Onze tweede dag in Parijs startte met regen tijdens het ontbijt. Niet iets waar we blij mee waren, want anders voorspeld, maar ik meende in de verte een heel klein beetje licht te zien in het grijze wolkendek. We genoten echter eerst nog van het ontbijtbuffet, onze favoriete maaltijd op vakantie trouwens 😉

We namen de metro richting beroemdste kantoorwijk van Parijs, La Défense. Toen we daar uitstapten, verscheen er stelselmatig meer blauw aan de hemel en kwam ook het winterzonnetje terug tevoorschijn. Ideaal dus voor een nieuwe wandeldag in de Franse hoofdstad 🙂
De wijk La Défense is genoemd naar een standbeeld van Louis-Ernest Barrias, dat de verdediging van Parijs tijdens de Frans-Duitse Oorlog verbeeldt. De wijk ligt in het verlengde van de zogenaamde “historische as” van Parijs, die vanaf het Louvre via de Place de la Concorde, de Avenue des Champs-Élysées, de Arc de Triomphe en de Avenue de la Grande-Armée naar het westen loopt, met aan het uiteinde daarvan het bekendste gebouw van la Défense: de Grande Arche de la Défense, gebouwd in opdracht van François Mitterrand.

La Grande Arche de la Fraternité, beter bekend dus onder de naam l’Arche de la Défense of Grande Arche, is van de hand van de Deense architect Johan Otto von Spreckelsen. Hij wilde een 20e-eeuwse versie van de Arc de Triomphe ontwerpen. De werken startten in 1985 en het gebouw werd geopend op 14 juli 1989, precies 200 jaar na de bestorming van de Bastille.

Dit moderne monument heeft de vorm van een deur die zich opent naar de wereld. Het is 110 m hoog, 108 m lang en 112 m breed en daardoor vrijwel kubusvormig. De binnenkant van het bouwwerk is open, waardoor het – net als de Arc de Triomphe – een voorbeeld is van een urban window.

In de wijk La Défense wonen slechts 20.000 mensen, maar er werken er ongeveer 150.000. Dit gebied van 160 hectare telt 2,5 miljoen m² kantoorruimte, die gebruikt wordt door 1500 bedrijven! Het is dan ook de grootste kantorenwijk van Europa. De meeste Franse topbedrijven hebben er hun hoofdkantoor gevestigd in een van de vele moderne wolkenkrabbers.

Het aantal wolkenkrabbers is er volgens mij alleen maar toegenomen de voorbije jaren en nog steeds wordt er ge- en verbouwd. De site is tegelijk ook wel groener geworden met een publieke tuin. Ik denk dat het er best ergens nog wel aangenaam werken is. Of het er leuk wonen is, daar ben ik niet zo zeker van, al vermoed ik dat het er ‘s avonds en in het weekend ook best rustig kan zijn en dat er tegelijk ook wel vaker evenementen georganiseerd worden om het niet louter een kantoorwijk te laten zijn die na de uren vooral desolaat aanvoelt (wij zagen er nog de laatste sporen van een kerstmarkt/winterdorp).

In de wijk La Défense staan verschillende kunstwerken (circa 60) in de openbare ruimte, beeldhouwwerken en mozaïeken van onder andere Joan Miró en vele anderen (waarvan ik de namen niet meteen terugvond of kende, maar de werken daarom niet minder mooi of boeiend waren).

We keken uitgebreid rond en genoten van de architectuur, de publieke kunst en het uitzicht en we maakten heel wat foto’s 🙂

Daarna namen we terug de metro richting centrum, naar een Parijs monument van een andere orde: Mont Martre en de basiliek Sacré-Coeur.

Hier was het wel iets drukker met meer toeristen (en straatverkopers die hardnekkig probeerden ons een soort gelukslintje aan te smeren, of iets in de aard).
Vanop het plein voor de basiliek heb je een ruim uitzicht over de stad.

We namen uiteraard ook in de basiliek een kijkje en wandelden vervolgens verder naar Mont Martre waar er toch een paar dapperen met potlood en papier in de weer waren om portretjes te maken. Het weinige volk en de lage temperatuur zorgde ervoor dat het pleintje niet zijn typische uitstraling had waar het zo gekend voor is, we zetten dan ook vrij snel onze verkenningstocht verder.
Onderweg spotten we nog gebouwen en ander leuks dat we wel op foto wilden vastleggen.

We zagen zelfs een heel bijzondere poort toen we de trappen naar beneden gingen. Herken jij dit beeld?