Tag archieven: Limburg

C-mine – tentoonstelling Eames

Deze paasvakantie trokken we nog eens een dagje richting Limburg. De aanleiding was een tentoonstelling over het leven en werk van Charles en Ray Eames in C-mine.
We reden met de wagen fileloos van Gent naar Genk maar wel van zonnig hemelsblauw naar een grijs wolkendek. Sommige foto’s die ik nam van de oude mijnsite lijken wel zwart-wit, maar dan zonder filter 🙂

Die oude sites stralen toch altijd iets bijzonder uit, ideaal om foto’s te maken 🙂

De tentoonstelling werd gemaakt door de Londense Barbican Art Gallery. De originele expo bestaat uit 380 objecten en projecten die door Charles en Ray Eames tijdens hun leven bedacht en geproduceerd werden. Daarnaast is er een veelheid aan documentatie en artefacten te zien die door The Eames Office en het designduo verzameld werden. Ook de samenwerking met andere designers en kunstenaars kregen een plaats in de tentoonstelling. De tentoonstelling werd op maat van C-mine herwerkt en wordt getoond in de exporuimtes van C-mine designcentrum en C-mine cultuurcentrum.

Van de Eames-tentoonstelling mochten er (helaas) geen foto’s gemaakt worden. Ik leerde heel wat bij over het leven van dit unieke koppel en hun vele interesses, zowel in het ontwerpen als in onderwijs en mediaprojecten. Boeiend, al had ik wel liever nog iets meer gezien over hun ontwerpen, zeker over de woningen. De maquettes van toen kunnen gerust naast hedendaagse ontwerpen staan, ongelooflijk knap en modern.
Om ‘passend’ af te sluiten, dronken we nog een koffie in het Eamescafé.

Zelf zin gekregen in een bezoek? Dat kan nog tot 28.05.2017, telkens van di-zo van 10-18u
Om iedereen een optimaal bezoek aan de expo te kunnen garanderen, is het noodzakelijk op voorhand een dag en tijdsblok te kiezen en je tickets online te bestellen. Meer info op de website.

Over gladiatoren

Vorig jaar bezochten wij voor het eerst samen Tongeren en het Gallo-Romeins museum. Dat is ons toen ongelooflijk bevallen maar daar schreef ik al eerder over. Toen we heel wat positieve reviews lazen over de nieuwe tijdelijke tentoonstelling, gladiatoren – helden van het Colosseum, besloten we andermaal richting Tongeren te rijden. Deze keer geen meerdaags verblijf maar een daguitstap. Paasvakantie en bouwverlof zijnde was het een stuk rustiger op de weg en stonden we op minder dan twee uur rijden op onze bestemming. We besloten enkel een bezoek te brengen aan de tijdelijke tentoonstelling maar we waren duidelijk niet de enigen die nog gauw in de laatste week een bezoek hadden ingepland. Het was even zoeken om niet ‘ingesloten’ te zitten tussen groepen bezoekers maar uiteindelijk lukte het wel. De tentoonstelling is opnieuw met veel zorg en kunde opgebouwd. Mooi is hoe de nauwe samenwerking met het Colosseum in Rome letterlijk in beeld wordt gebracht door videofilmpjes waarin de Italiaanse directrice aan het woord komt. Ze gidst de bezoekers letterlijk doorheen de tentoonstelling.

De Romeinse cultuur is voor mij zeker geen volledige onbekende, maar toch heb ik nog heel wat opgestoken. Ik had er bv nog nooit bij stilgestaan dat er zoveel verschillende soorten gladiatoren waren en dat je slechts tot één type wordt opgeleid en dat gladiatoren van hetzelfde type zelden tot nooit tegen elkaar strijden. Ik wist dat er (wilde en tamme) dieren gebruikt werden, maar niet dat er voor deze gevechten zoveel exemplaren (olifanten, leeuwen, antilopes, giraffen, tijgers, …) gevangen werden dat bepaalde soorten bijna met uitsterven bedreigd werden (heel wat dieren geraakten zelfs nooit in de arena omdat ze de overtocht op zee al niet overleefden). Dat het Colosseum in Rome pas later zo genoemd werd en dat het tijdens de Romeinse tijd gewoon het amfitheater van de keizer heette enz….
Wanneer je op een grote landkaart alle locaties ziet waar ooit een amfitheater stond, dan ga je pas echt beseffen hoe sterk dit aspect van de Romeinse cultuur doorgedrongen was in alle uithoeken van het eens zo grote rijk.

WP_20160329_11_22_25_Pro WP_20160329_12_20_40_Pro

Over het Colosseum kom je in een aparte ruimte via een mooie maquette en verschillende digitale schermen heel wat meer te weten (maar daar was het op dat moment zo druk dat we er iets sneller voorbij gingen en voor een intermezzo kozen).
Halfweg de tentoonstelling was er opnieuw een creatief atelier voor de kinderen. Deze keer konden ze een gladiatorenhelm in elkaar knutselen of een drinkbeker (glas) voorzien van passende motieven. Maya koos voor dit laatste, selecteerde 2 dierenfiguren (een vechtende gladiator zag ze niet meteen zitten), stak ze in het glas en tekende met speciale glasstiften de figuur over. Vervolgens nog een extra motiefje boven- en onderaan op het glas, even laten drogen en klaar!

WP_20160329_11_59_16_Pro WP_20160402_20_07_42_Pro

De tentoonstelling bouwt geleidelijk op naar een bepaald climax. Meer naar het einde vind je de meest sprekende stukken (waarvan er sommige voor het eerst Rome verlieten) en de levensgrote wassen beelden van de gladiatoren. Om af te sluiten kom je in een donkere ruimte, door een koptelefoon hoor je gekletter van zwaarden, het gebrul van dieren, het gejoel en applaus van het publiek. Op grote schermen worden eenvoudige, suggestieve tekeningen geprojecteerd van dieren en gladiatoren, op de grond projecties van mozaïeken met verwijzingen naar gladiatorengevechten. Alvorens de tentoonstelling te verlaten word je zo als bezoeker nog even ondergedompeld in de sfeer van de arena. Een originele en knappe afsluiter van andermaal een geslaagde tentoonstelling.

WP_20160329_11_22_25_Pro WP_20160329_12_38_29_Pro

Omdat het museumrestaurant volzet is, besluiten we in de stad iets te eten en er nog even een wandeling te maken. Een stadsplannetje dat we van het internet plukten, voert ons nog langs de resten van de oude Romeinse omwalling en naar de gedeeltelijke reconstructie van een Romeinse tempel waarvan nog archeologische sporen teruggevonden zijn. Allemaal resten van een glorierijk verleden en ook de moeite om eens te bekijken. Doorheen de stad lopen trouwens een aantal wandellussen (Mijlpaalroute) die je langs oude sites en belangrijke monumenten in de stad voert (op de grond gemarkeerd met een M in verschillende kleuren). Een stevige regenvlaag deed ons echter snel naar de wagen terugkeren.

Tempelcomplex WP_20160329_15_03_09_Pro

Omdat we de vorige keer ook al een stukje van Tongeren verkenden, besloten we nog even halt te houden in het nabijgelegen Sint-Truiden. Het zonnetje zorgde ervoor dat onze broekspijpen snel weer opdroogden. De markt was in volle heraanleg maar dat weerhield er ons niet van om toch de stadskern kort te verkennen. Het moet gezegd, Sint-Truiden is zeker ook de moeite waard om eens halt te houden. Kerken in verschillende stijlen, zowaar ook een Sint-Maarten (Martinus)kerk, de restanten van een grote abdij met een toren die je nog kan beklimmen en je een uitzicht over de omgeving biedt (wij waren net te laat voor een bezoek), mooie huizen in diverse architecturale stijlen, ook enkele mooie winkelstraten, … Wij stapten er nog een horecazaak binnen voor een koffie en een pannenkoek/wafel en ik kwam er zowaar een oud-collega tegen, van toeval gesproken!

Terwijl de avondzon langzaam begon te dalen, reden wij met een goed gevoel van Limburg terug naar Gent. Voorwaar een fijne daguitstap!

 

Vakantie in eigen land: weekendje Limburg – deel 1

Begin 2015 trokken we al eens naar Limburg, meer bepaald naar Hasselt en Tongeren. Aanleiding was toen de tentoonstelling van de Vikingen in het Gallo-Romeins museum. Deze keer was het een interessante promotie in het magazine van VTB-VAB dat ons overhaalde om nog eens naar de andere kant van het land te trekken en op ontdekkingstocht te gaan. Deze keer logeerden we vlakbij de Nederlandse grens, meer bepaald in Eurotel-Lanaken. We vertrokken ’s morgens na het ontbijt vanuit Gent en na ongeveer 2u rijden kwamen we in Lanaken aan. Onze kamer was nog niet beschikbaar maar we konden wel al inchecken.

Aangezien we al een programma hadden voorbereid, was dat geen enkel probleem en reden we nog enkele kilometers verder naar Oud-Rekem, deelgemeente van Lanaken en in 2008 door Toerisme Vlaanderen uitgeroepen tot mooiste dorp van Vlaanderen. Aan de rand van het dorp liggen 2 ruime parkings die in de zomermaanden ongetwijfeld veel toeristen ontvangen, nu was het er echter heel erg rustig.

IMG_1121 IMG_1118

We wandelden naar de toeristische dienst waar we naar een heel leuk animatiefilmpje over het dorp keken en een wandelbrochure kochten. Vervolgens verkenden we het dorp terwijl het zonnetje heerlijk scheen en de temperatuur langzaam klom. We hadden belegde broodjes meegenomen (kwestie van de ijskast thuis niet te vol achter te laten) en aten die gezellig buiten op. Er zich echter genoeg locaties waar je terecht kan voor een hapje of een drankje, dat is zeker geen probleem. Het dorpje ademt een gezellige en rustige sfeer. Sommige huisjes zijn klein, andere behoorlijk groot en vaak mooi opgeknapt. Er stonden nog enkele huizen te koop trouwens, maar ik heb zo een klein vermoeden dat je voor enkele daarvan behoorlijk wat geld moet neertellen.

IMG_1123                    IMG_1116

Vervolgens reden we naar fort Eben-Emael en spendeerden we, ondanks het mooie weer, het grootste deel van de namiddag onder de grond voor een stuk uitzonderlijke en boeiende oorlogsgeschiedenis. Behalve de naam wist ik eigenlijk niets over de geschiedenis van dit fort. Het kreeg echter een plekje in de geschiedenisboeken tijdens de strijd op 10 mei 1940. Een klein team van Duitse paratroepers kreeg toen de artillerie van het fort, dat als onoverwinnelijk en oninneembaar werd beschouwd,  in pakweg 15 minuten onder controle.

IMG_1127 IMG_1137

De militaire site wordt uitgebaat door een vzw van vrijwilligers die ervoor zorgen dat deze unieke plek niet verloren gaat. Het complex is ongelooflijk groot (ongeveer 90 voetbalvelden!) en zelfs tijdens rondleidingen voor specialisten van 8 (acht!) uur krijgt je nog niet alles gezien. Onze gids, een man met een bijzonder gevoel voor (droge) humor, geraakte er duidelijk niet over uitverteld. We kregen gerestaureerde en authentieke locaties te zien, wandelden door kilometerslange gangen (waarin ik binnen de kortste keren mijn weg zou verliezen) en kregen ongemeen boeiende verhalen te horen. Ik ben zeker niet iemand die alle oorlogssites gaat aflopen, maar ik heb wel een gezonde interesse in geschiedenis en wanneer het op een boeiend manier wordt verteld, dan blijft een mens ook veel gemakkelijker luisteren. Voor onze tiener werd het, deels door het Limburgse accent, deels omdat zij over de wereldoorlogen eigenlijk nog niets heeft geleerd, soms wat moeilijk om te (blijven) volgen.

IMG_1144 IMG_1154

Het was een beetje jammer dat onze rondleiding van 2,5 uur (die uiteindelijk 3 uur bleek te duren) niet naar het dak van de bunker voerde maar wie dat wou, kon daar ook nog zelf rondwandelen. Aangezien we echter onze magen voelden knorren, besloten we eerst de ‘overburen’, een pannenkoekenhuis in een oude watermolen, een bezoekje te brengen. Op de kaart o.a. ook Limburgse vlaai en die wilden we wel eens uitproberen. Ik had echter moeten weten dat Limburgse vlaaien eigenlijk taarten zijn, gevuld met fruit(confituur) en totaal niet lijken op Oost-Vlaamse vlaaien. Maar ze waren lekker en we lieten het ons smaken.

IMG_1159

Nadat we de inwendige mens hadden versterkt, besloten we het soms steile pad naar boven te nemen en nog eens een kijkje bovenop de koepel te nemen. Helaas moesten we onze wandeling richting Albertkanaal afbreken wegens de invallende schemering. We genoten wel met volle teugen van de stilte, de rust en de mooie kleuren aan de hemel.

IMG_1163 IMG_1164

Wil je zelf ook een bezoekje brengen aan Eben-Emael, check dan zeker vooraf de website want het fort is enkel te bezoeken met gids op vastgelegde data.  Echt warm is het er niet in de bunker, voorzie dus een extra trui of sjaal want het wordt wel frisjes na een tijdje ook al loop je redelijk wat rond door de gangen en op/af trappen. Het bezoek is zeker de moeite waard en het verhaal sowieso enig. Het zijn trouwens de inkomgelden van de bezoekers die het voortbestaan van de site garanderen, uw geld wordt dus zeker goed besteed.

IMG_1153

Terug in het hotel aangekomen, hoopten we nog even het zwembad te kunnen gebruiken maar helaas waren de openingsuren tijdens de herfstvakantie minder uitgebreid en bleek het zwembad ’s avonds niet meer toegankelijk. Jammer, maar niets aan te doen. Samen met de sleutel van onze kamer kregen we nog een welkomstdrankje aangeboden. We hadden de keuzen uit een glaasje bubbels of een jenever en voor de juffrouw een glaasje fruitsap, eveneens in een mooi glas. De kamer was sober ingericht en de badkamer misschien al een beetje gedateerd maar beide wel heel ruim en netjes dus dat zat wel snor. Avondmalen deden we in het restaurant van het hotel. Een hele vriendelijke bediening en de geserveerde gerechten waren in orde al viel het prijskaartje wel iets hoger uit dan aanvankelijk ingeschat. Moe maar voldaan kropen we vrij vroeg onder de lakens.