Tag archieven: muziek

Gentse feesten

Dit jaar hielden we het bij een ‘light edition’ met slechts enkele bezoekjes.

We pikten een heel mooi en intiem concertje van Esme Bos en Bart Voet mee in De Schuur. Beperkt publiek, lekker rustig in/bij het groen van de Bourgoyen, het weer kon iets beter (maar ook slechter dus waren we blij want we kwamen met de fiets, wat ook aangeraden wordt wegens weinig parkeerplek in de buurt), veel gezelligheid en lekker fingerfood. Zeker voor herhaling vatbaar.

Ik ging in goed gezelschap naar een bijzondere en verrassende voorstelling van Ontroerend Goed in het NTG (die een goede review kreeg in de krant).

En we pikten nog een concertavondje mee op het Laurentplein.

Eerst kregen we van Fedia, Naomi en de heren van Suwi-Band een reeks Disneysongs in een verrassend kleedje te horen. Knap gedaan!
Daarna volgde een prachtige voorstelling van Bent Van Looy die helemaal in zijn eentje het Luisterplein bijna 2 uur in de ban hield. Het was er echt heerlijk rustig in het publiek, iedereen genoot van de muziek (en de bindteksten). Bent zelf had er duidelijk ook zin in want hij bleef maar spelen, niet dat wij dat erg vonden trouwens 😉

Ik maakte opnieuw enkele korte videosnapshots die ik gewoon achter elkaar plakte als herinnering voor mezelf aan een heerlijk concert waar ik het liefst gewoon live naar zat te kijken (en niet via het scherm van mijn smartphone).

Een heel beperkte Gentse feesten dus dit jaar, misschien omdat we er vele jaren na elkaar heel intens van geproefd hebben, maar vooral ook omdat Maya behoefte had aan wat extra rust na een intense examenperiode (en wij deze keer ook gewoon blijven werken zijn). Moet ook eens kunnen, toch?

 

Spekkenfestival 2016 – De SuperSongSlurper

Tweede voorstelling voor ons kinderjurylid tijdens deze editie van Spekken, een muzikale deze keer.
Twee professoren van de Allez Chantez Université, Joep en Elke, komen hun bijzondere machine voorstellen waarmee ze allerlei liedjes verzamelen en bewaren. Momenteel zijn ze op zoek naar een mooi stukje samenzang want ‘samenzingers’ zijn steeds minder te vinden.img_2530

Wat volgt is een gezamenlijke zangsessie inclusief opwarmoefeningen. Het eindresultaat wordt opgenomen door de SuperSongSlurper (en is nadien nog te beluisteren op de website van Allez Chantez).

Ons oordeel: het programmaboekje spreekt van doelgroep 6 tot 10 jaar maar dat is te ruim. De kinderen van de jury (tussen de 8 en 11 jaar) bevestigden mijn vermoeden: dit is een voorstelling voor 5-6-7 jarigen, niet meer voor oudere kinderen, daarvoor ontbreekt het voor hen aan verhaallijn en uitdaging. De kinderjury heeft natuurlijk al heel wat voorstellingen gezien en legt de lat daardoor behoorlijk hoog maar ik heb mij de voorbije jaren meestal heel goed kunnen vinden in hun mening.
De zesjarigen in de zaal hebben echter de hele voorstelling uit volle borst meegezongen en reageerden super enthousiast. Voor hen was deze voorstelling duidelijk wel een schot in de roos. De begeleidende volwassenen wil ik trouwens bij deze waarschuwen: ook u wordt rechtstreeks aangesproken om mee te zingen 😉

Zelf ook zin in een portie Spekken deze kerstvakantie? Neem een kijkje op hun website voor het programma. Let op, sommige voorstellingen zijn al uitverkocht.

Cultuurmarkt en OdeGand

De start van het cultuurseizoen in Gent is altijd een beetje bijzonder want dat betekent meteen een groot muziekfestival in de binnenstad. De voorbije jaren kochten (of kregen) we tickets en maakten dan een (soms moeilijke) keuze uit de binnenvoorstellingen, dit jaar besloten we het bij de buitenactiviteiten te houden. We trokken in de latere namiddag richting Kouter en gingen snuisteren op de cultuurmarkt. We ontmoetten er vrienden en kennissen en verzamelden informatie over de nieuwe programma’s van cultuurhuizen en musea.

wp_20160917_17_13_09_pro

Tussendoor sprongen we in de Mageleinstraat eens binnen bij chocolatier CacaOh!. We kregen er een enthousiaste toelichting over de soorten bonen en de verwerking ervan in de verschillende chocoladesamenstellingen. De man vertelde ons hoe hij zelf in Zuid-Amerika op bezoek ging bij cacaoboeren daar. Tot onze vreugde mochten we ook proeven en ja hoor, zijn bittere variant met 80% cacao smaakte heerlijk zacht in vergelijking tot sommige andere soorten die we vroeger al proefden of kochten. We lieten ons dan ook verleiden tot de aankoop van een reep extra donkere chocolade en een reep witte met karamel en zout (ook al yummie).

We sprongen nog even binnen bij vrienden waar we meteen mochten blijven voor een lekkere hap. Na het eten trokken S. en A. nog mee met ons richting Graslei voor de avondvoorstelling van OdeGand. We genoten van de muziek en van de acrobatische en poëtische capriolen in de verte (we stonden wat ver, te ver voor mijn telefoon om foto’s van te maken maar goed genoeg om live mee te kunnen genieten). Als afsluiter andermaal een mooi en uitgebreid vuurwerk. De dochters hadden spijt dat de avond ‘nu al’ voorbij was maar de vermoeide mama’s vonden het meer dan welletjes en dus trokken we ‘moe maar voldaan’ zoals dat dan heet, elk naar onze eigen nestjes terug.

Gentse Feesten 2016: muziek

Gentse feesten dat is uiteraard niet enkel straattheater maar ook muziek. Ook daarvan gingen we proeven, zij het misschien minder uitgebreid.

We gingen naar het Luisterplein (in het dagelijkse leven buiten de feesten, het Laurentplein) voor een heerlijke voorstelling “Lennon 75” met Wouter Mattelin als verteller en Axl Peleman en Neeka voor de muziek die verband hield met het leven van John Lennon. Weetjes over de man en muziek, zowel van hem als van artiesten die hem inspireerden.
Wist je bv. dat John zwaar fan was van een groepje waarin een zekere Toots Tielemans gitaar speelde en dat hij net dezelfde gitaar kocht omdat hij vond dat die man zo schitterend kon spelen!
Of het verhaal over hoe ook artiesten de lyrics van hun collega’s soms verkeerd begrijpen. Ene Bob Dylan (auteur van Everybody must get stoned) complimenteerde de Beatles met hun nummer I get high. De fab four wisten niet waarover hij het had want ze waren nog nooit high geweest, laat staan dat ze er een liedje over hadden gezongen (het was I can’t hide). Hierop zou den Bob de heren hun eerste joint gegeven hebben, or so the legend goes.
De muzikale interpretaties van Neeka en Axl waren heel knap en de stem van Wouter Mattelin is sowieso aangenaam om horen. Het trio maakte er een heel aangename voorstelling van en er werd met volle goesting geluisterd en zachtjes meegezongen in het publiek. Heerlijk genieten.

Diezelfde avond op hetzelfde plein daarna nog zo’n meevaller: Sien Eggers en Jan Hautekiet brengen in het gezelschap van enkele knappe muzikanten en drie dames met een heerlijke stem een verhalende muzikale voorstelling over het onderwerp God in de muziek. “God only knows” is een muzikale mozaïek waarbij Sien Eggers meermaals voor de extra vrolijke noot zorgt.

Met dank aan Max Van Hemel voor de filmpjes.

Met enkele dames trok ik naar Sint-Jacobs voor het concert van Pieter Embrechts. Vorig jaar op het Luisterplein was ik precies enthousiaster dan vorig jaar maar misschien kwam dat omdat ik nu minder nummers kende?

WP_20160720_21_16_43_Pro

Speciaal voor Maya gingen we nog eens naar Sint-Jacobs voor het concert van Radio Oorwoud, met o.a. Hannelore Bedert en Dimitri Leue die Winokkiogewijs muziek maken voor het WWF. Ik was heel blij dat ze zelf gezegd had niet naar het optreden van K3 te willen 🙂

In het laatste weekend trokken we, alweer in ander gezelschap, naar het Sint-Baafsplein voor het optreden van Jo Lemaire en Johan Verminnen. Ook zeer te pruimen, vooral dat de prestatie van Jo Lemaire, ongemeen knap hoe deze dame o.a. de nummers van Piaf te berde brengt. Johan draaide precies ietsje meer op automatische piloot leek het.

IMG_2019 IMG_2021

IMG_2024

Uiteraard was er nog veel meer te beleven maar een mens moet nu eenmaal keuzes maken 😉

Singing in the rain

Ik las het al via andere blogs dat Tiny een oproep deed (of een uitdaging lanceerde):

Noem het een tag, noem het een stokje, noem het gewoon een zot idee. Ga eens op zoek naar een liedje van een hele tijd geleden. Zo lang geleden dat je zelfs nog niet eens geboren was. Maar toch blijft het hangen, vind je het mooi of net niet – dat kan ook.

Ik dacht eerst: “dat is een eitje, ik hou van oude muziek” maar de tweede gedachte die in me opkwam was: “help, welk nummer moet ik kiezen, er zijn er zoveel waarvan ik hou”. Thuis stond de radio standaard op Radio 2 en de zondag was (is) het dan steevast De Prehistorie. Verschillende van mijn eerste cassettes (ja, zo oud ben ik al!) die ik kocht in de winkel waren trouwens van De Prehistorie. Ik denk dat ik op die manier de muziek, van soms ver voor mijn tijd, met de spreekwoordelijke paplepel heb meegekregen.

Een shortlist:

De Beatles, gewoon teveel nummers om op te noemen en eigenlijk onmogelijk om een keuze te maken. Mijn eerste LP die ik kocht was de dubbele blauwe van de Fab Four.

Ook bij de Franstalige muziek zitten meerdere pareltjes van voor mijn geboortedatum waar ik nog steeds van hou. Hieronder eentje uit een lange reeks:

De vrolijke muziek van Grease en ABBA werd gemaakt na mijn geboorte en komt dus niet in aanmerking voor deze uitdaging. Maar het blijft ideale muziek om instant vrolijk van te worden. Wat blijkbaar wel van (net) voor mijn geboortejaar is, is het liedje van de Candyman. Ik vond dat vooral als kind een heel leuk nummer dat ik vrolijk liep mee te neuriën telkens het op de radio te horen was.  Het liedje werd geschreven voor de film Willy Wonka & the Chocolate Factory naar het boek van Roald Dahl.

Het nummer dat ik echter nog het meest spontaan uit mijn geheugen opdiep is “Singin’ in the rain”. Singin’ in the Rain is een Amerikaanse muziekfilm van Gene Kelly en Stanley Donen uit 1952 met in de hoofdrollen Gene Kelly en Debbie Reynolds . De film verhaalt over een historisch punt in de filmgeschiedenis; de overgang van de stomme film naar de geluidsfilm.

Ik ben een grote fan van zonnig weer en kan behoorlijk humeurig rondlopen wanneer het grijs en neerslachtig weer is. Maar soms lukt het me om met dit liedje mijn humeur op te krikken en stiekem, wanneer ik zeker ben dat er niemand kijkt, zou ik heel soms wel eens een huppelpasje durven placeren wanneer het goede gevoel de bovenhand krijgt. Met die vele buien die we de voorbije weken te verwerken kregen geen slecht idee om het liedje nog eens mee te zingen 🙂

Ben jij ook fan van oude nummers? Wat is jouw favoriet? Laat het me weten in de commentaren of schrijf er zelf iets over en leg een linkje zodat ik nieuwe nummers en nieuwe blogs kan ontdekken.

 

Odegand 2015

In september start het Festival van Vlaanderen traditioneel met Odegand in Gent. Al verschillende jaren houden wij die dag dan ook vrij om op muzikale ontdekkingstocht te gaan. Dit jaar zou voor de eerste keer Kids Odegand op dezelfde dag doorgaan onder de Stadshal. We waren er dus gerust op dat ook onze bijna tiener zich wel zou amuseren.
We vertrokken tijdig met de fiets richting centrum en namen ook een regenjas mee aangezien de weersvoorspellingen niet zo schitterend waren, plus een dekentje voor extra warmte ’s avonds. Het avondprogramma wilden we immers zeker niet missen en opblijven tot pakweg middernacht is ook voor de jongste geen probleem meer.

We ruilden onze tickets voor een pasje aan het infopunt op het Sint-Baafsplein en gingen meteen in de rij staan voor de eerste voorstelling van de Brussels Philharmonic in de Sint-Baafskathedraal. Aangezien er daar heel veel stoeltjes staan mochten we al gauw binnen (kwestie van iedereen vlot gezeten te krijgen en toch op tijd te kunnen beginnen) en konden daar rustig wachten tot het half twee was. Ondertussen vertelde ik dochterlief dat ze op een best bijzondere stoel zat, nl. de .03 van Maarten Van Severen. Ook een geïnteresseerde dame aan mijn andere zijde luisterde met plezier naar mijn verhaal over de nieuwe tentoonstelling in het Designmuseum.
Het moet gezegd dat de muziek schitterend klonk, een streling voor het oor. De kwaliteit van de muzikanten staat uiteraard buiten kijf, maar ik werd ook aangenaam verrast door de mooie akoestiek in de kathedraal (voor zover mijn ongeoefend oor dat kan inschatten want ik ben verre van muzikaal getalenteerd).

IMG_1039

Van de Sint-Baafskathedraal trokken we naar de Stadshal voor een vleugje kinderplezier al vonden we dat ook al onderweg met Concert’eau van Cie Aquacoustique, nog een flard Bollylicious en de Singhing sisters.

IMG_1044 IMG_1043 IMG_1054 IMG_1053

Aan de stadshal waren we net op tijd voor een poëtische koorddans van Les Chaussons Rouges. Gelukkig beperkte de regen zich tot enkele druppels zodat de dames toch hun act konden brengen, de muzikanten hielden het helemaal droog dankzij twee grote paraplu’s.

IMG_1048 IMG_1049 IMG_1051 IMG_1052

Wij hielden even schuil onder de hal en schoven dan maar meteen aan bij de grimestand. Verder viel er niet zo heel veel te beleven (een vertelcaravan, een springkasteel, infostand van Unicef), persoonlijk had ik daar toch nog niet iets meer animatie verwacht maar de gigantische vogel van Compagnie Paris Bénarès was net ergens anders op wandel en de superhelden van De Genoten waren ook even verdwenen dus misschien was onze indruk niet helemaal correct.

Voor het tweede binnenoptreden trokken we naar de Miryzaal in het conservatorium. Daar begeesterde de jong Franse cellist Edgard Moreau (nog maar 21 jaar vertelde de programmabrochure ons!) het publiek samen met Pierre-Yves Hodique op de piano. Met een gemak dat bijna nonchalant aandoet speelde hij op een virtuoze manier stukken waar je met open mond zit naar te kijken en te luisteren. De strijkstok huppelde nu eens over de snaren als een dartel jong veulen en gleed dan weer tot in de diepste klankkleuren waarvan ik me amper kon voorstellen dat die allemaal uit hetzelfde instrument kon komen. Aan het einde van de voorstelling bedankte het publiek dat jonge muzikant dan ook met een staande ovatie.

IMG_1056                IMG_1057

Wij besloten gauw nog een kijkje te nemen op de Cultuurmarkt, verzamelden nog wat info voor het nieuwe cultuurseizoen en wat lekkers (stukje vers fruit, bakje popcorn, sommige organisaties en instellingen doen erg hun best om het publiek te lokken en het werkte 🙂 ), we gingen langs bij vrienden en bekenden, …

WP_20150912_019       WP_20150912_020

Voor onze laatste voorstelling hoopten we een zitje te bemachtigen in de opera maar we waren duidelijk niet de enigen en algauw werd duidelijk dat het niet zou lukken. Voor het koppel achter ons in de rij duidelijk een ontgoocheling want ook de vorige voorstelling waren ze op een volle zaal gebotst ondanks een uur vooraf aanschuiven in de file. Misschien toch de moeite van het overwegen waard om eens een digitaal reservatiesysteem uit te werken zodat mensen minder nodeloos moeten aanschuiven?

We gingen dan maar iets drinken bij het Paard van Troje, waar ze duidelijk een overload aan klanten te verwerken hadden gekregen en er helaas geen lekkers meer voor bij de koffie is. We fietsten nog even naar de Portus Gandae voor een blik op de historische vloot die daar aangemeerd lagen en trokken dan naar onze vrienden waar we pizza aten en vervolgens met plooistoeltjes en extra regencapes richting Graslei trokken. Ondanks de regen was er heel veel volk komen opdagen maar we konden ons nog op een goede plek installeren en maakten het ons gezellig. De capes hielden de regen tegen en nadat alle VIPS gepasseerd waren, kregen we nog wat extra zitruimte. De twee jongsten installeerden zich op de kaaimuren en hadden genoeg aan elkaar. De moeders bleven in het gezelschap van de tienermeiden zitten. Eigenlijk voelden we ons ook best een beetje VIP: we zaten in een zeteltje, luisterden naar mooie tangomuziek, hadden onze eigen bubbels bij en dat alles met best een goed uitzicht op het podium en het scherm.

IMG_1062      IMG_1060

De regen leek wat stokken in de wielen te gaan steken maar met een kwartiertje vertraging startte ook het vervolg van het avondprogramma: de originele uitvoering van de musical West Side Story. S. en ik genoten met volle teugen van de muziek en zongen zachtjes mee. De dansers deden zeker hun best en sommige stukken waren knap al misten we wat de dynamiek hier en daar zoals die in onze herinnering toch nog sterker naar voor komt in de film. En dan was er uiteraard nog een knallend vuurwerk om het geheel in schoonheid af te sluiten. Moe maar voldoen keerden we terug naar huis, blij dat we er weer bij mochten zijn.

IMG_1064 IMG_1065

123 piano

Ze zijn er weer, voor de derde keer worden er piano’s op publieke plaatsen gesteld, waarbij elk muziekinstrument ook nog eens door een kunstenaar onder handen is genomen. Op 14 augustus werden ze terug naar buiten gerold, op 8 plaatsen in Gent.
Wij gingen bij de start een kijkje nemen aan het station (en waren heel blij dat we droog stonden onder de luifel terwijl de regen met bakken uit de hemel viel). De stadsdichter bracht er zijn eigen werk dat netjes op de piano geletterd stond. Zijn zoontje stal echter nog het meest de show door uitbundig te genieten, te dansen en mee op de toetsen te spelen.

WP_20150814_008 WP_20150814_009 WP_20150814_017

InstagramCapture_7ca6e474-8523-4a5c-84bf-a5cf1f98c795

Aan het Paard van Troje bespeelde Senne Guns de piano met o.a. een hilarisch liedje over ene Rudy die maar niet dood wou en een nummer van Wim De Craene, op vraag van het publiek. De Kouter blijft echter een verschrikkelijk onvriendelijke plaats voor muzikanten. De trams die voorbijkomen maken telkens weer een snerpend lawaai en het aantal wagens (soms nog met open raam en een stevig muziekske uit de speakers) is eigenlijk te hoog om echt ten volle te kunnen genieten van de muziek. Maar Senne ging er op een meesterlijke manier mee om en wij genoten met volle teugen. Hier trouwens een piano die bewerkt werd met krijtverf, de krijtjes vind je in het houten kistje aan de zijkant van de piano.

WP_20150814_019

Als afsluiter gingen we nog even luisteren onder de Stadshal naar Carlos Mendozza die een jazzy duet ten gehore gaf en zijn publiek het liefst heel erg dichtbij had staan.

WP_20150814_020 WP_20150814_021

Nog tot 20 september kan iedereen die er zin in heeft de piano’s uitproberen. De oudere man op de foto hierboven genoot alvast van zijn pianomoment (en werd door het publiek met een warm applaus beloond).

Alle info lees je op de projectwebsite van 123piano.

Gentjazz ZAZ

Ik keek er enorm naar uit en ik niet alleen, ook onze bijna tiener telde de dagen af naar GentJazz en meer bepaald naar het optreden van onze favoriet ZAZ.
Woensdag 15 juli was het zover. Overdag nog een reeks dossiers afwerken, overleggen en crisiscommunicatie helpen voorbereiden, maar de klok tikte lustig verder en al gauw was het tijd om de kantooromgeving in te ruilen voor het festivalterrein.

Ondanks het miezerige weer van de namiddag besloten we toch met de fiets te gaan, kwestie van ’s nachts toch net iets sneller terug thuis te zijn. Gewapend met wat lectuur voor tussendoor en een truitje voor wanneer het koeler werd, trokken we naar de Oude Bijlokesite. We parkeerden onze fietsen aan het STAM en verkenden eerst even het terrein: main stage, garden stage, foodtrucks, toiletten, jetonbar, … om ons vervolgens onder de Duveltent (voor mocht het toch nog beginnen regenen) aan een tafeltje te installeren, in de buurt van een beeldscherm zodat we ten allen tijde een mooi zicht op het hoofdpodium hadden. Meteen ook enkele stoelen extra bezet houden voor de rest van het gezelschap dat we die avond nog mochten verwachten.

Met een kleine vertraging, pakweg een kwartiertje, trad rond 16.45u Alice on the roof op. Aangezien het nog vrij rustig was, konden we zonder problemen vlakbij het podium staan (wellicht nog veel mensen aan het werk of onderweg en sommigen kwamen misschien ook enkel voor de grootste namen op het programma). Ons meisje keek met grote ogen en veel plezier naar de jongedame op het podium die best wel een knappe act neerzette. Ze was gewoon niet weg te slaan van haar plekje vlak achter de beroepsfotografen. Gelukkig deelden ze op het festival gratis oordopjes uit want die was ik zelf vergeten meenemen en alhoewel niet extreem luid ga je dat na een tijdje toch serieus merken dat je oren een overdosis geluid te verwerken krijgen.

Voor het optreden van Andreya Triana bleven we gezellig buiten zitten, pratend met de vrienden waarmee we hadden afgesproken of andere die we daar tegen het spreekwoordelijke lijf liepen. Van Melanie De Belasio had ik persoonlijk meer verwacht. Haar stem is prachtig maar de stijl van een deel van haar nummers kon mij toch niet de hele tijd bekoren. Fans vonden het echter één van haar beste optredens las ik achteraf. Sommige artiesten hebben toch eigenaardige wensen. Zo moesten de live opnames van deze artieste op de schermen in zwart-wit op de vele beeldschermen worden getoond en niet in kleur. Dat gaf weliswaar een heel mooi effect en zette nog duidelijker in de verf dat deze artieste een mooie dame is maar toch …

Enfin,  ondertussen was het al behoorlijk druk geworden op het festivalterrein. Toen het tijd was voor het laatste optreden van de avond op het hoofdpodium lieten we onze stoelen voor wat ze waren en stelden we ons achteraan in de tent op. Niet tussen de massa want dan zie je als kleine kadee toch geen knijt (ook al ben je groot voor je leeftijd) maar met zicht op de grote schermen en ruimte om een dansje te placeren. Als een echte groepie in spe stond ze te gillen en te springen toen ZAZ begon te zingen en ze was in de wolken toen ze op mijn rug mocht zitten om heel even boven de mensenzee uit te steken en een glimp van haar idool ‘in het echt’ op te vangen. We hebben genoten, met volle teugen, gedanst en soms ook meegezongen. Ze straalde en wij straalden met ons meisje mee. De filmpjes geven vooral de sfeer weer want veel zie je er niet op maar het blijven in elk geval mooie herinneringen voor ons.

 

 

GentJazz lunchconcert in hotel Reylof

Bij Gent Jazz denkt iedereen meteen aan de concerten op de Bijlokesite maar elke middag zijn er ook lunchconcerten in hotel Reylof in de Hoogstraat. Het Reylof is beslist een hotel dat als ‘chique’ omschreven mag worden. Zo een plek waar een mens graag eens binnen wil kijken maar waar je niet zomaar even binnen loopt (alhoewel, de afternoon tea is er zeker een aanrader, je hoeft er geen hotelgast voor te zijn).
De lunchconcerten bieden echter een bijkomende mogelijkheid om hier eens binnen te kijken, te genieten van de locatie, het heerlijke eten en aangename live muziek.

WP_20150711_006
Wij pikten dit jaar het concert op 11 juli mee, een optreden van Woodworks (piano en fluit). Omdat het weer zo goed was, ging het concert buiten door en hadden wij een schitterende plekje in de aangename binnentuin met rechtstreeks zicht op de muzikanten.
Een aantal leden van ons gezelschap lieten zich verleiden tot het huisaperitief, een nieuwe creatie van Veuve Clicqot met verse roze pompelmoes en ijs. Heerlijk verfrissend voor een warme zomerdag. Ook de begeleidende hapjes erbij waren uitermate lekker.

WP_20150711_001
De lunchformule laat toe te kiezen uit één, twee of drie gangen. Ondergetekende ging voor 2 gangen: hoofdgerecht en dessert. Het hoofdgerecht was een risotto met vis (pladijs als ik het mij juist herinner) en was zo snel op dat ik er gewoon een foto van vergeten maken ben. Het dessert was al even geslaagd, een echt kunstwerkje.

WP_20150711_007

 

Kortom, het werd een heel geslaagde middag, in het gezelschap van fijne vrienden, met mooie muziek en lekker & mooi gepresenteerd eten.

123-piano

Vorig jaar veroverden een reeks piano’s en de vele muzikanten die er gebruik van maakten de harten van vele Gentenaars, ook dat van ons. Elke dag gedurende vijf weken ging ik met plezier elke dag van en naar het werk doorheen het Sint-Pietersstation. De verwondering van toevallige passanten, het genot van de vele spelers, jong en oud, beginners en heel ervaren muzikanten.

Wij gingen voor Gentblogt naar de openingsavond, trotseerden de regenvlagen, genoten van de zonnestralen tussendoor en genoten met volle teugen van de muziek. We startten in het station waar zonder twijfel de meest indrukwekkende piano staat: eentje met LED-lichtjes die aanschieten en verkleuren op de noten van de muziek.

Vervolgens trokken we naar de Stadshal waar Lady Linn haar eerste gastoptreden gaf terwijl de zon haar gouden gloed over het publiek liet schijnen. En dat publiek genoot, met volle teugen.

Van een dame in het publiek hoorden we dat er ook nog een optreden was op de Kouter, aan het Paard van Troje. Gelukkig reden er op het moment van de voorstelling geen trams voorbij want die zouden de sfeer daar wel eens stevig kunnen verpesten met hun snerpende geluiden wanneer ze rond de Kouter rijden.

Om af te sluiten trokken we terug naar de Stadshal waar Lady Linn nog een tweede gastoptreden gaf. Ondertussen hadden ook al heel wat andere muzikanten uit het publiek spontaan hun kunsten gedeeld met de omstaanders. Ook vanuit de hemel kwam er ondersteuning met klank en licht. Dat was niet meteen nodig maar gelukkig stonden we droog. Bovendien werd er nog een drankje aangeboden door de Stad dus dat was ideaal om nog beetje na te praten met vrienden die we daar toevallig troffen.

123-Piano loopt nog tot 21 september. Alle verdere info, kan je terugvinden op de website van het project : www.123-piano.be Voor elke locatie is er al een hashtag (Twitter) en instagram aangemaakt. Veel plezier met spelen of luisteren.

regenboog