Op zondagmorgen durven wij wel eens een Gents stadsmuseum doen. Voordeel van Gentenaar te zijn, is dat we dan bovendien gratis binnen mogen. Ideaal dus om zo nu en dan eens een kijkje te gaan nemen 😉
Na een heerlijke brunch bij Bodega in goed gezelschap trokken we dan ook richting Citadelpark.
’t Was alweer een tijdje geleden dat ik nog eens binnen liep in het SMAK dus liepen we het hele museum rond.
Er hingen heel wat foto’s, waarvan ik sommige exemplaren al beter gelukt vond dan andere (en ik mensen ken die daar met hun eigen fotomateriaal zeker niet zouden misstaan – of hangen).
Ik vond het ook wel leuk om Maya de fameuze Mosselpot van Marcel Broodthaers te kunnen tonen en moest tot mijn verbazing vaststellen dat ik eigenlijk niet eens wist dat het museum een van Andy Warhol’s bekende werken rijk was.
In het kader van Europalia viel er ook Indonesische moderne kunst te ontdekken, al moet ik toegeven dat dit minder mijn smaak was.
Maar uiteraard trokken we ook naar boven voor de publiekstrekker van het moment: Gerhard Richter. Ik citeer even uit de programmabrochure:
In deze ruimte zijn een aantal vroege schilderijen van Richter uit de jaren ’60 en ’70 gegroepeerd rond zijn eerste werk in glas, 4 ruiten (1967). In een tweede ruimte zijn acht nooit eerder getoonde abstracte werken uit 2017 in combinatie met onder meer recente landschappen, digitale prints en abstracte werken opgesteld rond 7 Ruiten (kaartenhuis) (2013). Twee keer vormt een glazen sculptuur de spil voor een presentatie van schilderwerk en weerspiegelt ze zichzelf, ons en de werken rondom haar. …
Richters hele oeuvre gaat uit van de concrete realiteit. Maar die is voor de schilder ongrijpbaar en onzeker dat ze onvermijdelijk leidt tot beelden die hun eigen status in vraag stellen. Meer en meer confronteert hij ons met de naakte realiteit van het schilderen zelf. Elk werk en elke reeks bouwt voort op bestaand werk en formuleert er een ander antwoord op of vat samen waar de kunstenaar al mee bezig was.
Bij moderne kunst durf ik soms wel eens mijn twijfels hebben, maar deze keer konden meerdere werken mij wel bekoren. Altijd een gokje, of niet?
Wil jij ook nog een kijkje nemen? Haast je dan want de tentoonstelling is voorbij op 18 februari 2018.
Alle praktische info lees je op de website van het SMAK.