Tag archieven: Die Verdammte Spielerei

Feestenzondag met vrienden

De Gentse feesten zijn bij uitstek een goede gelegenheid om met vrienden af te spreken en samen ‘iets te doen’. Dit jaar zag onze zondag er uit als volgt:

Starten met een heerlijk brunch door Vegamuze in The Full Circle Coffee in de Zuidstationstraat, genieten op het terras van heerlijk eten en even heerlijke koffies.

Ook de volgende dagen kan je er nog voor lekkers terecht, alle info op de website van Vegamuze.

Vervolgens naar Die Verdammte Spielerei met Pakske Klassiek in de mooie Sint-Baafs-kathedraal. Zalig om de mannen, die hun typische witte marcellekes inruilden voor een zwart exemplaar, bezig te horen.

Ferm onder de indruk trouwens van de stem van Stefaan De Winter, nooit gedacht dat hij zo schoon zou klinken bij een prachtige operastem. Ook de samenwerking met Johannes Verschaeve van de Van Jets was zeer geslaagd.

Nog meer filmpjes bij Max trouwens.

Ook eens een pakske klassiek horen? Dat kan! Volgende week al en zelfs helemaal gratis. Alle info lees je op de website van Die Verdammte Spielerei

Even binnen springen in het stadhuis om te kijken hoe de Floraliën daar voor een extra mooie aankleding zorgden. Ook gratis te bezoeken trouwens (of met een gids die u een uurtje op sleeptouw neemt voor de luttele prijs van 5 euro).

Uiteraard kon ook een portie Puppetbuskers niet ontbreken. En passant pikten we “De kleine goochelaar” van Jahon mee. Leuk entertainment waarbij een pop wordt betrokken in een goochelact. Een fijn tussendoortje voor alle leeftijden.

Daarna was het genieten van het hele mooie Cumulunimbu van Cie Ortiga uit Spanje. Heel knap gebracht en echt de moeite om zien (de voorstelling haalde – terecht – al heel wat prijzen binnen).

Ook de komende dagen trouwens nog heel wat voorstellingen van Puppetbuskers te ontdekken, het volledig programma staat online.

Het avondprogramma sloegen we deze over maar ongetwijfeld kandidaten genoeg om dat in te vullen 🙂

Gentse feesten deel 3

Ja voor de derde dag op rij naar de feesten maar aan een lager tempo dan de voorbije jaren, we zullen zeker niet alle voorstellingen van het straattheater op onze teller staan hebben maar het geeft niet 🙂
Op zondagmiddag stond er voorwaar een klassiek concert van die Verdammte Spielerei in de Sint-Baafskathedraal op het programma. Die Verdammte Spielerei dat is normaal gezien vijf mannen in een wit marcelleke die als minifanfare voor plezier zorgen op publieke feestjes. Voor deze editie hadden ze er wat van hun vrienden (moaten dus) bij gevraagd en een zwart marcelleke aangetrokken 🙂
We kwamen ruim op tijd maar de kathedraal (en daar kan toch wel wat volk binnen) zat ruim voor het aanvangsuur eivol en dus begon het concert gewoon 10 minuten vroeger! Het werd een uurtje luisteren naar klassieke en iets luchtiger muziek waarbij de blazers meestal de hoofdrol speelden. Het concert werd afgesloten met een mooie versie van ‘de fanfare van honger en dorst’, wondermooi qua klank in deze setting.

Ons gezelschap splitste zich op en vertrok verschillende richtingen uit in het feestgedruis. Wij flaneerden nog even door de stad en trokken tijdig richting Augustijnenklooster voor de Puppetbuskersvoorstelling Millefeuilles van het Franse compagnie Areski. Een bijzonder mooie voorstelling waarbij uitgeknipte figuurtjes uit papier de hoofdrol spelen. Een voorstelling waar we vriendelijk werden verzocht onze tassen buiten te laten maar onze GSM mee te nemen. Door zelf de papieren installaties met een lampje te belichten ontstaan schaduwen en dus ook beweging.

Tijdens onze wandeling langs de kunstwerkjes in de (semi)duisternis werden we vier keer bij elkaar geroepen om naar een klein optreden te kijken waarbij boekjes met figuurtjes worden open en dicht geklapt.

In de vooravond gingen we even naar huis om nog een hapje te eten en een extra truitje uit de kast te halen. Deze avond immers vuurwerk op de planning. Ook al jaren een klassieker waarbij we met een aantal vrienden ruim op voorhand afspreken om een goed zicht te hebben op het spektakel. Om de tijd te vullen, zorgen we zelf altijd voor wat drank en hapjes. Terwijl de volwassenen de tijd vol praten, houden de kinderen zich meestal bezig met een spelletje (of ook met wat praten).
Geen idee hoe het komt, maar dit jaar was er beduidend minder volk aanwezig voor het vuurwerk. Zouden nog veel mensen denken dat het vuurwerk op 21 juli doorgaat? Dat is toch al enkele jaren gewijzigd maar de voorbije edities lag 21 juli wel dichter in de buurt en misschien hadden velen het nog niet helemaal door dat het vuurwerk nu telkens de eerste zondag van de feesten wordt afgestoken. We hadden in elk geval ruimte zat en het was absoluut niet nodig om er een uurtje op voorhand te zijn maar op zich vonden we dat niet erg want altijd onderwerpen genoeg om bij te praten 🙂

Zoals meestal was het spektakel weer de moeite. De muziek van Kenji Minogue is niet meteen mijn ding maar het moet gezegd, de vuurwerkmakers wisten er wel raad mee om hun spektakel te laten aansluiten bij het muzikaal geweld. Want geweld, dat was het toch wel, zowel voor de oren als voor het hartritme (man die bas stond hard). Een beetje minder zou echt wel mogen en misschien moet de organisatie/de stad toch wat meer aandacht hebben hiervoor en mensen waarschuwen voor mogelijke gehoorschade en aansporen om hun oren te beschermen en ook oordopjes uitdelen zoals ze al bij veel festivals (en ook tijdens de feesten op het Laurentplein) doen.
Wie het gemist heeft, kan hier nog enkele fragmentjes afspelen:

En eens dat voorbij, was het meer dan tijd om onze fietsen op te halen en naar huis te rijden 🙂

Gentse Feesten 2016: MiramirO

Geen uitgebreide verslagen deze keer maar eerder een overzicht (nabeschouwing) in beeld van de dingen die we zagen (met een beetje vertraging door omstandigheden).

MiramirO gaat nog steeds door op de site Oud Sint-Baafs en blijft een aangename plek om te vertoeven. Meer in het groen dan in het echte centrum, een beperkte maar lekkere catering, leuke installaties die groot en klein kunnen bekoren en uiteraard een stevige portie straattheater. We zagen niet alles maar toch veel:

La Cosa, van de Claudio Stellato Company (BE). Vier mannen die ritmische dingen doen met bergen houtblokken. Intrigerend maar voor mij iets te lang (en als extraatje nog een paar venijnige muggenbeten).

Hands down van Company Chameleon (UK). Twee jonge mannen die de spanningen van het samenzijn uitdrukken in hun dans. Zeer verdienstelijk maar was er niet écht van onder de indruk.

Maya experimenteerde met de compactcamera en maakte er een filmpje van:

La Mondiale Générale (FR) met Braquemard #1. Visueel theater, behoorlijk absurd en tegelijk indrukwekkende evenwichtskunst. Heel bijzonder en erg knap gemaakt.

En in het publiek zat er duidelijk nog een evenwichtskunstenaar.

IMG_1842

Motionhouse & NoFite State Circus (UK) met Block. Mooie combinatie van dans en circus waarbij 1 + 1 toch wel 3 werd. Twintig grote blokken worden gemanipuleerd door een buitengewone bende jonge mensen die zich ten volle uitleven.

Flagrant Dèlire van Compagnie Yann Lheureux (FR). Een woordeloze, muzikale interpretatie van Icarus. “Een repetitieve zoektocht naar identiteit doorheen het territorium op de tonen van Vivaldi” stond er in de brochure. Misschien net iets teveel herhaling, maar wel met heel veel energie gebracht. Knap!

Ook hiervan maakte Maya een filmpje:

De Propere Fanfare van de Vieze Gasten (BE). Zoals steeds een ongelooflijk zotte bende die zich enorm goed amuseert en zonder meer een glimlach op ieders gelaat tovert. Leuk.

IMG_1936

Het Kabinet (BE) met de Kanariteiten. Toch wel een ontgoocheling, veel van verwacht maar weinig spectaculair. Zelfs gewoon vergeten om nog een foto te maken, gelukkig was er nog het ticketje dat we gekregen hadden 🙂

WP_20160716_20_34_46_Pro

Verfie van Theatercompanie DEFDEF & Wing Nuts Decor (BE). Origineel maar niet evident voor een buitenlocatie op de feesten.

CBF Pyrotechnics & Die Verdammte Spielerei (BE). Het jaarlijkse vuurwerk van de feesten, nu al verschillende keren aan de Voorhoutkaai. Met dezelfde vuurwerkmaker van vorig jaar en bijgestaan door de vrolijke muzikanten van Die Verdammte Spielerei. Voor een knap samenspel waarbij het geluid deze keer wel van een verdraagbaar niveau was. Uitermate aangenaam, niet in het minst ook door het leuke gezelschap waarin we die avond konden vertoeven. Volgend jaar met graagte meer van dat.

Gudrun maakte verschillende filmpjes. Het origineel was beter, maar het geeft toch een beetje weer hoe het was 😉

Kortom, veel mooie dingen gezien op deze site maar ook in de binnenstad viel heel wat te beleven o.a. bij Puppetbuskers.