Tag archieven: Spekken

Spekkenfestival 2017 – Ja Zaza ja

Laatste dag van de eerste Spekkenweek, laatste voorstelling voor Maya als jurylid en dat voelt toch een beetje bijzonder. Zouden we de laatste zitting afsluiten met een topper of toch niet helemaal?

Ja Zaza ja, is een voorstelling van compagnie Rizotto en gaat over een meisje dat altijd Nee zegt behalve als het om haar tablet gaat. Zaza is stoer en stout maar eigenlijk ook heel eenzaam, haar ouders zijn er nooit en ze heeft geen vrienden (behalve dan haar tablet die ze Betty noemt).

Via haar games ontmoet ze een sexy groene kikker, een stoere Russische wolf en een heel handige fikser. Via hen leert ze vrienden maken in de virtuele en vervolgens toch ook in de echte wereld.

Het decor is eenvoudig maar super functioneel. De achterwand is een grote tablet en zorgt voor een mooi spel van interactie zowel met het publiek als met de personages.

Zaza lijkt wel een duracelkonijn maar weet duidelijk het publiek aan te spreken. Het taalgebruik en gedrag is heel herkenbaar voor veel tienjarigen (of ongeveer die leeftijd) en dat slaat duidelijk aan. De afwisseling tussen het virtuele en het analoge zit goed in elkaar en het jonge publiek is helemaal mee in het verhaal. Ik hoor tijdens de voorstelling ook regelmatig volwassenen heel hartelijk lachen met de humor die sterk aanwezig is. De zang is misschien niet altijd top maar dat doet geen afbreuk aan het stuk (en met de voorstelling van Katalina in het achterhoofd is het niet ongewoon natuurlijk dat het verschil ons opvalt).

De voorstelling brengt op een leuke manier een actueel thema waarover later tussen kinderen en ouders of leerkrachten zeker nog nagepraat kan worden.
Kortom, een geslaagde afsluiter van onze spekkenweek.

Zelf ook zin gekregen om een voorstelling mee te pikken tijdens de kerstvakantie? Neem dan zeker eens een kijkje op de website van het Spekkenfestival en bestel je tickets online, bij Uitbureau in de Veldstraat of aan de kassa van Theater Tinnenpot voor zover er nog plaatsen beschikbaar zijn.
De leeftijdsaanduidingen in het programmaboekje zijn echt wel een aanrader om te volgen, ze geven je een grotere garantie op een voorstelling die op maat van jouw kind is en dus meer kans op een voltreffer.

 

Spekkenfestival 2017 – Pom Pom Pomme

Koud en nat weer, ideaal om naar een theatervoorstelling te gaan kijken. En dus deden wij er vandaag nog eentje, de vierde en voorlaatste alweer, Pom Pom Pomme van Theater Hutsepot.

Wij zagen tijdens de Gentse feesten van 2016 al twee gesmaakte voorstellingen van Theater Hutsepot: Ginder en Over hoedjes & kalfjes, best benieuwd dus naar deze voorstelling.
Pom Pom Pomme wordt gebracht door Tom Van Mieghem (verteller) met muzikale ondersteuning van Peter Verberckmoes, huiscomponist en multi-instrumentalist bij theater Hutstepot.


Pom Pom Pomme gaat over appelpitjes en appelbomen, over de tijd dat een appel nog veel meer was dan zomaar een appel.
Het decor is uitermate sober, een paar stevige fruitbakken met appels. Voor de start van de voorstelling worden er enkele geschild en uitgedeeld aan de kinderen die er zin in hebben.


Pom Pom Pomme is een verhaal vol fantasie, fantasie die extra geprikkeld wordt bij de kinderen want de verteller gaat ook in interactie met zijn publiek. Tom Van Mieghem is en blijft een meester-verteller. Veel meer dan zijn stem heeft hij niet nodig om het jonge (en iets minder jonge) volk geboeid te houden, van het begin tot het einde van het verhaal. Erg mooi om vast te stellen dat zoiets toch nog kan vandaag, dat kinderen toch een uur geboeid kunnen luisteren naar iemand die ‘gewoon’ een verhaal vertelt.

Kortom, wij waren fan en wij niet alleen. Theater Hutsepot is een naam die u zeker mag onthouden wat ons betreft 🙂

Zelf ook zin gekregen om een voorstelling mee te pikken tijdens de kerstvakantie? Neem dan zeker eens een kijkje op de website van het Spekkenfestival en bestel je tickets online, bij Uitbureau in de Veldstraat of aan de kassa van Theater Tinnenpot voor zover er nog plaatsen beschikbaar zijn.
De leeftijdsaanduidingen in het programmaboekje zijn echt wel een aanrader om te volgen, ze geven je een grotere garantie op een voorstelling die op maat van jouw kind is en dus meer kans op een voltreffer.

 

 

 

Spekkenfestival 2017 – Hemel

Vandaag heel veel volk in de stad en zo ook in theater Tinnenpot. De voorstellingen van de Gruffalo voor de kleintjes waren in een mum van tijd uitverkocht maar ook voor Hemel, onze voorstelling van vandaag, bleken alle kaartjes de deur uit.

Luk De Bruyker ( ex Theater Taptoe) en Willem Verheyden (ex DE MAAN) lieten zich inspireren door het scenario van “Hemel !” van Daniël Billiet en Freek Neirynck om een woordloze figurentheatervoorstelling te maken met als uitgangspunt de vele schilderijen van de surrealistische Belgische schilder René Magritte.
Met de oorspronkelijke versie van Theater Taptoe uit 1991 toerde het gezelschap de wereld rond. Ze speelden het méér dan 400 keer. De productie werd genomineerd voor de Signaalprijs van het Jeugdtheater.
Naar aanleiding van de viering “50 jaar Magritte” werd de muziekscore live uitgevoerd door een tubaspeler van I Solisti del Vento. Het was voor het eerst en ook meteen voor het laatst dat deze uitvoering in Gent te zien en te horen was. Aangezien ik zelf nogal fan ben van Magritte, keek ik toch wel met extra verwachtingen uit naar deze voorstelling.

Bij het binnenstappen van de theaterzaal zien we meteen een mooi, groot, rood gordijn. We zoeken een plekje en ik bemerk dat er een briefje hangt op de stoel achter mij met de tekst “ceci n’est pas une chaise”. Ik dacht er verder niet bij na, maar uiteraard kwam het hoofdpersonage, René Magritte, daar even plaats nemen bij de aanvang van de voorstelling. Niet eenvoudig om je om te draaien zo dichtbij maar uiteindelijk was het maar enkele minuutjes en keek ik dan maar naar de reacties voor en naast mij 🙂

Het gordijn wordt geopend en we zien een leeg kader van een schilderij en overal wolken.
René Magritte stapt zijn eigen surrealistisch universum binnen. Hij ontmoet er objecten, dieren, mensen, ja … zelfs zichzelf in de schilderijen die hem wereldberoemd maakten. De situaties zijn grappig en uiteraard een tikje magisch-realistisch.
De live muziek voegt zeker een extra dimensie toe en dat is altijd mooi meegenomen 😉


Het ritme van de voorstelling is laag, passend bij het onderwerp, maar niet iedereen in het publiek kan zich daarin vinden zo blijkt. In tijden van flitsende shows, vol speciale effecten en (soms te veel) muziek/geluid, is dit beslist ‘andere koek’ maar volgens mij en mijn twaalfjarig jurylid heel erg lekkere koek. Het feit dat Maya iets kent van de werken van Magritte zal wellicht ook bijgedragen hebben aan haar interesse voor de voorstelling, maar op zich is die voorkennis niet noodzakelijk (het maakt gewoon een aantal zaken iets gemakkelijker om te begrijpen).

Kortom, wij vonden dit een heel fijne voorstelling en een bezoekje aan het Magrittemuseum in Brussel zal komend jaar hoogst waarschijnlijk op onze agenda staan 🙂

Zelf ook zin gekregen om een voorstelling mee te pikken tijdens de kerstvakantie? Neem dan zeker eens een kijkje op de website van het Spekkenfestival en bestel je tickets online, bij Uitbureau in de Veldstraat of aan de kassa van Theater Tinnenpot voor zover er nog plaatsen beschikbaar zijn.
De leeftijdsaanduidingen in het programmaboekje zijn echt wel een aanrader om te volgen, ze geven je een grotere garantie op een voorstelling die op maat van jouw kind is en dus meer kans op een voltreffer.

 

 

Spekken 2017 – Katalina, een poppenopera

Vandaag dag 2 voor de kinderjury, met zowaar een opera op het programma, een poppenopera dan wel, met een zingende kat en een zingende kip en nog zoveel meer.

Alles begint met het verhaal van de familie Poes Lief waar Katalina, de vijfde van een achtling, als enige houdt van klassieke muziek. Katalina vlucht weg, de pesterijen beu, en ontmoet Violette, de muzikale sprinkhaan, die het katje overtuigt om haar dromen te volgen. Katalina bewondert Pouline, de Bekende Kip, die prachtig kan zingen…

Katalina is een fijn stukje muzikaal theater waarbij het jonge publiek op een vrolijke manier kennis kan maken met opera, belcanto en klassieke muziek. Enkel begeleid door een elektrische piano brengen twee dames een knap staaltje muziek te berde, terwijl de verteller het verhaal brengt voor de toeschouwers en ook met de poppen zelf communiceert.

Het publiek krijgt op die manier een mooi verhaal te horen en verschillende porties klassieke muziek geserveerd zonder dat het zwaar op de hand wordt. Geen sinecure trouwens om het publiek geboeid te houden zo blijkt, de aria’s in het tweede deel lijken voor een deel van de (jongere?) kijkertjes toch niet zo vanzelfsprekend. Er is wel wat geroezemoes op de tribunes ook al blijft er op de scene continu iets te beleven. Klassieke aria’s zullen hoogstwaarschijnlijk niet vaak op musical.ly en co te zien zijn en dus is het voor de meesten wellicht even wennen aan deze muziek 😉

Het verhaal is vlot opgebouwd en krijgt ook een mooi einde. Het is knap hoe met kleine accessoires snelle personagewissels worden doorgevoerd. De poppen zijn divers en mooi gemaakt waardoor het boeiend blijft om te zien wat er allemaal op de scène gebeurt. De muziek is het belangrijkste onderdeel van de het stuk maar ook naar de verhaallijn, de outfits en de poppen ging heel wat aandacht en zorg; wat maakt dat Katalina een aanrader is om te zien.

Zelf ook zin gekregen om een voorstelling mee te pikken tijdens de kerstvakantie? Neem dan zeker eens een kijkje op de website van het Spekkenfestival en bestel je tickets online, bij Uitbureau in de Veldstraat of aan de kassa van Theater Tinnenpot voor zover er nog plaatsen beschikbaar zijn.
De leeftijdsaanduidingen in het programmaboekje zijn echt wel een aanrader om te volgen, ze geven je een grotere garantie op een voorstelling die op maat van jouw kind is en dus meer kans op een voltreffer.

Spekken 2017 – Missie Entreprieze

Kerstvakantie betekent al heel wat jaren kindertheater voor ons. De volledige lagere schooltijd zat Maya met veel plezier in de kinderjury van het Spekkenfestival in Theater Tinnenpot (een organisatie van Uitbureau) en ging ik met evenveel plezier mee om samen met haar te genieten van een uitgebreide waaier diverse voorstellingen.
Nu ze twaalf geworden is, kan ze samen met vriendin A. die ook al enkele jaren meegaat, nog voor de laatste keer zetelen in de jury en haar kritisch oordeel vellen over vijf voorstellingen, samen met nog drie andere kinderen tussen 9 en 12 (de ‘Lollies’ zoals ze de oudste groep daar noemen, naast de Smarties en de Chocotoffs).

Vandaag beet Kompanie Kassei, een jong theatergezelschap uit het Gentse, de spits af met Missie Entreprieze. Vier personen: Wiki, Wablief, Wortel en Veronique (die eigenlijk toch niet Veronique blijkt te zijn) vertrekken op ultrageheime missie naar de ruimte.

Wat volgt is een uurtje met heel wat humor en interactie met het publiek. Al van voor de start van de voorstelling lopen de personages rond tussen de wachtende gasten en slaan ze een praatje met hen of stellen vragen aan de vele kinderen die vaak met nieuwsgierige oogjes naar de bizarre (en ook wel coole) outfits kijken.

Voor velen is het een beetje moeilijk om dat intrigerende goudkleurige pakje onder hun stoel nog even te laten liggen. Mits even aandringen lukt dat echter wel en kan de voorstelling van start gaan met een reeks ‘vluchtinstructies’ waarbij taal- en andere humor rijkelijk aanwezig is. Zuurstof werd zoetstof (terwijl de rode snoepveter boven het hoofd hangt te bengelen om opgepeuzeld te worden), ‘indien vergezeld van ouders, help dan eerst jezelf’, en nog meer van dat.

Ook de iets jongere kinderen rondom mij kunnen heel wat van de humor smaken. De jongedame uit het publiek (die vooraf gevraagd was of ze het zag zitten om een leuke grap uit te halen) geniet met volle teugen wanneer ze als slachtoffer met ruimteziekte op het podium mag komen en haar knalblauwe tong aan iedereen mag laten zien. Het moment waarop het geluid van aliens door de boxen klinkt en iedereen zich zo snel mogelijk moet verstoppen in onder de gouden dekentjes die onder de stoel liggen, zorgt voor algehele hilariteit en ook wel een beetje spanning. Veel nieuwsgierige snoetjes komen nog gauw even ‘piepen’ boven hun dekentje om te zien wat er te gebeuren staat op het podium 🙂

De outfits van de personages waren beslist creatief ten noemen. De stopcontacten aan de oren zorgden voor leuke (inter)acties; de flikkerende lichtjes op de T-shirt van Wiki en de schoenen van Wortel waren uiteraard ‘cool’ voor heel wat jonge kijkertjes. Ook voor de volwassenen waren er een aantal leuke verwijzingen en allusies.

Voor de jongsten wordt het  laatste stuk van de voorstelling toch wat lastiger om te blijven volgen en er is wel iets meer afleiding en geroezemoes in de tribune merkbaar. Het verhaal zelf lijkt op het einde ook net iets minder uitgewerkt waardoor de clou minstens voor een deel van het publiek verloren ging. Zij die wel doorhadden hoe de situatie van Veronique in elkaar zat (en die ik kort even kon bevragen), bleken ook een beetje ontgoocheld over het eerder abrupte einde. Een paar minuutjes extra hadden mogelijks een heel verschil kunnen maken.

Kortom, als starter van onze theaterweek beslist een leuk stuk om te zien maar niet het beste dat we in de voorbije edities al mochten meemaken.

Zelf ook zin gekregen om een voorstelling mee te pikken tijdens de kerstvakantie? Neem dan zeker eens een kijkje op de website van het Spekkenfestival en bestel je tickets online, bij Uitbureau in de Veldstraat of aan de kassa van Theater Tinnenpot voor zover er nog plaatsen beschikbaar zijn.
De leeftijdsaanduidingen in het programmaboekje zijn echt wel een aanrader om te volgen, ze geven je een grotere garantie op een voorstelling die op maat van jouw kind is en dus meer kans op een voltreffer.

Spekkenfestival 2016 – Joris en de geheimzinnige toverdrank

Vandaag onze laatste spekkenvoorstelling van dit jaar: Joris en de geheimzinnige toverdrank van Theater De Kreet. Een bewerking naar het gelijknamige boek van Roald Dahl die dit jaar honderd zou zijn geworden en duidelijk nog niets van zijn aantrekkingskracht is verloren want de voorstelling was vooraf al uitverkocht.
De setting is uitermate sober en op het theater verschijnt slechts één man, Marc Reynaerts. De voorstelling blijft het originele verhaal trouw maar laat heel veel ruimte voor de persoonlijke fantasie van het publiek. De acteur speelt, neen wordt, verteller, Joris en oma, vader en moeder.

Het publiek, groot en klein, smult en geniet met volle teugen. De opstelling met twee frames waarin diverse tekeningen worden getoond, die vaak nog ‘aanpasbaar’ blijken is geniaal in zijn eenvoud. Het brouwen van Joris’ toverdrankje zorgt voor algemene hilariteit, de rookwolk voor de portie ‘magie’ en het drankje blijkt te werken 🙂
Kortom, een heerlijke voorstelling die voor ons de perfecte afsluiter vormde van ons weekje Spekken.

Zelf ook zin gekregen in een voorstelling? Dat kan, want ook de tweede week van de kerstvakantie valt er nog veel moois te beleven. Neem een kijkje op hun website voor het programma. Let op, want sommige voorstellingen zijn al uitverkocht.

Spekkenfestival 2016 – De Bank

De titel van deze voorstelling zette Maya aan het denken: zou het gaan over een bank waar je centen heen brengt/afhaalt of over een bankje om op te zitten? Het werd een beetje van beide in deze voorstelling van Studio Gekko.
Het hoofdpersonage start in een drukke stedelijke ochtendspits onderweg naar het bankkantoor waar de rij klanten en telefoons onze man over zijn toeren doen draaien. Hij is de drukte en de stress van de stad en het werk meer dan beu en beslist dan ook om er even tussenuit te knijpen. Enkele uurtjes weg naar een plekje in het groen, een bankje in het bos. In het bos is er tijd om te dromen, te genieten, verhalen te vertellen en tot rust te komen…

De voorstelling wordt gedragen door één acteur die bewust de interactie met het jonge publiek aangaat en die reageren heel enthousiast, sommigen misschien zelfs iets te, die wilden precies graag zelf de ster van de voorstelling worden 🙂 .
De verschillende vormen van humor en de soms onverwachte kleine wendingen in het verhaal zorgen ervoor dat het voor de iets oudere kinderen ook wel boeiend blijft om volgen. Ook het uitvallen van de stroom tussendoor maakte het er voor de acteur zeker niet eenvoudiger op maar eigenlijk werd dit heel vlotjes verwerkt in de voorstelling.

De voorstelling van twee jaar geleden van Studio Gekko was misschien nog iets sterker maar ook De Bank werd zeker gesmaakt.
Zelf ook zin in een portie Spekken deze kerstvakantie? Neem een kijkje op hun website voor het programma. Let op, sommige voorstellingen zijn al uitverkocht.

Spekkenfestival 2016 – De SuperSongSlurper

Tweede voorstelling voor ons kinderjurylid tijdens deze editie van Spekken, een muzikale deze keer.
Twee professoren van de Allez Chantez Université, Joep en Elke, komen hun bijzondere machine voorstellen waarmee ze allerlei liedjes verzamelen en bewaren. Momenteel zijn ze op zoek naar een mooi stukje samenzang want ‘samenzingers’ zijn steeds minder te vinden.img_2530

Wat volgt is een gezamenlijke zangsessie inclusief opwarmoefeningen. Het eindresultaat wordt opgenomen door de SuperSongSlurper (en is nadien nog te beluisteren op de website van Allez Chantez).

Ons oordeel: het programmaboekje spreekt van doelgroep 6 tot 10 jaar maar dat is te ruim. De kinderen van de jury (tussen de 8 en 11 jaar) bevestigden mijn vermoeden: dit is een voorstelling voor 5-6-7 jarigen, niet meer voor oudere kinderen, daarvoor ontbreekt het voor hen aan verhaallijn en uitdaging. De kinderjury heeft natuurlijk al heel wat voorstellingen gezien en legt de lat daardoor behoorlijk hoog maar ik heb mij de voorbije jaren meestal heel goed kunnen vinden in hun mening.
De zesjarigen in de zaal hebben echter de hele voorstelling uit volle borst meegezongen en reageerden super enthousiast. Voor hen was deze voorstelling duidelijk wel een schot in de roos. De begeleidende volwassenen wil ik trouwens bij deze waarschuwen: ook u wordt rechtstreeks aangesproken om mee te zingen 😉

Zelf ook zin in een portie Spekken deze kerstvakantie? Neem een kijkje op hun website voor het programma. Let op, sommige voorstellingen zijn al uitverkocht.

Spekkenfestival 2015 – Abel Tasmannetje

Tijdens de vorige editie van Spekken zagen wij de try-out van Abel Tasmannetje. Toen was enig schaafwerk nog aan de orde en wij waren dus eigenlijk wel erg benieuwd naar deze nieuwe voorstelling.
De plot is nog steeds min of meer dezelfde: Abel is een postbode en baas van de Kwijtgeraakte Post. Hij leert zijn assistent alles van het vak en droomt intussen over zijn jeugdliefde Lies. Ze stuurden elkaar brieven toen ze tien jaar oud waren, maar dan ineens niets meer. Abel wil vertrekken om Lies te vinden, maar kan hij zijn postkantoor en assistent wel aan hun lot overlaten?

KBG_0973 KBG_0976

De basissetting ziet er nog dezelfde uit: een reusachtige omslag. Net zoals voorheen klappen de diverse kanten op in de loop van de voorstelling maar toch is alles veel rustiger geworden. Er zijn iets minder gadgets en de acteur moet minder heen en weer rennen om alles opgesteld te krijgen. Veel technieken en ideeën werden behouden maar ze werden meer uitgepuurd en beter ingepast in het geheel. Alles hoort beter bij elkaar in plaats van een opeenstapeling van vaak fantastische vondsten.

KBG_0975 KBG_0978 KBG_0980KBG_0981 KBG_0982 KBG_0991

Ook de verhaallijn is eenvoudiger geworden. Het verhaal is duidelijker en daardoor is er ook meer ruimte voor details die het versterken zonder het complexer te maken. Er kwam ook iets meer humor in het stuk, kleine dingetjes vaak, fijn gevonden en opnieuw meer ingebed in het geheel van het verhaal.

KBG_0977 KBG_0985

Abel het tasmannetje is een sprookjesachtige, beeldende en muzikale voorstelling. Over moed, vertrouwen en de betoverende kracht van liefde. De voorstelling heeft duidelijk aan kracht gewonnen en dat merkte je meteen aan de reacties van het publiek. Verschillende toeschouwers, groot en klein, kwamen de acteur dan ook feliciteren. Heel boeiend om de evolutie te hebben kunnen meemaken en nu ook zeker een aanrader om eens te zien.

KBG_0987

Spekkenfestival 2015 – Waarschijnlijk zullen we het nooit weten

Op de voorlaatste dag van het Spekkenfestival keken wij naar “Waarschijnlijk zullen we het nooit weten” van Brulschaap, een gezelschap uit het Antwerpse.

Deze keer een volledige lege scène, op een groen tapijt en vier spelers na (of beter, 3 spelers en een violist, maar dat is eigenlijk ook een speler natuurlijk :)) Helemaal anders dan wat we de voorbije dagen te zien kregen en dus waren we erg benieuwd naar wat komen zou.
Een boom, een spin en een onzichtbare (die je toch kon zien maar die niet kon spreken) vertellen elk het verhaal van de kapitein en de violist. Elk vanuit hun eigen standpunt, zoals zij het gezien hebben en voor waar aannemen. Terwijl ze het verhaal vertellen, moeten de anderen het helpen uitbeelden.

KBG_0918 KBG_0925

De voorstelling moet het volledig hebben van de prestaties van de acteurs, zij brengen het verhaal ook letterlijk in beeld want een decor is er niet. Op een appel en een rubix cube na worden er ook geen attributen gebruikt. En toch is de voorstelling zeer beeldrijk: er wordt gespeeld met taal en er wordt uitgebeeld, vooral bij de onzichtbare man leidt dit steevast tot humoristische situaties. De verhalen van de personages zijn sterk, de fantasie van het publiek wordt geprikkeld en iedereen is ‘mee’, hoe gek het verhaal ook wordt.

KBG_0924 KBG_0926 KBG_0927

Brulschaap brengt een aantrekkelijke, lichtjes absurde voorstelling met heel wat humor. Er wordt niet teruggegrepen naar bekende verhalen of een boeiend decor om de voorstelling op een of andere manier herkenbaarder of flitsender te maken, de acteurs staan er en hebben genoeg aan zichzelf en elkaar om het jonge publiek te boeien. Een origineel en knap staaltje kindertheater. Andermaal een aanrader.

KBG_0928

Zelf ook zin gekregen om een voorstelling mee te pikken? Je hebt nog één dag de kans. Het volledige programma vind je terug op www.spekken.be Je kan tickets online bestellen of last minute misschien nog een ticketje kopen ter plekke voor zover de voorstelling niet is uitverkocht.

KBG_0931