Vandaag gedichtendag.
Op Maya’s school deden ze (helaas en in tegenstelling tot voorgaande jaren) niets rond het thema (het gevolg van een andere directie?).
Puur toeval dat de bf vandaag de boekhandel binnenstapte om nog snel wat ‘verplicht leesvoer’ voor Maya te kopen (leerkracht was bijna vergeten dat de leerlingen nog tegen volgende maand een boek gelezen moeten hebben, parents to the rescue dus om snel een exemplaar te halen nadat de keuze uit de lijst gemaakt was).
In het aangekochte boek zat een extra kaartje. Eentje met een ongepubliceerd gedicht van Bart Moeyaert (en meteen wat reclame voor een gloednieuwe editie van Duet met valse noten, veertig jaar na de eerste publicatie in 1983, toen Moeyaert amper 19 was en zijn debuut ter perse ging en vervolgens uitgroeide tot een moderne klassieker die zelfs vertaald werd in het Japans blijkbaar).
Kortom
Van je ware zijn er zeven op de wereld
je weet nog niet dat ik daar een van ben
mogelijk zal ik je nooit omhelzen
toch is de ware liefde onderweg
we reizen in een touringbus bergop
bergaf remmen we mee met onze voeten
dan stapt weer iemand met de glimlach uit
recht in de armen van een zielsverwant
evengoed stapt stervend vuur weer op
of zal ik zeggen: sissend kooltje
de achterbank, daar wordt getreurd
ik ben gaan houden van het woordje ongewisss
met dat verschil dat jij je tijd verspilt
aan witte nachten, wanhoop, wachtmuziek
kortom aan alles wat ons eenzaam maakt
ik ga je op een dag verrassen
leef door en zoek of wanhoop niet
de bus rijdt voor en als je mij ziet
zeg je: ah.
