Het was begot al zowat een jaar geleden dat we nog eens in Oostende geraakt waren: een uitstapje tijdens de kerstvakantie of krokusvakantie ging niet door wegens perikelen met de verwarming thuis en daarna kwam corona…. Maar eind juni, na de examens (jaja, Maya had nog examens ondanks corona, voor 8 van de 12 vakken) maar nog voor de eigenlijke start van de zomervakantie en op voorlopig de warmste dag van het jaar trokken we eindelijk richting kust.
De ruime gratis parking achter het station was helaas nog niet open, de andere straten stonden vol of waren voorbehouden voor bewoners en dus reden we naar Oosteroever om onze auto te parkeren. Het is daar een heuse bouwwerf met verschillende woontorens in aanbouw of nog te bouwen. We deden heel even van ‘sightseeing’ (of misschien moet ik bouwsite-seeing’ zeggen) en trokken vervolgens richting overzet.

Gelukkig had ik last minute nog enkele mondmaskers in mijn tas gestoken (onder het motto ‘je weet maar nooit’) want deze zijn verplicht wanneer je de overzet wil gebruiken. Je moet je maskers trouwens ook opzetten en -houden wanneer je op het ponton staat te wachten (en dat kan toch even duren want op de boot mogen er slechts 11 personen per vaart mee ipv anders ruim 50). Gelukkig was het nog niet zo druk en hoefden we maar 2 vaarten af te wachten voor het onze beurt was. Er is ook altijd wel iets om naar te kijken terwijl je staat te wachten: boten die voorbijvaren (business and pleasure), de overzetbootjes die wel bijna lijken te kapseizen wanneer ze in een ruime bocht komen aangevaren, zeevogels, …

Aan de stadskant wandelden we eerst richting toeristische dienst waar we een nieuwe kaart gingen ophalen met de kunstwerken en wandel/fietsroute van the Crystal Ship. De editie van dit jaar, die in april zou starten, werd uitgesteld naar een latere datum maar uiteraard zijn er nog pareltjes genoeg van de voorbije edities om te (her)bekijken 🙂
We deden een stukje van de route en genoten minstens even zeer van de andere mooie dingen die er te zien zijn in de stad: oude en nieuwere huizen, verbouwde en authentieke, een beetje architectuur kan ons ook altijd bekoren 😉

We kwamen ook opnieuw langs één van de wegwijzers van Wasted Rita waar ik vorige jaar een foto maakte en we besloten dat beeld nog eens opnieuw vast te leggen. Zotjes om vast te stellen hoeveel Maya het voorbije jaar weer gegroeid is! Ze is ons beide intussen letterlijk boven het hoofd gegroeid 🙂

Het leuke theehuisje/winkeltje in de buurt van de toeristische dienst was er helaas niet meer, gelukkig was Moose er wel nog en konden we er nog net een tafeltje bemachtigen om iets kleins te eten en te drinken. Ik ging voor een heerlijk sapje (mocktail zou je het ook kunnen noemen eigenlijk) op basis van ananas met een stevige scheut gember en appel. De huisgemaakte Noorse visballetjes (Fiskeboller) met verse remouladesaus waren heerlijk!

De winkelstraten lieten we eerder links liggen, ‘t was er te warm voor en we wilden liever nog even aan het strand vertoeven en even pootjebaden. We trokken met het veer terug naar Oosteroever, waar het toch nog een stukje rustiger was aan het strand. Een opgekomen zeebries blies naar mijn gevoel iets te hard en te koel maar de huisgenoten hadden er geen last van. Iets vroeger dan gepland (Mie graine kwam keihard binnenvallen bij ondergetekende) trokken we terug landinwaarts.
Het was een heel blij weerzien met de stad en het zal deze keer zeker niet zo lang duren eer we nog eens terugkomen.

Heb je nog tips voor een volgend bezoek aan Oostende, geef ze zeker door, altijd leuk om nieuwe dingen te ontdekken 🙂