De Gentse Feesten zijn opnieuw gestart en dat betekent ook weer een ruim aanbod aan straattheater. Dit jaar heb ik me voorgenomen om alles wat meer op het gemak te doen: we zien wel welke voorstellingen we halen en zijn het er minder dan de voorbije jaren dan is dat helemaal niet erg (ik was zowaar zelfs bijna zonder fototoestel vertrokken, maar had natuurlijk sowieso nog de smartphone ter beschikking).

Op de eerste zaterdag van de feesten hielden we het beperkt tot een namiddag Puppetbuskers. We deden dit in het fijne gezelschap van goede vrienden die een stuk van het programma samen met ons volgden.

De eerste voorstelling ging door op het Luisterplein (aka het Laurentplein) in de tent. Het Italiaanse Compagnia La Fabiola bracht er Attenti a quei due. De 2 draadpoppen, een hond en een meisje, waren erg mooi gemaakt met veel beweeglijke details. Zo konden ogen én wenkbrauwen van het meisje evenals haar neusje en haar duimen apart bewogen worden, het staartje en de oren van de hond zorgden voor extra schattigheid en het hondje had in zijn bewegingen en looks heel erg veel van een echt exemplaar. Dat konden de honden in het publiek trouwens bevestigen want die waren uitermate geïnteresseerd 😉

Tegen het einde van de voorstelling viel de regen plots met bakken uit de hemel en dus besloten we nog even in de tent te blijven (op enkele dapperen na die toch een nat pak opliepen) tot de bui over was. Tijd dus om iets te drinken en nog even bij te praten. Door de hevige regenval had ook Théâtre des Babioles (Fr) zich verplaatst naar de tent op het Luisterplein: “Anatole, réparateur de coeurs” gaat over een klusjesman die de harten van het publiek controleert en herstelt waar nodig.

Gelukkig konden we minder dan een uur later terug droog door de stad lopen (nog een half uur later hadden we zelfs terug een stralende zon en werd het nog behoorlijk warm).

Onze volgende drie voorstellingen gingen (met enige vertraging als gevolg van de hevige regenbuien) door op de gezellige Kalandeberg. Compagnie Dès Demain uit Frankrijk beet de spits af met Ce qui deviennet les choses. Het verhaal van Léon en Basile, een uitstapje van de anders valide en zijn helper, verliep langzaam en leek ergens onderweg toch een beetje te verdwalen. In elk geval duurde de voorstelling te lang om het publiek te blijven boeien, jammer maar soms valt het eens wat tegen.

Gelukkig zorgde Bence Sarkadi uit Hongarije met The Budapest Marionettes terug voor een vrolijke noot en veel ambiance op het pleintje. Verschillende draadfiguren, begeleid door vrolijke muziek, passeren de revue: een minimarionet, een circusacrobaat, een dansende Turk, grappige muzikale draken (los tres terrores) en ten slotte een kopie van de artiest himself waardoor je een poppenspel op verschillende niveaus kreeg. Een uitgebreid applaus werd dan ook met plezier gegeven.

Le Bruit des Casseroles uit Frankrijk sloot met Citron  het rijtje af. Een oogbol wordt een levend wezentje dat op verkenning gaat in de wereld. Nieuwsgierig en naïef, grappig en zelfs een beetje ontroerend. De wind stak bij momenten een stokje in de spreekwoordelijke wielen maar de artiesten integreerden dit uitermate vlot in hun voorstelling en wisten daarmee het publiek zeker te bekoren. Ook deze voorstelling is zeker het bekijken waard 🙂

Omdat we nog wel een beetje tijd hadden, besloten Maya en ik via een omwegje terug naar onze fietsen te stappen. Zo zagen we onderweg nog een prachtige voorstelling van een kattenduet, gebracht door wel twee erg jonge straatartiesten met veel talent (door de vele passanten kon ik geen goed filmpje maken). Als u de komende dagen nog ergens kattengezang hoort, blijf dan zeker staan want het loont de moeite.

Op het Sint-Baafsplein pikten we dan weer nog een stukje voorstelling mee van de Dynamic Symphonic Band. Een beetje bigband kan er voor behoorlijk wat sfeer zorgen en dat was ook nu weer zo. Het werd nog een uurtje genieten van heel wat popsongs in een klassiek kleedje, altijd leuk (al was het maar om de nummers in kwestie zo snel mogelijk te herkennen) 😉

Note to self: volgende keer stilstaan tijdens het filmen maar met aanstekelijke muziek niet altijd eenvoudig 😉

Uiteindelijk een vrij rustige maar wel heel fijne namiddag, zo mogen er gerust nog volgen 🙂

P.S. Nog meer verhalen over de Gentse Feesten kan je o.a. lezen op Gentse blogjes.