijskoud eiwit. Toen ik mijn gesmolten chocolade bij het eiwit deed (chocoladepot was te klein om het eiwit erbij te doen en ik had geen zin om nog een pot vuil te maken), begon de chocolade meteen een beetje te stollen. Resultaat: chocomousse met kleine stukjes chocolade in, verrassend lekker 😉