De voorbije maand was er eentje van veel gesakker in menig tuin. De vele regen en de daaropvolgende slakkeninvasie zorgde voor overmatige vernieling en heel wat zaailingen overleefden het helaas niet.

Het zorgde voor:

uitplantangst, toch liever zaailingen in een grotere pot zetten en nog wat in de serre laten staan of in een hoge bak te zetten ipv uit te planten in volle grond

voor ettelijke slakkencontroles en honderden beesten die weggeplukt werden in de (vaak ijdele) hoop om de jonge plantjes toch groeikansen te geven

zaaien en herzaaien, planten en heraanplanten en op de duur geen courage meer hebben om nog maar eens opnieuw te beginnen; de moestuinoogst bij mijn vader mager zijn dit jaar, maar daar is helaas niet veel aan te doen. Ik besloot dit jaar dan maar eens te experimenteren met een courgetteplant in een grote pot op ons terras. Benieuwd of dat gaat lukken, het plantje is toch al mooi aan het groeien, nu nog de bloemen en de bestuiving.

Bij de tomaten valt het helaas ook wat tegen; tot nu toe beduidend minder bloemen op de planten, maar hopelijk brengt het zonnetje daar nog verandering in. De buitenplanten werden helaas ook deels afgegeten door de slakken, als de blaadjes nog jong en zacht zijn dan lusten ze die duidelijk ook ondanks berichten dat slakken geen tomaten eten (idem voor munt trouwens, ik spreek uit ondervinding, al heeft die intussen wel zijn tweede adem gevonden en is nu goed aan het groeien).

De lavendel heeft in onze tuin helaas ook afgezien van de natte winter en het natte voorjaar. Verschillende planten overleefden het niet, gelukkig zijn er nog steeds spontane zaailingen (die ik nu liefst zo lang mogelijk en meteen in volle grond laat groeien want dat lijkt beter te lukken dan ze over te planten in potjes). Het zal nog wel een tijdje duren eer we terug grotere struiken hebben, maar de spontane zaailingen zijn sowieso sterker en beter aangepast aan onze bodem dan de planten die ik vorig jaar bijkocht. Geduld is een schone deugd, zegt het spreekwoord en ik heb al lang geleerd dat je in onze tuin niet te veel moet forceren, maar vooral afwachten en zien wat er wel of niet aanslaat.

Gelukkig waren en zijn er ook nog mooie tuinmomenten, en staat alles door de vele regen een pak groener en weelderiger dan de voorbije jaren.

Onze voortuin zag er eigenlijk nog nooit zo kleurrijk uit, en er is sowieso nog meer kleur op komst met o.a. cosmea, sedum, slaapmutsjes, …

Ik zaaide nog wat zomerbloemen in bloembakken (goudsbloem, zonnebloemen en dropplant/agastache), het uitplanten moet binnenkort nog eens gebeuren (maar ik laat de plantjes liever voldoende groot worden voor ik ze in de volle grond zet). Benieuwd hoe de dropplant het zal doen en ook hoe de echinacea dit jaar zal evolueren. Ik had vorig jaar verschillende zaailingen, maar geen enkele kwam tot bloei. Hopelijk dit jaar meer resultaat.

De aardbeienplanten staan groener en voller dan vorige jaren en dragen heel wat vruchten. Gelukkig is het intussen wat droger, want door de vele regen zagen ze ook wel af en hingen ze soms al te rotten aan de struik (of opgegeten door de slakken, dat ook, voor de verandering). Dus worden de rode vruchten snel opgegeten en verwerkt in diverse gerechtjes en dus serveerde ik pancakes met aardbeien en verse aardbeiencoulis, smoothies met banaan en aardbei, aardbeien als extraatje in een slaatje bij de veldsla en de tomaatjes, …

Ook de aardbeienplantjes in onze tuin (in 2 potten) gaven een mooie (zij het beperkte) oogst, net als de frambozenstruiken. De bessen geraken vaak amper tot in huis, maar verdwijnen met veel plezier meteen in onze mond 😉
Op rode besjes uit eigen tuin zullen we nog maar eens een jaartje moeten wachten, de struiken zijn mooi gegroeid, maar opnieuw geen bloemen en dus ook geen vruchtjes.

Toch maar hopen dat juni een iets fijnere tuinmaand wordt, waarin we meer succesjes dan mislukkingen mogen tellen. x