Wel nodig of niet? Wenselijk en nu soms toch verplicht. Moeilijk te vinden maar misschien wel eenvoudig te maken? Met of zonder naaimachine, met lintjes of elastiek? Gepersonaliseerd of wegwerp? Amper een onderwerp waarover meer geschreven en gesproken wordt in deze tijden dan het mondmasker.

Er staan hier al jaren enkele dozen met stofjes opzij, vooral kleinere stukjes, o.a. van staalboeken. Niet om direct kledij mee te maken dus maar eerder bedoeld om te knutselen, al kwam dat er uiteindelijk amper van. Plots zouden die stofjes wel eens van pas kunnen komen … alleen, zo zonder naaimachine zou dat wel lukken? Ik besloot de proef op de som te nemen.

Het officiële model met de plooitjes maken dat zag ik eerlijk gezegd niet zitten, een mondmasker maken uit een T-shirt ook niet (al was het maar omdat ik niet meteen over het noodzakelijke basismateriaal hiervoor beschik, nl. T-shirts om te verknippen).
Uiteindelijk besloot ik het te proberen met het model dat o.a. door het UZA verspreid wordt.
Met een print van het patroon en de handleiding zette ik me aan het werk. Toch nog even opzoeken wat nu juist ‘met de draadrichting’ betekende, vervolgens knippen en naaien maar, stiksteekjes ‘à volonté’.
Het grootste prutswerk zijn – wat ik al had verwacht – de lintjes. Is mijn voorraad stofjes zeer ruim, dan is het qua stoffen lintjes en elastiek heel wat minder. Samen met Maya zocht en vond ik echter materiaal dat wel in aanmerking kwam, zij het in verschillende stijlen en kleuren 😉

Het eerste proefexemplaar kostte me 3 uur, de volgende kreeg ik op dik 2 uur afgewerkt. Intussen zijn we 3 dagen verder en liggen er hier al 9 te blinken.
Sommige met een lint dat nog het meest lijkt op ronde schoenveters

Andere met plat, glad lint (dat echter ‘uitfitzelde’ aan de afgeknipte punten, behoorlijk lastig om dat een beetje deftig om te naaien). Soms zette ik het lint verkeerd in omdat ik dacht rechts bezig te zijn maar het bleek averechts, maar ‘who cares’ wanneer je die linten strikt, ziet niemand dat nog 😉

Met een restje ronde elastiek prutste ik ook 2 exemplaren in elkaar. De wederhelft ziet het immers niet zitten om lintjes te strikken op zijn achterhoofd. Niet evident om ronde elastiek met de hand stevig vast te zetten maar dat loste ik op door een knoopje in de elastiek te draaien. Nu maar hopen dat ze houden (op de foto hieronder staat enkel het eerste stiksel, ik deed er nog een tweede overheen ‘in de andere richting’ om alles goed vast te naaien).

In de knutselkoffer ontdekten we zowaar enkele kleine (fluo) kliksluitingen en een bijpassende ‘veter’. Geen idee waar die vandaag komen maar ook deze gebruikte ik voor een masker. Opnieuw niet zo evident maar met wat gepruts bereikte ik toch een aanvaardbaar resultaat. ‘t Is er wel eentje op maat want er zit geen rek op.

Mijn handgemaakte mondmaskers zijn absoluut niet perfect maar zijn zeker draagbaar en origineel 😉 De stof komt uit een staalboek voor Italiaans bedlinnen en voelt aangenaam. Toekomstige wasbeurten zullen daar niet snel iets aan veranderen: bedlinnen moet daar tegen kunnen zou ik denken, hopelijk geldt dat ook voor de linten en elastiek en heb ik alles voldoende stevig vast genaaid 😉

Voorlopig liggen de exemplaren hier nog opzij want ze zijn voor ons nog niet nodig (geen school, geen verplaatsingen met openbaar vervoer, niet werken op plaatsen met veel volk en weinig afstand…) maar ‘t is wel handig om te weten dat we er minstens voor elk van ons al enkele liggen hebben.
Intussen liggen er nog enkele stapeltjes stof te wachten om te verwerken maar ik zal eerst eens op zoek moeten gaan naar lint en/of elastiek…