Onze tuin is groot maar meer dan een grasveld en een stuk waar momenteel enkel nog maar onkruid op groeit, is het nog niet. De tuin van mijn vader, dat is een ander verhaal: massa’s groen, bloemen en groente. Nu is het allemaal nog wat stilletjes want uiteraard nog winter maar dat lentegevoel was er vandaag toch heel sterk. Ik heb enkele uurtjes geholpen om tulpen uit te planten en nog wat verdroogde grassen te snoeien (ik voel het alweer in mijn spieren en gewrichten, stijve hark die ik ben) terwijl het lentezonnetje vrolijk scheen en de vogeltjes volop aan het fluiten waren.

De krokussen komen overal piepen, echt leuk om zien. Het mos, dat welig groeit, geeft zelfs een sprookjesachtig tintje aan de tuin.

De Helleborus staat minder mooi dan vorig jaar maar ziet er nog steeds goed uit.

De tulpen, die nog in potten in de serre stonden (een handig systeem om na de bloei plaats te ruimen voor zomerbloeiers), werden uitgehaald en in de grond gestoken.

En ja, ook in de groentetuin viel nog iets te oogsten. Ik kreeg een mooie portie pastinaak, prei en witloof mee. De prei werd al versneden en in de diepvries gestoken, het witloof wordt morgen opgegeten en de pastinaak is al deels verwerkt tot puree 🙂

Meer moet dat soms niet zijn om tot rust te komen, zo eens in het midden van de werkweek 😉