Tag Archives: #40Dagenbloggen

Muffins met yoghurt en stukjes appel

challenge, food, , ,

Het was best alweer een tijd geleden dat ik nog eens muffins had gemaakt en het receptje uit het Carrefourmagazine voor ontbijtmuffins sprak mij wel aan want erg makkelijk om maken en ik had alle ingrediënten in huis 🙂

Ingrediënten (voor 12-14 muffins)

180 g bloem
60 g rietsuiker
1/2 el bakpoeder
1/4 tl sodabicarbonaat
1 vanillestokje, merg uitgeschraapt
60 g kokosolie, gesmolten
150 g Griekse yoghurt
60 ml melk
1 ei
2 tl citroensap
2 el honing
100 g appelblokjes

Werkwijze
Verwarm de oven voor op 180°C
Meng in een kom de bloem met de suiker, het bakpoeder, het sodabicarbonaat en het vanillemerg.
Meng in een andere kom de rest van de ingrediënten, behalve de appelblokjes. Giet dit mengsel bij de bloem en meng. (of doe zoals ik en meng alles gewoon in één kom 😉 )
Schep de appelblokjes onder het deeg.
Verdeel het deeg over de ingevette kuiltjes van een muffinvorm en bak 25 min in de oven. Laat afkoelen op een rooster.

TIP: voor smeuïge, luchtige muffins meng je het deeg best niet te veel, laat het niet rusten, vul de vormpjes voor 3/4 en open de overdeur niet terwijl ze bakken.

Je kan de muffins 2 tot 3 dagen bewaren in een goed afgesloten doos. Zet ze 15-20 seconden in de microgolf en ze zijn weer net zo smeuïg als toen ze net uit de oven kwamen.

Ons oordeel

Superlekker en luchtig. De appeltjes en de yoghurt geven de muffins extra frisheid en warm (lauw) zijn ze het allerlekkerst maar ze kunnen zonder problemen ook afgekoeld mee in de brooddoos of de picknickmand.

Smakelijk 😉

 

To wear or not to wear, sneakers.

challenge, shopping, , ,

Maya heeft eerder moeilijke voeten: breed, met een hoge wreef en een voetzool die wel wat steun kan gebruiken (maar vorige maand nog bevestigd door orthopedist dat ze geen steunzolen nodig heeft). Een goede schoen is bij haar echt wel nodig en dus kopen we altijd degelijke exemplaren (liever een paar minder maar altijd van goede kwaliteit en met een goede leest).

We hadden het geluk dat er (nu ruim 10 jaar geleden) een nieuwe kinderschoenenwinkel kwam, waar we nog steeds haar schoenen kopen. Goed advies en degelijke, leuke schoenen, waarom zouden we twijfelen 😉
Met An, eigenares van Bubbles en zelf ook mama van een dochter die even oud is als Maya, had ik al menig gesprekje over (het belang van) goede schoenen. Maya hoopte dat ze ooit mijn All Stars zou kunnen dragen maar helaas voor haar, hebben haar voeten echt wel steun nodig om pijn te vermijden. Ze voelt intussen eigenlijk bijna meteen of een schoen goed aan haar voet zit en voldoende steun geeft of niet (en is slim genoeg om niet toe te geven aan het mooie uitzicht van een schoen want dat loopt sowieso ‘fout’ af).

Samen met An stond ik op 1 september te kijken naar die vele scholieren die met sneakers kwamen aangelopen. Maar is het eigenlijk verstandig om altijd sportschoenen te dragen en zijn sommige sneakers beter dan andere? Ik had het me al vaker afgevraagd.

De antwoorden zag ik nog eens mooi opgelijst staan op de website van Bubbles.
De naam ‘sportschoenen’ zegt het eigenlijk al: dit type schoen is gemaakt voor sport. Loopschoenen hebben een vederlichte vormgeving en verende eigenschappen, zodat je er eindeloos op kunt lopen, wandelen of joggen. Voor tennis of voetbal heb je weer andere schoenen nodig.

Maar wat met die sportieve sneaker die intussen niet meer weg te denken is uit het straatbeeld? Sportschoenen sluiten dan ook naadloos aan bij de behoeften van jongeren (en volwassenen) met een actieve levensstijl. Een sprint trekken om de bus te halen, een fietstocht naar school of een wandeling in de pauze: sneakers zitten altijd comfortabel. Het kan zeker geen kwaad om af en toe sneakers te dragen. Wel is het belangrijk om deze af te wisselen met stevigere schoenen.

Wat aanvoelt als comfort, is niet altijd daadwerkelijk goed voor je voeten. Sportschoenen kunnen ook te comfortabel zijn, waardoor ze voeten in de groei niet de juiste hoeveelheid steun geven. Vlaamse podologen waarschuwen dat zes op de tien kinderen verkeerd zittend schoeisel draagt. Op termijn kan dit serieuze gezondheidsklachten opleveren, zoals rug-, hiel- en nekklachten, maar ook verrekkingen en stressfracturen.
An vertelde me laatst nog dat veel vrouwen tegenwoordig zelfs geen pumps meer kunnen dragen omdat ze te lang enkel nog sneakers droegen. Niet dat pumps heilzaam zijn maar het geeft toch te denken qua effect.

Moraal van het verhaal, zorg dat je altijd een paar stevige leren schoenen in de kast hebt staan. Zo blijft je voet gewend aan de steun en de ademende kwaliteit van hoogwaardig leder. Uiteindelijk krijgt je lichaam maar één keer de kans om zich zo goed mogelijk te ontwikkelen en dat wil je toch niet om zeep helpen door de foute schoenenkeuze?

Bovenstaande modellen zal je bij Bubbles niet vinden, maar de schoenen op de foto hieronder koos Maya voor het komende seizoen: comfortabel, met een goede leest, een leuke look en helemaal ‘uniformproof’ 🙂

Wij zijn en blijven fan van deze winkel die gelukkig nog opgewassen blijft als zelfstandige handelaar tegenover het grote geweld van de ketenwinkels. Vorig jaar kwam er trouwens een tweede winkel bij en nu kan je ook in Antwerpen terecht. Handig is bovendien dat je op voorhand al eens een kijkje kan nemen op hun website. Naarmate de nieuwe collectie binnenkomt, wordt de site aangevuld. Je kan Bubbles ook volgen via sociale media, op Facebook, Instagram, Twitter én Pinterest.

NB: Deze blogpost is geschreven zonder enige vorm van sponsoring, van welke aard dan ook.

My weekend in pictures

challenge, woord in beeld

Veel schrijfideeën in mijn hoofd dit weekend, maar ze zijn (nog) niet uitgeschreven geraakt. Het voorbije weekend ook beduidend minder achter een scherm gezeten, wanneer ik er over nadenk.
Zaterdag werd er behoorlijk wat gewerkt in de keuken. De nichtjes kwamen langs en bijgevolg dubbel zoveel monden te vullen. De verse soep en de vanillepudding als extra bij de broodmaaltijd ‘s middags werden gesmaakt.
De nichtjes waren het ideale medicijn om de droefenis van de voormiddag een beetje te vergeten (begrafenis van Maya’s verongelukte klastitularis, de school had speciaal voor hun klas een bus ingelegd en op één leerling na was iedereen aanwezig op de dienst). In de namiddag werden er vooral gezelschapsspelletjes gespeeld en dat was ouderwets gezellig.

Enkel als tussendoortje werd er even gek gedaan met snapchatfilters en voor het avondeten werd er nog naar een Disneyfilm gekeken. Qua schermtijd vond ik dat een goed resultaat eigenlijk. Ik kreeg ook nog wat assistentie van ons jongste nichtje bij de bereiding van de mulligatawny.

Zondagmorgen op tijd uit de veren om zelf koffiekoekjes te bakken voor het ontbijt. Kwestie van goedgemutst de dag te beginnen.

Dan was het hoog tijd voor Maya om aan het schoolwerk te beginnen en deed ik nog een reeks huishoudelijke klusjes: de was, de strijk, eten maken …. ons zondagmiddagmaal werd simpele kost: Ikeaballetjes met puree (meteen een dubbele portie gemaakt, dat scheelt weer tijd de komende dagen) en appelmoes, geen protest gehoord aan tafel 😉

Het lezen van andere blogposten deze week over opruimen en minimaliseren zorgde ervoor dat ik zelf onze berging naast de keuken eens kritisch screende en een beetje ‘opschoonde’. Verbazingwekkend hoe snel een mens toch ook weer papieren draagtassen en totebags verzamelt. Die eerste zullen zeker worden hergebruikt om oud papier in te verzamelen, die tweede werden netjes op grootte gesorteerd en in een grote tas opzij gezet. Ze zijn o.a. goed om te kleine kledij van Maya in te verzamelen en door te geven aan nichtjes of achternichtjes 😉

Terwijl Maya, na wiskunde (dankjewel K. voor de extra uitleg), ook de lessen techniek en stem (intro chemie) verwerkte (en er voor mij flarden leerstof uit lang vervlogen schooltijden weer naar boven kwamen), maakte ik nog een dubbele portie mueslirepen (deze keer voegde ik wat extra chocoladedruppels toe) en een pastaschotel met zoete aardappelen voor morgenavond.

Een thuisweekend, waarbij gezellig samen zijn en samen werken centraal stond en we vanaf morgen weer aan de nieuwe werkweek beginnen. Ik neem alvast een cuberdon om deze week zoet af te sluiten 🙂

 

Hello Robot

challenge, Cultuur, Op stap, , ,

Toen ik las dat R2-D2 naar Gent kwam voor een tentoonstelling in het Designmuseum, wist ik meteen dat we daar in goed gezelschap een bezoekje aan zouden brengen. Er zijn namelijk wel wat fans van Star Wars in onze vriendenkring 🙂

Hello Robot is opgebouwd in samenwerking met het Museum voor Toegepaste Kunsten uit Wenen en het Vitra Design Museum in Weil am Rhein. Er werd duidelijk heel veel tijd en moeite gestoken in het uitbouwen van deze tentoonstelling: de opstelling van de stukken, de typografie, de algemene inrichting, de teksten, …

Het bijzondere aan deze tentoonstelling is dat het om veel meer gaat dan een overzicht van robots in alle maten en vormen doorheen de tijd. De tentoonstelling confronteert de bezoeker met een reeks pertinente vragen waarop je meestal niet meteen een antwoord kan geven of tot de vaststelling moet komen dat het meest spontane antwoord niet altijd het juiste is. 

‘Kan een robot jouw job overnemen?’ bijvoorbeeld. Een vraag waarmee steeds meer mensen geconfronteerd blijken te worden (denk maar aan de selfscankassa’s die de plaats van kassiersters innemen). In de ruimte staan toestellen die effectief bepaalde handelingen van de mens kunnen overnemen. Robots die kunnen schrijven, digitaal printen, ….

Wie nadenkt over deze en andere pertinente vragen kan het bezoek als behoorlijk confronterend, bijna ongemakkelijk ervaren. Zo is er bv de vraag: ‘Mag een robot voor jou zorgen?’ Het klinkt als iets futuristisch en toch bewijzen verschillende machines al het tegendeel. Geen echte robot boven het babywiegje maar de nieuwe generatie babyfoons beginnen toch al lichtjes die richting uit te gaan. Behoorlijk fascinerend vond ik persoonlijk ook de super schattige zeehond die een therapeutische robot voor dementerende ouderen bleek te zijn!

Drones kunnen schitterende dingen en redden levens maar elke medaille heeft helaas ook een keerzijde en de inzet van drones voor militaire doeleinden is een totaal ander verhaal. Gezichtsherkenning vinden we ‘normaal’ wanneer het gaat over het vinden van misdadigers maar wat is onze mening wanneer diezelfde gezichtsherkenning gebruikt zou worden om onze reacties op reclameboodschappen te screenen en te interpreteren?

Kortom Hello, Robot  is meer dan een leuke opstelling van coole spullen, maar ook een intellectuele uitdaging. De tentoonstelling richt zich met pertinente vragen rechtstreeks tot elke bezoeker en het is aan die bezoeker om de uitdaging aan te gaan en na te denken over de antwoorden.

Hello Robot, nog tot 15 april 2018 in designmuseumgent.be

Minimaliseerchallenge #4 de minimalistische garderobe

challenge, , , ,

Heidi, van Living by the Sea is al jaren bezig met minimaliseren en organiseerde al eerder een 30-dagen challenge. Na menig verhuis de voorbije jaren zag ik ook wel de meerwaarde van minimaliseren in en deed ik al heel wat stappen in die richting maar het kan ongetwijfeld nog een stuk beter. Ik heb geen ambitie om all the way te gaan zoals Marie Kondo, maar ik zie zeker de voordelen van minder spullen.

Deze keer een uitdaging van formaat: de kleerkast! De schoenen, dat ging vrij snel maar hier ben je toch wel iets langer mee bezig 🙂
Basisdoelstelling: weg met kledij die niet meer past, stuks waar je je niet meer comfortabel in voelt of die niet meer bij de stijl passen die je wil. Heidi schreef meteen een stuk over haar minimalistische garderobe en daar ging ik ook mijn mosterd halen 🙂

Te veel opties in je kleerkast is niet altijd goed. Hoe meer stukken, hoe moeilijker de keuze zo (en hoe vaker je het gevoel lijkt te krijgen dat je nog steeds niet hangen hebt wat je denkt nodig te hebben; het befaamde “ja maar ik heb niets om aan te doen”). Uiteindelijk ga je dan toch vaak dezelfde stukken dragen.

Ik deed jaren geleden een kleurenworkshop en weet daardoor dat ik – net als Heidi – een wintertype ben en ik dus best voor heldere en koele kleuren kies. Toen ik dat wist, had ik ook meteen door waarom ik bepaalde outfits toch steeds vaker in de kast liet hangen 😉 Miskopen qua kleur waren vanaf dat moment niet meer aan de orde 🙂

Je kan ervoor kiezen om alles uit de kast te halen en dan stuk voor stuk te bekijken, ik deed het deel per deel (truien, T-shirts, wat aan de kapstok hangt,…) om het wat overzichtelijk te houden. De suggestie van Heidi om met een positieve ingesteldheid te starten (‘wat wil ik houden’ in plaats van ‘wat wil ik niet wegdoen’) vond ik wel een mooie nuance maar niet altijd even eenvoudig. Het zorgde er wel voor dat ik duidelijk zicht kreeg op de items waar ik me momenteel goed in voel, ik ging nog niet zover om al de rest uit mijn kleerkast te verbannen.

Doordat ik nu standaard met de fiets naar het werk ga, kies ik (nog) vaker voor broeken en dan vooral met smallere pijpen. De andere exemplaren werden bijgevolg iets grondiger gescreend maar de meesten bleven voorlopig nog in de kast hangen, voor die dagen dat ik me niet met de fiets verplaats 🙂
Ik zal ook snel voor een laagjesoutfit kiezen zodat ik me vrij gemakkelijk aan de temperatuur kan aanpassen: na het fietsen is het in de winter immers vaak te warm wanneer je ergens binnenkomt, anderzijds zijn airco-omgevingen voor mij vaak te fris wanneer het buiten heerlijk warm is. Ik koop mede daarom in de regel meestal kledingstukken die ik vlot met elkaar kan combineren of probeer daar toch rekening mee te houden. Een mooie reeks pashmina’s helpt ook prima wat dat betreft. En neen, ik ging ze niet netjes opnieuw, allemaal even groot, opplooien voor de foto, dit is een ‘echt’ beeld van hoe mijn spullen in mijn kast liggen 😉

En wat met kledij waar ik over twijfel? Die krijgt meestal nog enkele maanden respijt onderaan in de kast. Indien ik toch nog van gedachte zou veranderen, dan mag het terug bij de rest maar meestal eindigen deze stuks toch buiten de kast (kledingcontainer, kringwinkel, iemand anders die ik er een plezier kan mee doen…)

Eens je garderobe grondig gescreend, dan zit je wel voor een tijdje goed maar jaarlijks pas ik toch nog eens de omgekeerde kapstokmethode toe. Het principe is erg simpel: je draait (bv aan het begin van het jaar of van een nieuw seizoen of gewoon wanneer jij er mee wil beginnen) alle kleerhangers omgekeerd. Telkens je een kledingstuk draagt, hang je de kleerhanger opnieuw ‘normaal’ in de kast. Zo zie je dus heel gemakkelijk welke kledij je wel/nog niet hebt gedragen en kan je gaan nadenken of het stuk nog langer in je kast blijft hangen.

(dit plaatje hergebruikte ik van Livingbythesea omdat een duidelijk beeld nu eenmaal meer zegt dan enkel tekstuitleg).

Betekent dit dat ik geen nieuwe kledij meer koop? Neen, zeker niet, maar ik denk wel veel meer na over wat ik koop. Ik bekijk vooraf meestal nog eens wat ik in mijn kast hangen heb en waar ik misschien nog wel iets extra of iets nieuws kan gebruiken. Eens dat duidelijk, ga ik op zoek naar een mooi exemplaar waar ik me goed in voel. Iets kopen louter ‘omdat het weinig kost’ daar zal je mij niet gauw op betrappen. Liever iets meer betalen voor een degelijk stuk waar ik me goed in voel en waarvan ik zeker weet dat ik het vaak zal dragen dan een zogenaamd koopje dat je na enkele keren nauwelijks nog uit de kast haalt.
En stukken kopen enkel voor ‘speciale gelegenheden’ dat doe ik ook nog maar uiterst zelden (en liefst gewoon niet). Een mooi jurkje of een bijzonder jasje hoef je toch niet ‘te sparen’, daar geniet je liefst toch zo veel mogelijk van?

Mijn kleerkast is op dit moment zeker nog niet minimalistisch te noemen, maar ik werk er wel naar. Het zorgt ervoor dat ik minder moet nadenken over wat ik zal dragen (al zijn die momenten er nog wel ) en dat ik meer geniet van de kledij die ik effectief draag.

Heb jij nog tips voor mij? Welke stukken zou ik zeker in mijn kast moeten hebben? Welke winkels zou jij aanraden om goede basics te kopen? Je mag het me altijd laten weten, extra tips kunnen nooit kwaad 🙂

Pancakes met ricotta

challenge, food, ,

Recepten kiezen in functie van de ingrediënten in de koelkast (vooral wanneer die best niet al te lang meer blijven liggen), ik doe dat wel eens.
Zo ontdekte ik een receptje voor pancakes met ricotta. Mozarella, mascarpone en ricotta worden hier regelmatig gekocht (en vlot verwerkt in allerlei recepten) maar soms mag het al eens iets anders zijn en dus werd de ricotta verwerkt in kleine dikke pannenkoekjes.

Ingrediënten
4 eieren
350 g ricotta (ik had een potje staan van 250g maar ook nog een rest mascarpone en kwam zo net aan 350g)
185 ml melk
140 g bloem (ik gebruikte 2/3 gewone en 1/3 zelfrijzende bloem, leek me interessant om het luchtige effect wat te versterken)
1 kl bakpoeder
1 snuifje zout
boter om te bakken
poedersuiker om te bestuiven

Werkwijze
Splits de eieren. Roer de ricotta met de melk en de eierdooiers in een kom. Zeef er de bloem en het bakpoeder bij en meng. (Ik koop altijd ‘vloeiende’ bloem, dat spaart mij een hoop geknoei met een zeef en ik win er tijd mee; hier moet het liefst een beetje vooruitgaan in de keuken).
Klop de eiwitten stijf met een snuifje zout. Spatel ze door het ricottamengsel.

Verhit wat boter in een bakpan. Doe per pannenkoekje een grote eetlepel deeg in de pan. Bak zowat 2 minuten op een matig vuur tot de onderkant goudbruin is. Draai om en laat verder bakken tot ze goudbruin en gaar zijn. De kunst is om de pan eerst goed warm te laten worden en niet te snel je pancake te willen omdraaien (net zoals bij gewone pannenkoeken eigenlijk). Doordat de koekjes vrij dik blijven, kon ik gemakkelijk met twee pannen tegelijk bakken. Mijn pannenkoekenpan gaf het snelst en het beste resultaat maar op een gewone pan lukt het uiteraard ook.

Voor het serveren kan je de pannenkoeken nog met poedersuiker bestuiven.

Wat vonden wij ervan?
Ik zette gewoon de pot suiker op tafel, beetje boter, vruchtenjam en kiwi in stukjes. Kwestie van wat variatie te hebben. Ook chocoladesaus en banaan of (blauwe) bessen en honing hadden wellicht op bijval kunnen rekenen (onthouden voor de volgende keer). De pannenkoekjes zijn lekker als dessert maar kunnen ook gerust bij het ontbijt worden geserveerd.
Met bovenstaand beslag bakte ik ruim 25 pancakes, genoeg om ook de volgende morgen nog eens van te smullen dus 🙂

Dit recept kwam uit Budgetkoken II van Libelle

 

#40Dagenbloggen – een tussenstand

challenge

Een challenge van formaat die 40 dagen bloggen, toch wanneer je normaal gezien maar één of twee keer in de week een berichtje online zet.
Gelukkig had ik voor de start wel enkele berichtjes in de pijplijn zitten maar nu ook weer niet de massa. Tijd nemen om een volledig contentplan uit te werken, zag ik niet meteen zitten. Dit plekje moet er vooral eentje zijn waar niets ‘van moeten’ is, daar probeer ik echt wel over te waken, er moet immers al zoveel.
Ik nam me voor om te starten en te zien, en kijk, intussen zijn we toch al een eindje gevorderd in deze challenge en loopt het vrij behoorlijk 😉

Ga ik de volledige rit uitrijden? Ik zou het echt niet weten. Elke dag schrijven in combinatie met een voltijdse job (waarvoor ik ook regelmatig nog ‘s avonds bezig ben), het is toch niet zo evident. Bovendien vraag ik me ook af hoe dat zit aan de andere kant, de kant van de lezers. Kunnen die dat allemaal volgen en willen die überhaupt wel zoveel berichten lezen?

Eigenlijk zou ik er de statistieken eens moeten op nakijken: heb ik nu meer lezers of toch niet, wat scoort er beter en of net niet? Misschien moet ik dat toch maar eens doen, op een dag dat ik misschien geen blogpost schrijf 😉

En die andere bloggers die nu ook extra schrijven, hebben die nog tijd om te lezen? Ik vind dat alvast evenmin vanzelfsprekend want meer schrijven betekent bij mij toch ook wel minder lezen en was dat nu net niet de bedoeling om andere blogs te ontdekken? Maar misschien moet ik na 40 dagen bloggen eens een leesmarathon houden voor mezelf en eens door al die berichten van al die andere bloggers bladeren of er toch iets meer tijd doorbrengen dan wat me op dit moment lukt.

Tja, die gedachten in mijn hoofd, ze fladderen weer van hot naar her 😉

En toen stond even alles stil…

algemeen,

Het voorbije weekend gingen mijn gedachten regelmatig naar het meisje van 16 dat met haar fiets geen partij was voor de vrachtwagen die haar aanreed. De tranen sprongen in mijn ogen toen ik aan de ouders dacht en hoe vreselijk het moet zijn om dergelijk nieuws te horen te krijgen. (enkele berichten uit de krant)

Toen ik deze middag een bericht met als titel ‘tragisch ongeval’ op mijn telefoon zag voorbijflitsen, knipperde ik even met mijn ogen want het was dit keer niet via social media of krantenupdate maar via Smartschool.

Op vrijdag 23 februari 2018 bracht de politie ons tijdens de middagpauze op de hoogte van het tragische ongeval van mw. C.D., onze leerkracht Latijn. Zij werd bij een verplaatsing met de fiets aangereden in haar woonplaats en werd levensgevaarlijk gewond overgebracht naar het UZ Gent. De urenlange inspanningen van het medisch team hebben jammer genoeg niets kunnen veranderen aan haar kritieke toestand. De artsen lieten weten alle hoop te hebben opgegeven. …

Ik kon het gewoon niet geloven, Maya’s klastitularis, de leerkracht die haar inspireerde om Latijn als richting te kiezen, de leerkracht waar ze zo naar opkeek en waar de hele klas dol op was, die is er plots niet meer.

Al het andere valt in het niets, telkens weer bij zo’n tragisch ongeval. Zoveel mensen blijven verweesd achter en weten even niet meer hoe het verder moet. En toch zullen ze verder gaan, met vallen en opstaan, met herinneringen aan wat was en wensen of dromen hoe het anders zou kunnen (geweest zijn). Littekens die hun sporen nalaten, voor altijd. Littekens die misschien niet nodig waren, die misschien vermeden hadden kunnen worden.

Mijn gedachten gaan naar de directe omgeving van mevrouw C.D. en mijn zorgen naar ons meisje, dat we met extra warmte en liefde zullen helpen om ook dit een plek te geven in haar leven.

En misschien moeten nog meer mensen ook deze open brief eens lezen.

Foodprepping

challenge, food,

Nu Maya de lagere school geruild heeft voor het eerste humaniora hebben we onze weekendroutine toch een beetje moeten aanpassen. Lees: iets minder activiteiten of meer werk- en studeertijd inplannen, of anders gezegd: wanneer zij op zaterdag al een en ander op haar activiteitenkalender staan heeft, dan beter niet te veel extraatjes meer op zondag 😉
Daardoor zijn we nu wel iets vaker ‘gewoon thuis’ in het weekend en ben ik ook terug wat actiever in de keuken. Lees: ik snuister weer eens in mijn kookboeken en probeer al eens een nieuw recept uit. Dat kon je op deze blog wellicht al een beetje merken 😉
Aangezien Maya en ik op maandag pas om 19.30u thuis zijn en koken sowieso mijn departement is, probeer ik nu vaker al op zondag een ovenschotel voor te bereiden, verse soep te maken etc. Op die manier staat er op maandagavond alvast op zeer korte tijd een ‘deftige’ maaltijd op tafel. Zeker in de winterperiode is dat mooi meegenomen, slaatjes zijn lekker maar toch meer aan mij besteed op warme dagen 🙂

Gelukkig is er een ruim aanbod aan ovenschotels en kan er dus zonder veel problemen gevarieerd worden (al staan toppers wel regelmatig eens opnieuw op het menu): wat dacht je van een bloemkoolschotel met hardgekookte eitjes en aardappelen, of deze pastaschotel met geitenkaas en zoete aardappel (een recept van Nigella dat hier meteen een hit was), lasagne ontbreekt uiteraard evenmin in dit rijtje.

Wanneer ik op zondag aan de slag ga in de keuken worden er meestal meerdere gerechten bereid. Dat kan zowel een verse pot soep zijn (zoals bv dit recent ontdekt recept voor deze pompoensoep) maar evengoed een een quiche (weinig voorbereiding en grootste tijd in de oven dus gemakkelijk te combineren met ander kookwerk) of alvast wat ‘lunchboxfood’ zoals de favoriete mueslirepen of een huisgemaakte eiersla voor op de boterham (veel beter dan die mayonaisetoestanden die je in de supermarkt koopt).

   

Wordt er bij jullie op voorhand gekookt om de werkweek vlotter te kunnen doorlopen? Heb je nog tips voor leuke en eenvoudige recepten? Laat het me gerust weten!