Tag archieven: Puppetbuskers

Gentse Feesten 2019 – Puppetbuskers

De Gentse Feesten zijn opnieuw gestart en dat betekent ook weer een ruim aanbod aan straattheater. Dit jaar heb ik me voorgenomen om alles wat meer op het gemak te doen: we zien wel welke voorstellingen we halen en zijn het er minder dan de voorbije jaren dan is dat helemaal niet erg (ik was zowaar zelfs bijna zonder fototoestel vertrokken, maar had natuurlijk sowieso nog de smartphone ter beschikking).

Op de eerste zaterdag van de feesten hielden we het beperkt tot een namiddag Puppetbuskers. We deden dit in het fijne gezelschap van goede vrienden die een stuk van het programma samen met ons volgden.

De eerste voorstelling ging door op het Luisterplein (aka het Laurentplein) in de tent. Het Italiaanse Compagnia La Fabiola bracht er Attenti a quei due. De 2 draadpoppen, een hond en een meisje, waren erg mooi gemaakt met veel beweeglijke details. Zo konden ogen én wenkbrauwen van het meisje evenals haar neusje en haar duimen apart bewogen worden, het staartje en de oren van de hond zorgden voor extra schattigheid en het hondje had in zijn bewegingen en looks heel erg veel van een echt exemplaar. Dat konden de honden in het publiek trouwens bevestigen want die waren uitermate geïnteresseerd 😉

Tegen het einde van de voorstelling viel de regen plots met bakken uit de hemel en dus besloten we nog even in de tent te blijven (op enkele dapperen na die toch een nat pak opliepen) tot de bui over was. Tijd dus om iets te drinken en nog even bij te praten. Door de hevige regenval had ook Théâtre des Babioles (Fr) zich verplaatst naar de tent op het Luisterplein: “Anatole, réparateur de coeurs” gaat over een klusjesman die de harten van het publiek controleert en herstelt waar nodig.

Gelukkig konden we minder dan een uur later terug droog door de stad lopen (nog een half uur later hadden we zelfs terug een stralende zon en werd het nog behoorlijk warm).

Onze volgende drie voorstellingen gingen (met enige vertraging als gevolg van de hevige regenbuien) door op de gezellige Kalandeberg. Compagnie Dès Demain uit Frankrijk beet de spits af met Ce qui deviennet les choses. Het verhaal van Léon en Basile, een uitstapje van de anders valide en zijn helper, verliep langzaam en leek ergens onderweg toch een beetje te verdwalen. In elk geval duurde de voorstelling te lang om het publiek te blijven boeien, jammer maar soms valt het eens wat tegen.

Gelukkig zorgde Bence Sarkadi uit Hongarije met The Budapest Marionettes terug voor een vrolijke noot en veel ambiance op het pleintje. Verschillende draadfiguren, begeleid door vrolijke muziek, passeren de revue: een minimarionet, een circusacrobaat, een dansende Turk, grappige muzikale draken (los tres terrores) en ten slotte een kopie van de artiest himself waardoor je een poppenspel op verschillende niveaus kreeg. Een uitgebreid applaus werd dan ook met plezier gegeven.

Le Bruit des Casseroles uit Frankrijk sloot met Citron  het rijtje af. Een oogbol wordt een levend wezentje dat op verkenning gaat in de wereld. Nieuwsgierig en naïef, grappig en zelfs een beetje ontroerend. De wind stak bij momenten een stokje in de spreekwoordelijke wielen maar de artiesten integreerden dit uitermate vlot in hun voorstelling en wisten daarmee het publiek zeker te bekoren. Ook deze voorstelling is zeker het bekijken waard 🙂

Omdat we nog wel een beetje tijd hadden, besloten Maya en ik via een omwegje terug naar onze fietsen te stappen. Zo zagen we onderweg nog een prachtige voorstelling van een kattenduet, gebracht door wel twee erg jonge straatartiesten met veel talent (door de vele passanten kon ik geen goed filmpje maken). Als u de komende dagen nog ergens kattengezang hoort, blijf dan zeker staan want het loont de moeite.

Op het Sint-Baafsplein pikten we dan weer nog een stukje voorstelling mee van de Dynamic Symphonic Band. Een beetje bigband kan er voor behoorlijk wat sfeer zorgen en dat was ook nu weer zo. Het werd nog een uurtje genieten van heel wat popsongs in een klassiek kleedje, altijd leuk (al was het maar om de nummers in kwestie zo snel mogelijk te herkennen) 😉

Note to self: volgende keer stilstaan tijdens het filmen maar met aanstekelijke muziek niet altijd eenvoudig 😉

Uiteindelijk een vrij rustige maar wel heel fijne namiddag, zo mogen er gerust nog volgen 🙂

P.S. Nog meer verhalen over de Gentse Feesten kan je o.a. lezen op Gentse blogjes.

 

Feestenzondag met vrienden

De Gentse feesten zijn bij uitstek een goede gelegenheid om met vrienden af te spreken en samen ‘iets te doen’. Dit jaar zag onze zondag er uit als volgt:

Starten met een heerlijk brunch door Vegamuze in The Full Circle Coffee in de Zuidstationstraat, genieten op het terras van heerlijk eten en even heerlijke koffies.

Ook de volgende dagen kan je er nog voor lekkers terecht, alle info op de website van Vegamuze.

Vervolgens naar Die Verdammte Spielerei met Pakske Klassiek in de mooie Sint-Baafs-kathedraal. Zalig om de mannen, die hun typische witte marcellekes inruilden voor een zwart exemplaar, bezig te horen.

Ferm onder de indruk trouwens van de stem van Stefaan De Winter, nooit gedacht dat hij zo schoon zou klinken bij een prachtige operastem. Ook de samenwerking met Johannes Verschaeve van de Van Jets was zeer geslaagd.

Nog meer filmpjes bij Max trouwens.

Ook eens een pakske klassiek horen? Dat kan! Volgende week al en zelfs helemaal gratis. Alle info lees je op de website van Die Verdammte Spielerei

Even binnen springen in het stadhuis om te kijken hoe de Floraliën daar voor een extra mooie aankleding zorgden. Ook gratis te bezoeken trouwens (of met een gids die u een uurtje op sleeptouw neemt voor de luttele prijs van 5 euro).

Uiteraard kon ook een portie Puppetbuskers niet ontbreken. En passant pikten we “De kleine goochelaar” van Jahon mee. Leuk entertainment waarbij een pop wordt betrokken in een goochelact. Een fijn tussendoortje voor alle leeftijden.

Daarna was het genieten van het hele mooie Cumulunimbu van Cie Ortiga uit Spanje. Heel knap gebracht en echt de moeite om zien (de voorstelling haalde – terecht – al heel wat prijzen binnen).

Ook de komende dagen trouwens nog heel wat voorstellingen van Puppetbuskers te ontdekken, het volledig programma staat online.

Het avondprogramma sloegen we deze over maar ongetwijfeld kandidaten genoeg om dat in te vullen 🙂

Gentse feesten deel 7

Deze middag – nee toch – terug naar de feesten. Om 13u op het Luisterplein nog eens gekeken naar Pelele met vrienden die de voorstelling nog niet zagen en ondertussen een lekkere vers belegde boterham gegeten (aanrader).
Daarna richting Botermarkt om zeker op tijd te zijn voor de voorstelling “Mr. Bakari” van Cie du Fil à Couper l’Eau chaude (what’s in a name). In een extra smalle, kleine woonwagen wordt je als gast netjes op elkaar geperst (de kleinste vooraan op een bankje, de grootste staand achteraan). Je krijgt er een verhaaltje gepresenteerd over ene Mr. Bakari, leuk, grappig en verrassend 🙂

Daarna ging het richting Kalandeberg met ons gezelschap voor les 3 cochons. Omdat ik deze voorstelling gisteren ook al had gezien, trok ik zelf even richting Werregarenstraatje voor de voorstelling Ai Xico Cica van Sofia Pimentao-Xu. Deze voorstelling startte met vertraging, kwam langzaam op gang en kon mij niet echt boeien waardoor ik afhaakte en terug naar de vrienden ging.

In Caffè Rosario maakte we een gesmaakte koffiestop, net op tijd trouwens want plots gingen de hemelsluizen nogal fel open. Eens de regen grotendeels voorbij, waagde ik met Max Van Hemel nog 440 trappen hoog op de toren van de Sint-Baafskathedraal, enkel tijdens deze feesten opnieuw te bezoeken na jaren gesloten te zijn voor herstellingswerken. Wie graag ook eens kijkje neemt, kan er morgen nog terecht tussen 10u en 17u.

Gentse feesten deel 6

Na eerst nog enkele uren onkruid te hebben gewied (dat stopt helaas niet met groeien) trokken we na de middag opnieuw richting Gent centrum voor een verse portie straattheater.
De namiddag verliep niet echt zoals gepland: de eerste acts onder het Belfort waren slechts voor beperkt publiek en dus liepen de wachttijden algauw hoog op (en daar hadden we niet echt zin in dus besloten we dit te laten voor wat het was en verder te trekken). Op the green bleek de programmatie niet te kloppen: het boekje vermeldde een act om 15u maar er bleek een misverstand/drukfout en om 15u10 kregen we te horen dat de voorstelling pas om 15.45u zou doorgaan (terwijl ze dat gerust al een kwartier vroeger hadden kunnen zeggen aan de aanwezige wachtenden). Wij nog snel even naar de Botermarkt, waar de voorstelling van 15u uiteraard al was begonnen. We zagen veel volk een een dame die iets in het rad Frans aan het vertellen was maar telkens ze haar hoofd draaide konden we amper nog iets horen en de verhaallijn kregen we ook niet echt meer mee. Ook dat is Gentse feesten zullen we maar zeggen. Uiteindelijk dan toch maar terug gewandeld naar the green en daar gewacht tot 15u45.

De voorstelling “au bout du fil” van Pelele (Fr.) is beslist de moeite waard om te zien. Grappig en technisch echt wel sterk: marionetten met heel veel touwtjes om aan te trekken (en dus in de knoop te geraken) en handige poppenspelers (-sters eigenlijk) die daarnaast zelf ook nog eens figureerden als personage in de voorstelling en bovendien meermaals van rol en outfit wisselden. Heel knap! Speelt nog zaterdag en zondag trouwens.

Een beetje stram na 40 minuten op de grond te hebben gezeten, gingen we zo snel we konden terug richting Botermarkt om nog een tweede voorstelling mee te pikken: 3 Petits Cochonsvan Théâtre Magnetic (Be), een voorstelling die speciaal voor de Gentse feesten door de artiest naar het Nederlands werd omgezet en ingestudeerd (chic!).
Zoals de titel het zegt, gaat deze voorstelling over de drie biggetjes maar dan wel een hilarische hertaling ervan 🙂

Ik stond niet ideaal om veel foto’s te maken maar aangezien de voorstelling zo leuk was, ga ik met plezier morgen in ander gezelschap nog eens kijken en probeer dan betere beelden te schieten.

Resultaat van de dag: uiteindelijk 2 mooie voorstellingen gezien en de rest? Dat zien we morgen wel weer 🙂


 

Gentse feesten deel 5

Na een rustdag (er moeten immers ook nog wel wat andere dingen gebeuren tijdens een vakantieweekje) trokken we deze namiddag toch nog voor een paar uurtjes richting centrum.
We pikten nog een voorstelling van Puppetbuskers mee: S.A. Marionetas uit Portugal met  ”etc.”, een reeks van kleine verhaaltjes over mensen en katten.

Al kuierend door de stad gingen we in de Kammerstraat een kijkje nemen bij Freetime. In de OASE kunnen ouders met jonge kinderen tussen 14.00u en 20.00u even tot rust komen op een heel gezellige plek.

Daarna trokken we nog even naar Baudelopark om de artiesten van de Circusplaneet aan het werk te zien.

Een kort intermezzo dus op de feesten maar we komen later deze week sowieso terug voor nog meer Puppetbuskers 🙂

Gentse feesten deel 3

Ja voor de derde dag op rij naar de feesten maar aan een lager tempo dan de voorbije jaren, we zullen zeker niet alle voorstellingen van het straattheater op onze teller staan hebben maar het geeft niet 🙂
Op zondagmiddag stond er voorwaar een klassiek concert van die Verdammte Spielerei in de Sint-Baafskathedraal op het programma. Die Verdammte Spielerei dat is normaal gezien vijf mannen in een wit marcelleke die als minifanfare voor plezier zorgen op publieke feestjes. Voor deze editie hadden ze er wat van hun vrienden (moaten dus) bij gevraagd en een zwart marcelleke aangetrokken 🙂
We kwamen ruim op tijd maar de kathedraal (en daar kan toch wel wat volk binnen) zat ruim voor het aanvangsuur eivol en dus begon het concert gewoon 10 minuten vroeger! Het werd een uurtje luisteren naar klassieke en iets luchtiger muziek waarbij de blazers meestal de hoofdrol speelden. Het concert werd afgesloten met een mooie versie van ‘de fanfare van honger en dorst’, wondermooi qua klank in deze setting.

Ons gezelschap splitste zich op en vertrok verschillende richtingen uit in het feestgedruis. Wij flaneerden nog even door de stad en trokken tijdig richting Augustijnenklooster voor de Puppetbuskersvoorstelling Millefeuilles van het Franse compagnie Areski. Een bijzonder mooie voorstelling waarbij uitgeknipte figuurtjes uit papier de hoofdrol spelen. Een voorstelling waar we vriendelijk werden verzocht onze tassen buiten te laten maar onze GSM mee te nemen. Door zelf de papieren installaties met een lampje te belichten ontstaan schaduwen en dus ook beweging.

Tijdens onze wandeling langs de kunstwerkjes in de (semi)duisternis werden we vier keer bij elkaar geroepen om naar een klein optreden te kijken waarbij boekjes met figuurtjes worden open en dicht geklapt.

In de vooravond gingen we even naar huis om nog een hapje te eten en een extra truitje uit de kast te halen. Deze avond immers vuurwerk op de planning. Ook al jaren een klassieker waarbij we met een aantal vrienden ruim op voorhand afspreken om een goed zicht te hebben op het spektakel. Om de tijd te vullen, zorgen we zelf altijd voor wat drank en hapjes. Terwijl de volwassenen de tijd vol praten, houden de kinderen zich meestal bezig met een spelletje (of ook met wat praten).
Geen idee hoe het komt, maar dit jaar was er beduidend minder volk aanwezig voor het vuurwerk. Zouden nog veel mensen denken dat het vuurwerk op 21 juli doorgaat? Dat is toch al enkele jaren gewijzigd maar de voorbije edities lag 21 juli wel dichter in de buurt en misschien hadden velen het nog niet helemaal door dat het vuurwerk nu telkens de eerste zondag van de feesten wordt afgestoken. We hadden in elk geval ruimte zat en het was absoluut niet nodig om er een uurtje op voorhand te zijn maar op zich vonden we dat niet erg want altijd onderwerpen genoeg om bij te praten 🙂

Zoals meestal was het spektakel weer de moeite. De muziek van Kenji Minogue is niet meteen mijn ding maar het moet gezegd, de vuurwerkmakers wisten er wel raad mee om hun spektakel te laten aansluiten bij het muzikaal geweld. Want geweld, dat was het toch wel, zowel voor de oren als voor het hartritme (man die bas stond hard). Een beetje minder zou echt wel mogen en misschien moet de organisatie/de stad toch wat meer aandacht hebben hiervoor en mensen waarschuwen voor mogelijke gehoorschade en aansporen om hun oren te beschermen en ook oordopjes uitdelen zoals ze al bij veel festivals (en ook tijdens de feesten op het Laurentplein) doen.
Wie het gemist heeft, kan hier nog enkele fragmentjes afspelen:

En eens dat voorbij, was het meer dan tijd om onze fietsen op te halen en naar huis te rijden 🙂

Gentse feesten deel 2

Eigenlijk al de tweede volwaardige dag van de Gentse feesten maar aangezien ik gisteren nog moest werken voelde vandaag toch meer aan als de eerste echte 😉
We startten de dag in Hotel Reylof voor een gesmaakte (letterlijk en figuurlijk) jazzlunch in heel fijn gezelschap. Ik mag het intussen eigenlijk al een jaarlijkse traditie noemen: lekker eten, mooi geserveerd, fijne muziek en aangenaam tafelgezelschap. Wat heeft een mens meer nodig om te genieten?

Nadien trokken we het centrum in voor een portie straattheater met Puppetbuskers en Miramiro.
Op de Kalandeberg zagen we de heerlijke voorstelling ‘ne me quitte pas’ van het Spaanse duo El retrete de Dorian Grey. Het is een woordeloze voorstelling met ballonnenplooiers maar eentje die je nog nooit hebt gezien! Zalig genoten van de twee heren die zelf ook de moeite van het bekijken waard zijn (hun mimiek is bijwijlen hilarisch). Een sterke aanrader! (ook zondagmiddag 16 juli nog te zien op de Kalandeberg om 15u)

Daarna trokken we naar the green, waar  “L’Homme Orchestre” door Cie Le Mue/tte zagen. Een man die in zijn eentje muziek van een heel orkest brengt. Niet meteen vernieuwend maar toch knap om zien hoe de verschillende touwtjes de juiste instrumenten in beweging brengen zonder het algemene ritme te verliezen.

Van the green ging het naar de Botermarkt waar onder de toren van het Belfort enkele kleinere acts staan opgesteld. We keken naar het Franse La Malette met Little boy, the king of harmonica; een klein poppenspel met verschillende schattige figuurtjes.

Als laatste vandaag op het programma van Puppetbuskers stond een bezoekje aan het kleine caravannetje van Cie Dez Six Faux Nez op het programma. We kregen er het verhaal te zien en te horen van een kindje (een pop?) gemaakt van stof dat op zoek gaat naar andere gelijken op de wereld. Een voorstelling die gebruik maakt van verschillende (projectie)technieken en soms een beetje last heeft van het lawaai buiten. Een deel van de voorstelling is in het Frans maar de meeste stukken tekst worden in het Nederlands herhaald waardoor het verhaal ook voor kinderen ook wel te volgen is (mits hier en daar misschien een woordje uitleg). Voor deze voorstelling betaal je een euro per volwassene, kinderen mogen binnen aan 0,5 euro.

Omdat we nog wel zin hadden in meer trokken we vervolgens richting site Oud Sint-Baafs / Macharius ofte de terreinen van Miramiro. Om de honger te stillen probeerden we de wraps uit (aanrader, stevige portie) en namen er een bordje hartige hapjes bij.

Om onze dag af te sluiten keken we naar Smashed van het Britse gezelschap Gandini Juggling. Ze brachten een verrassende en humoristische jongleeract met appels op de tonen van klassieke muziek en zelfs opera. Indrukwekkend hoe een groep van negen mensen zo mooi synchroon kan jongleren.

Nog een filmpje van Max waarbij ze speelden op een minder klassiek streepje muziek 🙂

Met een voldaan gevoel keerden wij meer dan tevreden huiswaarts.

 

Gentse Feesten 2016: Pupetbuskers

Net als bij de voorstellingen van MiramirO ook hier een bloemlezing van de voorstellingen die we zagen van het Puppetbuskersfestival.

Er was Alas Negras (FR) met “lost love” over een schrijver die de liefde van zijn leven en de bron van zijn inspiratie verliest. Mooi gemaakt en poëtisch gebracht.

Artisjok Theater met (De) “Urlaub“. Over een zomervakantie aan het strand met krijsende meeuwen, een bal en een duiker… Leuk maar kort en met een beetje een abrupt einde.

Compagnie A Tiroirs (FR) met “Ce n’est pas commode!” Uitermate komisch, een act van een man met een kast die veel meer kan dan je op het eerste zicht zou vermoeden. Elk schuifje bevat een verrassing. Hoog entertainend gehalte, misschien net iets meer circus dan puppetbusker maar heel leuk.

Compagnie Fietswolven (BE) met “Meneer fiets” een woordeloze voorstelling waarbij een fietszadel plots een personage wordt. Heel originele vertolking van een klassiek verhaal over liefde en teleurstelling, begeleid door live muziek.

IMG_1999 IMG_2007

Garlic Theatre (UK) met “Can Fish drink Tea?” ietwat absurde Britse humor op originele wijze gebracht. Heel leuk om te zien, zowel groot als klein zaten geamuseerd te kijken.

La Chaise a Porteurs (FR) met “Olga & Bob” over een grote zangeres en haar kleine man. Hebben we niet uitgekeken, teveel tekst die niet altijd te begrijpen was en waardoor het geheel beetje eentonig werd. Eerder een tegenvaller.

Le Theatr’ose (FR) met “De Chose… en Métamorphose…” Een kleine voorstelling in een klein caravannetje waar we heel dicht tegen elkaar zaten. Over draadjes die poppetjes worden en poppetjes waarvan het leven aan een draadje hangt. Poëtisch en ingetogen, knap gedaan maar te ingetogen (en te dicht tegen elkaar gezeten) om er foto’s van te kunnen maken.

Scott Brand (AU) met “Cyril” een man met een straatmarionet die zijn ding doet op een tiental verschillende muziekjes. Helaas kan hij eigenlijk maar één ding en is het leuk voor enkele minuten maar niet boeiend voor een voorstelling die een pak langer duurt. Goed voor op de straat, maar te mager voor Puppetbuskerfestival. We zaten echter op een bankje tussen andere mensen en hebben de voorstelling uitgezeten 😉

Theater Hutsepot (BE) met “Ginder” over een vader en een zoon die elk op een eigen eilandje zitten en niet bij elkaar geraken. Zonder woorden maar zowel groot als klein begrijpen waarover het gaat, met live ondersteuning van muzikanten. Leuk gebracht, fijn om volgen.

Theater Hutsepot (BE), nog eens, nu met “Over hoedjes en kalfjes” Leuk verhaal over een hoedenmaker. Mooie combinatie van verhalen vertellen en het gebruik van poppen. Wij zagen Tom al eerder tijdens de midzomervertellingen in het Citadelpark dit jaar en dit sluit perfect aan bij zijn talent als verteller. Ook hier maakt de muzikale ondersteuning het af, leuk en origineel.

In het Augustijnenklooster zagen we ook nog Marc Beuten met zijn “Puppet Show”. Een eenvoudige verhaallijn met een ingenieuze poppentechniek waarbij Marc zijn toeschouwers gegarandeerd aan het lachen brengt. Blijft goed!

En ik weet niet of u handig bent met draadpoppen maar onderstaand filmpje toont nog meer hoe spectaculair Marc met zijn poppen overweg kan zonder in de knoop te slaan (letterlijk dan).

 

Na al die jaren Gentse Feesten worden wij ongetwijfeld kritischer bij wat we te zien krijgen, maar we komen toch elke keer met plezier terug om ons opnieuw te laten verrassen of gewoon te genieten.

De voorstellingen van MiramirO vind je hier gebundeld.

Gentse Feesten deel 5

Het laatste weekend van de feesten, zoals steeds vliegen de dagen voorbij. Het weer was intussen wel wat minder maar we lieten het niet (al te veel) aan ons hart komen. Een extra trui en regenjas zorgden voor de nodige bescherming (of toch grotendeels).
Op zaterdag trotseerden publiek en het Figurenkombinat uit Duitsland de regenvlaag voor de voorstelling Hühnchens neue Welt (al ruilden we de open ruimte van the Green wel voor de overkapping onder de Stadshal).

WP_20150725_005 WP_20150726_023 WP_20150726_020 WP_20150726_011 WP_20150726_006

Aan de voet van de de toren van het Belfort stonden net als het vorig weekend twee caravannetjes waarin opnieuw 2 fijne voorstellingen van Puppetbuskers werden gebracht: Ze Patrècathodics van Scopitone & Cie (dezelfde acteur van Cie NiClouNiVis trouwens die ons op vrijdagavond nog vergastte op het verhaal van Zwartbaard en nu het verhaal van Blauwbaard op uiterst originele manier ten tonele bracht) en Miniature van Kiosk Théâtre, beide uit Frankrijk. Het verhaal van Blauwbaard was vrolijk en hilarisch, het andere caravanverhaaltjes eerder poëtisch en een beetje droevig, zonder woorden en met een originele techniek die ik eerder al eens zag tijdens het Spekkenfestival. Meer foto’s van de voorstellingen zijn te vinden op de Facebookpagina van Puppetbuskers  of op de blog van Max Van Hemel, die wel met een goede camera op stap blijft gaan tijdens de feesten.

WP_20150725_015 WP_20150725_014 WP_20150725_008 WP_20150725_007

Op zondagochtend scheen het zonnetje nog veelbelovend en trokken we per fiets richting De Campagne in Mariakerke voor een VIPmeeting (groot woord voor een weliswaar lekkere receptie) naar aanleiding van de 25-ste editie van de Gentse Buitenband. We besloten de fietsroute zelf niet mee te doen omdat we niet zo graag in grote groep fietsen maar liever zelf de groene Gentse buitenband verkennen op rustiger momenten. Helaas moest de zon tegen de middag plaats ruimen voor de wolken en we geraakten nog net droog thuis.

Na een lichte luncht trokken we ondanks de regen terug naar de feestenzone voor de laatste dag. Op de Kalandeberg wist La Marlette ons bijna 45 minuten te boeien met En attendant Margot. De poppenspeler stond gelukkig onder een grote parasol en wij vormden een muurtje van regenjassen en paraplu’s die ondanks het slechte weer oprecht genoten van deze fijne voorstelling.

WP_20150726_005 WP_20150726_004 WP_20150726_002

En toen was het eigenlijk gedaan, al gingen we nog voor een tweede keer naar de kippetjes kijken, lieten ons nog verleiden tot een warme chocolademelk in het Stadscafé (een grote mok dampende melk en een potje donkere chocoladepastilles om er zelf in te mengen). En omdat twee meisjes elkaar niet zo vaak gezien hadden deze feesteneditie verlengden we het samenzijn nog wat langer. Merci trouwens Sandra voor de lekker visschotel die je op tafel toverde.

En toen waren de Gentse Feesten 2015 voor ons echt helemaal voorbij. Jammer maar helaas. Het werd opnieuw een reeks van ontmoetingen met fijne mensen, samen naar mooie en originele voorstellingen kijken, genieten van de vele zonnige momenten en de regen dapper trotseren. Kortom, een staycation waar ik telkens opnieuw met volle teugen van geniet en die ik echt niet zou willen missen.

Gentse Feesten deel 4

Het feestenprogramma is bij vele organisatoren dit jaar een beetje minder door het terugschroeven van de subsidies en dat merk je toch wel. Mede hierdoor was ook ons programma niet elke dag even vol. Toch lieten we niet na om regelmatig eens de stad in te trekken al was het maar voor enkele uurtjes.

Op woensdag besloten we een wandeling langs een aantal pleinen te maken en pikten we een voorstelling van Puppetbuskers mee in de Triodosbank nabij Sint Jacobs. Deze nieuwe locatie biedt bescherming tegen regen of hitte, we werden er hartelijk ontvangen en kregen zelfs een wereldwinkelsapje aangeboden. De artiesten van de dag kwamen ons niet onbekend voor, ze bleken ook in het publiek gezeten te hebben tijdens de voorstelling van Hamlet. Niet evident lijkt me wanneer je weet dat dit Argentijnen zijn die slechts enkele woorden Engels kennen en de voorstelling van Hamlet volledig in het Frans was (en soms heel snel gesproken Frans). Frederico Galvàn bracht ons Basura Belleza  ofte mooi afval. Een eenvoudige verhaallijn met een vleugje humor en poëzie die het publiek wel kon bekoren.

WP_20150722_006 WP_20150722_007

Ook op donderdag zagen ze ons terug bij de Triodosbank voor nog twee voorstellingen van Puppetbuskers. De eerste was buiten: het Spaanse Cia de Tireres Errantes met Walking Errabundo Pelele. Een artiest met een pop in een koffer die volop de interactie aangaat met het publiek, altijd goed voor een portie plezier en vrolijkheid.

WP_20150723_009

Binnen een het Portugese Cia Marimbondo met het vrolijke Banana Split, een cabaretshow met bananen als personages.

WP_20150723_014 WP_20150723_015

 

Op vrijdag beperkten we ons bezoek aan de feesten tot een voorstelling in hotel d’Haene-Steenhuyse van het Franse Cie NiClousNiVis met La Véritable histoire du terrible Barbe Noir Noir Een originele versie van het verhaal van Zwartbaard en zijn trouwe knecht, qua verhaal eerder eenvoudig maar wat het decor betreft zat alles heel knap in elkaar, fijn om gezien te hebben.

WP_20150724_005 WP_20150724_007 WP_20150724_008 WP_20150724_009