Tag archieven: Sarlat

Dordogne 2015 – Rocamadour en Sarlat

Bij het opstaan worden we andermaal begroet door een stralende zon, in de vallei hangen les brûmes nog. Ontbijten doen we in alle rust, de andere gasten zijn in de regel iets later op dan wij. Op het programma een rit richting (zuid)oosten van ons verblijf, meer bepaald naar Rocamadour, een stadje volledig tegen de rotswand geplakt. Wij bezochten het al eerder, maar vonden het de moeite om er onze bijna tiener ook kennis mee te laten maken.
Opnieuw starten we de dag met een autorit van ongeveer een uur. We nemen het zekere voor het onzekere en parkeren op enige afstand van de stad (al bleek dat de toeristenparking vlak bij het kasteel, met ruimte voor 400 wagens, perfect bereikbaar was, ook voor grotere exemplaren).

IMG_0873

We waren duidelijk niet alleen op deze toeristische plek al viel mij behalve het grote aantal bezoekers vooral de grote groep jonge dames en heren op die ons probeerden warm te maken voor uitgebreide rondleidingen, concerten, etc. Het leek wel of er alles aan gedaan werd om ons in de ‘juiste’ stemming te brengen (Rocamadour is een bedevaartsoord voor wie dat niet mocht weten). Niet dat ze opdringerig waren, gewoon uitermate vriendelijk, maar het waren er voor mij gewoon teveel en het gaf me een wat benauwd gevoel. Er was zelfs een kinderopvang/kinderatelier waar de kinderen Sint-Jakobsschelpen mochten inkleuren! Al die (echte?) devotie, het is toch niet aan mij besteed.

Na een bezoekaan de stad en de kerk, wagen we ons (toch wel!) aan de fameuze kruisweg, maar dan zonder halt te houden bij de 12 religieuze staties. Bovenaan worden we beloond met een schitterend zicht op de vallei en het besef dat de mensen zich hier vroeger toch wel veilig gevoeld moeten hebben.

IMG_0889 IMG_0890

Een korte wandeling brengt ons terug bij de parking waar onze wagen netjes in de schaduw staat te wachten. Van Rocamadour besluiten we naar die andere toeristische topper in de streek te rijden: Sarlat. De GPS meldt dat we toch terug een dik uur onderweg zullen zijn. Langs departementale en lokale wegen gaat immers niet zo snel als de autosnelweg. Smalle en kronkelende wegen zorgen ervoor dat je vaak maar 50 km per uur (of nog minder) kan rijden. De passagiers kunnen hierdoor wel ongegeneerd genieten van de omgeving. Al is het voor de bijrijder soms ook nuttig om mee de bewegwijzering te volgen want hoe goed ook, soms is de GPS niet altijd 100% duidelijk. En dus besluiten we onderweg halt te houden in Souillac. We parkeren aan het automatenmuseum (op dat moment gesloten dus plaats genoeg), wandelen door het kleine centrum, langs een best wel mooie abdijkerk en een oud belfort dat als tentoonstellingsruimte wordt gebruikt.

IMG_0897

Op een klein pleintje eten we een lekker slaatje met streekingrediënten (noten, ganzenborstfilet) en betalen daar verrassend weinig voor. Lunchen buiten de toeristische hotspots levert je echt wel winst op: meestal meer/beter eten voor minder geld en vaak een vriendelijker bediening ook.

En dan Sarlat, zeer druk (en dan hadden we de markt in de voormiddag nog gemist) maar het blijft best de moeite om de stad te bezoeken. We zoeken de bronzen ganzen op en het torentje waarvan niemand echt weet waarvoor het gediend heeft.

IMG_0915 IMG_0925

Er is ook wel extra animatie op straat maar die laten we grotendeels aan ons voorbijgaan, straattheater van ho(o)g(er) niveau zagen we immers al volop tijdens de Gentse feesten en eigenlijk willen we liever ook nog eens zwemmen. De dagelijkse zwembadbeurten zorgen ervoor dat onze beginnende zwemmer zich toch iets beter thuis begint te voelen in het water en niet meer meteen in paniek slaat wanneer ze zich realiseert dat ze geen vaste grond meer onder haar voeten heeft. En hoewel ik zelf absoluut geen zwemliefhebber ben, heb ik daar gerust wat bibbers in niet zo warm water voor over. Daarna liggen we tot 19.30u nog lekker op te warmen in het zonnetje, iets wat thuis toch niet echt een optie is 😉
We sluiten de avond af met wat film kijken en lezen en duiken opnieuw tijdig onder de lakens.