Omdat het vrij fris was, besloten we tijdens onze citytrip nog een extra museum te doen. We waren er al eerder eens langs gelopen en kregen toen al het gevoel dat deze plek ons wel zou kunnen bekoren en dat bleek effectief zo te zijn.
Het museum werd genoemd naar de stichter van het prentenkabinet, hertog Albert Casimir van Saksen-Teschen. Het prentenkabinet bevond zich oorspronkelijk in Bratislava, de hoofdstad van Slowakije, maar verhuisde al in 1795 naar de tegenwoordige locatie in Wenen. In 1919 werden gebouwen en collecties eigendom van de Oostenrijkse staat. In 1920 werd de collectie samengevoegd met die van de Kaiserliche Hofbibliothek. Vanaf die tijd heten zowel het gebouw als de collectie Albertina. De collectie telt 65.000 tekeningen, meer dan 1.000.000 bladen grafiek en heeft werk van de laatgotiek tot de hedendaagse kunst.
Het museumgebouw zelf is prachtig. Het combineert moderne architectuur met de historische “Prunkräume” van de Habsburgers. Prachtige kamers, met indrukwekkende luchters en nog mooiere parketten en tapijten en heel wat details o.a. in de decoratie op deuren en muren.
Waar we in Schönbrunn niet mochten fotograferen, konden we hier (in behoorlijk rustige omstandigheden trouwens) meteen onze schade inhalen 😉
Ook de collecties bleken meer dan de moeite waard. Je krijgt er een prachtig overzicht van heel wat toppers, aangevuld met nationale helden die ik persoonlijk niet kende maar wiens werk ik echt wel schitterend vond.
Eén van de vele pareltjes uit het prentenkabinet
Enkele ontdekkingen (voor mij dan toch) uit de Oostenrijkse schilderkunst
Ferdinand Georg Waldmüller, schilder en schrijver uit de Biedermeiertijd met werk dat zo knap gemaakt is dat het echt bijna foto’s leken, zo ongelooflijk scherp en zo prachtig van kleuren!!
Friedrich von Amerling, Schilder (Biedermeier) die vooral bekendheid verwerft als portretschilder. Als één van de eerste wijkt hij af van de typische (ernstige) (statie)portretten maar schildert hij zijn onderwerpen vaak slapend of loom zoals dit deze allerschattigste baby met blozende kaakjes.
Rudolf von Alt maakte dan weer furore als landschapsschilder en architectuurschilder waarbij hij in zijn waterverftekeningen een grote mate van detail tentoon spreidde.
Peter Fendi (eveneens Biedermeier) geeft met zijn aquarelleren ook mooie inkijkjes in het leven van toen.
Er lagen ook enkele mooie tekening van Rubens én werk van Klimt
En dan volgde nog een mooie ronde twintigste eeuwse kunst met heel veel toppers, ken jij ze allemaal?
Alle info over het museum, een blik op de collecties en het gebouw, aankondigingen van nieuwe tentoonstellingen,… je leest het allemaal op de website van het Albertina.
Nadien gingen we naar het Palmenhaus, dat bijna letterlijk achter de hoek van het Albertina ligt.
Deze oude plantenkas is gevestigd in het park Burggarten in de tuin van het Hofburg Paleis. en werd in het begin van de 19de eeuw gebouwd. De achterwand maakte vroeger zelfs deel uit van de oude stadsomwalling. Begin 20ste eeuw werd ze verbouwd en kreeg ze de typische Jugendstilelementen die je nu nog kan zien. Het werd een van de mooiste glasconstructies van zijn tijd. De Oostenrijkse keizer gebruikte het Palmenhaus als plek om te ontspannen. Tegenwoordig doet het Palmenhaus dienst als cafe-restaurant. Aan het einde van de 2Oste eeuw volgde een grondige restauratie. Beslist een aanrader om er eens langs te gaan (al was het maar gewoon om het blik te werpen op het gebouw en het interieur).
Meer foto’s en andere praktische info lees je op de website van het Palmenhaus