Tag archieven: tuin

Giverny

Een bezoek aan Giverny stond al lang op mijn verlanglijstje en dat bleek prima inpasbaar bij onze trip naar Versailles 🙂

Het Normandische dorp Giverny werd een van de hoogtepunten van het  impressionisme dankzij Claude Monet, die er zijn reeks waterlelies schilderde en zo Giverny over de hele wereld bekend maakte. Om wachtrijen aan de kassa te vermijden, wordt aangeraden om vooraf een ticket te kopen voor een bezoek aan het huis. Maar vooraf is relatief, want wie een bezoekje brengt aan het MusĂ©e des Impressionnismes (in dezelfde straat als het huis en de tuin van Monet) kan daar gewoon een duoticket kopen en dat leek ons een heel handige oplossing om ons nog niet te moeten vastpinnen op een dag of een uur van bezoek. Vervolgens gewoon even letten op de juiste ingang: je hebt er een voor groepen en een voor zij die nog geen ticket kochten, maar dus ook eentje voor individuen die al een ticket vooraf kochten, wat verborgen in een steegje, maar er staat een bordje dat je de weg toont 😉

Claude Monet vestigde zich in 1883 in Giverny. Het dorp trok al snel een kring van Amerikaanse schilders aan die graag impressionistische principes wilden toepassen op de Normandische landschappen. Een eeuw later, in 1992, bracht een Amerikaanse zakenman en groot verzamelaar, deze werken terug naar de plaats van hun creatie en huldigde hij het Museum of American Art in Giverny in. In 2009 werd dit museum het Musée des Impressionnismes Giverny. Het is gewijd aan de geschiedenis van het impressionisme, in het bijzonder van Giverny, en de internationale verspreiding ervan.

Het museum is open van april tot oktober. Ook de museumtuin is mooi ingericht en op het bankje tussen de hoge grassen en klaprozen voelden we ons als het ware figuranten in een schilderij dat van Monet had kunnen zijn 😉

Alle praktische info lees je op de officiële website: https://www.mdig.fr/

Het huis en de tuin van Monet worden beheerd door de Fondation Monet. Vele restauratiewerkzaamheden en tal van tuiniers hebben het huis en de tuin van de schilder omgetoverd tot een bijzondere plek, waar jaarlijks 500.000 bezoekers op afkomen. Het is trouwens de meest bezochte site in Normandië, na de Mont Saint-Michel.
Wat ooit een verlaten woning was, werd door Monet veranderd in een waar meesterwerk. Hij voelde zich thuis in Giverny en woonde er 43 jaar van zijn leven, samen met zijn echtgenote(s) en zijn acht kinderen, tot aan zijn dood in 1926.

Charmant en romantisch. Zo kun je het huis van Claude Monet wel omschrijven. Met veel roze pleisterwerk, omringd door bloemen en bomen. Buiten, langs de rechte paden en onder de metalen bogen, bloeien de bloemen uitbundig in de tuin.

Op de begane grond vind je het atelier, de blauwe kamer, de eetkamer en de keuken. Binnen zijn zoveel mogelijk oude elementen behouden. In het atelier, de blauwe kamer (die gebruikt werd als leeskamer) en de keuken hangen tal van gereconstrueerde werken van Monet (de originelen hangen in musea of maken deel uit van private collecties).

In de eetkamer met de gele muren hangt een prachtige collectie Japanse schilderijen die Monet verzamelde, waaronder grote namen als Katsushika Hokusai.

Op de eerste verdieping kom je eerst in de slaapkamer van Claude Monet zelf, met reproducties van schilderijen van andere impressionistische kunstenaars uit zijn tijd. De andere kamers behoorden toe aan zijn tweede vrouw Alice Hoschedé en haar dochter, Blanche Hoschedé, die een student was van Monet en ook de vrouw van zijn zoon. In 2014 werd de kamer van Blanche gerestaureerd en opnieuw ingericht, zo dicht mogelijk bij de oorspronkelijke staat, met verschillende bloementapijten en grenenhouten meubels.

In de loop der jaren verwierf Monet een stuk land aan de overkant van de straat waar hij zijn Clos-Normand creëerde. Hij maakte van het terrein een heuse watertuin waarin hij een arm van de plaatselijk rivier afleidde. De grote watertuin staat vol met treurwilgen en bloemen.

Monet had een passie voor tuinieren, ook de waterlelies kweekte hij zelf! Hij verzorgde zijn tuin helemaal zelf en deed dit natuurlijk vanuit zijn kunstenaarsoog. De tuin is dan ook een klein paradijs vol kleur en licht. Zijn liefde voor Japan komt ook in de tuin terug in de kleine groene brug, de pioenrozen en de bamboeplanten. Vandaag is er een tuinier die zich louter en alleen bezig houdt met het onderhoud en de verzorging van de waterlelies.

In januari 2022, tijdens de kerstvakantie, trokken we in uitgesteld relais naar Parijs en zagen we in het MusĂ©e de l’Orangerie de beroemde waterlelies (NymphĂ©as) van Monet. Een half jaar later liepen we in de tuin waar hij ze schilderde, in Giverny. Beide bezoeken vond ik zeer de moeite waard, maar vooral van het huis en de tuin zal ik nog lang nagenieten 😉

Meer (praktische) info over het huis en de tuin lees je op de officiële website:  http://fondation-monet.com/

De tuin in juni

Juni was warmer dan mei (al een geluk) en droger (ook een geluk) al viel er nog regelmatig een bui waardoor de planten, en vooral het gras en het onkruid stevig doorgroeien.

In mijn vaders tuin mag je intussen wel spreken van weelde op bloemenvlak 🙂 Door de zomerse temperaturen ging het plots heel hard. Het vingerhoedskruid, de pioenen en de kattenstaarten, ze bloeiden sneller en verwelkten dus ook sneller. De overvloed aan duizendschoon is intussen alweer over zijn hoogtepunt (maar er staan al nieuwe plantjes die volgend jaar zullen bloeien en uiteraard werden er ook zaden geoogst).

De rozen die bloeien wel nog volop, de rode rozen op de pergola moest alweer extra opgebonden worden om te vermijden dat sommige takken zouden bezwijken onder het gewicht van de vele bloemen. Even de verwelkte exemplaren wegknippen geeft al gauw een volle emmer bloemblaadjes 😉

Ook de fuchsia en de bloembakken aan het ’tuinhuis’ doen het opnieuw heel goed. Ook bij de fuchsia worden trouwens heel regelmatig de verwelkte bloemen weggehaald zodat de plant voldoende energie heeft om nieuwe bloemen te maken ipv zaaddozen te ontwikkelen. Veel bloemen worden hier opgekweekt uit zaden, maar fuchsia’s koopt hij toch als jonge planten aan.

In de groentetuin zorgde de koude meimaand ervoor dat de boontjes opnieuw gezaaid moesten worden (maar de eerste planten zijn intussen ook al goed aan het groeien), de erwtjes gaven een mooie oogst en zitten intussen al grotendeels in de diepvries.

De tomatenplanten hebben de serre intussen in een half oerwoud omgetoverd en ook de exemplaren buiten beginnen bloemetjes te dragen. De courgetteplanten doen het iets langzamer, maar zowel de gewone groene als de gele en de bolletjes dragen vrucht, nu enkel nog wachten tot ze groot genoeg zijn om te oogsten. Wortel, radijs en sjalot staan er heel goed bij.

Een aantal stukken in de groentetuin moeten nog onkruidvrij gemaakt worden, hier en daar zijn intussen echter bloemen opgedoken die nog een beetje mogen blijven staan omdat ze zo mooi zijn. Die pompoenplanten (die ook dringend uitgeplant moesten worden) krijgen er wel een plekje tussen.

Ook in de bessentuin werd al volop geoogst: frambozen dat het een lieve lust is, aalbesjes (toch weer een pak meer dan aanvankelijk gedacht) en de oogst van de kruisbessen ziet er meer dan veelbelovend uit. Een deel van de kleine aardbeien en frambozen werden al verwerkt tot confituur en de rode besjes werden deels uitgedeeld aan familie en verwerkt tot confituur en ook gewoon zo in de diepvries gestoken. Ik gebruikte de besjes en de frambozenconfituur al om te combineren met een crĂšme van mascarpone en Griekse yoghurt tot een lekker en fris dessertje. Ook de aardbeien werden met veel plezier opgegeten, gewoon puur, heerlijk zoet :p

En onze tuin? Ook daar zit evolutie in. Niet zo spectaculair als bij mijn vader maar toch. In de voortuin blijf ik voor mini’s gaan: klaprozen, kamille en nigella van 5 tot 10 cm hoog, blijft schattig om te zien al mocht het gerust wat meer zijn 😉

Gelukkig zorgen intussen de prikneuzen en de eerste malva’s voor extra kleur (en grotere planten). De kleine viooltjes blijven zichzelf uitzaaien en dat vind ik super.

De bodembedekker die in Zomergem overdadig groeit en bloeit, kreeg hier dit jaar ook voor het eerst enkele bloemetjes en ook de margrieten vormen bot. In het gras verschenen trouwens ook nieuwe bloeiende soorten, blijft boeiend 😉

De kleine aalbessenscheutjes die ik 2 jaar geleden kreeg, zijn intussen struikjes geworden en er stonden zowaar enkele besjes op. Hopelijk mogen we volgend jaar een echte (kleine) oogst verwachten. Ook op de tomatenplanten vormen zich intussen de eerste vruchtjes.

Benieuwd wat de volgende maand gaat brengen 🙂

de tuin in mei

de tuin in april

 

Tuinieren

Door de coronamaatregelen kon ik lange tijd niet naar mijn vader. Na 8 (of waren het er 9?) weken, ging ik toch terug en werkten we – naar goede gewoonte – vooral samen in de tuin.
’t Is niet dat mijn vader intussen stil had gezeten, door het mooie weer was hij zelf bijna elke dag in de tuin aan de slag geweest. In het voorjaar is er uiteraard extra veel werk met het zaaien, verplanten en uitplanten van heel wat bloemen en groente.

Elke keer weer is het genieten van de bloemenpracht al laat de droogte toch wel al wat sporen na.

btrhdr

Het voorbije weekend plantte ik echter alweer tientallen nieuwe bloemetjes uit: zonnebloemen, zinnia’s en kattesnorren en legden we ook een pompoenveldje aan. De serre is een stuk leger geworden maar toch nog niet helemaal 😉

En tussendoor mijn eigen tuin ook, beetje bij beetje, diverser en bloemrijker krijgen. Een werk van lange adem maar ik neem er mijn tijd voor. Bekijken wat er spontaan ontwikkelt (lavendel dit zich nu bv vanzelf begint uit te zaaien, heerlijk gewoon die mini’s) en wat het wel of niet goed doet op onze grond (zonder mij blauw te betalen aan planten die het na een jaar al voor bekeken houden).

Herfsttuin(ieren)

Het is hier erg druk de laatste tijd (alweer), waardoor er weinig tijd blijft om te bloggen. Gelukkig lukt het wel nog om zo nu en dan een moment vrij te maken voor wat tuinwerk, ideaal om mijn hoofd een beetje leeg te maken. Nu oktober al zowat halfweg is, zit de tuin volop in de overgang van zomer naar winter.

De laatste zomerbloeiers brengen nog wat kleur in de tuin en ook de najaarsplanten zoals sedum en de sierappeltjes in mijn vaders tuin staan nu volop in de kijker.  De vogeltjes (mezen en vinken maar ook de spechten) komen alweer volop genieten van de vers gekraakte okkernoten in de voedselmandjes onder de pergola.

De voorbije week hielp ik o.a. mee met het verpotten van planten, uithalen van zomerknollen en uitplanten van heel wat lentebollen (tulpen, narcissen, hyacinten, krokussen, …).

   

In onze eigen tuin snoeide ik heel wat lavendelstruiken (en hoop ik dat ze volgend jaar opnieuw even mooi en uitbundig zullen bloeien als dit jaar), plante ook wat bloembollen en verplante spontaan uitgezaaide akeleien naar een plekje waar ze volgend jaar verder mogen bloeien en groeien. De lavendel zorgde trouwens voor babyplantjes, ideaal om de border volgend jaar nog verder uit te breiden 🙂

Momenteel is onze tuin trouwens een echt paddenstoelenwalhalla: zoveel exemplaren hadden we nog nooit staan. Ze zijn zo mooi dat we zelfs het maaien van het gras nog even hebben uitgesteld.

 

Hopelijk mogen we nog op enkele mooie herfstdagen rekenen zodat we nog wat van de tuin kunnen genieten (en er nog een beetje in verder werken) 😉

 

Vrije dag

Ondanks de drukte vandaag toch een dagje vrijaf genomen, al was het maar omdat ik dan toch een klein beetje van dat buitengewoon zomerse winterweer zou kunnen genieten.

Er vloog zowaar een citroenvlinder rond, maar die kreeg ik helaas niet op de foto, een heerlijk zoemende hommel was iets gewilliger om te blijven zitten (maar doordat ik mijn telefoon ondersteboven moest houden, was scherpstellen op het beestje zelf geen optie)

Voor het meeste tuinwerk is het nog te vroeg en ook de tuinmeubels staan bij mijn vader nog weg op zolder maar dat weerhield er ons niet van om toch te aperitieven in de zon met een geïmproviseerd tafeltje 😉

De krokussen stonden te stralen in de tuin en er waren ook al andere bloemetjes die zich van hun mooiste kant lieten zien 🙂

 

Aan de aardbeienbedden kon wel al gewerkt worden: de aardbeienplantjes (scheuten van de planten van vorig seizoen) zijn de hele winter buiten blijven staan (en dus sterk genoeg om de nog koude nachten te overbruggen) en mochten – na het verwijderen van de onkruidjes die hen intussen gezelschap gaven – uitgeplant worden in volle grond.

In de kruidentuin gebruikt mijn vader – geĂŻnspireerd door een tuin die hij ooit in Frankrijk zag – kurken (yep, van wijnflessen of bubbels) als bodembedekker.  Dat kurklaagje mocht ook wat worden aangevuld. Er zijn trouwens verrassend veel kurken nodig om een stuk bodem volledig te bedekken. Het resultaat over enkele maanden zou er ongeveer terug als hieronder moeten uitzien (is nog een foto van vorig voorjaar, nu is er nog niet zoveel groen te zien 😉 )

Enfin, een rustige dag en toch een uurtje of twee buiten geweest en dat was echt eens nodig.

 

De tuin in augustus

Weken hoge temperaturen, uren zon en zo goed als geen regen. Dat heeft uiteraard impact op de tuin, ook bij mijn vader, zowel op de bloemen- als op de groentetuin. De opbrengsten zijn beduidend lager dan andere jaren in de groentetuin en in de bloementuin is alles ook veel sneller uitgebloeid.
Toen ik er de voorbije week ging helpen, werd er dan ook al volop gesnoeid (en verhakseld) en geoogst.

Een impressie:

uitgebloeide stokrozen en andere bloemen, uitgebloeide en verdroogde erwtenplanten, snoeisel van de blauwe regen,… het werd allemaal naar de verhakselaar gebracht en verwerkt (een stevig volume in zijn totaliteit, op de foto staat maar een fractie);

die blauwe regen heeft trouwens absoluut geen last van de droogte, die blijft groeien en bloeien; ook een aantal vlinderstruiken kennen een tweede bloei;

de zonnebloemen hebben hun mooiste tijd gehad (maar kunnen uiteraard nog blijven staan voor de zaden), de zinnia’s houden het nog wel even vol;

het veldje met pompoenen ligt in andere jaren vol met mooi grote exemplaren, nu is de opbrengst een heel pak minder en groeien de vruchten niet meer verder omdat het groen teveel heeft afgezien van de droogte en dus werd de oogst binnengehaald; de notelaar kreunt onder zijn zware last en de droogte en een grote tak brak vorige week af (van die tak alleen verzamelden we al ruim 800 noten die we nu nog even laten drogen en waarvan we later zullen checken of er onder de groene schil mooie vruchten in de schelpen verborgen zitten);

ook in de tomatenserre is de opbrengst lager dan anders maar de Italiaanse planten buiten doen het vrij aardig (geen last van te veel regen gehad dus mooie vruchten).

Er is dus nog steeds veel te zien Ă©n te doen in de tuin 🙂

De tuin in juni

De maanden gaan voorbij en het werk in de tuin wordt er niet minder om en dus ga ik regelmatig thuis een handje toesteken. De ideale manier trouwens om mijn hoofd leeg te krijgen.
In de moestuin is zowat alles gezaaid en geplant, laat die oogst maar komen (al zullen we daar voor de meeste zaken nog een beetje moeten op wachten). Sla, radijsjes en aardbeien zijn er al, de rabarber verwerkte ik vorige maand al tot limonade.

In de kruidentuin werden de oude planten vervangen door jongere exemplaren. De bodem kreeg een laagje kurken mee, perfect als bodembedekker maar er moeten er nog meer gestrooid worden om goed te zijn. We zullen dus nog menig flesje mogen kraken 😉

In de bloementuin hebben de lentebloeiers plaats gemaakt voor hun zomerse neefjes en nichtjes. Geniet gerust even mee 🙂

Zomerse zondag in papa’s tuin

In papa’s tuin is nog heel wat werk aan de winkel en dus ging ik nog eens een dagje helpen. Het zonnetje scheen heerlijk dus een straf is dat dan niet voor mij 😉
Ik plantte zonnebloemen en stokrozen, werkte het uienbed bij (uitjes aanaarden en de door de vogels uit de grond gehaalde exemplaren opnieuw planten), bond erwtjes en reukerwtjes op, haalde uitgebloeide knollen uit de grond en vulde potten met nieuwe planten.
Ondertussen maakte ik ook een reeksje foto’s van (een stukje van) de bloemenpracht die er op dit moment te zien is. Geniet even mee 🙂

Ik voel het aan mijn rug maar voor mijn hoofd was het 100% ontspannen 🙂

The garden

Onze tuin is groot maar meer dan een grasveld en een stuk waar momenteel enkel nog maar onkruid op groeit, is het nog niet. De tuin van mijn vader, dat is een ander verhaal: massa’s groen, bloemen en groente. Nu is het allemaal nog wat stilletjes want uiteraard nog winter maar dat lentegevoel was er vandaag toch heel sterk. Ik heb enkele uurtjes geholpen om tulpen uit te planten en nog wat verdroogde grassen te snoeien (ik voel het alweer in mijn spieren en gewrichten, stijve hark die ik ben) terwijl het lentezonnetje vrolijk scheen en de vogeltjes volop aan het fluiten waren.

De krokussen komen overal piepen, echt leuk om zien. Het mos, dat welig groeit, geeft zelfs een sprookjesachtig tintje aan de tuin.

De Helleborus staat minder mooi dan vorig jaar maar ziet er nog steeds goed uit.

De tulpen, die nog in potten in de serre stonden (een handig systeem om na de bloei plaats te ruimen voor zomerbloeiers), werden uitgehaald en in de grond gestoken.

En ja, ook in de groentetuin viel nog iets te oogsten. Ik kreeg een mooie portie pastinaak, prei en witloof mee. De prei werd al versneden en in de diepvries gestoken, het witloof wordt morgen opgegeten en de pastinaak is al deels verwerkt tot puree 🙂

Meer moet dat soms niet zijn om tot rust te komen, zo eens in het midden van de werkweek 😉

 

 

Papa’s tuin – plog

Nog eens een plogje over papa’s tuin die er – ondanks de aanhoudende droogte – best goed bleef uitzien. Ik ging er de voorbije weken regelmatig eens een handje helpen en maakte tussendoor wat foto’s met mijn telefoon.

De bloementuin:

waar de rode klimrozelaar bloeit als zot en ik al emmers verwelkte bloemen wegknipte maar er een mooie bloemenzee blijft,
waar het vingerhoedskruid (digitalis) intussen is uitgebloeid en de stokrozen nu voor mooie bloemenpijlen zorgen in de tuin,
waar de vele zaailingen hun plekje in de serre ruilden voor een plaatsje in de volle grond (en soms wel wat putwater kregen om te overleven),
waar de bijtjes en de vlinders volop aan hun trekken komen.

De moestuin:

waar de tomaten binnen en buiten stevig groeien, evenals de peertjes, de prinsessenboontjes, de sjalot en ajuin en de pepertjes en nog zoveel meer…

Ik ging alvast naar huis met pluksla en bessen, de vers geplukte erwtjes en boontjes werden verwerkt en in de diepvries gestoken.

Het is er fijn bezig zijn in die tuin, zeker wanneer het zonnetje schijnt 🙂