Tag Archives: Dordogne

Dordogne 2015 – Rocamadour en Sarlat

Reizen, , , ,

Bij het opstaan worden we andermaal begroet door een stralende zon, in de vallei hangen les brûmes nog. Ontbijten doen we in alle rust, de andere gasten zijn in de regel iets later op dan wij. Op het programma een rit richting (zuid)oosten van ons verblijf, meer bepaald naar Rocamadour, een stadje volledig tegen de rotswand geplakt. Wij bezochten het al eerder, maar vonden het de moeite om er onze bijna tiener ook kennis mee te laten maken.
Opnieuw starten we de dag met een autorit van ongeveer een uur. We nemen het zekere voor het onzekere en parkeren op enige afstand van de stad (al bleek dat de toeristenparking vlak bij het kasteel, met ruimte voor 400 wagens, perfect bereikbaar was, ook voor grotere exemplaren).

IMG_0873

We waren duidelijk niet alleen op deze toeristische plek al viel mij behalve het grote aantal bezoekers vooral de grote groep jonge dames en heren op die ons probeerden warm te maken voor uitgebreide rondleidingen, concerten, etc. Het leek wel of er alles aan gedaan werd om ons in de ‘juiste’ stemming te brengen (Rocamadour is een bedevaartsoord voor wie dat niet mocht weten). Niet dat ze opdringerig waren, gewoon uitermate vriendelijk, maar het waren er voor mij gewoon teveel en het gaf me een wat benauwd gevoel. Er was zelfs een kinderopvang/kinderatelier waar de kinderen Sint-Jakobsschelpen mochten inkleuren! Al die (echte?) devotie, het is toch niet aan mij besteed.

Na een bezoekaan de stad en de kerk, wagen we ons (toch wel!) aan de fameuze kruisweg, maar dan zonder halt te houden bij de 12 religieuze staties. Bovenaan worden we beloond met een schitterend zicht op de vallei en het besef dat de mensen zich hier vroeger toch wel veilig gevoeld moeten hebben.

IMG_0889 IMG_0890

Een korte wandeling brengt ons terug bij de parking waar onze wagen netjes in de schaduw staat te wachten. Van Rocamadour besluiten we naar die andere toeristische topper in de streek te rijden: Sarlat. De GPS meldt dat we toch terug een dik uur onderweg zullen zijn. Langs departementale en lokale wegen gaat immers niet zo snel als de autosnelweg. Smalle en kronkelende wegen zorgen ervoor dat je vaak maar 50 km per uur (of nog minder) kan rijden. De passagiers kunnen hierdoor wel ongegeneerd genieten van de omgeving. Al is het voor de bijrijder soms ook nuttig om mee de bewegwijzering te volgen want hoe goed ook, soms is de GPS niet altijd 100% duidelijk. En dus besluiten we onderweg halt te houden in Souillac. We parkeren aan het automatenmuseum (op dat moment gesloten dus plaats genoeg), wandelen door het kleine centrum, langs een best wel mooie abdijkerk en een oud belfort dat als tentoonstellingsruimte wordt gebruikt.

IMG_0897

Op een klein pleintje eten we een lekker slaatje met streekingrediënten (noten, ganzenborstfilet) en betalen daar verrassend weinig voor. Lunchen buiten de toeristische hotspots levert je echt wel winst op: meestal meer/beter eten voor minder geld en vaak een vriendelijker bediening ook.

En dan Sarlat, zeer druk (en dan hadden we de markt in de voormiddag nog gemist) maar het blijft best de moeite om de stad te bezoeken. We zoeken de bronzen ganzen op en het torentje waarvan niemand echt weet waarvoor het gediend heeft.

IMG_0915 IMG_0925

Er is ook wel extra animatie op straat maar die laten we grotendeels aan ons voorbijgaan, straattheater van ho(o)g(er) niveau zagen we immers al volop tijdens de Gentse feesten en eigenlijk willen we liever ook nog eens zwemmen. De dagelijkse zwembadbeurten zorgen ervoor dat onze beginnende zwemmer zich toch iets beter thuis begint te voelen in het water en niet meer meteen in paniek slaat wanneer ze zich realiseert dat ze geen vaste grond meer onder haar voeten heeft. En hoewel ik zelf absoluut geen zwemliefhebber ben, heb ik daar gerust wat bibbers in niet zo warm water voor over. Daarna liggen we tot 19.30u nog lekker op te warmen in het zonnetje, iets wat thuis toch niet echt een optie is 😉
We sluiten de avond af met wat film kijken en lezen en duiken opnieuw tijdig onder de lakens.

Dordogne 2015 – Bergerac en Les Eyzies

Reizen, , , , , ,

Bij het ontwaken schijnt de zon door het raam maar zien we in de vallei een laag wolken hangen als waren het wattenproppen. Of zouden dat ‘les brûmes du matin’ zijn zoals ook de naam van onze kamer luidt? We laten het niet aan ons hart komen, de zon zal wel sterk genoeg zijn om straks die wolken weg te branden.

IMG_0802

Na het ontbijt rijden we met de wagen richting Bergerac, opnieuw via de snelweg eerst naar Périgeux en dan verder via de RD (route departemental), een rit van ca. 100 km vertelt de GPS ons. De thermometer aan boord laat ons ook weten dat het op dit eigenste moment van de dag nog maar 13°C is, wij hebben toch ons truitje aan. Onderweg stellen we echter met genoegen vast dat het vlotjes warmer wordt. Bij onze aankomst in Bergerac is het inmiddels 20°C met een stralend zonnetje en enkele witte wolken.

Een stadswandeling voert ons door de historische kern van Bergerac met heel wat vakwerkhuizen. Het standbeeld van de befaamde Cyrano (eigenlijk absoluut niet van Bergerac naar ‘t schijnt) komen we twee keer tegen, waarvan één keer ‘in kleur’. Bergerac had vroeger een belangrijke binnenhaven en langs allerlei kanalen werden heel wat goederen (waaronder graan en wijn) getransporteerd naar het binnenland. Aan de oude aanlegsteiger kan je trouwens nog altijd inschepen voor een boottochtje op de Dordogne.

IMG_0804 IMG_0806

IMG_0829 IMG_0820

Omdat het nog iets te vroeg is voor een lunch in de stad besluiten we door te rijden naar onze volgende bestemming, meteen ook nog verder de geschiedenis is. Onderweg houden we echter halt in Lalinde, een klein dorpje waar het precies wel gezellig is. Op het dorpsplein installeren we ons onder een parasol en bestellen een op steen gebakken pizza. De pizza’s laten geruime tijd op zich wachten (veel volk en weinig personeel) maar we zijn niet gehaast en genieten van het mooie weer. Tussendoor nemen we nog een kijkje in de nabije omgeving. Eens onze maaltijd geserveerd laten we het ons smaken.

IMG_0830 IMG_0831

Pakweg 2 u later zijn we terug op weg voor onze reis naar de prehistorie. We houden halt in Les Eyzies-de-Tayac-Sireuil, kortweg Les Eyzies, ook wel de hoofdstad van de prehistorie genoemd vanwege de vele prehistorische vindplaatsen, grotten en abri’s. We bezoeken er het vrij nieuwe Prehistorisch infocentrum en wandelen kort even door de belangrijkste straat waar het wemelt van de toeristen. In Les Eyzies de Tayac bevinden zich de twee belangrijke musea van Frankrijk met archeologische vondsten: het Musée National de Préhistoire met de belangrijkste collectie van heel Frankrijk, zoals werktuigen, sieraden en kunstvoorwerpen, en het Musée de la Spéléologie.

IMG_0833

Aangezien we al in een museum rondliepen deze week, kiezen we voor één van de archeologische sites in de buurt, nl. La Roque Saint-Christophe. La Roque Saint-Christophe is een grote rots met rotswoningen die bewoond werden van de prehistorie tot de renaissance. Voor de kinderen is er een boekje (ook in het Nederlands) met een hele reeks vragen die ze kunnen beantwoorden door het lezen (of het zich laten voorlezen en vertalen) van de infoborden op de site en het doornemen van de extra info in hun bundeltje. Een leuk idee maar niet zo gemakkelijk om op te lossen want niet alle informatie is terug te vinden. Het zorgt er echter voor dat er zich niemand moet vervelen en er toch wel wat informatie blijft hangen. Er zijn ook een aantal reconstructies gemaakt van katrollen die o.a. tijdens de middeleeuwen werden gebruikt. Het moet zeker geen sinecure geweest zijn om te leven op en in deze grote rots, zoveel is zeker. En hoogtevrees had je best ook niet.

Terug in ons hotel aangekomen trekken we opnieuw naar het zwembad waar het niet zo heel erg warm is (de zon verstopte zich wel eens achter enkele wolken) maar we doen onze baantjes, nemen daarna een lekker warm bad en gaan na het avondmaal nog even naar de gemeenschappelijke ontspanningsruimte. Dochterlief keek er naar een Disneyfilm samen met een Frans meisje. Beiden kenden de film meer dan voldoende zodat het hen niet kon deren dat ze naar de Engelstalige versie zaten te kijken. Deze ruimte was ook de enige plek in het hotel met wifi en dus maakten we van de gelegenheid gebruik om eens snel de mailbox te checken (ik heb eigenlijk vooral de spam gewist en enkele nieuwsberichten bekeken en verder zonder verpinken de hele winkel terug gesloten voor de rest van de vakantieweek).

Eigenlijk best wel fijn om vast te stellen dat het maar een kleine moeite was om offline te blijven. Al denk je wel eens ‘deze foto zou best op Instagram of Facebook kunnen’, maar dat hoeft ook niet altijd meteen voor dit soort informatie. Zelfs mijn dagverslagjes maakte ik ‘old school’ in een schriftje en besloot ik verder af te werken wanneer we terug thuis zouden zijn.

Dordogne 2015 – Périgeux

Reizen, , ,

De volledige duisternis ‘s nacht was voor onze jongedame opnieuw een brug te ver en met een nachtmerrie er bovenop was onze eerste nacht in de Dordogne niet meteen top (al een geluk dat we vroeg gaan slapen waren). Maar het ontbijtbuffet was in orde (fruitsap, sterke koffie, verse koude en warme melk, viennoiserie, fruit, yoghurt, huisgemaakte confituren en cake, ontbijtgranen) en ideaal om goed en in goede stemming wakker te worden. Het zonnetje scheen de ontbijtruimte binnen, de condens lag nog op de terrastafeltjes want de nachten waren er al vrij koel (ideaal om te slapen, dat wel maar iets te fris om buiten te ontbijten).

We genoten van de rust en voor mij werd het een mindful ontbijt, even nergens aan denken maar de zintuigen volop laten genieten: de geur van verse koffie en koeken, het natuurlijke zoete van de huisgemaakte confituur, de zachte warmte van de zon op mijn gezicht (al was het dan achter glas), de mussen horen kwetteren terwijl ze net als het roodborstje op zoek zijn naar kruimels op het terras, …

Na het ontbijt vertrokken we naar Périgeux, een ritje van ongeveer een uur, grotendeels over een quasi lege autosnelweg. Ter plekke gingen we naar het Office du Tourisme waar we nog even binnen sprongen voor een stadsplannetje en vervolgens deden we een wandeling doorheen de stad waarbij we ons grotendeels lieten leiden door de info in onze Guide Michelin. Het oude stadsdeel ziet er trouwens nog erg middeleeuws uit met z’n smalle straatjes en steegjes, pleintjes en binnenkoertjes die nog steeds met elkaar via kleine doorgangen verbonden blijken te zijn. De kathedraal met Byzantijnse invloeden is een indrukwekkend gebouw, toch zeker aan de buitenzijde. In elk geval zie je er niet veel van dit kaliber in Frankrijk en daarom alleen al is ze het bekijken waard.

IMG_0724 IMG_0728

IMG_0762 IMG_0763

‘s Middags besloten we te picknicken op één van de rustige pleintjes (waar de aanwezige restaurantjes allemaal gesloten waren wegens enkel ‘s avonds open of in verlof). Vervolgens trokken we naar het Gallo-Romeins museum (Vesunna), een groot gebouw dat als een glazen doos boven de restanten van een grote Romeinse domus werd geplaatst. Heel mooi van concept en zeker een bezoekje waard.

IMG_0766 IMG_0769 IMG_0770 IMG_0774 IMG_0779 IMG_0784

Ergens jammer dat we er op maandag waren (maar misschien net daardoor ook heel rustig), de andere weekdagen was er in de namiddag extra kinderanimatie in de vorm van archeologie-ateliers. Tongeren indachtig had dochterlief ook met veel plezier hier aan zo’n workshop deelgenomen al denk ik wel dat het simultaan vertalen voor ons een uitdaging zou geweest zijn. Na het museumbezoek wandelden we nog even verder en gingen in de stad op zoek naar de restanten van de arena, nu een mooi park.

IMG_0786 IMG_0788

Om ons bezoek af te sluiten, dronken we nog een koffie/smoothie op een terrasje. Omdat er intussen helaas ook wat meer grijze wolken aan de hemel waren verschenen, vreesden we dat een zwembadbeurt vandaag geen optie meer zou zijn en besloten we ook nog een bezoekje aan Terrasson te brengen, het stadje dat het dichtst bij ons hotel lag. We vonden geen info in onze groene Michelin maar in het toeristisch infopunt kregen we toch een heel pak informatie mee. We wandelden over de oude brug, langs de remparts naar het historische deel van de stad, bezochten er de mooi gerestaureerde kerk en keerden langs enkele kleine artisanale winkeltjes (juwelier, glasblazer, schilder, houtbewerker, …) terug naar de parking. Zeker geen foute keuze om hier eens halt te houden.

IMG_0792 IMG_0796

Ondertussen was er ook terug meer zon en hemelsblauw te bespeuren dus reden we vol goede moed terug naar ons hotel en trotseerden het koele water (23° C is toch eerst even bibberen), trokken flink tien baantjes en lieten ons vervolgens in het zonnetje lekker opwarmen. Als afsluiter van de dag testten we het restaurant van het hotel uit. Het verdicht: een goede, degelijke keuken maar geen hoogvlieger zoals we twee jaar geleden in de Provence getroffen hadden. De vin cuit bleek een aangename verrassing, ik dacht dat het een digestief zou zijn maar het bleek een hele lichte en fruitige aperitief. Onze variant met fraises de bois paste in elk geval perfect bij de sirop de fraises van de jongedame aan onze tafel.

drankjes

Wij gingen op reis

Reizen, ,

We moesten er even op wachten maar gelukkig was de Belgische zomer niet om over te klagen. Na het jaarlijkse familiefeest op 15 augustus vertrokken we voor een weekje naar de Dordogne. In het voorjaar hadden we de knoop doorgehakt en toen heel hard gezocht om nog een mooie logeerplek te vinden (best wel een uitdaging maar het was gelukt). De komende verslagen zullen hier dus in een reissfeertje baden, u bent gewaarschuwd.

Ons reisdoel lag op ongeveer 800 km van Gent, een rit van pakweg 8 uur dus. We vertrokken rond 7u30 ‘s morgens, na een klein ontbijt. Vertrekken op zondag, in de tweede helft van augustus, heeft duidelijk voordelen: er was gewoon amper volk op de weg. Zelfs op de Parijse Périphérique viel het uitermate goed mee. Het zorgt er voor dat de chauffeur het een stuk gemakkelijker heeft (en de medepassagiers ook, eigenlijk). We hielden mooi elke twee uur halt en zouden dus eigenlijk iets te vroeg op onze bestemming aankomen (inchecken pas vanaf 17u). We hadden dus op de heenreis een kleine tussenstop voorzien die relatief dicht bij het einddoel lag (voor het geval er toch ergens een file zou zijn door een ongeval of zo): Brive-la-Gailliarde.

We maakten een kleine wandeling door het stadje dat precies ook in een diepe zondagsrust was ondergedompeld. Heel weinig mensen in de stad, leuke winkeltjes maar allemaal gesloten wegens zondag en verschillende zelfs in groot verlof. Omdat we ook niet meteen een terrasje vonden om een koffie te bestellen (ook allemaal gesloten), kochten we dan maar een ijskoffie in de plaatselijke city Carrefour en installeerden ons op een bankje in de zon. In een tot expositieruimte omgevormde kerk liepen we wel nog eens binnen om een kijkje te nemen (misschien een tip om bij ons ook wat leegstaande kerken op die manier een nieuwe functie te geven).

IMG_0699 IMG_0701

De laatste kilometers waren even zoeken en een uitdaging om met onze wagen de door de GPS gesuggereerde weg te blijven volgen (niet meteen iets om in volle duisternis te moeten doen) maar uiteindelijk kwamen we rond 18u aan bij Les Collines, chez Yoan.  We werden er heel vriendelijk ontvangen en kregen meteen een kleine rondleiding, incl. uitleg over het gebruik van het zwembad en de jacuzzi. We haalden vlug de koffers uit de wagen, zochten de zwemkledij en namen nog een verkwikkende plons in het zwembad. Het water was niet zo warm maar we besloten toch een tiental baantjes te zwemmen (voorwaarde die ik dochterlief had gesteld, kwestie van haar toch wat te kunnen laten oefenen en te vermijden dat ze enkel wat zou spelen in het water) en meteen ook de jacuzzi uit te proberen. Het deed voorwaar deugd!

We hadden geen behoefte meer aan een uitgebreide maaltijd en besloten  het resterende deel van onze reispicknick als licht avondmaal te gebruiken. Daarna nog een kleine wandeling en op tijd in bed. Lange autoritten kruipen toch in de kleren als je het mij vraagt. Bovendien willen onze dagen hier optimaal invullen om de streek te verkennen en dus is lang uitslapen niet meteen aan de orde.