Tweede nacht en laatste ochtend in ons hotel. Het ontbijt leek iets minder uitgebreid dan op zondag, geen wafeltjes of verloren brood en zowat alle schotels minder gevuld. Lag het aan het feit dat er slechts heel weinig personeel was (dat amper kon volgen) of had men een foute inschatting gemaakt van het aantal bezoekers? We lieten het niet aan ons hart komen want uiteindelijk was het aanbod nog ruim voldoende en probeerde het aanwezige personeel zo goed mogelijk op de vragen van de gasten in te spelen. Bij het ontwaken was de hemel nog grijs maar tijdens het ontbijt verscheen de zon al en die verjoeg algauw de wolken (in tegenstelling tot de andere kant van het land waar het eerder nevelig, grijs en kil bleek).
We pakten onze koffers en checkten uit maar gingen nog niet meteen naar huis. Op onze laatste dag in Limburg gingen we vooral voor het thema natuur. We trokken naar het Nationaal Park Hoge Kempen en meer bepaald naar de toegangspoort Pietersheim, eigenlijk op wandelafstand van ons hotel zo bleek. De site heeft een oude Waterburcht die na jaren restauratiewerk in haar oude glorie werd hersteld en perfect dienst doet als bezoekers- en informatiecentrum. De oude ruïnes en de gedeeltelijke reconstructie prikkelen de fantasie. In de oude kapel kan je dezer dagen terecht voor een inzegening van je (burgerlijk) huwelijk door de burgemeester van Lanaken (geeft denk ik zowat hetzelfde effect als trouwen in het Gravensteen in Gent).
We kijken naar het infofilmpje, verkennen de historische site en kopen een wandelkaart in het bezoekerscentrum. Die kaart is strikt genomen niet echt nodig omdat de routes bewegwijzerd zijn, maar een extra controlemogelijkheid op een kaart is toch meegenomen, je zal maar even een verkeerde afslag nemen. Dit is immers een heel rustig gebied (één van de stilste en mooiste plekjes van het Nationaal park volgens de website en dat zou ook wel blijken) en dus kan je niet gauw iemand vragen of je nog steeds op de juiste weg zit. Bovendien steun je met de aankoop van de wandelkaart (in stevig materiaal zodat ze niet meteen scheurt bij vochtig of winderig weer) het landschapsfonds dat in het leven werd geroepen om het Nationaal Park mee te financieren. We besluiten voor een wandeling van ca. 8 km te gaan, zo zouden we een tweetal uur onderweg zijn en afsluiten op de kinderboerderij in de buurt met speeltuin en eetgelegenheid.
Een stralend herfstzonnetje zette alles in een gouden gloed en ik geef het toe: het eerste uur liep ik gewoon continu te glimlachen. Het is hier zo ongelooflijk mooi en rustig. De majestueuze bomen, dreven en waterpartijen geven de omgeving de uitstraling van een adellijk kasteelpark. Er zijn verschillende wandelroutes van vijf tot vijftien kilometer lang. Tussen de waterburcht en de kinderboerderij ligt een heel mooi kabouterpad van ca 4 kilometer. Knappe figuurtjes in houtsnijwerk, mooie infoborden en leuke opdrachten. Zelfs voor iets oudere kabouters nog fijn om te doen.
Oh ja, voor de kapitaalkrachtige medemens: kasteel Pietersheim (naast de waterburcht) staat te koop, voor iets minder dan een miljoen euro. Veel groen maar eerder weinig privacy, ideaal voor pakweg een hotel of bed & breakfast.