Het was al maanden geleden (van oudejaar eigenlijk) dat we nog eens samen afgesproken hadden, maar eindelijk was het toch zover: samen met de vrienden een Gents museum bezoeken en vervolgens iets eten.
We kozen voor Kleureyck in het Designmuseum en ik bestelde onze tickets online (ook al is het gratis als Gentenaar op zondagvoormiddag, als gevolg van de coronacrisis moet iedereen online, in een bepaalde timeslot, de nodige tickets bestellen maar dat loopt allemaal super vlot dus is eigenlijk niet zo erg).
Kleureyck is “een tentoonstelling over vernieuwend en divers kleurgebruik, waarin heden en verleden met elkaar worden verbonden” zo vertelt de online info mij. Het uitgangspunt van de tentoonstelling is het bijzondere kleurgebruik van Jan van Eyck, dat na de restauratie van Het Lam Gods opnieuw ten volle zichtbaar werd. Het kleurgebruik van de schilder vormt het uitgangspunt voor een selectie designers die een affiniteit hebben met kleur.
Wij zijn alvast benieuwd en schuiven iets na tien uur netjes aan in de rij, ontsmetten onze handen, laten onze tickets scannen en krijgen te horen dat we voor meer info de QR-code kunnen scannen op onze smartphone om zo alle informatie over de tentoonstelling te lezen. De weliswaar vriendelijke museumbediende blijkt vrij formeel, hij deelt duidelijk liever geen papieren waaier uit om in het museum te gebruiken aan mensen in het bezit van een smartphone. We besluiten er geen punt van te maken en volgen de pijlen die ons doorheen het museum zullen voeren.
We starten (en eindigen) via een aantal historische salons van Hotel de Coninck die omgevormd werden tot ‘experience rooms’ waarvoor hedendaagse designers worden uitgenodigd om een project te tonen of een werk te creëren binnen het thema kleur en zintuigen. (Door de coronamaatregelen kan helaas niet alles ervaren worden zoals het origineel voorzien was, altijd een beetje jammer natuurlijk want dingen kunnen aanraken maakt het zeker voor kinderen maar ook voor volwassenen soms net nog dat beetje leuker of interessanter).
Al in de tweede kamer worden we uitgenodigd om een gekleurd stukje steen te nemen, een QR-code in te scannen en ons stukje steen (dat we nadien mogen meenemen naar huis) deel te laten worden van een groter digitaal geheel. Op zich leuk maar het feit dat ik hiervoor online toch wel wat gegevens moest invoeren, deden mij vrij snel afhaken (zou ik te oud worden voor dat soort dingen of ben ik gewoon het vele inloggen en aanmelden een beetje moe, ‘t zou kunnen).
De tentoonstelling is opgevat als een wandeling doorheen de zeven hoofdkleuren die Jan van Eyck en zijn tijdgenoten gebruikten en waarbij kennis, inspiratie en mystiek de onderlagen zijn. In verschillende kleuropstellingen worden projecten tentoongesteld van designers uit meerdere ontwerpgebieden (productontwerp, crafts, textielontwerp, grafisch ontwerp, juweelontwerp, architectuur,…). Sommige designers werken vooral vanuit een onderzoeksmatige benadering van kleur, Anderen zijn meer geïnteresseerd in kleur en perceptie, of de invloed van kleur in een ruimtelijke context.
In de tentoonstellingsruimtes staat (helaas) niets van informatie op de muren of pancartes zoals we het eigenlijk gewoon zijn. Alle info over de tentoongestelde werken lees je online maar dat vind ik niet zo handig omdat ik mijn telefoon wil gebruiken om foto’s te maken en ik ook geen zin heb om de hele tijd op mijn scherm te zitten lezen. Ik besluit dan maar gewoon te kijken naar de dingen die ik zie en de indrukken op te nemen zoals ze op mij afkomen, zonder verdere uitleg.
Onderweg zie ik enkele papieren waaiers liggen met informatie: op zich zijn ze origineel vormgegeven (geïnspireerd op de kleurenwaaiers die je kan vinden bij verfwinkels: lange stroken die onderaan vast zitten met een pennetje waardoor je ze als een waaier kan openvouwen) maar ze zijn vrij groot en ze liggen me op de een of andere manier niet gemakkelijk in de hand. Ik blijf dus toch maar gewoon kijken naar de voorwerpen die ik zie zonder verdere uitleg of toelichting te lezen. Ik besef dat ik daardoor dingen mis maar dan is dan maar zo, soms is gewoon naar dingen kijken die je mooi vindt goed genoeg 😉
We lopen ook nog even naar de bovenverdieping om nog eens een kijkje te nemen in de vaste collectie waar ik toch ook wel bepaalde kleurenlinken zie met de tijdelijke tentoonstelling 😉
Iets sneller dan verwacht, minder dan 1,5u later, zijn we rond (op de website staat om het bezoek te beperken tot 1,5u dus daarin zijn we zeker geslaagd). We hebben zeker heel wat mooie stukken gezien maar blijkbaar was ik niet de enige die het gevoel had ergens een beetje ontgoocheld of misschien eerder ‘onvoldaan’ te zijn.
Lag het aan de corona-omstandigheden (en het feit dat we de hele tijd met een mondmasker moesten rondlopen en regelmatig onze handen ontsmetten), lag het aan het ontbreken van informatie in de tentoonstelling zelf (op de muren of pancartes) en de overschakeling naar vooral digitale informatiedeling of was het nog iets anders, ik kan er niet direct de vinger op leggen maar het leek alsof we iets misten.
Blij dat ik eindelijk mijn favoriete Gentse museum terug zag maar iets minder enthousiast dan anders dus, kan gebeuren.
Het museum is op dit moment enkel open voor een bezoek individueel of met je gezin of bubbel. Reserveer je ticket vooraf op www.designmuseumgent.be/tickets. Dat is de enige manier om het museum te bezoeken.