Ook al was het nog heel even wachten op de echte midzomer, het voorbije weekend gingen – al voor de achtste keer – de midzomervertellingen in het Citadelpark door. Een eenvoudig concept: verhalenvertellers doen hun ding voor groot en klein en dat in een aangename, groene omgeving.
De voorbije edities zaten de weergoden niet altijd mee, maar deze keer was het weer eigenlijk ideaal voor een uitstapje richting Citadelpark: niet te koud, niet te warm en bovenal droog. We waren duidelijk niet de enigen die beslisten om in de namiddag naar de verhalen voor kinderen van 5 tot 105 te komen luisteren. De locatie vlakbij het nieuwe speeltuintje zorgde er trouwens voor dat nog extra mensen een kijkje kwamen nemen en besloten deel te nemen. Er werden vijf groepen gevormd en een begeleider bracht ons naar vijf plekken in de buurt waar een verhalenverteller ons stond op te wachten.
Voor ons eerste verhaal klommen we meteen de hoogte in waar we een verhaal uit het Noorden te horen kregen van een slechte reus en een dappere moeder en zoon. Groot en klein genoot van het verhaaltje dat met de nodige humor werd gebracht. We daalden af langs een klein brugje over het water waarvan ik eigenlijk niet eens wist dat het er was (en dat je er effectief gebruik van kan maken) en wandelden naar de rozentuin. Daar kregen we opnieuw een verhaal uit het Noorden voorgeschoteld, deze keer over een wel heel erg harige viking, Harry (door iedereen Hairy genoemd). Deze keer werden we trouwens vriendelijk verzocht om mee te roepen en te dansen wanneer het verhaal daar om vroeg. Ook de prenten waarop allerlei attributen werden gekleefd waren zeker een extra attractie voor de kleinsten in ons gezelschap.
Voor het derde verhaal trokken we naar de zone van de grafzerken. Daar hoorden we een ‘donker’ verhaal van heer Halewijn en hoe de gemene man aan zijn einde kwam. De kinderen werden er zowaar even stil van. Nadien volgde nog een verhaal over een klokkenmaker waarin duidelijk echo’s zaten van Gulliver’s travels. Hier was de toon een stuk lichter en dienden we onze oren trouwens eerst te voorzien van de nodige elfenstof om het verhaal goed te kunnen horen.
Onze afsluiter kregen we in een mooie ronde tent (waarvan ik de juiste naam vergeten ben). We kregen er zelfs twee verhaaltjes: eentje om wat bij te griezelen en dan een hele leuke van een savanneveldmuis en een leeuw die vrienden voor het leven werden. Om de fijne namiddag compleet te maken was er bovendien nog een drankje en een lekker stukje taart of cake voor alle aanwezigen. En terwijl de ouderen nog even aan het bijpraten waren, werden de jongsten nog vrolijk bezig gehouden door een nar met heel wat circustalent.
Kortom, het werd een hele mooie zondagnamiddag en als het even kan zien ze ons daar volgend jaar zeker terug.
‘s Avonds was er nog een avondvoorstelling met verhalen voor volwassenen maar onze kleine spruit hoorde dan al in haar bed te liggen en hoe dat deel van het programma verlopen is, zal u van iemand anders moeten horen.
Deze tekst verscheen eerder deze week op Gentblogt.
