Al voor de tiende keerde gingen in het Citadelpark de Midzomervertellingen door. In de namiddag verhalen voor het jonge publiek, ’s avonds een aangepast programma voor de volwassenen.
Aangezien het voorbije weekend de nichtjes op bezoek waren en de regen op zondag eindelijk plaats maakte voor een straaltje zon, trokken we samen naar het park. De regenjassen en extra dekentjes tegen de koude bleken uiteindelijk niet nodig. De meisjes luisterden met veel plezier naar de verhalen van de aap en de krokodil, over het winterkoninkje en hoe het aan zijn naam kwam, over de kip die tomaten legde en over het meisje dat zo graag pannenkoeken at.
Het werd zowaar een heel fijne namiddag; de vertellers hebben dat andermaal prima gedaan!
Tag archieven: Citadelpark
Floraliën 2016 deel 6 – Citadelpark
Het laatste deel van mijn bloemenwandeling brengt me terug naar het begin: het (deels gerestaureerde) Floraliënpaleis in het Citadelpark, naast het Kuipke. De regen heeft hier duidelijk ook stevig huisgehouden met grote plassen bij de ingang als gevolg. We maken ons grappend de bedenking of dat ook onderdeel is van het ontwerp, maar hebben eigenlijk wel medelijden met de medewerkers die de weergoden trotseren en proberen om alles zo toegankelijk mogelijk te houden. We huppen zo goed mogelijk over en tussen de plassen en proberen natte voeten te vermijden.
In de grote hal veel grote bomen en ruime bloemenperken. Deze locatie roept voor mij het meest de sfeer van het verleden op. Er is veel ruimte en dat voel je. Ik loop er langs schitterende rododendrons, in een kamer met muren van hortensia’s, zie er begoniaplanten met bloemen die amper in mijn handpalmen kunnen liggen, …
In een gang een indrukwekkende, meterslange installatie in de lucht: een soort slangenconstructie van stokjes waarin massa’s amaryllissen verwerkt zitten, gaande van rood over roze naar wit om als een waterval te eindigen.
In de volgende, duistere ruimte hebben leerlingen van de tuinbouwschool in Melle een evocatie gemaakt van Wereldoorlog I. Ze reconstrueerden een bos en loopgraven met bomen, aarde en zandzakjes. Een waterpartij moet de vochtige omstandigheden van toen suggereren. Ertussen veldjes met (vergeten) groente, het kweken van groente zou een positieve invloed gehad hebben op de moraal van de soldaten. Ietwat bevreemdend maar opnieuw wel bijzonder.
Samen met de duisternis laten we het verleden achter ons en eindigen we de rondgang in het ICC waar de bezoeker nog souvenirs kan kopen, een demonstratie bloemschikken bijwonen of de inwendige mens versterken.
Ik besluit dat het welletjes geweest is. Het is intussen al na 17u, ik heb dik vijf uur rondgelopen in mijn geliefde Gent en met volle teugen genoten. Het is ongelooflijk jammer dat het weer zo tegen zit dit jaar maar ik kijk nu eigenlijk al uit naar de editie van 2020.
Ook zin om nog een kijkje te nemen? Dat kan nog tot en met zondag 1 mei. Alle praktische info vind je op de website van de Floraliën.
Weekenduitjes
Toch het een en ander op het programma dit weekend, met vrienden, voor het werk en met familie. Het weer zat niet altijd mee maar de sfeer was meer dan OK.
Op zaterdag hielden de weergoden ons een tijdje in spanning maar uiteindelijk moesten de regenwolken bakzeil halen. En dus trokken we met drie gezinnen richting Citadelpark voor een eigen versie van déjeuner sur l’herbe. Naar goede gewoonte zorgden we voor heel wat lekkers (verse soep en nog lauwe quiche, broodjes en beleg, zoete koeken en fruit, al grotendeels geplunderd voor ik aan een foto dacht). We aten onze buikjes rond terug jong en iets minder jong zich kostelijk amuseerden met een slimme hond, een balletjesspel en speelgoedgeweren. Tussendoor werd er bijgepraat en genoten van de muziek van Citadelic waarvan de programmatie – eveneens naar goede gewoonte – ‘ietwat’ later (lees: ruim een uur) begon dan op de site aangekondigd.
Op zondag kregen we door dochterlief een mooi ontbijtbordje geserveerd. Fijn om de dag zo te beginnen.
Tegen de middag trokken we naar Sint-Lievens-Houtem waar de nieuwe wandel- en fietspaden werden ingehuldigd en er nog allerlei activiteiten waren naar aanleiding van de dag van het park. Helaas wonnen de regenwolken het vandaag van de zon want echt droog werd het nooit.
We hielden echter dapper vol en deden toch een kleine wandeling in de landelijke omgeving van Zonnegem maar komen later zeker nog eens terug om de andere wandelroutes eens te verkennen.
Om de dag af te sluiten reden we nog naar Hamme waar we andermaal ons buikje mochten vullen met heel lekkers op de babyborrel van kleine achterneefje Milo.
Midzomervertellingen in het Citadelpark
Ook al was het nog heel even wachten op de echte midzomer, het voorbije weekend gingen – al voor de achtste keer – de midzomervertellingen in het Citadelpark door. Een eenvoudig concept: verhalenvertellers doen hun ding voor groot en klein en dat in een aangename, groene omgeving.
De voorbije edities zaten de weergoden niet altijd mee, maar deze keer was het weer eigenlijk ideaal voor een uitstapje richting Citadelpark: niet te koud, niet te warm en bovenal droog. We waren duidelijk niet de enigen die beslisten om in de namiddag naar de verhalen voor kinderen van 5 tot 105 te komen luisteren. De locatie vlakbij het nieuwe speeltuintje zorgde er trouwens voor dat nog extra mensen een kijkje kwamen nemen en besloten deel te nemen. Er werden vijf groepen gevormd en een begeleider bracht ons naar vijf plekken in de buurt waar een verhalenverteller ons stond op te wachten.
Voor ons eerste verhaal klommen we meteen de hoogte in waar we een verhaal uit het Noorden te horen kregen van een slechte reus en een dappere moeder en zoon. Groot en klein genoot van het verhaaltje dat met de nodige humor werd gebracht. We daalden af langs een klein brugje over het water waarvan ik eigenlijk niet eens wist dat het er was (en dat je er effectief gebruik van kan maken) en wandelden naar de rozentuin. Daar kregen we opnieuw een verhaal uit het Noorden voorgeschoteld, deze keer over een wel heel erg harige viking, Harry (door iedereen Hairy genoemd). Deze keer werden we trouwens vriendelijk verzocht om mee te roepen en te dansen wanneer het verhaal daar om vroeg. Ook de prenten waarop allerlei attributen werden gekleefd waren zeker een extra attractie voor de kleinsten in ons gezelschap.
Voor het derde verhaal trokken we naar de zone van de grafzerken. Daar hoorden we een ‘donker’ verhaal van heer Halewijn en hoe de gemene man aan zijn einde kwam. De kinderen werden er zowaar even stil van. Nadien volgde nog een verhaal over een klokkenmaker waarin duidelijk echo’s zaten van Gulliver’s travels. Hier was de toon een stuk lichter en dienden we onze oren trouwens eerst te voorzien van de nodige elfenstof om het verhaal goed te kunnen horen.
Onze afsluiter kregen we in een mooie ronde tent (waarvan ik de juiste naam vergeten ben). We kregen er zelfs twee verhaaltjes: eentje om wat bij te griezelen en dan een hele leuke van een savanneveldmuis en een leeuw die vrienden voor het leven werden. Om de fijne namiddag compleet te maken was er bovendien nog een drankje en een lekker stukje taart of cake voor alle aanwezigen. En terwijl de ouderen nog even aan het bijpraten waren, werden de jongsten nog vrolijk bezig gehouden door een nar met heel wat circustalent.
Kortom, het werd een hele mooie zondagnamiddag en als het even kan zien ze ons daar volgend jaar zeker terug.
‘s Avonds was er nog een avondvoorstelling met verhalen voor volwassenen maar onze kleine spruit hoorde dan al in haar bed te liggen en hoe dat deel van het programma verlopen is, zal u van iemand anders moeten horen.
Deze tekst verscheen eerder deze week op Gentblogt.