Tag archieven: SMAK

Art & food & friends

Eindelijk nog eens op stap met vrienden op de manier zoals we het graag doen: bezoekje aan één van de Gentse stadsmusea (gratis op zondagvoormiddag voor Gentenaars) en een brunchke dabei.

Op het programma POPART in het Smak en daarna een brunch/lichte lunch bij Cozette. Onze eerste poging om de tentoonstelling in december te bezoeken, was mislukt omdat we er niet op gelet hadden een ticketje en timeslot te boeken (even de toenmalige verstrengingen door corona uit het oog verloren) en alles was volzet. Deze keer tijdig geboekt, zowel het museum als een leuk eetplekje trouwens (want ook die zijn – zeker op zondag – vaak helemaal vol).

In 2019 verwierf de Vlaamse Gemeenschap ‘Great American Nude #45’ (1963) van Tom Wesselmann uit de Collectie Matthys-Colle. De aankoop werd gekoppeld aan de langdurige bruikleen van 39 andere kunstwerken uit diezelfde collectie aan het museum. Deze gebeurtenis vormt het startpunt van een publiek-private samenwerking, waaruit deze tentoonstelling voortvloeit. Representatieve popartwerken uit de Collectie Matthys-Colle van onder meer Andy Warhol, Tom Wesselmann, Roy Lichtenstein en Konrad Klapheck werden samengebracht met een selectie uit de collectie van S.M.A.K.

   

In oorsprong is popart een westerse kunststroming, ontstaan in de jaren vijftig in Londen en New York. Popart was een visueel antwoord op een materialistische cultuur die in de jaren zestig nieuwe hoogten bereikte en waarvan de beeldtaal ontleend is aan de massamediawereld van reclame, tijdschriften, televisie en film. Al snel sprak de toegankelijke stijl tot de verbeelding van vele jonge Europese artiesten en omarmden ook zij de stroming.
Afbeeldingen van algemeen bekende beroemdheden als Elvis Presley, Marilyn Monroe en Mao, maar ook soepblikken, spaghettiverpakkingen, colaflessen en andere supermarktproducten konden in de kunstwerken als onderwerp uitgebeeld worden.

De tijdelijke tentoonstelling loopt nog tot 8 mei 2022; alle info lees je op de site van het SMAK. 

We wandelden ook nog even door de rest van het museum en lieten ons verrassen door details van installaties of stukken die we nog niet kenden of lang niet meer gezien hadden.

Daarna wandelden we in het zonnetje naar een leuke – vrij nieuwe – eetplek waarover ik al enkele positieve reviews gelezen had.

Cozette wordt uitgebaat door Turit & Dirtzen, moeder en dochter. Je kan er zowel tijdens de week als in het weekend terecht voor ontbijt, brunch, lunch, koffie & taart. Op vrijdagavond ben je er welkom om het weekend in te zetten met een hapje en een drankje en zijn ze iets langer open. Je kan er het gezellig maken in lage zeteltjes in het salon of op een krukje aan de bar, wij kozen voor de tafeltjes in de orangerie (en genoten van de zon op onze rug).

Op de kaart een misschien niet al te uitgebreid aanbod van verse en huisgemaakte gerechten, maar wel een wekelijks wisselend aanbod. Ons gezelschap koos onder meer de toast champignons, de zoete aardappelburger met rode bietjes, een gehaktrolletje in savooikool, een winterse salade, soep van de dag en pancakes.

Gezien de wisselende kaart komen we hier graag nog eens terug om een volgende keer nieuwe gerechtjes of een stukje taart te proeven met een lekkere tas koffie erbij 🙂
Je kan er zo binnen springen, maar wil je echt zeker zijn van een plekje dan reserveer je best vooraf. Dat kan trouwens heel vlot via de website.

 

 

SMAK

Dit weekend werd er eentje van relatieve rust, omdat het eens nodig was en ik een weekend zonder te veel verplichtingen (al dan niet zelf opgelegde) steeds beter kan waarderen. De lijst van dingen om eens te doen wanneer er wat tijd is, is sowieso nog meer dan lang genoeg 😉

Tussen wat opruim- en kookwerken door (en ook een kleine migraine-aanval helaas) maakten we nog even tijd om naar het SMAK te gaan. Naar aanleiding van haar twintigste verjaardag presenteert S.M.A.K. ‘De Collectie (I): Highlights for a Future’ die ongeveer 200 werken uit de collectie telt en net als tijdens de opening in 1999 het volledige museumgebouw beslaat. Met deze tentoonstelling wil S.M.A.K. vooral naar het heden en de toekomst kijken. Bekende klassiekers, nieuwe topstukken én recente aanwinsten uit de museumcollectie worden ingezet om de positie van het museum en de kunst in de hedendaagse realiteit te tonen en nieuwe verbanden te leggen met andere, soms verrassende en minder bekende werken uit de collectie.

Zoals wel vaker in het STAM, vroeg ik me ook deze keer af waarom bepaalde zaken  als kunst gezien en gekocht worden door musea. Moderne kunst en ik gaan nooit de beste maatjes worden vrees ik maar gelukkig zaten er toch een aantal stukken in de collectie die me konden bekoren of verrassen 😊

Eén van de eerste werken die we zagen, zat eerder in de categorie WTF? voor mij (koffiegruis op de grond, stukgehakte muren met houterige tekeningen en krabbels op), Chasing the blue train van David Hammond wist me daarentegen wel aan te spreken op de een of andere manier.

In het Marcel Broodthaerskabinet viel me het Magrittegehalte van een aantal werken op

en dat was voor ik deze zag 😉

Portait (anti-reflex version) van Carsten Nicolai vond ik dan weer intrigerend in materiaalgebruik.

Wim Delvoye, altijd weer herkenbaar, al vind ik het werk op de zeedijk in Middelkerke (Caterpillar) persoonlijk knapper dan deze Betonmolen met 46 schoppen.

De gestapelde borden van Robert Therrien kende ik enkel van op poster/postkaart en ‘t was wel een verrassing om te zien dat dit kunstwerk zowat 2,5-3m hoog is!

Enfin,  moderne kunst, ik heb er vaak een dubbel gevoel bij. Ik zal altijd wel meer een liefhebber van ‘schone’ kunsten blijven denk ik.

Liefhebber van Moderne/Actuele Kunst? Breng dan zeker eens een bezoekje aan het SMAK in Gent en combineer het misschien met een bezoek aan de overburen van het MSK 🙂

 

Gerhard Richter in het SMAK

Op zondagmorgen durven wij wel eens een Gents stadsmuseum doen. Voordeel van Gentenaar te zijn, is dat we dan bovendien gratis binnen mogen. Ideaal dus om zo nu en dan eens een kijkje te gaan nemen 😉
Na een heerlijke brunch bij Bodega in goed gezelschap trokken we dan ook richting Citadelpark.
’t Was alweer een tijdje geleden dat ik nog eens binnen liep in het SMAK dus liepen we het hele museum rond.
Er hingen heel wat foto’s, waarvan ik sommige exemplaren al beter gelukt vond dan andere (en ik mensen ken die daar met hun eigen fotomateriaal zeker niet zouden misstaan – of hangen).

Ik vond het ook wel leuk om Maya de fameuze Mosselpot van Marcel Broodthaers te kunnen tonen en moest tot mijn verbazing vaststellen dat ik eigenlijk niet eens wist dat het museum een van Andy Warhol’s bekende werken rijk was.

In het kader van Europalia viel er ook Indonesische moderne kunst te ontdekken, al moet ik toegeven dat dit minder mijn smaak was.

Maar uiteraard trokken we ook naar boven voor de publiekstrekker van het moment: Gerhard Richter. Ik citeer even uit de programmabrochure:
In deze ruimte zijn een aantal vroege schilderijen van Richter uit de jaren ’60 en ’70 gegroepeerd rond zijn eerste werk in glas, 4 ruiten (1967). In een tweede ruimte zijn acht nooit eerder getoonde abstracte werken uit 2017 in combinatie met onder meer recente landschappen, digitale prints en abstracte werken opgesteld rond 7 Ruiten (kaartenhuis) (2013). Twee keer vormt een glazen sculptuur de spil voor een presentatie van schilderwerk en weerspiegelt ze zichzelf, ons en de werken rondom haar. …
Richters hele oeuvre gaat uit van de concrete realiteit. Maar die is voor de schilder ongrijpbaar en onzeker dat ze onvermijdelijk leidt tot beelden die hun eigen status in vraag stellen. Meer en meer confronteert hij ons met de naakte realiteit van het schilderen zelf. Elk werk en elke reeks bouwt voort op bestaand werk en formuleert er een ander antwoord op of vat samen waar de kunstenaar al mee bezig was.

Bij moderne kunst durf ik soms wel eens mijn twijfels hebben, maar deze keer konden meerdere werken mij wel bekoren. Altijd een gokje, of niet?

Wil jij ook nog een kijkje nemen? Haast je dan want de tentoonstelling is voorbij op 18 februari 2018.
Alle praktische info lees je op de website van het SMAK.

Voorjaarstentoonstellingen in het SMAK

Op Pinksterzondag hadden we een beetje tijd vrij in de voormiddag (na de middag moest ik nog voor het werk richting Sint-Gillis-Waas).
Met de slaap nog wat in onze ogen en ons hoofd reden we na het ontbijt richting SMAK. Er was – zoals wel vaker op zondagvoormiddag wanneer Gentenaars vrije toegang hebben tot het museum – veel volk aanwezig. Momenteel kan je er nog tot begin juni terecht voor de bijzondere tentoonstelling van Rinus Van de Velde en de retrospectieve van Michael Buthe.

De negen houtskooltekeningen van Rinus zijn geïnspireerd op het boek Donogoo Tonka. Het boek vertelt het verhaal van een wetenschapper die doet alsof hij een oude stad ontdekt heeft. Rinus tekent zichzelf als acteur in een ingebeelde kunstenaarsbiografie. De basis voor zijn tekeningen zijn echte decors waarvan hij foto’s neemt met zichzelf in dat decor. Een aantal van die decorstukken staan ook opgesteld in de zaal en versterken de sfeer van de tekeningen en ’triggeren’ de fantasie van de (jonge) bezoeker.
Om alle teksten te lezen was het er eigenlijk te druk maar ik had er ook niet meteen nood aan. Ik keek naar de grote houtskooltekeningen, de verschillende tinten zwart, de vele details… Hoe langer je naar de tekeningen kijkt, hoe meer details je gaat ontdekken. Plots viel ons oog bv op één van de tekeningen waarop we de boekentoren en het hoekgebouw aan de Rozier ontdekten. Ook de tekening met louter planten/oerwoud vond ik wel bijzonder.

Vervolgens namen we ook nog een kijkje bij Michael Buthe waarvan momenteel een retrospectieve loopt. Deze Duitse artiest (1944-94) maakte textielwerken, tekeningen, schilderijen, assemblagesculpturen, foto’s, collages, dagboeken en films. Zijn twee enige bewaard gebleven installaties vormen ankerpunten in deze tentoonstelling: Taufkapelle mit Papa und Mama (1984) en Die heilige Nacht der Jungfräulichkeit (1992). Al in 1984 zette Buthe een uitgebreide presentatie op in het Museum van Hedendaagse Kunst, de voorloper van S.M.A.K. De installatie Taufkapelle mit Papa und Mama werd voor deze gelegenheid gecreëerd en is tot op vandaag een belangrijk werk in de museumcollectie.

WP_20160515_11_40_57_Pro

Ik moet bekennen dat ik de artiest niet echt kende. Ik wandelde door de verschillende zalen en liet me verrassen. De meeste werken zou ik nu niet meteen in huis willen halen, maar sommige konden me op een bepaalde manier toch wel bekoren. Met moderne kunst heb ik dat eigenlijk wel vaker, maar dat terzijde 🙂
Maya leefde zich uit door met mijn reflexcamera aan de slag te gaan. De foto’s hierna zijn dan ook van haar hand. Ik vond het wel fijn om vast te stellen dat ze met de camera in de hand op een andere manier gaat kijken naar de kunstwerken, meer in detail, op zoek naar elementen die haar aanspreken om de een of andere reden. Maar omdat smaken nu eenmaal verschillen, laat ik de lezer/kijker liever zelf een oordeel vellen (een oordeel dat je ook gerust mag delen in de commentaren trouwens).

En om af te sluiten nog gauw iets gedronken in de heropende cafetaria.

WP_20160515_12_02_53_Pro

 

Praktisch:
Rinus Van de Velde en Michael Buthe nog tot 5 juni 2016 in het SMAK in Gent.
Alle verdere info lees je op hun website.

SMAK – Drawing, the bottom line

Vorige zondag trokken we met vier bevriende koppels naar het SMAK voor een geleid bezoek aan de tentoonstelling Drawing, the bottom line.
Ik hou van het gebouw maar ik heb het soms moeilijk met de kunstwerken die er hangen, dikwijls spreken ze mij niet aan en soms snap ik ze gewoon niet. Daardoor kom ik ook iets minder vaak in dit museum dan bv het MSK of het Designmuseum. Door nu met een gids door de tentoonstelling te wandelen, kregen we iets meer kader en achtergrond mee en werd een en ander iets ‘duidelijker’. Het kan ook wel aan de kunstvorm gelegen hebben dat ik bepaalde werken meer kon waarderen.

Met tekenen kan je ook heel wat kanten uit en het hoeft niet altijd letterlijk met potlood en papier te zijn. Het kunstwerk van Julian Göthe aan ingang, waarbij met rubberen ’touwen’ lijnen gespannen waren tegen de muur, vond ik bv. erg knap. Een strak lijnenspel en toch niet helemaal strak. Voor de kinderen werd trouwens een aparte gids met opdrachten uitgewerkt zodat ze spelenderwijs de tentoonstelling kunnen ontdekken.

De tentoonstelling is nog te bezoeken tot 31 januari 2016. Meer info op de website van het SMAK.

Enkele sfeerbeelden:

WP_20151220_11_17_57_Pro WP_20151220_11_21_46_Pro WP_20151220_11_56_32_Pro WP_20151220_11_49_32_Pro WP_20151220_11_40_48_Pro WP_20151220_11_36_48_Pro 1 WP_20151220_11_25_20_Pro WP_20151226_10_33_23_ProWP_20151220_12_21_26_Pro WP_20151220_12_30_56_Pro

Lazy sunday afternoon

Vandaag was er zo eentje: een dag waarin niet veel gepland was en het weer zich van de goede kant liet zien. Het huishouden besloten we te laten voor wat het was en we zouden er een gezellig dagje van maken.
Na het ontbijt trokken we met de fiets richting stemlokaal om onze burgerplicht te vervullen. Nadien reden we verder richting SMAK om nog gauw even de tentoonstelling Ain’t painting a pain van Richard Jackson mee te pikken.
Een vriendelijke dame aan het onthaal wees ons op de extra activiteit voor kinderen. Wie zin had, kon een heus kunstrapport invullen. Er lagen een hele stapel rapportjes, elk met een ander kunstwerk op. Maya pikte er eentje uit dat haar wel aansprak, iets kleurrijks. Vervolgens gingen we in het museum op zoek naar het werk in kwestie, een foto van Thomas Ruff (tijdelijke tentoonstelling nog tot 24 augustus 2014). Eens het werk gevonden, moest ze er een volledige beschrijving van geven: naam kunstenaar, naam kunstwerk, grootte, materiaalkeuze, omschrijving van de kwaliteit van het kunstwerk of eventuele schade, een schets van het kunstwerk maken en een eventuele aanbeveling voor de kunstenaar. Maya nam haar taak zeer ernstig op en maakte een mooi rapportje. Wie weet krijg je het bij een bezoek aan het STAM wel te zien want de ingediende rapportjes worden gelamineerd en in een map gestoken.

Eens haar opdracht volbracht trokken we naar de eerste verdieping voor het werk van Richard Jackson. Zoals ik had gedacht konden de kleurrijke werken Maya wel bekoren en we waren niet alleen. Er liepen heel wat gezinnen met kinderen in het museum (op zondagmorgen immers gratis voor Gentenaren en dus ideaal om kinderen met kunst kennis te laten maken).
Er liepen zelfs enkele fotografen rond die duidelijk communieportretjes e.d. aan het schieten waren. De kleurrijke werken vormen dan ook een originele en vrolijke achtergrond.
Wil je zelf nog een kijkje komen nemen, dan moet je snel zijn want de tentoonstelling loopt maar een weekje meer (tot 1 juni 2014). Mijn foto’s zijn niet top wegens getrokken met telefoon (niet aan gedacht om reflexcamera mee te nemen, jammer).

Vervolgens trokken we richting centrum waar we nog even rondwandelden op de boeken- en bloemenmarkt. Aangezien we honger kregen, besloten we in de stad een hapje te eten op een zonnig terras.

Aangezien het weer aangenaam bleef, besloten we onze fietstocht verder te zetten naar de rand van de stad. Een ongepland maar super gezellig bezoekje aan vrienden K & K, L & J waar we nog meer gekend en geliefd volk ontmoetten, maakte de gezellige zondag nog zoveel aangenamer.  Met een heel ontspannen gevoel trokken we terug naar huis. Zo mogen er wat mij betreft nog meer zondagen volgen.

WP_20140525_030