Dit jaar is de programmatie van Miramiro toch een stuk minder dan de voorbije edities (of dit indruk heb ik althans) waardoor we zeker niet elke dag moesten gaan om toch heel wat van de gratis voorstellingen mee te pikken. De site blijft wel een gezellige plek om rond te lopen en ze doen hun best om originele kinderanimatie te voorzien, dat moet gezegd.
Op dinsdagnamiddag trokken we, gewapend met een portie watermeloen en 2 drinkbussen gekoeld water (die je aan de bar op de site gratis kon laten bijvullen trouwens, fijn en ook wel nodig, eigenlijk), richting Gentse Feesten voor nog een portie Miramiro.
Onze eerste voorstelling was er eentje in de binnentuin van de oude Sint-Baafsadbij. Om veiligheidsredenen is de capaciteit daar beperkt en dus is tijdig aanwezig zijn wel aangewezen. De binnentuin baadde in de felle zon, een uitdaging dus voor het publiek (dat beschutting zocht in kleine schaduwhoekjes of zichzelf beschermde met (geïmproviseerde) hoofddeksels) maar nog veel meer voor de artiesten van het Spaanse Compania de Circo eira. Met Espera brachten zij een intimistische, woordenloze voorstelling waarbij er toch een hele sterk band ontstond met het publiek. Een warm applaus gaven we met plezier aan het einde van de voorstelling.
Van de Sint-Baafstuin trokken we naar het Spaans Kasteelplein waar een metalen constructie al klaar stond en deed vermoeden dat we hier een ‘stevige’ prestatie mochten verwachten. Cie Dyptik bracht met zes hiphopdansers, vier jongens en 2 meisjes, D-Construction, een zoektocht naar vrijheid van beweging waarbij de metalen constructie zowel hun partner als een obstakel vormt. Krachtige beats, break dance, gedurende ruim 35 minuten geven deze zes jonge dansers alles wat ze in zich hebben en dat terwijl het ruim 30 graden is! Drijfnat mogen ze dan ook een staande ovatie van het publiek voor hun sterke performance in ontvangst nemen.
De derde en laatste voorstelling die wij zagen, ging door op het Sint-Baafsdorp. Daar lagen heel wat balen stro al op ons te wachten. De twee artiesten van het Spaanse Amer i Africa Circ Cia brachten er met Enva een 50 minuten durend spektakel voor kracht, handigheid en humor. De spierkracht van de man in kwestie was indrukwekkend, hoe lang en hoe vaak hij zijn vrouwelijke tegenspeler op handen gedragen heeft, ik weet het niet maar het was wel indrukkend veel. De acties vol kracht worden afgewisseld met originele tussenstukken waarbij o.a. met een touw leuke dingen worden gedaan. De interactie tussen beide spelers is heerlijk om zien, de humor soms subtiel, soms hilarisch. Maar de artiesten betrekken ook het publiek bij hun act en ook dat is best wel indrukwekkend bij momenten. De voorstelling verveelde dan ook geen minuut en andermaal bedankte het publiek met een staande ovatie. Het was een heerlijke manier om onze avond op de feesten af te sluiten 🙂
