Tag archieven: bloemkool

Hartige bloemkoolkoekjes

Zo nu en dan staat er hier wel eens bloemkool op het menu, meestal in de vorm van een ovenschotel (bloemkool met kaassaus, hardgekookte eitjes, eventueel wat ham- of spekblokjes en gekookte aardappelen of puree erbij).

Toen ik in één van de promotieboekjes van Lekker van bij ons (meegenomen op een infostand van VLAM denk ik) een recept voor hartige bloemkoolkoekjes las, leek het me wel interessant om dat eens uit te testen.

Ingrediënten (voor vier personen)

250g bloemkoolroosjes
1 teentje knoflook
4 à 5 el bloem
1 ei
80g geraspte oude Flandrienkaas (ik gebruikte gewoon gemalen gruyère, maar oude kaas zal zeker nog meer smaak toevoegen)
1 el currypoeder
olijfolie
peper en zout

Bereiding (ca 45min)

Kook de bloemkoolroosjes gaar in gezouten water (tip: maak intussen ook een portie soep, daarin kan je de bloemkoolstam/steeltjes gebruiken en nadien ook het kookvocht van de bloemkool toevoegen #nofoodwast).

Doe de bloemkool, look, ei, currypoeder, kaas, peper en zout in een blender en mix glad. Voeg eventueel nog wat extra bloem toe wanneer het mengsel nog te vochtig is.

Rol balletjes (of gebruik een lepel zoals ik meestal doe, ik hou niet zo van deeg overal tussen mijn vingers :p ) en druk ze plat op een met bakpapier beklede bakplaat. Bedruppel de koekjes met een beetje olie en plaats 30 min in een voorverwarmde oven van 180°C.

Mijn deeg was nog iets te vloeibaar (balletjes rollen zou sowieso niet vlot gelukt zijn) en de koekjes liepen iets uit tijdens het bakken waardoor het eerder bloemkoolburgers werden. Dit deed echter niets af aan de smaak en misschien zou je ze op die manier ook perfect als veggie burger tussen een broodje kunnen serveren met nog wat extra sla, tomaat en een stevige schep mosterd(mayonaise).

Ik maakte meteen een dubbele portie (kwestie van de bloemkool volledig te verwerken, de resterende roosjes gooide ik trouwens nog bij de soep die ik dan toch aan het maken was) en stak ze in de diepvries. Handig om op drukke werkdagen snel al een portie klaargemaakte groente ter beschikking te hebben 🙂

Toen de ‘koekjes’ vers uit de oven kwamen, vond Maya ze heerlijk ruiken en ze at er meteen eentje uit het vuistje: voor haar mochten ze de volgende keer nog net iets meer gekruid zijn (mosterd is niet aan haar besteed).

Meer recepten vind je op lekkervanbijons.be/groenten en je kan hen ook volgen op Instagram, Facebook, Pinterest of YouTube.

Pasta met zalm, mascarpone en geroosterde bloemkool

Omdat bloemkool in de witte saus lekker is maar het ook wel eens anders mag, testte ik nog eens een receptje uit het gratis Carrefourmagazine Simply you

nodig voor 4 personen 

1/2 bloemkool, in roosjes
olijfolie
zachte chilivlokken
500g gerookte zalm
zachte boter
1 teentje look, geperst of gesnipperd
500g mascarpone
500g pasta naar keuze
1 handvol tuinkers
zout en zwarte peper
(voor 3 personen ook al klaargemaakt met de helft van de mascarpone en de helft van de zalm, 3 mooie borden vol)

Werkwijze

Verwarm de ovengrill voor. Verdeel de bloemkoolroosjes op een blad bakpapier, besprenkel met olijfolie en bestrooi met zout, peper en eventueel wat chilivlokken. Zet 10 min in de oven.
Snij de gerookte zalm in repen van 2 cm. Smelt een klontje boter in een stoofpot en fruit de look zonder te laten kleuren. Voeg de mascarpone toe en verwarm 5 min op een zacht vuur tot je een smeuïge saus krijgt. Kruid bij naar smaak.
Kook de pasta in een ruime hoeveelheid gezouten water volgens de aanwijzingen op de verpakking. Giet af en meng onder de saus met mascarpone en zalmreepjes. Roer voorzichtig om. Serveer de pasta met de zalm en de geroosterde bloemkoolroosjes. Versier met tuinkers en dien op.

Mijn versie was zonder tuinkers maar de bordjes waren erg snel leeg 🙂

 

 

Bloemkoolcouscous

In mijn zoektocht naar bijgerechten voor het oudejaarsetentje (gourmet/steengrill) waarbij er ook voldoende groente op tafel zouden komen kwam ik, naast mijn eerder ge(s)maakte pompoencrème en brocamole uit op bloemkoolcouscous. Ik at dit al eerder en wou dit zelf ook wel eens maken. Ik zocht even op het wereldwijde web en kwam uit op volgend eenvoudig receptje van Njam.

Ingrediënten (voor 4 personen maar indien als bijgerecht in een buffet genoeg voor 10)

1 bloemkool (met een kleine heb je al ruim genoeg ondervond ik)
4 lente-uitjes
4 takjes verse munt (niet beschikbaar op eindejaar en dus een versie zonder)
4 takjes koriander
2 limoenen
1 teentje look, fijngesnipperd
3 el blonde rozijnen (liet ik weg omdat niet iedereen daar zo dol op is)
3 el pistachenootjes
enkele el neutrale olie
enkele el extra vierge olijfolie
1/2 kl gemalen komijn
peper, zout,
gemalen chili (liet ik deze keer achterwege)

Werkwijze

Verwijder de bladeren en het hart van de bloemkool en snijd de bloemkool in grove stukken. Spoel de bloemkool in ijskoud water en laat goed uitlekken.

Hak de bloemkool fijn in een foodprocessor in korte pulsen tot je een “couscous”-achtige korrel bekomt. Doe dit best in 2 à 3 porties.


Snijd de rozijnen in stukjes, hak de pistachenootjes grof en snipper de lente-uitjes fijn.

Verhit een scheutje neutrale olie in een grote pan en voeg de knoflook toe. Laat de knoflook kort aanstoven zonder te laten kleuren, voeg vervolgens de “bloemkoolcouscous” toe en laat dit +- 2 min. aanstoven en roer regelmatig om.

Neem de pan van het vuur wanneer de bloemkool beetgaar is en voeg de komijn, pistachenootjes en lente-uitjes toe, en roer goed om. Breng de bloemkoolcouscous op smaak met wat extra vierge olijfolie, limoensap, peper van de molen, zeezout en gemalen chili.


Snipper de blaadjes van de munt en koriander fijn en meng dit net voor het serveren onder de bloemkoolcouscous. Serveer er wat partjes limoen bij.

Het resultaat was lekker en verfrissend en zeker voor herhaling vatbaar.

Bloemkoolpizza

Ik begon het precies steeds meer te zien op sociale media: pizzabodems gemaakt van bloemkool. Aangezien ik een bloemkool had gekocht, besloot ik me op een vrije zaterdag eens te wagen aan het recept.

Ingrediënten
1 bloemkool
1/2 cup geraspte mozzarella
1 tl gedroogde oregano
1 tl gedroogde basilicum
1/2 tl zout
1/1 tl knoflookpoeder
1 ei

Werkwijze
Verwarm de oven voor op 260°C.
Verwijder de blaadjes en de stam van de bloemkool en verdeel in stukjes, doe alle stukjes in een foodprocessor. Vermaal de bloemkool (je zou ze ook kunnen raspen maar dat lijkt me eerlijk gezegd een beetje geknoei met bloemkoolkruimels die alle richtingen uitspringen).
Doe de gemalen bloemkool in een kom en zet 4 minuten in de microgolf. Laat even afkoelen. Giet de gekookte bloemkool in een propere handdoek en wring er zo veel mogelijk vocht uit.
Doe de bloemkool terug in een kom en voeg de geraspte mozzarella en de kruiden en het ei aan toe. Meng alles goed onder elkaar.
Giet het mengsel uit op een bakplaat waarop je een vel bakpapier hebt gelegd. Duw het geheel in een ronde platte vorm met eventueel een opstaand randje voor de korst.
Bak gedurende ca 15 minuten of tot het geheel verkleurt.
Voeg je favoriete toppings toe en schuif nog eens 5-7 minuten in de oven (of tot de kaas gesmolten is).

Mijn gedacht
Maak dit recept niet wanneer je niet veel tijd hebt. Ik heb niet zo een grote foodprocessor en moest mijn bloemkool in porties vermalen, de bloemkool vormde een massa die rond het mes bleef hangen waardoor de rest niet meer vermalen werd (beetje prutswerk dus, maar met een grotere keukenrobot heb je dat probleem misschien niet).
Het uitpersen van bloemkool vond ik persoonlijk ook een beetje knoeien (vooral omdat je dan met zo een ‘geurige’ handdoek blijft zitten die je eigenlijk liefst zo snel mogelijk in de wasmachine gooit). Wel verbazingwekkend hoeveel vocht je uit zo’n bloemkool geperst krijgt.
Eens dat achter de rug is de rest kinderspel: bakken, beleggen en nog eens in de oven.
Het werd geen pizza die je los uit het vuistje kon eten, daarvoor was de korst nog net iets te zacht, maar het was wel lekker.
Ga ik dit recept nog vaak maken? Vaak niet, maar misschien zo nu en dan wel, het is immers een prima manier om extra groente in de maaltijd te verwerken en dat is toch mooi meegenomen. En de huisgenoten hebben alles netjes opgegeten, al was Maya toch net iets trager en minder enthousiast aan het eten dan bij klassieke pizza 🙂