Tijdens onze trip in Berlijn lieten we ons verleiden tot een bezoekje aan de dierentuin (Zoologischer Garten) aldaar. Het dierenpark maakt eigenlijk deel uit van een nog groter park (Tiergarten), een voormalig koninklijk/keizerlijk jachtdomein dat nu een openbaar park is.
In de zoo hangt de vrij typische sfeer van een stedelijke dierentuin die je ook wel voelt in Antwerpen en Artis-Amsterdam, al is de zoo van Berlijn toch nog een stuk groter schat ik (ik blijf Paira Daisa echter nog steeds als nummer 1 beschouwen van alle dierenparken die ik zag).
Het feit dat het een weekdag was en nog vrij vroeg op het jaar, maakte dat er relatief weinig bezoekers waren. We konden bijgevolg gezellig rondwandelen en genieten van het lentezonnetje terwijl we dieren keken.
Ondanks menig natuurdocumentaire ontdekte ik hier toch enkele diersoorten waar ik nog nooit van gehoord had, en dan heb ik het niet over een speciale vissoort of zo maar over enkele heel bijzonder dieren met een relatief hoge aaibaarheidsfactor zoals de zandkat of de jaguarundi.
Naast de exotische gasten speelde er nog een diersoort een hoofdrol die dag, de mus. Die guitige vogeltjes vlogen er in grote getale rond en ze kenden duidelijk de voerdertijden van de bewoners in de zoo. Het was grappig om zien, hoe ze zich mee verdrongen aan de dis.
Een heel gewone mus, meer moet dat eigenlijk niet zijn om een instant gevoel van geluk en vrolijkheid te laten opborrelen…
