Tag archieven: wandtapijt

Angers – het kasteel

De Loirestreek staat bekend om zijn kastelen, zo ook in Angers. Uiteraard brachten we deze plek ook een bezoek.
Het Kasteel van Angers dateert uit de 13de eeuw en staat op een rots boven de rivier Maine. Het kasteeldomein is ruim 25.000 m² groot en telt 17 massieve torens. Al in de Romeinse tijd stond er trouwens een fort op deze strategische plek.

De burcht diende als zetel van het machtige Huis van Anjou, het latere Engelse koningshuis Plantagenet. Lodewijk I van Anjou, hertog van Anjou en tweede zoon van de Franse koning Jan II, liet tussen 1373 en 1383 een enorm wandtapijt maken, het Tapisserie de l’Apocalypse. Met een lengte van meer dan 100 meter is het het langste geweven wandtapijt ter wereld. Het overtreft in afmeting ruimschoots dat andere beroemde Franse tapijt van Bayeux uit circa 1068.

In de loop der jaren kwamen er verschillende delen aan het kasteel bij.

Vrij bijzonder vond ik het verhaal van de grachten. Vanaf het moment dat men begon aan de bouw van de vesting, werden ook de grachten gegraven. Ze vormden vooral een grens tussen het kasteel en de (voor)stad. In de 14de eeuw en in de 16de eeuw werden de grachten 2x vergroot. Hoewel de Maine langs de voet van het kasteel stroomt, heeft men echter nooit overwogen om de grachten te vullen met water. De hoofdreden was het hoogteverschil van het gebied.
In de 15de eeuw kregen de grachten een andere functie. Ze werden gebruikt als omheining voor het verloop van steekspelen. In de 18e eeuw werden de grachten omringd door tuinen en moestuinen. In 1912 werd de stad Angers huurder van de grachten. Tot in het jaar 1999 plaatste het gemeentebestuur er damherten. Daarna werden ze omgedoopt tot middeleeuwse tuinen.

In de 18e eeuw diende het kasteel als militaire academie. Tijdens de opstand in de Vendée in de tijd van de Franse Revolutie werd het gebombardeerd door de opstandelingen. De dikke muren van het kasteel bleken echter prima bestand tegen het kanonnenvuur en uiteindelijk gaven de opstandelingen hun poging om het kasteel in te nemen op.
Tijdens de Duitse bezetting van Frankrijk in de Tweede Wereldoorlog werd het kasteel zwaar beschadigd nadat geallieerde bombardementen een explosie in een munitieopslagplaats in het kasteel veroorzaakten.

Het kasteeldomein lijkt wel een dorp op zich. Via de remparts heb je een mooi zicht op de omgeving en binnen de omwalling liggen verschillende tuinen, eerder strakke maar ook ‘hangende tuinen’ en een zone waar groente en fruit gekweekt werd. Best verrassend.

In het kasteel zelf valt ook heel wat te ontdekken over de geschiedenis.

Vandaag de dag functioneert het kasteel ook als museum voor wandtapijten. Het heeft de grootste en oudste collectie wandtapijten ter wereld, waaronder dus het enorme Tapisserie de l’Apocalypse. Er werd zelfs een volledig nieuw gebouw opgetrokken om het in optimale omstandigheden te kunnen bewaren en tentoonstellen.

Naast een afbeelding van de Apocalyps uit de Openbaring van Johannes geeft het tapijt ook een beeld van het politieke klimaat op het moment van de vervaardiging: de Honderdjarige Oorlog tussen Frankrijk en Engeland tussen 1337 en 1453. Het wandtapijt is een weergave van de ravages veroorzaakt door de oorlog, de razzia’s, de pest en de hongersnood.

Het weven van het wandtapijt nam zeven jaar in beslag, wat relatief snel was voor een werk van die omvang. Ondanks de schade in de loop van de jaren (ongeveer een derde deel is verloren gegaan), is de essentie ervan bewaard gebleven.

Alle praktische info voor een bezoek aan het kasteel vind je op hun website.