Tag archieven: poëzie

Gedichtendag 2023

Vandaag gedichtendag.

Op Maya’s school deden ze (helaas en in tegenstelling tot voorgaande jaren) niets rond het thema (het gevolg van een andere directie?).

Puur toeval dat de bf vandaag de boekhandel binnenstapte om nog snel wat ‘verplicht leesvoer’ voor Maya te kopen (leerkracht was bijna vergeten dat de leerlingen nog tegen volgende maand een boek gelezen moeten hebben, parents to the rescue dus om snel een exemplaar te halen nadat de keuze uit de lijst gemaakt was).

In het aangekochte boek zat een extra kaartje. Eentje met een ongepubliceerd gedicht van Bart Moeyaert (en meteen wat reclame voor een gloednieuwe editie van Duet met valse noten, veertig jaar na de eerste publicatie in 1983, toen Moeyaert amper 19 was en zijn debuut ter perse ging en vervolgens uitgroeide tot een moderne klassieker die zelfs vertaald werd in het Japans blijkbaar).

Kortom

Van je ware zijn er zeven op de wereld
je weet nog niet dat ik daar een van ben

mogelijk zal ik je nooit omhelzen
toch is de ware liefde onderweg

we reizen in een touringbus bergop
bergaf remmen we mee met onze voeten

dan stapt weer iemand met de glimlach uit
recht in de armen van een zielsverwant

evengoed stapt stervend vuur weer op 
of zal ik zeggen: sissend kooltje

de achterbank, daar wordt getreurd
ik ben gaan houden van het woordje ongewisss

met dat verschil dat jij je tijd verspilt 
aan witte nachten, wanhoop, wachtmuziek

kortom aan alles wat ons eenzaam maakt
ik ga je op een dag verrassen

leef door en zoek of wanhoop niet
de bus rijdt voor en als je mij ziet

zeg je: ah.

Schrijfselen

Maya kreeg met het onverwacht overlijden van haar klastitularis een stevige schok te verwerken. Gelukkig zorgt de school voor het nodige begrip en een goede omkadering maar uiteindelijk moet iedereen het verlies op zijn of haar eigen manier verwerken.
Deze week kreeg Maya voor het vak Nederlands de opdracht om een tekst te zoeken om in de klas voor te lezen, dat mocht ook een zelfgeschreven stukje zijn (de stijl maakte niet uit: poëzie, interview, artikel, …)
Ze besloot zelf een tekst te schrijven als herinnering aan haar overleden leerkracht. Ik was ontroerd en besloot hem hier te delen (en ja, ik heb het eerst gevraagd of het mocht).

xxxx

’t Was blijkbaar heel stil in de klas nadat ze de tekst had voorgelezen en de juf vroeg of ze de tekst mocht doorgeven voor publicatie in het schoolmagazine… toch best een beetje trots op ons meisje.

Gedichtendag 2016

In 2015 en 2014 schreef ik ook een stukje naar aanleiding van Gedichtendag. Dit jaar overviel het mij precies een beetje maar ’s ochtends op de trein tussen Gent en Brugge kon ik alvast genieten van enkele stukjes poëzie in de Metro. Toch wel fijn dat er meerdere gedichten in het gratis krantje stonden, ze hadden er zich gemakkelijk met een klein artikeltje of één tekstje van af kunnen maken.

Terugdenkend aan de jaren voordracht die ik lang geleden volgde, stelde ik vast dat wij toen best veel gedichten van Paul Van Ostaijen ‘onder handen namen’. Ik vond zijn gedichten toen wel ‘bijzonder’ en was vooral geïntrigeerd door zijn spel met de typografie, want hij kon als de beste (zoals o.a. in Bezette Stad).

PaulVO                          PaulVO2

Iedereen kent ongetwijfeld zijn Marc groet ’s morgens de dingen maar ook het Huldegedicht aan Singer kan wel op enige bekendheid rekenen.

Zelf vond ik Zeer kleine speeldoos wel een fijn stukje poëzie als tiener of zijn
Berceuse Nr. 2 

Slaap als een reus 
slaap als een roos
slaap als een reus van een roos
reuzeke
rozeke
zoetekoeksdozeke
doe de deur dicht van de doos
Ik slaap
En als Gentenaar moet ik natuurlijk ook onderstaande tekst nog even citeren, dagelijks te bewonderen aan de verlaagde kaaien van de Graslei en de Korenlei
images

Gedichtendag

’t Is Poëzieweek maar ook wel Gedichtendag op 30 januari. Dus, bij deze:

Ob ich dich liebe, weiss ich nicht.
Seh ich nur einmal dein Gesicht,
Seh dir ins Auge nur einmal,
Frei wird mein Herz von aller Qual.
Gott weiss, wie mir so wohl geschicht!
Ob ich dich liebe, weiss ich nicht.

(Johann Wolfgang von Goethe)

Deze tekst stak jaren in mijn portefeuille toen ik als student in de gangen van de Blandijn rondliep, tot het briefje van slijtage in stukjes uit elkaar viel.
Zouden er nog veel mensen met een (Duits) gedichtje in hun portefeuille rondlopen? vraag ik mij dan af.